Vampieren houden van het Halloween-seizoen, Bloedvergieten is hun belangrijkste reden. Mensen die op Halloweennacht ronddwalen, zijn waarschijnlijk bang voor een vreselijke schrik.
Kostuums in overvloed, terwijl ze op zoek zijn naar "Tricks or Treats", niet wetende dat vampiers hun best doen. Prinsessen, schildpadden en Disney-eenden, Vampieren zijn het erover eens dat Halloween "ZUIGT".
Dus wees voorzichtig, wees voorzichtig, dit is de nacht die vampiers bang maken. Als je er een ziet aankomen, wees dan klaar om te rennen, maar anders kinderen, ga erop uit en heb plezier.
Ik heb het kerkhof bezocht, vriend van moeilijke, moeilijke dagen. En je beeld is helderder en zuiverder, het is geschilderd in mijn hart. Soms, lijdend door lijden.Handvest en lichaam en hart, onder het juk van stille verveling ontmoette ik droevig met jou. Noch lachen noch spreken je vrolijkheid. Verdrijf niet de donkere ondergang, ze hebben mijn zware zieke, en geïrriteerde geest woedend gemaakt. Ik dacht, er is geen gevoel van medeleven in mijn hart voor mijn ziel, en verdriet in de diepte van mijn hart duurde langer en sterker. Helaas, de tijd is onherroepelijk.In fouten is de jeugd niet vrij, zonder tranen is haar verdriet niet duidelijk, zonder gelach, is vreugde niet zichtbaar. Je bent dood. Gelaten tot donder. Ik kende geen andere vrouw, ik zag elke minuut tranen. Vaak herinnerde ik me je lachen. Nu dierbaar voor mij mijn lieverd. Die droevige dagen voorbijgegaan. Hoeveel tederheid en kracht van het hart zij noemden. Ik ben koppig van verwijt en verlangen: "Waarom waardeerde ik toen niet?" Ik zal het vergeten, je staat voor me permanent in levend en jong. Je ogen glanzen, je haar krul krullen, je zegt: "Wees vrolijker!" En je sonore lach wordt aan pijnlijkere tranen in mijn hart gegeven.
De regen rammelde sonates op de toetsen van treurige dagen, en de pijpen van de afvoerstapels van orgeltonen zijn niet armer. Ik ben er al vele jaren. Vanaf elke maand wacht ik op dit regenachtige weer. Nou, eindelijk regenachtige september. Nou, eindelijk, koele herfst, en de wolken hingen met schuine netten, en de maand eindigde op nummer acht. Hoewel ik niet zo naïef ben als voorheen,bevestig ik: wacht op de regens. Ik leef in een onverklaarbare hoop, en de jaren gaan voorbij als regens. Het laatste zal werk zijn. Mijn beul met blauwe ogen. Mijn duizendste regen voor iemand of niemand.
De poorten zijn vandaag geopend en wij staan tussen hen in.En in het verleden en in de toekomst konden ze iets achter zich zien,hun plaats in de eeuwigheid kennen,een wirwar van spinnenwebben ontwarren,vallen in de diepten van het oneindige, andere foto's zien.Depoorten zijn open voor Halloween, maar zo dat de stroom niet barst.En boze geesten niet in een lawine stromen.De doorgang en het kasteel zijn in hechtenis.Er zijn schaduwen van bewakers,demonen En heksen vliegen op bezems.Ze doen harde zaken. En ze maken de nietingewijden bang.
Heb je voorbij het bos de stem van de nacht gehoord? Zanger van liefde,de zanger van je verdriet? Toen de velden 'smorgens stil waren, wervelden ze een dof en eenvoudig geluid. Heb je het gehoord?
Heb je in de woestijn duisternis van het bos de zanger van de liefde ontmoet,de zanger van je verdriet? Heb je ooit sporen van tranen opgemerkt,heb je een
glimlach opgemerkt,of heb je een stille blik ontmoetvol verlangen?
-----------------------------
-----------------------
Bruin geel blad plakt op het raam. Een teken van een opkomende dageraad. De schittering van de zon op je hand. De nacht van liefde geeft antwoord op alles. Bruin geel blad varen met de wint, ik zal hun geur onthouden. Dit is het licht van het vuur van het hart, dit zijn herinneringen voor het leven!
Geef iedereen goed. Laat iedereen begrijpen dat het ons kan behoeden voor problemen. Er wordt geen ander gegeven. Goed vliegt altijd in het open raam van liefde en tedere ontmoetingen. Geef iedereen liefde. Zonder liefde is het zo moeilijk voor ons. Ze is, net als goed, almachtig over ongeluk. Geef keer op keer. Met liefde is alles mogelijk. En om het kwaad te onthoofden en vrede te vinden.
Heb je voorbij het bos de stem van de nacht gehoord? Zanger van liefde,de zanger van je verdriet? Toen de velden 'smorgens stil waren, wervelden ze een dof en eenvoudig geluid. Heb je het gehoord?
Heb je in de woestijn duisternis van het bos de zanger van de liefde ontmoet,de zanger van je verdriet? Heb je ooit sporen van tranen opgemerkt,heb je een
glimlach opgemerkt,of heb je een stille blik ontmoetvol verlangen?
-----------------------------
-----------------------
Bruin geel blad plakt op het raam. Een teken van een opkomende dageraad. De schittering van de zon op je hand. De nacht van liefde geeft antwoord op alles. Bruin geel blad varen met de wint, ik zal hun geur onthouden. Dit is het licht van het vuur van het hart, dit zijn herinneringen voor het leven!
De dag is gevuld met mystiek.Halloween is eng met geesten.En de schaduw doet je huiveren.Terwijl mijn vrouw wacht.
Ik zal de afstandsbediening verwijderen: maniakken, weerwolven, beesten.Kom al! Ik ben aan het rennen! Ik ben aan het rennen! Nu zal ik de deuren openen, schat!Waarom
schreeuw je zo, liefje?Alle buren waren bang.Ik maakte een masker van klei, om 's nachts een mooie heks te zijn!
Halloween is een goede reden om er een stralende avond van te maken! Deze dag is een draad naar de voorouders. Het is gemarkeerd zodat iedereen zijn grootvader kan ontmoeten. liefde kan geven aan de voorouder. Tijdens deze vakantie zijn de zwarten niet bang om katten te ontmoeten! Verkleed je zo snel mogelijk, ga op bezoek bij je dierbaren!
?Halloween is een viering van vampiers en heksen,die de deur opent naar de donkere wereld van geesten! Zodat de geesten voortaan niet in het witte licht komen, zullen we ze samen met Jack's lamp wegjagen. Trek kostuums aan van duivels,de doden, Snijd een toverlantaarn uit een pompoen. Laat overal gekreun en gehuil horen. Dit Halloween-feest geeft ons een feest!
Vandaag is het Halloween, vrienden. En iedereen is verkleed met boze geesten. Het is moeilijk om ons te herkennen, ja! Wie is er dood en wie is misvormd. We verheugen ons van harte, en Satan in de hel lacht: “Oh, wat ben je goed! Er is altijd een cv-ketel voor jou!"
Ze wilde zo jong lijken, datzekleren geborduurd had in verguldsel, maar de nachtegaal verdween met een zomers liedje, en nam de laatste hoop met zich mee. Dwaalde herfst, ritselende bladeren, over het algemeen, legaal. Verstopt achter een lijsterbes, een beetje ademend, jaloers op een verliefd stel.
Boven het meer strekte de zwaan zich uit naar het riet, het bos keerde
omver in het water, hij verdronk in de zonsopgang met de tanden
van de toppen, tussen de twee gebogen hemel.En de lucht was schoon, moe.
De ademhaling was bevredigend. Avondschaduwen gaan liggen.
En wij we zaten samen op de boot, waar ik dapper neergelegd op de riem.
U beheerste stil het stuur, we waren in de boot alsof we in een wieg zaten.
En het kanaal van de kinderen werd geleid door een hand, met een
geschubde blik. Langs het slaperige meer en de rivier die snel als
een gouden slang werd.De sterren begonnen al in de lucht te flitsen.
Ik weet niet meer hoe ik de riem heb gegooid, ik kan me niet herinneren
dat de bonte fluister de vlag fluisterde, waar we vlogen.
Doffe belletjes rinkelen ...1914/1918
Een doffe klokken luiden in de avonduren, mijn gehoor onwillekeurig trilt.
Mijn misleide ziel herinnert zowel de eeuwigheid als de hoop.
En als de wind, een reiziger eenzaam is.Plotseling zal het kerkhof
door het gras rennen.Hij kalmeert mijn hart niet.Wat in hem is,
is diep in hem. Ik heb het gevoel dat het lot mij niet zal doden.
In mij is er een groeiend actief genie.Maar wat zal hem in de wereld houden?
Van sluwe laster, van saaie genoegens, van uitputtende passies, van de
tong van de stropers van verdorven en van verlangens, onbegrijpelijk
voor de geesten van middelmatige mensen? Zonder voedsel moet er
een heldere vlam zijn. Blussen op een ruwe steen, een koude luisteraar
is een steen.Probeer het een keer, probeer hem de bronnen van hartslag te
openen. Hij zal beginnen te interpreteren wat hij moet voelen.
In een eenvoudige zien perfectie, was hij niet gebruikt om een grote
waarde.Als iemand die het zou willen dat de hele natuur, die probeert
om zijn lijden te kopen en trots zijn op de overwinning op de aarde
Goddelijke zielen van grenzeloze vrijheid.
En elke herfst bloei ik weer.Mijn gezondheid is goed voor winterse kou. Tot de gewoontes van het opnieuw zijn,voel ik liefde.Bij het slapen gaat een droom weg, de honger vindt rust. Het is gemakkelijk en vreugdevol om bloed in het hart te spelen. Moeder kookt ,ik ben weer blij, jong, ik ben weer vol leven,dit is mijn lichaam.
Gisteren was je klaar om alle vrouwen te omhelzen, vandaag deel je een bed met één in stilte. Gisteren was ik klaar om naar het einde van de wereld te vliegen, vandaag kan je er alleen naar kijken. Het leven is zo kort en dus rent het vooruit. Je weet niet wat morgen zal brengen. Leef vandaag, vang geluk voor een moment, en geniet van alles wat je in je leven hebt bereikt.
Waarom ben ik zo jaloers op je? Je hebt me geen reden gegeven. Alleen lijkt het me dat ik risico's neem, alsof iemand je niet heeft gestolen. Voor mij uit de jaloezie van deze verdoemde geen redding, alleen maar problemen. Ik word een samengedrukte lente, als je er verkeerd uitzag. Dus ik ben bang dat ik je zal verliezen. Invited heeft geen vriendinnen meer. Ik vertrouw mijn vrienden, en ik vertrouw je, maar plotseling? Om mijn geluk niet te delen, leerde ik liegen en liegen. Ik verspreid me als een roofvogel, iedereen die je weg kan nemen. Ik verstop je, mijn goed, ik zal een huisarrest stellen, ik zal op de deur klikken en de sleutel gooien.En waar ik zal het aan
niemand vertellen.
Melody van de ziel al haar eigen en in de uniciteit van het unieke,
zingt ziel, lijden en liefdevol, in haar onverzadigbare dorst naar muziek.
Gentle melodie vliegt in de hemel, en een droom is het onderwerp altijd
uw allerheiligst geloof in wonderen zo fijn, timide en zo mooi.
Melody van de ziel zoals de oceaan, immense diepte stakingen,
als in een tempel ontwaakte lichaam alle hoeken van hem vult.
Hij vliegt in de hemel zwerm vogels verstoort de ziel kreet van kraaien,
in de stroom van dagen flikkeren bonte individuen
vrede en licht de harten van dierbaren.
Er zitten zoveel charmesen in schoonheid.
We hadden een wijzer en rijker zintuigen, in harmonie zoveel
zuiverheid, In de douche zingt en zingt Love.
De lente komt naar ons met snelle stappen. De sneeuwbanken smelten onder haar voeten. Zwarte ontdooide plekken. In de velden zijn ze zichtbaar. En je kunt in het voorjaar de lente zien.
Jij en ik waren onervaren. Hoewel we probeerden ruw te leven,
maar soms deden we zonden door stompzinnigheid.
En wie zal ons nu om onze zonden vragen?
Wie bepaalt de prijs voor fouten?
En het goede dat we hebben gegeven.
Huil niet, mijn ziel vergeef geen tranen. We hebben niets om onze
kant op te schelden. Zonden zijn onbelangrijk, en goed is waardevoller,
het is als een doorgang naar het paradijs en in genade tot God.
Denk er niet over na, waarschijnlijk heeft het lot het besteld.
?Halloween is een viering van vampiers en heksen,die de deur opent naar de donkere wereld van geesten! Zodat de geesten voortaan niet in het witte licht komen, zullen we ze samen met Jack's lamp wegjagen. Trek kostuums aan van duivels,de doden, Snijd een toverlantaarn uit een pompoen. Laat overal gekreun en gehuil horen. Dit Halloween-feest geeft ons een feest!
Oktober, oktober! Een betoverende zonsondergang is paars gekleed, als esdoornbladeren, en nukijk ik voor een dag op rij naar de mysterieuze wereld in liefde. Welke kleuren een vorstelijk patroon aan de rand van het bos vormden , sommige eiken hielden alleen de kronen over en de naalden waren een ongekend gordijn. Vervang je handpalmen voor goud, probeer de natuur niet voor hebzucht, dit is hoe ze een prachtig brood breken op een uitgenodigd feest voor de mensen die zijn gekomen. En, de ziel vervuld van verrukking, niemand kan het stoppen, wie weet of de zondaar op de gevangenis wacht, of de natuur om goud heeft gebeden.
De maan voor de eerste keer deze kettingen en het trillen van
jurken en de kracht van het bewonderen van lippen.
Het gipsachtige epische efemere beeldhouwwerk
beeldhouwt geen enkel buste met niemand.
In wiens hart stroomt al zijn bloed snel naar glorie,
wegglijdend van zijn wangen.
Daar slaat ze de handen van de minister van de
en de aorta worden in een knot geperst.
Het leven is mooi en helder, het leven is vrij en gemakkelijk, het
leven is een zonnige dageraad, het leven is hemel prachtig licht, het
leven is glimlachen en bloemen, het leven is vol schoonheid, het
leven is de liefkozing van vriendelijke woorden,het
leven is kinderen en liefde.
Ik ben mijn leven al jaren aan het meten.
Hoe oud is mijn jaar? Al mijn jaren zijn over de schouders,
en de andere is gewoon niet gegeven. In het begin had ik haast
om zo snel mogelijk een volwassene te worden. Toen vroeg ik me
bescheiden: "Kun je niet snel ontsnappen?"
Dag na dag wandelen we samen in de voet, we aanbidden één lot.
Sta mijn jaar niet ter plaatse stap zelfs op het pad.
Ik ben mijn leven al jaren aan het meten. Hoe oud is mijn jaar?
Ik, mijn jaren, ben met jou. En de andere wordt gewoon niet gegeven.
De bloemen zijn een heerlijke geur, het houdt genade en kracht en tederheid in.De hele wereld schijnt.Alle lichten schijnen helderder. Laat de schoonheid altijd fragiel is; De bloemen verdorren heel snel, maar alsof de hand van de Heer patronen in onze ziel trekt. Geef vrouwen bloemen, zonder een gelegenheid geef opnieuw.
Het leven is........ God, ieder van ons zendt zijn eigen weg, we kunnen hem niet herkennen , we kunnen hem niet uitschakelen. Hij is niet eenvoudig, hij wordt een bestemming genoemd. Het laatste punt is een kerkhof. Alles daar zullen we rust vinden. Wel, tot die tijd gaan we onze eigen weg, iemand de berg af, een andere - een steile klim. Kohl heeft het pad niet bepaald, het lot niet vervloeken, het kan niet worden bedrogen. En geen medelijden met jezelf hebben. Het belangrijkste is om te gaan, en in dit leven is de essentie.
We zijn erg afhankelijk van wat er in de buurt is. Van stilte van lange en neergelaten handen. En gezien het uiterlijk van een toevallige, koesterende woede, Uit het feit dat deze per ongeluk overleefde. We zijn afhankelijk van de keuze, in ons voordeel of niet. Hoe moeilijk het ook voor ons is, we zijn afhankelijk van tegenslagen. Van liefde, en van jaloezie, van de glimlach van het lot, En van het onbekende dat op het punt staat te smeken. We zijn afhankelijk van de meningen van de omringende massa's, vergetend in opwinding, dat hangt van ons af.
Als het hart pijn doet, en de koude rilling,
aarzel dan niet om lief te hebben, de rest zal volgen.
Als je allebei liefhebt en spijt hebt opgehouden, probeer dan vergeef, de
rest is de details. Om te sterven of te leven, met dit gevoel is niet
verschrikkelijk, je wist hoe je lief moest hebben.
De rest is niet belangrijk
Ik vind het geweldig, maar ik praat er zelden over. Ik hou er meer van, maar niet voor veel ogen. Ruilt het gevoel dat vóór het licht de hele ziel tentoonspreidt. Ik heb je ontmoet met een liedje, als een groet. Toen liefde nieuw voor ons was. De nachtegaal dondert om middernacht in de lente, gaar fluiten vergeten de zomer. De nacht zal zijn charme niet verliezen, Muziek, die vanuit alle takken klinkt,
Ik zag de herfst. Ze kuste met de regen. In de armen van tedere elkaar vulden ze elkaar aan. In het avondpark liepen ze zorgeloos samen. Met de adem van de wind werd het gebladerte speels afgescheurd Tientallen voorbijgangers renden met een paraplu tegen de regen, En hij glimlachte naar zijn geliefde enige dame, Die de wereld siert met goud, naar hem toe komend, In mooie laarzen met een glinsterende glanzende koperen ...
De velden zijn samengeperst, de bosjes zijn kaal. Van de watermist en vochtigheid. De stille zon rolde met een wiel achter de blauwe bergen naar beneden.De gestraalde weg sluimert. Vandaag droomde ze dat het heel, heel weinig was. Om tewachten op de grijze winter...
En tussen de esdoorns worden ze blauw.Hier en daar in het gebladerte van de doorgaande klaring naar de hemel die kleine raampjes. Het bos ruikt naar eiken en dennen. In de zomer droogde het op van de zon. En de herfst als een stille weduwe Betreedt zijn bonte toren.
