The Human League is een Engelse synthpopgroep. In de jaren tachtig behaalt de band het grootste succes met singles als "Don't You Want Me", "Human" en "Being Boiled". Het enige vaste lid van de band, dat al sinds de oprichting in 1977 lid is van de band, is zanger Philip Oakey.

The Human League wordt in 1977 opgericht in Sheffield door synthesizer-spelers Martyn Ware en Ian Marsh. De groep heet eerst "The Future", maar wordt vlak na het toetreden van vocalist Philip Oakey tot de band omgedoopt in "The Human League". De band gaat demo's opnemen en krijgt al snel de kans om op te treden. Ze tekenen een contract bij het onafhankelijke label Fast Product. Adrian Wright wordt lid van de band om diavoorstellingen te geven tijdens de optredens.

In 1978 wordt de eerste single uitgebracht, "Being Boiled". Een EP, The Dignity of Labour, wordt uitgebracht in 1979. Datzelfde jaar tekent de band een contract bij Virgin Records. Er worden twee albums uitgebracht, Reproduction en Travelogue. De albums krijgen lovende kritieken en het tweede album weet de U.K. Top 20 te bereiken. Door problemen binnen de groep besluiten Ware en Marsh eind 1980 de groep te verlaten. Later zullen ze de band Heaven 17 oprichten.

Met het vertrek van de twee muzikanten uit de groep, en met contractuele verplichtingen tot optreden, zijn Wright en Oakey gedwongen om zelf op zoek te gaan naar nieuwe bandleden. Wright leert zelf de synthesizer bespelen, en bassist Ian Burden en twee zangeressen, de schoolmeisjes Susanne Sulley en Joanne Catherall, worden aangetrokken om de band te versterken. Later dat jaar wordt ook gitarist Jo Callis (ex-The Rezillos) lid van de band en gaat Martin Rushent (die eerder samenwerkte met de Stranglers) de platen produceren.

De grote doorbraak volgt met het album Dare!, tot op de dag van vandaag hun meest succesvolle album. Het bevat onder andere de hits "The sound of the crowd", "Love Action" en "Open Your Heart". Tevens bevat dit album de bands grootste hit, "Don't You Wan't Me", dat eind 1981 in het Verenigd Koninkrijk op nummer één staat en in 1982 een wereldwijde hit wordt. In 1983 wordt Dare! opgevolgd door de EP "Fascination", met daarop de singles "Mirror Man" en "(Keep Feeling) Fascination". In 1984 volgt hun eerstvolgende album, Hysteria. Het album is niet zo'n groot succes als Dare!, maar weet met "The Lebanon" een redelijke hit te scoren. Het nummer "Louise" is in 2006 gecoverd door Robbie Williams op zijn cd "Rudebox".

Oakey brengt in 1985 een solosingle uit, "Together in Electric Dreams", geproduceerd door de befaamde producer Giorgio Moroder. Het duo brengt niet lang daarna een album uit, Philip Oakey & Giorgio Moroder. In 1986 keert The Human League terug, met het door Jam & Lewis geproduceerde Crash. De single "Human" wordt een grote hit, onder andere nummer één in de VS. Na deze single scoort de band echter geen grote hits meer. Als in 1990 het album Romantic? uitgebracht wordt, zijn de gloriedagen voorbij. Een single van het album, "Heart Like a Wheel" wordt een kleine hit, maar het album is geen commercieel succes. Na dit teleurstellende album verbreekt Virgin het contract met de band.

Vijf jaar later, in 1995, is de band plotseling weer terug. De band profileert zich rond deze tijd als een driemansformatie, bestaande uit zanger Phil Oakey en zangeressen Susanne Sulley en Joanne Catherall. Ze hebben een contract getekend bij het EastWest-label, en een nieuwe single, "Tell Me When", die regelmatig op radiostations gedraaid wordt en in het Verenigd Koninkrijk een top-tienhit wordt, de eerste sinds "Human" uit 1986. Ook wordt er een nieuw album uitgebracht, Octopus, geproduceerd door Ian Stanley. Het album gaat echter onopgemerkt voorbij aan het grote publiek, en wereldwijde hits scoort de band niet meer.

Pas in 2001 komt the Human League met een volgend album, Secrets. Door de opkomst van electroclash en de daarmee hernieuwde aandacht voor de synthpop krijgt dit album veel aandacht in de media. In 2005 brengt de groep een live-cd en dvd uit, Live at the Dome.

De Detroit Spinners, ook bekend als The Spinners of als The Motown Spinners is een soul-zanggroep uit Detroit, die opgericht is in 1954 en rond 1970 zeer populair was.

In 1954 worden de Detroit Spinners opgericht op Ferndale High School in Michigan. In eerste instantie was hun naam The Domingoes. In die eerste dagen werden nogal eens zangers gewisseld, maar in augustus 1961 hadden ze hun eerste hit met That's What Girls Are Made For.

Een van de oprichters, Billy Henderson, werd in 2004 uit de band gezet, nadat hij de manager van de band had aangeklaagd.

Mick Jagger heeft zaterdag de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Daarmee heeft de Rolling Stones frontman volgens de Britse wet recht op verscheidene voordelen. Zo mag hij van de staat 110 euro per week eisen en heeft hij voortaan recht op een gratis buspas.

De kans is echter klein dat hij dat doet, want Jaggers fortuin wordt op 290 miljoen euro geschat. Hij runt een filmproductiebedrijf en is nog niet van plan te stoppen met toeren met de Rolling Stones.

Voormalig Atomic Kitten-zangeres Kerry Katona heeft een rechtszaak gewonnen tegen de Britse krant Sunday Mirror. In juni publiceerde de krant een artikel waarin stond dat haar moeder een boek zou uitbrengen waarin ze haar dochter van prostitutie beticht.

Excuses en schadevergoeding
De rechtbank concludeerde dat deze berichtgeving niet klopt. De advocaat van de Sunday Mirror heeft inmiddels ook laten weten dat het artikel niet op waarheid berust. De krant is veroordeeld tot het betalen van een onbekende schadevergoeding aan de zangeres. Ook moet de Sunday Mirror de proceskosten van Katona betalen en publiekelijk excuses aanbieden.

Verdrietig en gegeneerd
Volgens de advocaat van de 27-jarige zangeres heeft zijn cliënte enorm onder het gerucht geleden. "Katona is heel erg verdrietig en gegeneerd door het artikel. Ze was vooral bedroefd dat het gerucht zogenaamd van haar moeder afkomstig zou zijn."

De Britse zangeres en enfant terrible Amy Winehouse is gisterenavond opgenomen op de spoedafdeling van een Londens hospitaal. Een ambulance werd om 20.40 uur Britse tijd opgeroepen naar een adres in de wijk NW1. Het bericht wordt bevestigd door Chris Goodman, een woordvoerder van Winehouse.

"Amy Winehouse werd onwel na de inname van geneesmiddelen en is naar het ziekenhuis overgebracht", zegt Goodman. "Dokters houden haar nu in observatie. Mogelijk mag ze morgen al het ziekenhuis verlaten."

De 24-jarige Winehouse kampt al een hele tijd met een zware drugs- en alcoholverslaving. Vorige maand werd ze al eens in allerijl in het ziekenhuis opgenomen, nadat ze thuis was flauwgevallen. Haar vader deelde nadien mee dat ze een longemfyseem had opgelopen.

Luther Vandross (New York, 20 april 1951 - Edison (New Jersey), 1 juli 2005) was een Amerikaanse R&B en soul zanger. Gedurende zijn carrière verkocht hij meer dan 25 miljoen albums en won acht Grammy Awards

Luther Vandross werd geboren in New York. Hij begon zijn carrière in de jaren '70 als achtergrondzanger van onder meer David Bowie, Roberta Flack, Carly Simon, Donna Summer, Bette Midler en Barbra Streisand. Hij nam in het midden van diezelfde jaren '70 twee lp's op met de band Luther, waar ook het origineel van "A brand new Day" uit The Wiz-musical op staat. In het begin van de jaren '80 was hij te horen op de eerste elpee van de groep Change ("Searching" en "Glow of love"). Zijn eerste grote hit kwam van zijn eerste soloalbum, en heette "Never too much". Hij kreeg acht Grammy's. Zijn grootste hit in Nederland en Vlaanderen was Endless Love, een duet met Mariah Carey.

Luther Vandross leed aan diabetes. Op 16 april 2003 kreeg hij een hersenbloeding, waarvan hij nooit meer volledig herstelde. Uiteindelijk overleed hij op amper 54-jarige leeftijd in een ziekenhuis.

Sandrine Van Handenhoven (3 juli 1984) is een Belgische zangeres.

Van Handenhoven nam in 2004 deel aan het Belgische televisieprogramma de talentenjachtshow Idool. Ze werd door velen beschouwd als de winnares maar uiteindelijk werd ze derde. Aanvankelijk zou platenfirma Sony-BMG maar één contract uitreiken, aan de winnaar maar besloot Van Handenhoven ook een contract aan te bieden.

In juli 2005 kwam haar eerste single uit, Goosebumps. De single, geschreven door de Britse zangeres Beverly Knight, behaalde de tiende plaats in de Belgische hitlijst. Hierna kreeg zij een een TMF-award en een Zamu-award. Haar single uit 2007 "Story of Us" was de soundtrack van de film "Windkracht 10- Koksijde Rescue". In het najaar van 2007 verscheen haar eerste CD, "That's Me". In 2007 vormde Van Handenhoven een eigen band, met muzikanten als Patrick Dorcean (Zap Mama), Nina Babet (Ozark Henry), Daniel Romeo (Axelle Red) en Hans Francken (Clouseau).

Van Handenhoven nam in 2007 deel aan het tweede seizoen van de televisiedanswedstrijd Sterren op de Dansvloer op VTM waarin zij als eerste werd weggestemd. In februari en maart 2008 nam Van Handenhoven deel aan de Vlaamse voorrondes van Eurosong. Ze won de vierde voorronde en werd uiteindelijk tweede in de finale met het funky soul liedje nummer I Feel The Same Way. Vanaf mei 2008 zal Sandrine ook te zien zijn als omroepster bij één. Van Handenhoven is de zus van de voetballer Gunter Van Handenhoven.

In 1981 kwam het succesvolle Tattoo You uit. Het bevatte de hits Start Me Up en Waiting on a Friend. De opname voor de nummers Tops, Waiting on a Friend en Start Me Up waren gemaakt voor het Goats Head Soup album, maar werden toen niet goed genoeg gevonden. Hier begonnen de ruzies tussen Jagger en Richards, want Jagger had het album deze naam gegeven zonder Keith te informeren. Het zou eigenlijk gewoon Tattoo heten. In 1983 kwam Undercover uit, met de kleine hit Undercover of the Night

Met Darryl Jones werd een nieuw album opgenomen, genaamd Voodoo Lounge. Het werd een succes, met de hits Love is Strong en You got me Rocking. Ook de opvolger Bridges too Babylon(1997) werd een succes. Anybody seen my Baby werd eindelijk weer eens echt een grote hit. Ook Flip The Switch, Saint of Me en Out of Control waren succesvol.

In 2002 werd er een compilatiealbum uitgebracht genaamd 40 Licks. Het bevatte alle hits van de Stones, en er stonden ook nog een aantal nieuwe nummers op. Don't Stop werd een hit. Ook hierop volgde een tour, de LICKS TOUR 2002, een groot succes die de Stones onder andere door Nederland voerde
In 2006 werd er een nieuw studioalbum uitgebracht: A Bigger Bang. De bijbehorende tour was de langste (2005-2006-2007) en meest lucratieve tour van de Stones ooit. Ze reisden door Europa, Azië en de Verenigde Staten. In 2006 werd er ook nog een gratis concert op Copacabana Beach in Rio de Janeiro gegeven, waarbij naar schatting tussen de anderhalf en twee miljoen toeschouwers aanwezig waren.

Of de Stones nog albums zullen maken en of ze nog gaan touren is onbekend. Enkele geruchten spreken wel over een kleinere tour naar aanleiding van de lancering van de Shine a Light documentaire over de Stones van Martin Scorsese.

The Shadows was een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren '50 tot begin deze eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke line-up, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums. The Shadows was jarenlang de vaste begeleidingsgroep van Cliff Richard en het voorbeeld voor talloze gitaristen, waaronder Tony Iommi, Mark Knopfler, Pete Townshend, Frank Zappa en Brian May.

In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.

De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I's Coffee Bar, toen het mekka van de Londense muziekscène, en bood hen een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. The Drifters was de naam waarmee deze line-up startte.

Ze brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin' Fine en Don't be a Fool with Love.

Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.

Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende zes weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-Tiki, Wonderful Land, Dance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer één-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Deze orkestleider/arrangeur wordt ook wel de vijfde Shadow genoemd. "Wonderful Land" is een klassiek voorbeeld van zijn invloed. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.

In september 1961 werd Tony Meehan aan de drums vervangen door Brian Bennett, terwijl The Shadows in niet geringe mate bijdroegen tot het succes van de film Summer Holiday. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1973 deel uitmaken van The Shadows.

Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo'n tien jaar als duo optreden en zelfs twee Britse Nummer-Eén hits in Shadows-stijl scoren. Op 27 november 2005 kwam Meehan op tragische wijze om het leven vanwege een val in huis. Tony Meehan is 62 jaar geworden en zal altijd herinnerd blijven als een Shadow van het eerste uur.

Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Tragisch genoeg kon hij het succes ervan niet meer meemaken. Toen Bruce hem in zijn studio opzocht trof hij John daar dood aan als gevolg van elektrocutie. Alan Jones (en later Mark Griffiths) is zijn meest geziene vervanger aan de bas.

De jaren die volgden werden gekenmerkt door incidentele optredens als groep (1975: Eurovisiesongfestival met Let me be the one) en het vocale experiment Marvin, Welch & Farrar (1971). Door dit laatste experiment kwam men de Australische countryster Olivia Newton-John tegen, hetgeen jaren later leidde tot enkele songs voor Grease en het Xanadu-project. In 1979 werden de Shadows opnieuw erg populair dankzij hun cover van de John Williams-instrumental Cavatina, beter bekend als Theme from 'The deerhunter' , hun enige Nederlandse Nummer-Eén hit. Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller op het hitsingle front. Wel verscheen elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terecht kwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Ciff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd's uit. Bekend zijn zijn "tribute"albums, gewijd aan Cliff Richard, Buddy Holly, Lloyd/Webber en filmmuziek. Zijn CD The Guitar Player, waarop hij en akoestische Favino-gitaar bespeelt, stond in 2002 nog in de toptien in Engeland. Samen met zijn zoon Ben en Warren Bennett (de zoon van Brian) gaf hij in 2001 een concert in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als Shadows een "Final tour" te maken.

In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45-jaar durende carrière af te sluiten. Door het grote succes krijgt de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd "Nivram Studios". 'Nivram' is 'Marvin' teruggespeld.