.

Willeke Alberti, eigenlijke naam Willy Albertina Verbrugge (Amsterdam, 3 februari 1945) is een Nederlands zangeres en actrice. Ze is een dochter van Carel Verbrugge, beter bekend als de zanger Willy Alberti.

Haar artiestennaam is bijna een echte naam geworden, want de naam staat bij de burgerlijke stand geregistreerd. Ze heet daar: Willy Albertina Verbrugge, zich noemende Willeke Alberti.

Eind 1965 trouwde Willeke met Joop Oonk, basgitarist bij The Jumping Jewels. Uit het huwelijk werd een dochter geboren, Daniëlle, die later zou trouwen met voetballer John van 't Schip. Het huwelijk van Alberti en Oonk eindigde in 1974. Later, (op 24 juli 1976), huwde ze met John de Mol, uit welk huwelijk op 12 januari 1979 zoon Johnny de Mol werd geboren. Ook dit huwelijk hield niet lang stand en strandde uiteindelijk in 1980. In 1983 trouwde ze met met de Deense voetballer Søren Lerby, uit welk huwelijk opnieuw een zoon, Kaj, werd geboren. Lerby en Alberti gingen in de jaren negentig uit elkaar.

Op 11-jarige leeftijd debuteerde Alberti in de musical Duel om Barbara. Haar eerste plaatje dateerde uit 1958, Zeg pappie ik wilde u vragen. Alberti zong daarop een duet met haar vader. In 1963 verscheen haar eerste hit: Spiegelbeeld, goed voor een gouden plaat. Dit nummer is een bewerking van een nummer van George Jones genaamd "Tender years".

In de jaren zestig was Alberti vooral bekend als zangeres. Hits als De winter was lang en Mijn Dagboek klonken door de Hollandse huiskamers. Morgen ben ik de bruid, uit 1965, kan autobiografisch genoemd worden.

Van 1965 tot 1969 had zij samen met haar vader een eigen televisieshow.

In 1970 speelde Alberti een rol in de televisieserie De kleine waarheid, een succesvolle Nederlandse productie van regisseur Willy van Hemert. Zij speelde de titelrol in de speelfilm Rooie Sien (1975). Daarin zingt ze o.a. " Telkens weer".

Nadat zij een aantal jaren uit de schijnwerpers was, keerde Alberti in 1987 terug, en opnieuw werden haar platen met goud bekroond. Een hit uit deze tijd was "Samen zijn", een liedje uit de kinderserie "Pompy de Robodoll". Ook verscheen Alberti weer op televisie en had zij een eigen theaterprogramma. Alberti werkte samen met onder andere Paul de Leeuw, André van Duin en Jos Brink. Alberti deed in 1994 mee met het Eurovisie Songfestival, met het lied Waar is de zon. Ze eindigde zo laag, dat Nederland het jaar daarop alleen mocht toekijken.

In 2004-2005 toerde Alberti met Jos Brink in de musical Hello Dolly door Vlaanderen en Nederland. In hetzelfde jaar kreeg ze de Radio 2 zendprijs uitgereikt in theater Carré.

Alberti staat ook bekend als bontliefhebster.

Alberti is oprichter van de Willeke Alberti Foundation.

Begin 2008 maakte Alberti bekent dat ze vanaf 26 mei te zien zal zijn in de langstlopende soapserie van Nederland, Goede tijden, slechte tijden. Ze vertolkt hierin de rol van Josephine van Wickenrode. Het is niet bekend hoelang Willeke te zien zal zijn.

.

CHIC is een Amerikaanse disco/funk band die in 1976 werd gevormd door gitarist Nile Rodgers en bassist Bernard Edwards. Ze zijn vooral bekend geworden door hun disco songs, waaronder Dance, dance, dance (Yowsah, yowsah, yowsah) (1977), Everybody Dance (1977), Le Freak (1978), I want your love (1978), Good Times (1979) en My forbidden lover (1979).

Nile Rodgers en Bernard Edwards ontmoetten elkaar in 1970. Al snel vormden ze een rock band, The Boys geheten (later The Big Apple Band). Ondanks veel interesse voor hun vroege demo's kregen ze geen platencontract. Platenmaatschappijen haakten af zodra ze erachter kwamen dat de bandleden zwart waren; in die dagen werden zwarte artiesten niet geacht rockmuziek te spelen.

Onverschrokken gingen Edwards en Rodgers door. In 1977 werd Tony Thompson, voormalig drummer van LaBelle en Extacy, Passion & Pain gevraagd om deel uit te gaan maken van de band. Een tijdlang speelden ze als trio voornamelijk covers op kleine optredens. Tot enige tijd later Norma Jean Wright zangeres van de band werd. Zij zong vanaf dat moment op de demo tapes, en op alle nummers van het later dat jaar verschenen eerste album (simpelweg "Chic" geheten).

Het debuutalbum en de singles Dance Dance Dance en Everybody Dance werden onmiddellijk een succes, en Chic trad op als kwartet tot februari 1978. Rodgers en Edwards dachten dat een tweede zangeres zowel visueel als geluidstechnisch beter zou zijn voor de live optredens, en op suggestie van Wright werd haar vriendin Luci Martin in de vroege lente van 1978 lid van de band.

Meteen na de sessies voor hun debuut album werkte Chic aan Norma Jean Wright's eerste solo album. Dit werd uitgebracht in 1978 en het nummer Saturday werd een hit in de Clubs. Het solo project was bedoeld om naast haar Chic werk te doen, maar contractproblemen (Wright's solo album was uitgebracht voor een ander platenlabel) noopten haar de band te verlaten.

Tegen het einde van 1978 bracht de band het album C'est CHIC uit, met daarop het nummer Le Freak. Dit nummer werd als single uitgebracht en was een enorm succes. Het haalde de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten en er werden meer dan 6 miljoen exemplaren van verkocht.

Het daarop volgende jaar bracht de groep het album Risqué uit, en de single Good Times, een van de belangrijkste singles uit die tijd. Samples van het nummer werden onder meer gebruikt door Grandmaster Flash in "Adventures on the Wheels of Steel" en door de Sugarhill Gang in hun single "Rapper's Delight", die de doorbraak van de hiphop betekende. Het nummer is later nog talloze malen gesampled door diverse hiphop en dance acts.

Tegelijkertijd componeerderen, arrangeerden en produceerden Edwards en Rodgers vele invloedrijke Disco en R&B platen voor andere artiesten, onder meer Sister Sledge, Sheila and B. Devotion, Diana Ross en Debbie Harry.

In de tachtiger jaren werden nummers van de band weinig uitgezonden op de radio, hetgeen uiteindelijk leidde tot het opheffen van de groep. Rodgers en Edwards produceerden afzonderlijk platen voor een groot aantal artiesten. Zo was Rodgers in 1983 de producent van David Bowie's zeer succesvolle album "Let's Dance" en Madonna's doorbraakalbum "Like a Virgin" (1984). Edwards produceerde in 1985 het album van de supergroep Power Station, waarin Thompson drumde en die verder gevormd werd door Duran Duran leden John Taylor en Andy Taylor en zanger Robert Palmer (wiens solo album Riptide het volgende jaar ook door Edwards geproduceerd zou worden). Ook Rodgers was zijdelings betrokken bij het Power Station project. In 1986 produceerde hij (en speelde gitaar op) het album "Notorious" van Duran Duran.

Na een verjaardagsfeest in 1992, waar Rodgers, Edwards, Paul Shaffer en Anton Fig oude Chic nummers speelden voor een dolenthousiast publiek organiseerden Rodgers en Edwards een reünie van de band. Ze namen een nieuw album (CHIC-ism) en single (Chic Mystique) op die beide de hitparades haalden en toerden over de hele wereld, met zowel kritische bijval als zeer enthousiaste fans.

In 1996 werd Rodgers geëerd als "Top Producer in de wereld" door Billboard Magazine. Dat jaar trad hij samen met Bernard Edwards, Sister Sledge, Simon Le Bon en Slash op in een serie herinneringsconcerten in Japan, die een overzicht van zijn werk gaven. Helaas overleed Edwards gedurende de reis aan een longontsteking. Chic toerde wel verder, met nieuwe muzikanten.

In 2002 overleed ook Thompson, aan kanker. Hij werd 48 jaar oud.

.

Lipps Inc was een studioband die bekend is van één grote hit, Funkytown uit 1980.

De groep was opgericht in Minneapolis door Steven Greenberg, die ook alle muziek van de groep componeerde en produceerde. Daarnaast speelde hij verschillende instrumenten. Zangeres van de groep was Cynthia Johnson. De samenstelling van de rest van de groep wisselde.

De groep werd populair in het disco-tijdperk eind jaren '70. Hun enige hit Funkytown bereikte in onder meer de Verenigde Staten en Nederland de nummer 1-positie. De groep wist hierna geen hits meer te scoren, maar bleef nog enkele jaren actief.

.

Eurythmics (vaak maar onterecht The Eurythmics genoemd) is een in de jaren '80 zeer succesvol Brits synth pop-duo bestaande uit Annie Lennox en Dave Stewart. Lennox (een student aan de Royal Academie of Music in Londen) en Stewart ontmoetten elkaar aan het eind van de jaren '70. Al snel kregen ze een verhouding en richtten ze de groep The Catch op, samen met Pete Coombes. In 1979 werd The Catch omgedoopt tot The Tourists. De groep scoorde enkele hits in Groot-Brittannië, waaronder een cover van Dusty Springfields I Only Want to Be With You.

In 1980 ging de relatie tussen Stewart en Lennox over, maar ze besloten als muzikaal duo verder te gaan onder de naam 'Eurythmics'. Hun debuutalbum In the garden uit 1981 werd door critici goed ontvangen, maar verkocht slecht.

In 1983 kwam het tweede album uit, Sweet Dreams (Are Made of This). De titelsong werd een nummer 1 hit in onder meer de Verenigde Staten en geldt anno 2006 nog steeds als een klassieker, vele malen gecoverd en geremixt. Dave Stewart bekende later dat hij de bekende baslijn in dit lied per ongeluk ontdekte toen hij een ander lied probeerde achterstevoren te spelen. Annie Lennox verscheen op de cover van het Rolling Stone magazine. Nog in datzelfde jaar kwam het album Touch uit. Wederom scoorde de band top 10-hits, met Who 's That Girl, Right By Your Side en Here Comes The Rain Again. Melody Maker en NME riepen beide albums uit tot een van de beste van 1983.

Het volgende jaar maakte Eurythmics de soundtrack van de film 1984. De regisseur van de film weigerde echter veel van de muziek te gebruiken: alleen het nummer Julia is vlak voor het einde van de film te horen. De single Sexcrime werd een hit in Europa, maar in de VS werd het nummer verboden vanwege de titel.

Het vierde album Be Yourself Tonight kwam uit in 1985. Na de elektronische albums van de voorgaande jaren was dit een meer rock/soul georïenteerd album. Op Be Yourself Tonight is een duet met Aretha Franklin te horen. Het nummer There Must Be An Angel (Playing With My Heart), de enige nummer 1 hit die het duo in thuisland Groot-Brittannië wist te scoren, staat op dit album. Het albums doet het zeer goed, zowel bij critici als het publiek. Vier nummers van dit album worden hits.

Het commerciële album Revenge uit 1986 verkocht in de Verenigde Staten teleurstellend, maar deed het goed in Europa. Eurythmics ging op een uitgebreide tournee om het album te ondersteunen en tot op de dag van vandaag is Revenge wereldwijd het best verkochte album van de groep.

Vanaf 1987 ging Dave Stewart zich meer toeleggen op het produceren van werk voor anderen, onder wie Tom Petty en Bob Dylan. Desondanks verscheen in dat jaar nog wel het album Savage, een terugkeer naar de elektronische roots en volgens veel fans het beste Eurythmics-album. Het album ontvangt echter wisselende kritieken.

Twee jaar later verscheen het album We Too Are One. Het album verkocht teleurstellend in de Verenigde Staten, maar goed in Groot-Brittannië. In 1991 werd het verzamel-album Greatest Hits uitgebracht, een enorm succes in Europa, in Groot-Brittannië zelfs één van de 10 best verkochte albums van de jaren '90.

In 1990 besloten Lennox en Stewart enige tijd uit elkaar te gaan na jarenlang intensief te hebben samengewerkt. Annie Lennox kreeg een baby en legde zich toe op een succesvolle solocarrière. Dave Stewart ging vooral produceren voor anderen. Zijn soloalbums flopten. Tussen 1990 en 1997 hadden Lennox en Stewart vrijwel geen contact, tot ze elkaar weer ontmoetten op de begrafenis van een gemeenschappelijke vriend.

In 1999 verscheen Peace, het eerste reguliere album van Eurythmics sinds 1989. In enkele landen in Europa wordt dit licht teleurstellende album een succes.

In 2005 kwam het Ultimate Collection album uit, met daarop twee nieuwe nummers I 've got a life en Was it just another love affair?. Het album is nauwelijks een toevoeging op het Greatest Hits album uit 1991. Tegelijkertijd verschijnen alle Eurythmics-albums opnieuw met daarop extra nummers zoals b-kantjes en 12"-versies van singles.

Op 27 september 2007 verscheen de nieuwe cd van Annie Lennox getiteld Songs of Mass Destruction.