Tijdens hun middelbare-schoolperiode begonnen ze met het zingen van liedjes van onder andere de Everly Brothers. In 1956
begonnen ze officieel onder de naam Tom and Jerry (Paul Simon als Jerry
Landis en Art Garfunkel als Tom Graph) en kregen onder die naam hun
eerste opnamecontract. In 1957 begonnen ze hun eigen teksten te schrijven. Hun eerste hit was Hey schoolgirl. Volgende pogingen om hits te scoren waren niet erg succesvol dus ging het duo na hun middelbare school ieder zijn eigen weg.
Ze zagen elkaar weinig in de periode die daarop volgde. Maar in 1962 ontmoetten ze elkaar weer. Eind 1963 begonnen ze met optredens onder de naam Simon & Garfunkel.
Doordat hun muziek werd gebruikt als soundtrack voor de film The Graduate (met Dustin Hoffman in de hoofdrol) kwam hun carrière in een stroomversnelling.
Met hun rustige, goed in het gehoor liggende en mild maatschappijkritische nummers stegen ze in de hitparades. Nummers als The Sound of Silence, Homeward Bound, I am A Rock, Kathy's Song, April Come She Will, A Hazy Shade of Winter, America, Scarborough Fair, Mrs. Robinson, The Boxer, Bridge Over Troubled Water, Cecilia, El Condor Pasa en My Little Town zijn nog steeds bij veel mensen bekend. Zij hebben ook een song gewijd aan de beroemde architect Frank Lloyd Wright.
Sommige van hun songs hebben de status van evergreen bereikt. Simon & Garfunkel wonnen samen vijf Grammy Awards voor hun albums. Het duo ging in 1970 uit elkaar.
Na een pauze van elf jaar kwamen Paul Simon en Art Garfunkel op 19 september1981 voor één keer weer samen voor een optreden in Central Park in New York. Bijna een half miljoen mensen waren aanwezig bij dit memorabele optreden. In 2004 hielden zij de Old Friends Tour.
Jackson begon op jonge leeftijd viool te spelen, maar stapte al snel over naar de piano. Vanaf zijn 16e doet hij regelmatig optredens in bars en hij krijgt een studiebeurs voor de Koninklijke Muziekacademie in Londen.
Maar het vooruitzicht om een serieuze componist te worden trok hem niet aan, en hij stapte de popwereld in met zijn band Arms and Legs.
De band viel na twee niet succesvolle singles uit elkaar. Hierna
speelde hij een tijd in theaters en nam een aantal demo's op. In 1978 kreeg hij een contract bij A&M Records.
Vrijwel onmiddellijk wordt het album Look sharp! opgenomen en in 1979 uitgebracht. Vlak erna volgen de albums I'm the man en Beat Crazy in 1980.
De Joe Jackson band was erg succesvol, en toerde veel. Maar ook deze
band viel uit elkaar, en Joe deed een stap terug uit de wereld van pop
en rock, en nam een album vol oude jazz en swingnummers op.
Nadat hij verhuisde naar New York speelde hij met de gedachte om een
"popalbum" te maken zonder het gebruik van een gitaar. Iedereen
verklaarde hem voor gek. Voordien was de gitaar het instrument van de
pop/rock. Zijn album Night and Day is een groot succes (1982). Het gaat over het leven in New York (later zal hij dit nogmaals doen met Night and Day 2). Het album geeft een goed beeld van de diverse muziekstijlen uit de multiculturele samenleving van de Big Apple.
Steeds meer probeert Joe Jackson meer de klassieke en symfonische kant op te gaan. Symphony No. 1 is een poging van Joe Jackson om een instrumentaal album te maken. Eerder probeerde hij dit al met het klassieke album Will Power. Dit werd geen succes. Ook combineerde hij al eerder klassiek met lichte muziek als met de albums Night Music (1994) en Heaven and Hell (1999). De laatste leek het meest gewaardeerd door het publiek. Symphony No. 1 werd bekroond met een Grammy voor Best Pop Instrumental Album. Het was onder andere zo geslaagd doordat beroemde musici als gitarist Steve Vai er aan meewerkten. Steve Vai werkte aan dit album mee omdat Joe Jackson een gitaarsolo had geschreven welke NIET
uitvoerbaar leek te zijn. Het was voor Steve Vai een uitdaging om deze
compositie toch uit te voeren. Joe zelf speelt geen gitaar en heeft
eigenlijk ook helemaal niets met het instrument. Getuigen ook zijn
uitspraak voor het album Night and Day "Hoezo kun je geen "popalbum maken zonder het gebruik van een gitaar" natuurlijk kan dat".
Joe Jackson slaagde er met Symphony No. 1
ook in vier stukken een geheel te laten vormen. Het album heeft wel de
klassieke vorm van vier delen, maar toch onderscheidt deze symfonie
zich van andere symfonieën door de uitvoering. Zoals Joe Jackson zelf
in the liner notes zegt: "on the eve of the 21st century, a piece
which was symphonic in structure surely didn't have to be written for a
19th-century orchestra to qualify as a symphony."
In 2003 komt de Joe Jackson band na jaren weer bijeen en neemt de cd Volume 4 op (het is het vierde album van de Joe Jackson band in deze formatie), gevolgd door een wereldwijde tour. Het album Afterlife ontstaat tijdens deze tour. Van het album "Afterlife"
zijn in Nederland twee versies op de markt, de internationale versie,
maar ook een op de Nederlandse markt gerichte versie, waaraan een groot
deel van het concert gegeven in de Heineken Music Hall op 30 mei 2003 is toegevoegd.
Tot grote ergernis van Joe Jackson is het leeuwendeel van zijn
omvangrijke catalogus niet meer verkrijgbaar. We spreken hier over het
deel dat hij heeft opgenomen voor A&M. Gekocht door Polygram (
Nederlands concern) en later in handen gekomen van Universal. Met name
deze maatschappij heeft een vloed van "verzamelalbums / Greatest Hits"
uitgebracht inclusief nummers die Joe nooit op cd wilde hebben. Zoals
bv. "The harder they come", een nummer van Jimmy Cliff. Het album Mike's Murder
is wel op LP (1983) verschenen, echter nooit officieel op cd. Bij een
speciaal voor V&D gemaakte compilatie zit dit album er als "bonus
cd" bij.
In 2005 heeft Joe Jackson een serie concerten gegeven in de
Verenigde Staten en Europa, waaronder een tweetal in het nieuwe Carré
in Amsterdam. Samen met strijkkwartetEthel en de zanger/producer/componist Todd Rundgren.
Ieder van de deelnemers speelde een eigen set, waarna men gezamenlijk
terugkwam voor een toegift. Nieuw in deze reeks optredens was derhalve
dat Joe Jackson een soloset speelde. Tijdens deze optredens speelde hij
onder meer een nieuw, nog niet eerder uitgebracht nummer, Citizen Sane genoemd.
In 2006 is vervolgens een nieuwe reeks concerten gestart onder de
naam 'Joe Jackson Trio', waarbij Jackson samen met zijn oude maten
Graham Maby en Dave Houghton opnieuw door de VS en Europa is gaan
toeren. In het voorjaar van 2007 deed het trio een aantal kleine zalen
in Nederland aan.
Het eerder genoemde Citizen Sane (maar nu in Trio-format) en
een aantal andere nieuwe nummers werden tijdens deze tour gespeeld. Ook
het oudere, nog ongepubliceerde Drunk Song, dat Joe Jackson in
1999 al eens had gespeeld tijdens de "Just For The Hell Of It" sessies,
beleefde tijdens deze tournee een revival. Jackson is in het najaar van
2007 met het trio de studio ingegaan voor de opname van een nieuwe cd, Rain, dat begin 2008 uitkwam.
Hoewel Joe Jackson vaak zelfverzekerd en rustig overkomt is hij toch
vaak onzeker en verlegen en weet hij vaak niet of het publiek werkelijk
zo enthousiast is. Ook gaat het verhaal dat Joe Jackson een concert (of
zelfs meerdere concerten) heeft afgebroken omdat het publiek niet stil
genoeg was.
Hij heeft zich in het verleden gemengd in het anti-rook debat, als tegenstander van het verbod op roken.
De Italiaanse cineast Dino Risi, die beschouwd wordt als de vader van
de Italiaanse komedie, is zaterdagochtend op 91-jarige leeftijd
overleden in Rome. Dat meldt het persagentschap Ansa.
Geboren
op 23 december 1916, werkte Risi eerst als filmcriticus, scenarist en
producent van documentaires, alvorens hij zich op de regie gooide. Hij
verwierf in de jaren '50 en '60 faam met komedies als "Pane, amore
e..." met Sophia Loren, "Il Sorpasso" met Vittorio Gassmann, "I Mostri"
met Ugo Tognazzi. Ook onder meer Nino Manfredi, Alberto Sordi en
Marcello Mastroianni vertolkten rollen in zijn films, net als zowat
alle bekende Italiaanse acteurs van de tweede helft van de twintigste
eeuw.
Risi regisseerde 54 langspeelfilms in een halve eeuw tijd.
Hij ontving in 2002 op de Biennale van Venetië de Gouden Leeuw voor
zijn hele carrière.
Leonardo DiCaprio kruipt voor een rol in de nieuwe film 'Atari' in de
huid van Nolan Bushnell, de geestelijk vader van de videospelindustrie.
Die lanceerde dertig jaar geleden met zijn softwarebedrijf Atari de
destijds immens populaire spelcomputer Atari Video Computer System.
Gisteren hebben schrijvers Brain Hecker en Craig Sherman de film
verkocht aan Paramount Pictures.
Producer De
33-jarige DiCaprio vertolkt niet alleen de hoofdrol, maar produceert de
rolprent ook met zijn productiemaatschappij Appian Way. Het is niet de
eerste keer dat de Amerikaanse acteur de hoofdrol speelt in een biopic.
Zo was hij onder meer auteur Tobias Wolff in 'This Boy's Life', dichter
Jim Carrol in 'The Basketball Diaries', meesteroplichter Frank Abagnale
jr. in 'Catch me if you can' en excentrieke miljardair Howard Hughes in
'The aviator'. Het is nog onduidelijk wanneer de opnamen van 'Atari'
van start gaan.
Het muziekfestival TW Classic op de weide van Werchter heeft zaterdag
ongeveer 40.000 bezoekers gelokt. Ondanks het slechte weer van de
afgelopen dagen, konden die het op de festivalweide zelf relatief droog
houden. Wie met de wagen gekomen is, zal het wel moeilijk hebben om
thuis te geraken, zo zegt Dirk Claes, burgemeester van Werchter.
Modder Op
een aantal parkeerterreinen zijn er immers problemen door de modder.
"Het is vooral aan de in- en uitritten dat het moeilijk dreigt te
worden", zegt de burgemeester. "Daar is de modder het diepst. We hebben
een aantal tractoren klaarstaan maar er zal ook moeten geduwd worden,
vrees ik. De uittocht zou wel eens een uur of twee langer kunnen duren
dan voorzien."
Plastieken vloer Ook op de
festivalweide zelf was gevreesd voor een modderpoel maar daar hebben de
organisatoren een mouw aan gepast. "Voor het podium is een plastieken
vloer van zowat 15.000 meter gelegd zodat niemand in de modder moet
zakken", gaat burgemeester Claes verder. "We hebben wel een aantal
modderduikers gehad maar die deden dat volledig uit vrije wil."
De
festivalgangers kregen concerten te horen van Milow, Juanes en The
Scabs. Die laatste groep was versterkt met Jan Hautekiet en Patrick
Riguelle en vormde voor Dirk Claes het voorlopige hoogtepunt. Later op
de avond komen The Police en Iggy Pop nog aan de beurt.
The Four Tops is een Amerikaanseband die succesvol was in de jaren '60, '70 en '80 van de twintigste eeuw. De originele line-up van de groep was: Levi Stubbs (leadzanger), Renaldo "Obie" Benson (basszanger), Lawrence Payton en Abdul "Duke" Fakir. Tijdens het meest succesvolle gedeelte van hun carrière maakten ze deel uit van de uit Detroit afkomstige platenmaatschappij Motown.
The Four Tops kennen elkaar al sinds de middelbare school. Daar was
het ook dat ze met elkaar begonnen te zingen. Ze begonnen onder de naam
The Four Aims. In 1956 kregen ze een contract aangeboden bij Chess
Records. Om verwarring te voorkomen met The Ames Brothers kozen ze
ervoor hun groepsnaam te wijzigen in The Four Tops. Onder contract bij
Chess slaagde de groep er niet in potten te breken. Een ontmoeting in
1963 met Berry Gordy zou daar verandering in brengen. Hij bood hen een contract aan bij Motown.
In het begin van hun carrière bij de Detroitse platenmaatschappij namen ze voornamelijk jazznummers op voor een workshop van het bedrijf. Ook fungeerden ze als achtergrondkoor bij sommige andere artiesten bij Motown, zoals The Supremes. Toen in 1964 het beroemde songwriterstrio Holland-Dozier-Holland
een instrumentaal nummer had geschreven maar niet wist wat ze er mee
moesten doen besloten ze er een tekst bij te verzinnen en er een nummer
voor The Four Tops van te maken. Dit nummer werd het beroemde "Baby I
Need Your Loving". Het nummer haalde #11 op de Amerikaanse top 100.
Hiermee brak een succesvolle periode voor "The Tops" aan.
Na het grote succes van "Baby I Need Your Loving" werd besloten dat
The Four Tops geen jazz meer hoefden te doen. Ze behoorden nu tot de
primaire artiesten van Motown. Voortaan werden er singles voor hen
geschreven. Hun volgende twee singles waren "Without The One You Love
(Live's Not Worth While)" #43 en "Ask The Lonely" #24. Niet in staat
het succes van de eerste hit te continueren leek het erop alsof de
groep er niet in zou slagen de voorkeurspositie binnen Motown waar te
maken. Het kwam toch nog goed. De volgende single was namelijk "I Can't
Help Myself (Sugar Pie, Honey Bunch) en dit nummer leverde de groep hun
eerste #1 hit op. In navolging van deze hit kwamen andere grote hits
als "It's The Same Old Song" en "Something About You".
In 1966 schreven Brian Holland, Lamont Dozier en Eddie Holland de
tweede #1 hit voor The Four Tops, "Reach Out, I'll Be There", hun
grootste, en meest herkenbare hit. Samen met nummers als "My Girl" van The Temptations, "Baby Love" van The Supremes en "I Heard It Through The Grapevine" van Gladys Knight & The Pips en Marvin Gaye
is dit nummer nog steeds een van de meest populaire Motownnummers. Ook
na dit nummer bleven de Four Tops hits maken, zoals "Bernadette" en (de
Tim Hardin-cover) "If I Were A Carpenter".
Toen Holland-Dozier-Holland Motown verlieten, had dit gevolgen voor
het succes van The Four Tops en toen Motown in 1972 aankondigde te
vertrekken naar Los Angeles
verlieten ze het label. Ze kregen een contract bij ABC-Dunhill. Daar
ging het weer beter met The Four Tops en kregen ze top 10 hits met
"Keeper Of The Castle" en "Ain't No Woman Like The One I've Got". Na
een tijdje droogden ook bij ABC-Dunhill de hits op en ging de carrière
van de groep als een nachtkaars uit.
In de jaren '80 haalden The Four Tops wel weer een paar hit(je)s met
bijvoorbeeld "Loco In Acapulco", maar hierna namen ze bijna geen platen
meer op. In 1990 werden The Four Tops geïntroduceerd in de Rock &
Roll Hall Of Fame en in 1999 in de Vocal Hall Of Fame. Dit laatste zou
een lid echter niet meer meemaken. In 1997 overleed Lawrence Payton aan
een hartaanval. Dit was een tragisch moment voor The Four Tops. Zijn
plaats werd ingenomen door Theo Peoples. Toen in 2000 Levi Stubbs ook
niet meer in staat was om optreden wegens kanker werd Peoples de nieuwe
leadzanger en kwam Ronnie McNair in de groep om de lege plek in te
vullen. In 2005 was er opnieuw een verdrietig moment voor The Tops. Op
1 juli overleed Renaldo "Obie" Benson na lange tijd ziek te zijn. Zijn
plaats werd ingenomen door zoon van Lawrence, Roquel Payton.
10cc Om Dreadlock Holiday te bekijken druk op de foto.
10cc was een Britserockgroep die voornamelijk in de jaren 70 van de twintigste eeuw populair was. De groep werd in 1972 in Manchester gevormd en bestond uit Eric Stewart (zang en gitaar), Lol Creme (zang, gitaar en keyboard), Graham Gouldman (bas) en Kevin Godley (drums). De groep werd door muziekgoeroe Jonathan King omgedoopt van Hotlegs in 10cc en werd al snel bekend door hun grappige, hedendaagse teksten en innovatieve muziekstijl.
Paul Burgess kwam in de plaats van Godley en Creme die in 1976 de band verlieten. Godley & Creme wilden verder met de gizmo,
een effectgenerator voor elektrische gitaar die zij hadden ontworpen,
werden daarna beroemd als zingend duo, maar zijn veel beter bekend als
de producers van videoclips. De video die ze maakten voor hun lied Cry in 1985 is bijzonder omdat het een van de eerste mainstreamvideo's is die de morphing-techniek gebruikt.
Het verhaal gaat dat de groep haar naam ontleende aan de hoeveelheid sperma die de gemiddelde man kwijtraakt per zaadlozing
(9cc), maar aangezien zij net iets meer waren dan de gemiddelde man,
moest de naam 10cc worden. In werkelijkheid echter werd de naam gegeven
door producer Jonathan King,
die een droom had over een wereldbekende band met die naam. Overigens
komt bij de zaadlozing gemiddeld slechts 3cc sperma vrij.
In de jaren 2006 en 2007 laten 10cc leden van het eerste uur weer
van zich horen. Graham Gouldman trekt uitverkochte optredens, die
worden aangekondigd als '10cc - Graham Gouldman and friends'. Gouldman
speelt voornamelijk 10cc hits, maar ook nummers die hij voor andere
groepen schreef (Hollies, Yardbirds, Herman Hermits) ontbreken niet.
Paul Burgess en Rick Fenn (beiden speelden ook in 10cc) maken deel uit
van de band van Gouldman. De concerten van Gouldman vinden voornamelijk
in Engeland plaats, maar ook in Australië, Duitsland, Denemarken en
België.
In 2006 schrijven Graham Gouldman en Kevin Godley samen nieuwe
nummers. Naar verwachting komt van hen een een nieuwe cd uit onder de
groepsnaam 'GG06'. Lol Creme is eveneens wederom muzikaal actief in de
groep 'the Producers', waarvan in het najaar een cd uitkomt. Van deze
cd is al een single verschenen. Eric Stewart werkt aan een solo cd,
nadat eerder van hem in 2003 de cd 'Do not bend' verscheen. Er gaan
geruchten dat (ook) 10cc in oorspronkelijke bezetting weer bij elkaar
komt. Eric Stewart voelt er echter nog weinig voor, in tegenstelling
tot Gouldman, Godley en Creme.
The Eagles is een Amerikaanserockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2008 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten. De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass,
vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor
ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend
leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco.
Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los
Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een
eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock.
Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer
afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan
rock-geluid.
Geen van de vier oprichters was geboren in Californië. Gitarist/toetsenist Glenn Frey ontvluchtte de koude winters en de beklemmende muziekscene van zijn geboortestad Detroit en introduceerde een Rhythm-and-blues-geluid. DrummerDon Henley was bijna afgestudeerd in Engelse literatuur. Gitarist/mandolinist/banjospelerBernie Leadon had een passie voor country en bluegrass die een sterke invloed had op het vroege geluid van de band. Bassist Randy Meisner
was een liefhebber van auto's en fietsen en verkeerde eigenlijk liever
bij zijn familie dan dat hij zijn tijd besteedde aan het bespelen van
een basgitaar in een rockband.
De band werd geformeerd in 1971 toen John Boylan
- toen manager van Linda Ronstadt - Frey, Leadon, and Meisner losweekte
van hun bezigheden. Ze misten nog een drummer totdat Frey Henley belde
die hij had ontmoet in The Troubadour in Los Angeles. Twee
maanden lang vormden Eagles de band achter Ronstadt maar na afloop van
deze tournee besloten de mannen een eigen groep te vormen.
Het eerste album (Eagles) was gevuld met pure, soms onschuldig aandoende, countryrock; het tweede (Desperado)
had als thema "bandieten van het Wilde Westen" en vormde het eerste
bewijs van de voorliefde voor het maken van thema-albums. De eerste
twee albums werden opgenomen in Londen en geproduceerd door Glyn Johns.
Voor het maken van het derde album (On the Border) werkte de groep wederom samen met producer Glyn Johns, die daarvoor had gewerkt met Led Zeppelin, The Rolling Stones, en The Who.
De band wilde meer de rock-kant op maar Johns neigde meer naar de
'wollige' kant van de muziek van de Eagles. Na twee-derde van het album
samen met Johns te hebben afgemaakt richtte de band zich op Bill Szymczyk die de rest van het album af maakte. Szymczyk introduceerde Don Felder die een slidegitaar gebruikte in het lied Good Day in Hell waarover de andere bandleden zeer enthousiast waren. Twee dagen later werd Felder de vijfde Eagle. Het album On the Border bracht de groep een Billboard nummer-één-hitsingle met het lied Best of My Love op 1 maart1975.
Het volgende album, One of These Nights, had een agressieve
rock-achtige basis. Tussen het maken van dit album en de daaropvolgende
tournee verliet Bernie Leadon de groep omdat hij zichzelf wilde
beschermen tegen het oneindige alcohol en drugsgebruik en zoals hij
later zelf zegt "the endless partying". Hij werd vervangen door Joe Walsh (geboren 20 november1947), een veteraan die had gespeeld in groepen als The James Gang en Barnstorm
en al een eigen solocarrière had. Hiermee werd duidelijk welke richting
de groep op wilde: ze wilden 'rocken'. De titelsong van One of These Nights haalde de nummer-één-positie op de Billboard-lijst op 2 augustus1975.
Rond deze tijd kregen de verschillende personen en persoonlijkheden
binnen de band meningsverschillen en ontstonden verschillende interne
ruzies.
Het volgende album, Hotel California (1976), heeft als onderwerp het nastreven van de 'Amerikaanse Droom'. Met Californië als metafoor voor de Verenigde Staten van Amerika schreven de Eagles liederen over onschuld (New Kid in Town, nummer één op de Billboard-lijst op 6 februari1977), over verleiding (Life In The Fast Lane en het titelnummer Hotel California dat op 7 mei1977
de nummer-één-positie behaalde). Gedurende het laatste deel van de erop
volgende tournee besloot Randy Meisner plotseling dat hij genoeg had
van het leven in hotelkamers en hij verliet de band om in de
betrekkelijke rust van Nebraska te werken aan herstel en een solocarrière.
Meisner werd vervangen door de man die hem ook al had opgevolgd in de band Poco: Timothy B. Schmit (geboren 30 oktober1947). In februari 1978 doken de Eagles de studio weer in om hun laatste studioalbum op te nemen: The Long Run. Het maken hiervan kostte maar liefst twee jaar maar leverde de groep wel hun vijfde en laatste nummer één hitsingle op met Heartache Tonight (10 november1979). Tijdens de promotie-tour verhevigden de persoonlijke meningsverschillen zich, met een toppunt toen Henley in de nacht van 21 november1980 werd gearresteerd toen in zijn hotelkamer cocaïne, Quaaludes en marihuana was gevonden nadat een 16-jarige prostituee in zijn hotelkamer door drugs was bevangen. Hiervoor werd Henley later veroordeeld.
Nadat de The Long Run-tour in 1980
was afgesloten werd een tijdlang niets van de band gehoord en hadden
alle leden solocarrières met wisselend succes. In het begin van de jaren negentig werd het album Common Thread ter ere van de Eagles uitgebracht. Een van de makers, Travis Tritt, stond er op dat op de video voor Take It Easy alle leden van de Eagles zouden optreden. Toen de video af was besloten de leden (in 1994) om de band weer bijeen te brengen.
Don Felder werd in 2001 uit de band gezet vanwege contractbreuk. September 2005 kwam dit voor het gerecht.
Hieruit ontstond een live-album getiteld Hell Freezes Over
(naar aanleiding van een uitspraak van Henley die zei dat de groep weer
bijeen zou komen 'als de hel bevriest' - een populaire Amerikaanse
uitdrukking) en een single Get Over It die over hetzelfde onderwerp gaat.
Een nieuwe controverse ontstond nadat de band op 12 september1996 tijdens een optreden voor de Democratische Partij in Los Angeles het nummer Peaceful Easy Feeling opdroeg aan Saddam Hoessein.
In 1998 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en gedurende de ceremonie traden alle zeven leden gezamenlijk op.
Hierop volgden een aantal reunion-tours die vooral opvielen door de hoge toegangsprijzen die alle records braken.
Een nieuw Eagles-album (het eerste studioalbum sinds 1979) krijgt de naam The Long Road Out Of Eden.
Het album kwam uit in oktober 2007. Inmiddels is ook de eerste single
uitgebracht. Het heeft de naam "How Long" gekregen. De single gaat een
beetje terug naar het begin van the Eagles.
Er zijn twee bijzondere dingen te melden over het album. Het eerste
is dat het album enkel nieuwe nummers bevat. Het tweede stond in een
van de verstuurde nieuwsbrieven. Volgens deze nieuwsbrief zou het album
enkel te verkrijgen zijn via walmart.com, Sam's Club, Wal-Mart, en
eaglesband.com.
Ter promotie van het album trad de band op 1 april en 3 april 2008
op in Ahoy Rotterdam als onderdeel van hun 'Long Road Out Of Eden World
Tour'.
Axelle Red viert 15de verjaardag met concert in Sportpaleis
Axelle Red viert 15de verjaardag met concert in Sportpaleis.
Om Si Tu Savais te bekijken druk op de foto.
Op zaterdag 2 mei 2009 viert Axelle Red de 15de verjaardag van haar
carrière met een uniek concert in het Sportpaleis van Antwerpen.
15 of 20 De
Limburgse zangeres bracht weliswaar haar eerste single, 'Kennedy
Boulevard', 20 jaar geleden uit, maar haar internationale doorbraak
kwam er pas vijf jaar later toen ze haar naam veranderde in 'Axelle
Red'. Het verjaardagsconcert wordt een echte greatest hits-show. Vanop
een podium in het midden van de zaal zal Axelle Red haar bekendste
nummers zingen. Ze wordt begeleid door topmuzikanten.
Superster Vijftien
jaar Axelle Red is in 2009 het enige publieke concert van de Limburgse,
die momenteel in Parijs woont. Axelle Red is een superster in binnen-
en buitenland. Vooral in Frankrijk wordt ze op handen gedragen. Ze
kreeg recent nog een eredoctoraat van de Universiteit Limburg. Tevens
is ze ambassadrice van Unicef. Tickets voor het verjaardagsconcert zijn
nu te koop.
De schade van de staking van de Hollywood-scenaristen wordt geschat op
2,1 miljard dollar. Dat blijkt uit een onderzoek van het economische
instituut Milken Insitute, zo meldden diverse Amerikaanse media.
Daarnaast
heeft de staking van 12.000 auteurs geleid tot een verlies van een
kleine 38.000 banen. Voor de meeste van die banen kwamen geen nieuwe
jobs terug.
De staking duurde van november tot begin februari,
waardoor de entertainmentindustrie voor een groot deel op zijn gat lag.
Het gold als het grootste arbeidsconflict in Hollywood in twintig jaar.
De scriptschrijvers wilden meer geld voor de distributie en verkoop van
titels per dvd en internet.
Populaire series als 24 en Desperate Housewives moesten door de staking halverwege het seizoen worden afgebroken.
De hoogzwangere Jessica Alba hoopt dat haar kindje een donkerkleurige
huid heeft. "Het zou leuk zijn als onze vaders zich in ons kindje
herkennen", vertelt ze in de weekendbijlage van USA Today. De vader van
de actrice is Mexicaans, de vader van haar echtgenoot Cash Warren is
Afro-Amerikaans en beiden hebben een blanke moeder.
Cash De
27-jarige Alba stapte vorige maand in het huwelijksbootje met de twee
jaar oudere Cash Warren, die ze leerde kennen op de set van de film
'The Fantastic Four'. De twee verloofden zich in december en trokken in
een miljoenenvilla in Beverly Hills. "Het geeft veel stress om binnen
een halfjaar een huis te kopen, te trouwen en een kind te krijgen",
bekent de donkerharige schone. "Dat zijn een hoop besluiten die je
leven veranderen. Ik voel me heel erg zeker en gelukkig in mijn
relatie."
Geendeal De
baby kan ieder moment geboren worden, maar Alba heeft nog geen deal met
een tijdschrift gesloten voor de eerste foto's van het kindje. "Nee,
die heb ik nog niet, ten minste, niet voorzover ik weet."
David Hasselhoff is op zijn eigen website een competitie begonnen voor
zijn fans. "Jullie zien mij altijd optreden, maar nu wil ik eens zien
wat jullie kunnen", stelt de acteur op zijn weblog. "Ik wil dat jullie
video's inzenden waarop jullie mijn liedjes playbacken."
De
55-jarige acteur noemt zijn wedstrijd de Hoff Video Competition. Hij
weet nog niet wat enthousiaste fans kunnen winnen. "Ik ga nog nadenken
over de prijs, maar het gaat iets gaafs worden."
"Grootse creativiteit" Ook
Belgische fans mogen meedoen. "Ik wil video's van over de hele wereld",
aldus Hasselhoff. "Ik wil grootse locaties zien, grootse kostuums,
grootse optredens en grootse creativiteit."
De 55-jarige
acteur is het meest bekend van zijn rollen in televisieseries als
Knight Rider en Baywatch. Zijn grootste droom is echter een
professionele zangcarrière, maar dat is tot nu niet echt gelukt.
Ullman werd geboren Slough. Ze begon haar carrière in het theater, waar ze met het stuk Four in a Million een prijs voor meest veelbelovende nieuwe actrice won. Ze maakte haar televisiedebuut samen met Rik Mayall in een serie genaamd Kick Up the Eighties. Ook speelde ze met Lenny Henry in Three of a Kind, waarvoor ze een BAFTA TV Award won. In 1983 had Ullman succes als zangeres toen het platenlabelStiff Records een aantal platen van haar uitbracht. Vooral "Breakaway" en "They Don't Know" (beide geschreven door Kirsty MacColl) en de cover van het Madness-nummer "My Guy" werden hits. In de videoclip van "They Don't Know" trad Paul McCartney kort op.
In de Verenigde Staten won Ullman met haar televisieshow The Tracey Ullman Show drie Emmy Awards en een Golden Globe. Tussen 1996 en 1999 speelde ze in haar eigen televisieshow Tracey Takes On... (2 Emmy's). Ook vervulde ze een terugkerende gastrol in de televisieserie Ally McBeal
als Tracey Clark, de therapeute van Ally, waarvoor ze in 1999 haar
zesde Emmy won. Verder won ze in diverse series en films in totaal 10
American Comedy Awards.
Daarnaast speelde Ullman in vele speelfilms, waaronder I Love You to Death, Robin Hood: Men in Tights, Household Saints en A Dirty Shame. In 2007 speelt ze moeder natuur in Amy Heckerling's I Could Never Be Your Woman.
Ze is sinds 1993 getrouwd met televisieproducent Allan McKeown,
waarmee ze twee kinderen heeft (Mabel en John.). In 2003 werd Ullman genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger.
Naast Jazzie B waren leden van Soul II Soul zangeres Caron Wheeler, producer Nellee Hooper, zangeres Do'reen Waddell en instrumentalist Philip 'Daddae' Harvey.
Soul II Soul werd opgericht in 1988
nadat Jazzie B de jonge, maar getalenteerde productent Nelle Hooper
ontmoet. Gezamenlijk zochten ze een zangeres, en toen Caron Wheeler
zich aansloot was Soul II Soul een feit. Hun eerste singles flopten,
maar met de single Keep on movin' scoorden ze een grote internationale hit. Hierna kwamen de single Back to life uit. Dit laatste nummer werd een nummer 1-hit
in onder meer Nederland. Van het eerste album van Soul II Soul werden
wereldwijd meer dan 4 miljoen exemplaren verkocht, en Soul II Soul werd
een trendsetter in zowel dance-muziek als R&B.
Na Back to life verliet zangeres Caron Wheeler de groep om
een solocarrière te beginnen. Soul II Soul scoorde echter enkele andere
hits, hoewel de groepsleden succesvoller waren als producent van andere
artiesten, waaronder Madonna, U2, Björk en Massive Attack.
In 1995 kwam Caron Wheeler terug bij de groep, maar de groep wist
geen grote hits meer te scoren. In 2002 kwam voormalig zangeres Do'reen
Waddell op 36-jarige leeftijd om het leven bij een verkeersongeluk.
Shania Twain heeft tijd nodig om haar gebroken hart te lijmen. "Maar
vergis je niet, ik kom terug en hopelijk ben ik dan sterker dan ooit",
schrijft de zangeres op haar website.
Huwelijk op klippen De
42-jarige Twain zag onlangs haar huwelijk met Robert 'Mutt' Lang op de
klippen lopen. De 59-jarige Lang, die samen met de zangeres een 6-jarig
zoontje heeft, zou verliefd zijn geworden op een goede vriendin van
Twain. "Ik heb zo veel te zeggen, maar ik weet dat de beste manier om
te spreken is via mijn muziek", vindt de donkerharige artieste, die
hits scoorde met 'Man I feel like a woman', 'You're still the one' en
'From this moment on'. "Dat is mijn therapie, mijn passie, mijn grote
liefde. Ik kijk ernaar uit om dat met iedereen te delen nu ik begin aan
deze nieuwe reis."
Rolling Stone Ron Wood huurt dwergen in om een performance te geven op
het trouwfeest van zijn dochter. Wood (61) wil dat vijf dwergacteurs
zich als elfjes verkleden en trucs uithalen met de gasten op de
receptie van het huwelijk van zijn dochter Leah (29).
Giechelende kleinerds Het
bedrijf dat het huwelijk organiseert, is op zoek naar "ondeugende,
giechelende kleinerds, niet groter dan 1.20 meter. Die moeten uit de
struiken springen en de gasten verrassen met stunts zoals het stelen
van dameshoeden".
Shakespeare Thema van de
trouwerij wordt het personage Puck uit 'Midsummer Night's Dream' van
Shakespeare. Het vijftal dwergen moet de hele avond zijn personage
spelen, en moeten een vertrouwensakte tekenen zodat ze zwijgen over
geheimpjes van gasten die ze gebeurlijk zouden opvangen.
Kate Moss The
Stones zullen tijdens het feest optreden, Kate Moss en Mick Jaggers
dochter Lizzie zullen aanwezig zijn en Rons vrouw Jo zorgt voor
organisch voedsel uit eigen tuin. Leah trouwt met tv-nieuwsproducer
Jack Macdonald, met wie ze al elf jaar samen is. Ze wonen samen in
Londen en Jack vroeg haar in januari ten huwelijk tijdens een vakantie
in Kenia.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
