Met de engelen
Foto


Inhoud blog
  • Uitzonderlijke kristallen bollen, ook als hangertje een kristallen bol
  • edelstenen, mijn vrienden ...
  • Water en boten ...
  • Terugblik
  • ik wou terug

    Hoofdpunten blog liefdeenleed
  • DAGELIJKS GEBED
  • ELOHIM GEOMETRIE en onze zoektocht naar onszelf
  • vervolg ELOHIM ...
  • Herfst in de natuur ! (gedicht)
  • Droomwens (gedicht)
  • Kristallen bol waardoor je meer en meer jezelf wordt
  • Mediteren, niet moeilijk, doe het gewoon
  • Altijd moe en uitgeteld zonder dat je weet waardoor ?
  • SOORTEN EDELSTENEN, ELK OP ZICH EEN FASCINEREND WONDERTJE

    Foto

    Foto

    Gastenboek

    Druk hier !


    Foto

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Zoeken in blog



    Ik kwam hier op aarde ...
    12-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik wou terug
    Klik op de afbeelding om de link te volgen






    Tranen van onbegrip liepen geluidloos over mijn gloeiende wangetjes.  Wat had ik misgedaan ?
    Ik keek naar de glimlachende engel aan de preekstoel.  Ik voelde me rustig en getroost worden. Om mijn schouders voelde ik de zachte engelenvleugels troostend, terwijl een gelijkmoedige warmte door mijn lichaam ging.  Ik vleide mijn hoofd tegen de gedaante die achter me stond en geborgenheid gaf.
    Ik sloot mijn ogen en deinde mee op dat gelukzalige gevoel dat door me heen ging.  Ik voelde een zacht briesje over mijn haren strelen ... de adem van die engel ?  Of de vleugels van de engel die om me heen gevouwen werden ?
    Ik weet nog dat ik glimlachte van puur geluk. 
    Kijk ! Daar is een prachtige regenboog : al die magnifieke kleuren !
    Ik ging met mijn handjes door die zwevende kleuren om me heen. Ik greep in niks en toch alles...
    Aandachtig luisterend naar de prachtige klanken om me heen, de engelen zongen een wondermooi lied dat me meenam naar dromenland.
    Hier was geen gekijf.  Hier waren geen harde klanken. Hier waren geen boze woorden en gebaren.
    Hier waren geen harde schreeuwende kleuren. Hier was geen koude noch hitte.  Hier was geen benauwde duisternis. Hier was geen angst voor het onbekende.
    Neen, hier voelde ik me zoals ik mocht zijn.
    Hier was alles goed.

    12-03-2007, 11:16 geschreven door Ingrid

    Reageer (2)

    11-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in de kerk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik zweefde mee met de engelen die mij bij mijn handjes vasthielden...  Ik ging door wolken heen naar de zon ... opeens zag ik grote scharen engelen die om me heen kwamen staan aan een enorme gouden poort ... ik keek naar mijn begeleiders ... ze knikten me vriendelijk toe : “ga maar”   Nieuwsgierig, maar met een gevoel van weer thuiskomen ging ik door die open poort ...  de stilte en toch sfeervolle, gewichtloze rust nodigde me uit ...  ik herkende die gewichtloosheid, die specifieke muziek, die liefdevolle omarming die door me heen ging.  Ik zag mijn speelkameraadjes, riep ze en we dansten weg op de tonen van een onaards wijsje. Ik merkte op dat zij, net zoals ik, geen voetjes hadden.

    Ik sprong samen met hen op een trampoline en lachte vrolijk om hun guitige bekketrekken.

    Opeens was ik terug in de kerk.  Verbaasd keek ik naar moeke die heel streng keek en wreef over mijn wang die pijn deed.  Ik had een korte klap op mijn wang gekregen, die nazinderde en mijn gezichtje deed gloeien. 

    Ik begreep het niet

    11-03-2007, 23:42 geschreven door Ingrid

    Reageer (0)

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met sterrenogen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik was een klein hummeltje. Ik mocht mee naar de kerk !  Moeke kon niet anders dan mij meenemen. Ik werd goed verpakt in mijn duffelcoat.  Het was niet van belang eigenlijk waar ik zat in de kerk. Toen ik binnenkwam werd ik gefascineerd door de grootsheid van dat gebouw.  En zooo mooi ... al die kaarsen ... de geur ... ik had moeite alles te bevatten.  Met mijn mondje open keek ik rond tot moeke fleuisterde : "mondje dicht ! Niks zeggen hé, dit is het huis van God. Hier moet je stilletjes zijn."
    Ik had er echt geen moeite mee om stilletjes te zijn.  Ik zat juist aan de preekstoel. Naast mij waren het prachtige, in hout  uitgesneden engelen. Ze glimlachten vrolijk en minzaam.  Ik volgde hun lijnen en het was of ze tegen mij babbelden.  Ik legde mijn vingertje tegen mijn lippen om aan te wijzen dat ze moesten zwijgen.  Maar neen, ze zwegen niet.  Ik hoorde de orgelmuziek, zo feestelijk en stemmig.  Ja ik keek graag in sprookjesboeken. Maar dit was anders...  ik kwam in een andere wereld.  Ik zag mezelf opeens zitten : grote donkere ogen die verbaasd keken in het hoofdje met de lange vlechtjes dat opzij gebogen was in aandachtig luisteren.

    11-03-2007, 23:21 geschreven door Ingrid

    Reageer (0)

    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!