De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor

 

De foto's van de Achal Tekké zijn voor alle duidelijkheid niet bewerkt. ! !
Het zijn dan ook geen echte kleuren , maar de vacht of haren van de Achal Tekké zijn "hol" waardoor er licht heen schijnt en hij dan deze prachtige glim krijgt!

De Achal Tekkiner alias de Achal Tekké komt oorspronkelijk uit Rusland. Het is een typisch nomadenpaard, hij staat er om bekend dat hij lange perioden zonder water en voedsel kan zonder dat hij er minder om presteert. Het uithoudingsvermogen van dit mooie dier is ongekend enorme hitte trotseert hij moeiteloos.



Hij valt ook onder de oudste raspaarden, 1000 voor Christus kwam de Achal Teké al voor in het Aziatische deel van Rusland.
Uiterlijke kenmerken
Dit dier heeft een recht profiel met een iets te lange rug, hij heeft een hoge schoft en schuine schouders. De hals maakt bijna een rechte hoek met het lichaam. Het hoofd is lang en rank, en het profiel is kaarsrecht.

 

Hij heeft vrij wijde neusgaten en mooie grote ogen. De enigszins lange oren staan iets verder uit elkaar dan bij andere rassen en ogen sierlijk. De mondlijn komt boven de schofthoogte uit, dit is kenmerkend voor het ras. De benen zijn lang en hebben lichte maar stevige botten. De zijdeachtige staart is kort met een lage inplant. De manen zijn over het algemeen redelijk kort. Ziehier een heerlijk glanzend stoeipartij ... knipoogje ... een Achal en een Haflingerpaardje ... !Voor de kijklustigen onder jullie ... Vergeet het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ... knipoogje ... smile ! !

De Achal Tekkiner komt voor in goudkleur, zilverkleur en lichtbruin. Schimmelkleurig komt zelden voor.Veelal heeft hij witte aftekeningen op het hoofd en benen.
Door zijn enorme uithoudingsvermogen is de Achal Tekkiner bij uitstek geschikt als renpaard. Maar als rijpaard is de Achal Tekkiner ook zeer geschikt.
De Achal Tekkiner is niet geschikt voor beginnende paardenliefhebbers, het is geen gemakkelijk paard. Hij heeft een sterke eigen wil en is behoorlijk temperamentvol; een consequente hand is absoluut noodzakelijk.

 

Veel liefs ... glimmende groetjes ... Miryam

De Shar-Pei is zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld.

 

De Shar-Pei is een heel oud ras en zonder twijfel 1 van de meest bijzonder uitziende rassen ter wereld. De geschiedenis van de Shar-pei gaat wel meer dan 2000 jaar terug. Waarschijnlijk is de plaats van oorsprong de stad Dialak in de Chinese provincie Kwung Tung. De Shar-Pei werd toen gebruikt als werkhond, zoals voor de jacht, bewaking en als herdershond. De Shar-Pei’s werden geselecteerd op hun kracht en intelligentie en wanneer ze daaraan niet voldeden werden zij waarschijnlijk opgegeten. Als soort van amusement werd de Shar-Pei in de dorpjes ingezet als vechthond, immers zijn harde vacht voelde niet prettig aan in de bek van een tegenstander en ook de kleine driehoekige oren en zijn diepliggende ogen maakte hem minder kwetsbaar.

  

Het is niet ondenkbaar dat de Shar-Pei middelen kreeg toegediend omdat de agressie die nodig was voor dit soort gevechten van nature niet in de Shar-Pei zat.Eind jaren zestig was het ras bijna uitgestorven en het is te danken aan de in Hong Kong wonende Matgo Law dat vandaag de dag een heleboel mensen over de hele wereld genieten van dit heerlijke ras.
Algemeen.
De Shar-Pei is een compact gebouwde, rustige hond. Als pup hebben zij veel rimpels maar als ze ouder worden verdwijnen die,ze groeien in hun “ Jas”. Alleen op hun schoft en kop zijn dan rimpels toegestaan. Er zijn verschillende hoofdtypes, de dikkere Meathmouth en de smallere bonemouth Ziehier het prachtig luidruchtig filmpje .... euh ... lolly bay ... maar hmm ... een klein beetje ... euh ... gezaag bij ... hmmm knipoogje ! ! Vergeet je t liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens je dit aanklikt hé ... hiiii ... slaapwel ...

De Shar-Pei behoort een blauwe tong te hebben, net zoals de Chowchow en men denkt ook dat de Shar-Pei ontstaan is uit meerdere rassen zoals bv de Chowchow. Ook zijn er twee vacht types, de korte stugge horsecaot vacht en de wat langere zachte brushcoat. De Shar-Pei is een echte gezinshond, hij is zeer intelligent en is erg lief voor kinderen.Ook is hij zeer trouw aan zijn baas en gezin. Ten opzichte van vreemden kunnen zij wat terughoudend zijn maar kennen ze je eenmaal dan zijn het hele aanhankelijke honden. Het zijn goede bewakers van huis en haard.

  

Ondanks dat ze stoer en macho overkomen zijn ze over het algemeen zeer gevoelig en als ze vinden dat een ander teveel aandacht krijgt dan zullen ze alles uit de kast halen om dat even te veranderen, met hun charmes wel te verstaan!
Over het algemeen kunnen zij goed met andere dieren overweg, helemaal als zij daarmee van jongs af aan mee opgroeien. De Shar-Pei is over het algemeen zeer snel zindelijk .Het zijn “ schone” honden en de meeste vinden water en modder maar niets, uitzonderingen daar gelaten. Soms ontstaan wel eens communicatie problemen met andere honden. Door zijn vreemd uitziende uiterlijk, de hoog gedragen staart, de rimpels op de schoft waardoor het haar iets omhoog staat, de rimpels op de kop en soms het snurkende geluid,kunnen andere honden dat opvatten als zijnde dominant gedrag. Een Shar-Pei heeft wel een strakke hand qua opvoeding nodig maar het is zeker niet zo dat dit ras niets te leren valt zoals vroeger nog wel eens gedacht werd. Vele Shar-Pei doorlopen met glans de gehoorzaamheids en behendigeids cursussen!

 

Veel liefs ... euh  ... Lieve groetjes ... Miryam

Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ... meer bepaald de Polydactyle kat ...

  

Katten hebben gewoonlijk 18 tenen, 5 aan elk van de voorpoten en 4 aan elk van de achterpoten. Polydactyle katten (ook wel hyperdactyl genoemd) hebben extra tenen aan hun poten. Bij polydactylie zijn er meer dan het normale aantal tenen. Het komt van het Griekse "poly" dat "veel" en "dactylo" dat "vinger of teen" betekent.

  

Vroeger waren ongeveer 40% van de Maine Coons Polydactyl. In de Amerikaanse volksverhalen werd gezegd dat deze katten wilde jagers waren en dat ze hun overgrote voeten daar bij gebruikten om levende vis uit de rivieren te vangen. Onderzoeken aan katten met Polydactyl tussen de 40er en 70er jaren wezen uit dat het begin van deze eigenschap bij katten waarschijnlijk zijn voorgekomen door de uit Engeland meegebrachte katten door Puriteinen naar de Boston omgeving.

 

Volgens de engelstalige wikipedia is een polydactyle kat een kat die meer dan de normaal aantal tenen heeft aan zijn poten. Polydactylie bestaat in de dierenwereld, maar ook bij mensen. Normaal gezien hebben katten vijf tenen aan elke voorpoot en vier aan elke achterpoot. Bij polydactyle katten is het zelfs mogelijk om 7 tenen te hebben aan voor- en/of achterpoten. Polydactylie is afkomstig van een dominant gen in één van de voorouders van een poes. Het is niet schadelijk voor de poes. Tegendeel zelfs, het kan soms een voordeel zijn voor de poes. Het komt vaak voor dat een polydactyle kat een extra teen heeft die te vergelijken is met de menselijke duim. Door deze extra teen wordt de poes in staat gesteld om dingen vast te grijpen of te openen.

  

Polydactylie lijkt het meest voor te komen aan de Oostkust van de Verenigde Staten en in Zuid-West Engeland. Geruchten bestaat dat polydactyle katten een uitzondering zijn in Europa omdat deze aanzien werden als gelijken met heksen. Andere geruchten vertellen dan weer dat polydactyle katten veel voorkomend zijn in de Cardigan gebieden aan Wales. Daar zijn ze beter gekend als Cardi-cats.

  

Nobelprijswinnaar Ernest Hemingway is de meest bekende polydactyle kattenliefhebber. Na zijn dood werd zijn huis dan ook omgevormd tot museum en opvangtehuis voor katten, waaronder verschillende polydactyle katten) 

   

Veel liefs ... spinnende groetjes ... Miryam

De Boulonnais ...word ook wel gezien als het edelste trekpaard ...! !

 

De Boulonnais is afkomstig uit Noord-Frankrijk. Dit koudbloedpaard beschikt via de Arabier over oosters bloed. Hij komt voort uit kruisingen met inlandse paarden, die rond het begin van onze jaartelling al hebben plaatsgevonden. Later werden ook andere rassen bij het fokken gebruikt, waaronder het Middeleeuwse Groot oorlogspaard en de Andalusiër.
Van het inlandse paard, waarschijnlijk het Bospaard, erfde de Boulonnais zijn maat en zijn massa.

 

De Arabier zorgde voor de verfijning en de beweging, terwijl de Andalusiër de fysieke toestand bepaalde. In de loop van de zeventiende eeuw begon men twee typen te onderscheiden: de grotere Boulonnais en de kleinere Mareyeur ('getijdenpaard'). Dit paard werd speciaal gebruikt voor snel vervoer, zoals het vistransport van de Franse kust naar Parijs. Dit type komt bijna niet meer voor.

 

De Boulonnais, ook wel gezien als het edelste trekpaard, wordt tegenwoordig veelvuldig voor de slacht gefokt. De Boulonnais wordt onder andere ingezet bij het fokken van de Normandische Cob en de Breton Postier. Ziehier een prachtig filmpje van een trekpaard ... let wel ... dit is geen Boulonnais maar een Percheron ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... knipoogje ...

Een poging dit ras bij het fokken van het Italiaans zwaar trekpaard te betrekken, mislukte. De Boulonnais heeft over het algemeen een sierlijk voorkomen. Hij is sterk en heeft een goed geproportioneerd lichaam met een brede rug en borst. De borstkas is stevig. De schoft steekt licht uit, de schouders hellen sterker af dan bij de meeste zware trekpaarden.

  

De hoogte van dit ras ligt tussen de 1,58 en 1,68 m. met een gemiddelde stokmaat van 1,65 m. De Mareyeur was duidelijk kleiner met een hoogte van 1,53 tot 1,58 m. De achterhand is stevig gespierd en het kruis is voorzien van extra spieren. De benen van de Boulonnais zijn sterk en krachtig gespierd en hebben geen 'behang'. Ze zijn droog, vertonen dus geen overtollig vet, plooien en rimpels, en hebben platte voeten.

 

Veel liefs ... warme groetjes ... Miryam

Lichaamstaal van de Hond ... ( 2)

  

Honden hebben nog vrijwel dezelfde lichaamstaal als wolven. De lichaamstaal bij wolven is makkelijk te "lezen", d.w.z. uit zijn lichaamshouding en mimiek kunnen we goed opmaken wat de wolf bedoelt. Zij hebben van nature staande oren, die alle kanten opdraaien en een lange staart. Verder hebben zij grote sprekende ogen en veel mimiek. Ze hebben een dikke maar korte vacht waardoor we gedragingen zoals b.v. het optrekken van de lippen goed kunnen zien.

 

Hij rolt zich op zijn zij, stelt keel en buik bloot en verbreekt het oogcontact volledig.
Ik accepteer jouw autoriteit en vorm geen bedreiging. Passieve onderworpenheid; het hondse gebaar voor knielen.

 

Botsen met de schouder.
Ik sta hoger in rang en jij gaat voor mij aan de kant wanneer ik eraan kom. Een tamelijk agressieve bevestiging van relatieve sociale dominantie.

 

De hond houdt één voorpoot enigszins omhoog.
Ik ben een beetje bang en maak mij zorgen. Teken van onzekerheid en gematigde spanning.
 
 

Hij rolt zich op de grond en wrijft met zijn rug en schouders over de grond
(soms ook met de neus)
Ik ben tevreden en alles is ok.. Een ritueel dat vaak plaatsvindt wanneer er iets
plezierigs is gebeurd.

 


Zakt door zijn voorpoten op de grond, achterlichaam en staart omhoog.
Laten we spelen. Sorry, ik wou je niet laten schrikken! Dit is gewoon voor de lol Normale uitnodiging om te spelen.

  

Veel liefs ... t speurneusje Miryam

Hoe een moederloos kitten grootbrengen ... ?

  

Het gebeurt soms : het moederdier overleeft een bevalling niet, of verstoot haar jongen of geeft onvoldoende tot geen melk. Wat ook al eens voorvalt - spijtig genoeg - is dat mensen ongewenste kittens op straat zetten. Een toevallige wandelaar neemt dat hoopje ellende mee naar huis … en hoe moet het nou verder ?

Weet dat u een enorme taak op zich neemt, want een kattenmoeder vervangen is geen sinecure. De gulden regel is zeer kort samen te vatten in drie woorden : warmte - voedsel - rust.

 

Warmte Een kitten is zeer gevoelig aan onderkoeling, immers de vacht is nagenoeg onbestaande, het relatief groot lichaamsoppervlak zorgt voor een intense warmteuitwisseling en de 'lichaamsthermostaat' werkt nog niet optimaal zoals bij volwassen dieren. Wanneer er een moederdier en nestgenoten zijn, geeft dit minder problemen : ze houden elkaar lekker warm, alhoewel zelfs in zulke normale omstandigheden, een warmte-lamp toch gewenst is. Het kleine ding op zichzelf moet dus zeker verwarming krijgen, het best via de rode warmte lampen.Een ideaal 'nest' is een houten wijnkist met een dikke laag krantenpapier op de bodem met daar bovenop een laken. Het hout geeft een warme, tochtvrije beschutting, het diertje kan dankzij de wanden niet uit het nest wegrollen en zodoende in de kou terecht komen. De warmte-lamp is nodig zowel overdag als 's nachts tot het diertje zo'n week of 4 is, daarna is bijverwarming nodig 's nachts, eventueel overdag afhankelijk van de verwarmingssituatie in huis

  

Rust Net als kleine mensjes hebben ook kleine diertjes hun rust broodnodig. Let dus goed op : voor kinderen is zo'n kitten onweerstaanbaar en ze zullen het diertje te pas en te onpas wakker maken, knuffelen en storen. Dit moet zeker vermeden worden. Het diertje moet enkel wakker gemaakt worden voor de voeding, tussen 2 eetbeurten in laat u het slapen.Zorg ook dat het 'nest' niet op drukke plaatsen van het huis staat, een rustig schemerig hoekje is het best.

 

Voedsel Dit hoofdstuk geeft de meeste problemen en is de echte struikelblok in de verzorging van de moederloze. Een eerste moeilijkheid: heeft het kitten de biestmelk gedronken of niet. De biestmelk is de eerste melk die de moeder produceert en bevat tal van afweerstoffen die het jonge ding bij de eerste zuigbeurt binnen krijgt. Deze afweerstoffen verdedigen het jong de eerste paar weken tegen allerlei ziekten. Deze biest is door niets te vervangen. Als het jong het niet heeft gezogen, zijn de overlevingskansen beduidend kleiner.Daarna de echte melkvoeding : er zijn nu zeer goede melkvervangers op de markt, die de kwaliteit van kattenmelk sterk benaderen (te koop bij dierenarts of apotheek).



Deze melk wordt verkocht onder de vorm van poeder dat moet opgelost worden in gekookt afgekoeld water (temperatuur van 38 °C). Het jong moet om de 3 à 4 uur gevoed worden (ook 's nachts) met een pipet kunstmelk. De hoeveelheid geeft het jong perfect aan : het zal zuigen tot ie voldoende heeft gehad voor de lopende voederbeurt.

 

Zeer belangrijk is het feit dat u het jong zal moeten helpen met urineren en defeceren. Als u de kans krijgt moet u eens een normaal nest van moeder met jongen observeren : de eerste weken zal u geen bevuild nest zien, voor de simpele reden dat het moederdier de kleintjes helpt met de behoeftenproductie en die zelf oplikt. Het moederdier zal geregeld de jongen krachtig over de buik likken : deze massage zorgt er voor dat het jong zal urineren en defeceren, dit likt de moeder meteen op.Het masseren zal u dus ook moeten doen : met een doekje masseert u het buikje enkele malen per dag zodat het jong z'n afvalstoffen kwijt kan.
 
  

Een druppeltje olie aan het jong geven helpt wel bij echt lastige stoelgang. De melkvoeding moet volgehouden worden tot een leeftijd van ca 6 weken, uiteraard neemt het aantal voederbeurten per dag af met de vorderende leeftijd.Vanaf de leeftijd van circa 3 weken mag u het jong al aangepast blikvoer voorschotelen (poes : whiskas voor jonge poesjes, hiervan hebben al veel verschillende merken iets op de markt gebracht). Hier een onweerstaanbaar schattig filmpke ... van een tijgertje dat zorgvuldig en met veel liefde de nodige warmte krijgt ... smile ... u kijkt toch ook é ??? zeker de moeite ...knipoogje ... vergeet evenwel het liedje in linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ! 

Zorg er wel voor dat het blikvoer op lichaamstemperatuur en in kleine hoeveelheden wordt verstrekt.De regel is : als u het redt tot het diertje blikvoer begint te eten en zelfstandig zijn behoeften kan doen, is er een zeer grote overlevingskans.Hou de tips in uw achterhoofd, heb een ijzeren wilskracht en de natuur zal u belonen met een gezond en lief kitten.

  

Veel liefs ... zorgzame groetjes ... Miryam

Garnaalvissers te paard ! ... indrukwekkend schouwspel ... ! 
 
 

Een uniek en indrukwekkend vertoon, van visser en paard één in volkomen harmonie, in de schuimende baren en onder het spel van de wolken. Duizenden keren werden en worden ze vereeuwigd door fotografen, kunstschilders, beeldhouwers.
De vissers te paard zijn werkelijk wereldberoemd. 

 

Steeds opnieuw brengen ze een indrukwekkend schouwspel van een vrij eigenaardige visserijmethode die vroeger over heel de Vlaamse kust beoefend werd, maar die tot op vandaag enkel in Oostduinkerke standhield. Het bonkige boerenpaard trekt aan lange koorden een net door het strandwater. Dat net schuurt over het zand. De garnalen springen op en belanden in het net.



Garnaalvissen te paard gebeurt altijd met laagwater: anderhalf uur vòòr het precieze tijdstip van laag tij, en anderhalf uur erna. Er wordt in totaal dus telkens zo’n drie uur gevist. Eén trek, zoals men dat zegt, duurt ongeveer een half uur. De garnaalvisser komt dus vijf à zes keer uit het water om het net te ledigen en de vangst over te gieten in een rieten mand of “ben”. Ondertussen wordt het paard wat rust gegund.

 

Na het vissen stappen ruiter en paard weer naar huis, waar de garnalen onmiddellijk gewassen en gekookt worden. Elke garnaalvisser heeft wel zijn eigen geheimpjes om de lekkerste garnaal op te dienen. Nog dezelfde dag blinken ze “levende vers” in de handpalmen van vele fijnproevers!

 

De beste periode om het garnaalvissen te paard te beoefenen is het voorjaar en het najaar: vanaf eind april tot eind juni enerzijds, en anderzijds de maanden september en oktober. Dan is de temperatuur van het strandwater op zijn best en voelen de garnalen zich in hun sas. Met wat geluk wacht de garnaalvissers in die maanden een rijke vangst.

 

Oostduinkerke telt nog een zevental actieve garnaalvissers te paard. De gemeente koestert ze allen als kostbare parels. Jonge mannen die houden van de zee en van het paard zorgen voor de verderzetting van deze uitzonderlijke traditie. Geen wonder dat de paardenvissers, na een lange en rijkgevulde loopbaan, als ereburgers van de gemeente beschouwd worden…

 

Veel liefs ... knipoogje ... Miryam

Lichaamstaal van de Hond ... ( 1 )

  

Honden hebben nog vrijwel dezelfde lichaamstaal als wolven. De lichaamstaal bij wolven is makkelijk te "lezen", d.w.z. uit zijn lichaamshouding en mimiek kunnen we goed opmaken wat de wolf bedoelt. Zij hebben van nature staande oren, die alle kanten opdraaien en een lange staart. Verder hebben zij grote sprekende ogen en veel mimiek. Ze hebben een dikke maar korte vacht waardoor we gedragingen zoals b.v. het optrekken van de lippen goed kunnen zien.

 

Door het fokken van speciale rassen heeft de mens veel slechter "leesbare" honden gecreëerd. Denk hierbij b.v. aan het couperen van de oren en staart. Verder zijn er rassen met zeer lange haren die veel mimiek verdoezelen, aangezien de hond met zijn hele lijf communiceert. Wat is nu gedrag? Onder gedrag verstaan we de handelingen die de hond verricht o.i.v. prikkels die zowel van binnenuit als van buitenaf kunnen komen. De hond kent zeer veel gedragingen, enkele daarvan zijn: dominant gedrag, onderdanig gedrag, angst gedrag, en agressie

  

Het lichaam
Rechte poten, lichaam rechtop, of langzame beweging voorwaarts met stijve poten.
Ik ben hier de baas. Daag je me soms uit? Een actief agressief gebaar van een dominante hond die zijn leiderschap wil bevestigen. 

Lichaam enigszins naar voor gebogen en de voeten staan schrap.
Ik accepteer jouw uitdaging en ben klaar om te vechten! Een reactie op een bedreiging, of de reactie op de weigering van een andere hond om ruimte te maken; agressie zal volgen. 

 

Opgezette haren op de schouders en de rug.
Je bent te ver gegaan! Je mag kiezen: onmiddellijk ophouden, vechten of wegwezen! Elk moment kan er een aanval plaatsvinden. 

Opgezette haren, alleen op de schouders.
Je maakt me zenuwachtig. Dwing me niet tot vechten. Ik vind dit niet prettig. De hond denkt dat hij gedwongen wordt om te vechten.

  
 
Hond maakt zich kleiner of kruipt in elkaar terwijl hij opkijkt.
Laten we geen ruzie maken. Ik accepteer dat jij een hogere positie hebt dan ik. Een actief onderworpen gebaar om de andere gerust te stellen. 

 

Duwen met de snuit.
Jij bent mijn leider. Negeer mij alsjeblieft niet. Ik wil graag ... Ongeveer hetzelfde als likken, maar niet zo onderworpen. Kan ook gebruikt worden om iets te vragen.

Hond gaat zitten terwijl hij door een andere wordt benaderd; laat zich besnuffelen.
Wij zijn bijna gelijken, dus laten we verstandig zijn en niet vechten. Een klein vredelievend gebaar.

  

Veel liefs ... t speurneusje Miryam

De Sphynx ... een haarloze kat onder de loep ... ! !

  
De Sphynx is een aparte verschijning tussen alle andere kattenrassen. Zijn naaktheid, de enorme oren, het tonvormige lichaam met de ietwat in een o-stand staande poten. Vaak hoor je mensen zeggen: ET of net een Gremlin. Een ding is zeker: je valt op ze of niet, een tussenweg lijkt er bij dit ras niet te zijn.De Sphynx is bijzonder aanhalig en mensgericht. Niets vindt een Sphynx prettiger dan samen met zijn mensen te zijn en aangehaald te worden. Daarnaast is hij erg sociaal of het nu visite betreft of andere huisdieren: ze zijn hem allemaal even lief. Het karakter van de Sphynx wordt wel eens omschreven als een kwart een kat, een kwart een aapje, een kwart een hond en een kwart een kind. En dit alles is zoals wij al jaren ervaren allemaal waar.

  

Het zijn bijzonder intelligente dieren en ook nieuwsgierigheid is hen niet vreemd. Doordat de Sphynx zo sociaal en aanhankelijk is kan hij beter niet alleen gehouden worden, tenzij er iemand een deel van de dag thuis is. De hele dag alleen thuis zijn is niet goed voor een Sphynx, hij heeft gezelschap nodig.

Ziehier een documentaire van het wezen  " De Sphynx " ...  zeer zeker eens zien ... je valt voor hun of niet ... ! ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het liedje in linker kolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! ! 

Hebben ze het niet koud?
Nee, de Sphynx heeft een hogere stofwisseling waardoor zijn lichaamstemperatuur iets hoger ligt dan van andere katten. Dierenartsen, die nog nooit een Sphynx hebben vastgehouden, denken dan wel eens dat de kat verhoging heeft.

  

 Daarom eet een Sphynx meer dan andere katten, er moet altijd ruim voldoende voer de hele dag vrij tot zijn beschikking staan. Wij hebben de kachel gerust niet op 25 graden staan maar gewoon op 20 zoals menigeen .

 

Is het DE kat voor mensen met een allergie voor katten?

 

Als je allergisch bent voor kattenhaar dan kan de Sphynx DE kat zijn, in het geval van allergie voor huidschilfers zou je tegen een Sphynx kunnen omdat deze gewassen moet worden en met het wassen was je ook de huidschilfers weg. Maar of dit wassen voldoende is dat weet je niet van te voren. Het is dus niet juist om te stellen dat een Sphynx DE kat is voor allergische mensen, maar er zijn mensen met een kattenallergie die wel tegen een Sphynx kunnen.

  

Veel liefs ... spinnende groetjes ... Miryam

Paardentractie ....Een wei slepen , een rijbaan vlakken of hout uitslepen ...

 

“Er is geen grens aan wat we een paard kunnen leren,
er is alleen een grens aan onze intelligentie om het hem uit te leggen”. Uitspraak.

“Het trekdier komt terug in het straatbeeld en op de akkers. Onze kinderen zullen elkaar straks niet meer aftroeven wie de meeste automerken (her-)kent, maar wie de meeste paardenrassen kent !!

 

“Het duurt niet lang meer of we krijgen te maken met een enorm tekort aan goede instructeurs en opleidingsmogelijkheden voor al die mensen die met paarden willen leren werken“We moeten oppassen dat we als BD boeren niet opnieuw het imago van geitenwollensokken-club over onszelf afroepen.
 
 

Voor veel mensen is het werken met paarden toch iets uit grootmoeders tijd. Mét de herintroductie van het werkpaard moeten we meteen onderstrepen hoe modern, schoon en efficiënt dat eigenlijk is Ziehier een prachtig stukje ambacht uit deze tijd ... geen sporen van tractoren , geen diepe putten met staand water ... wat kan het toch prachtig zijn !!knipoogje ... Vergeet het muziekje in linkerkolom uit te zetten alvorens dat aan te klikken hé 

Het evenement Pferdestark is dit jaar meer dan ooit het trefpunt voor de paardentractie geïnteresseerde. Er wordt meer moderne paardgetrokken apparatuur gedemonstreerd dan ooit tevoren en ook het bezoekersaantal overtrof dat van de eerdere edities.

 

De Nederlandse liefhebbers hebben het evenement ook vast op de agenda staan, meer en meer krijgt Pferdestark dan ook het karakter van een reünie. 

 

“Of je nou hobbyist bent of prof., als je denkt dat paardentractie iets voor jou is, moet je er niet langer over blijven dromen, maar gewoon beginnen. Een wei slepen of rijbaan vlakken, mest rijden of hout uitslepen; er zijn legio toepassingen te bedenken die met weinig kosten zijn op te starten. Investeren kan later altijd nog

 

“Werken met paarden is een aparte ervaring. Je staat met je snufferd bovenop het ploegwerk, alle zintuigen worden geprikkeld.” Moderne paardentractie combineert de oeroude energievorm spierkracht met moderne technieken. Werken met paardentractie is leuk, goed voor lichaam een geest en vooral goed voor het milieu. Kiezen voor moderne paardentractie is geen stap terug in de tijd, maar is juist een forse stap vooruit!

  

Veel liefs ... milieuvriendelijke groetjes ... Miryam

De Ocicat .... vrij nieuw raskat ... ! !
 
De Ocicat is afkomstig uit de Verenigde Staten. Begin jaren 60 werd een eerste katertje Tonga geboren bij een bekende siamezenfokster mevrouw Victoria Daly. In een nestje van een moeder, die een kruising was tussen een Siamees en een Abessijn en een chocolate siamees vader, zat een bijzonder kitten, Tonga genaamd. Een kitten met een spotted-tabby vacht. De dochter van mevrouw Daly vond dit kitten met zijn wilde katachtige patroon zo op een ocelot lijken dat ze het diertje ocicat noemde.

  
Ontwikkeling:
Mevrouw Daly was echter niet geïnteresseerd een nieuw ras op poten te zetten. Tonga werd verkocht en gecastreerd. Na verloop van tijd echter veranderde mevrouw Daly van gedachten. Ze vond het toch wel wat hebben. Deze katten die zo leken op hun wilde soortgenoten, maar qua karakter het tegendeel waren. Ze gebruikte dezelfde combinatie nog een keer en opnieuw werd een prachtig spotted katertje geboren. Dotson. Hij is de basis geworden van dit nieuwe ras. Inmiddels toonden een paar andere fokkers ook interesse. Langzaam maar zeker begon de opbouw van het kattenras dat ‘ocicat’ zou gaan heten. Een aantal fokkers hebben de American Shorthair ingebracht. Dit ras is verantwoordelijk voor de stevige bouw en het zilvergen. Het duurde echter tot de jaren 80, voordat de ocicat een geaccepteerd ras werd in de VS. Nu is de ocicat niet meer weg te denken en is het een populair kattenras geworden.

 
Karakter:
De Ocicat is erg nieuwsgierig, actief en dol op spelen. Hij zoekt graag contact met zijn mensenhuisgenoten, zonder echt opdringerig te zijn. Hij kan zichzelf goed vermaken. Maar door zijn sociale karakter is het niet raadzaam de ocicat hele dagen aan zijn lot over te laten. Beter is het, wanneer u zelf veel buitenshuis werkzaam bent, een tweede kat te nemen of twee kittens aan te schaffen. Hoe ze zich dan kunnen vermaken kun je zien in het hier opvolgend filmpke ... ghiiiiii ...... knipoogje ... Vergeet wel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten... alvorens dit aan te klikken é ..

Ook met honden kunnen ze in harmonie samenleven, mits ze daar op jonge leeftijd al aan gewend zijn geraakt.
Met kinderen kunnen ze het ook prima vinden, ze zijn verdraagzaam, geduldig en zullen niemand met opzet bezeren.
Een ocicat kan een wat dominante kat zijn. Niet alle kattenrassen zijn geschikte huisgenoten. Sommige katten worden erg geïmponeerd door de starende blik uit die prachtige amandelvormige ogen.

  
Slim:
Ze kunnen zichzelf foefjes aanleren, zoals het openen van deuren en laden. Het lopen aan een lijntje en propjes apporteren is voor de meesten geen probleem. Hun aanpassingsvermogen is groot. Ze voelen zich zowel thuis in een appartement als in een royaal huis met een veilig omheide tuin of ren. Wanneer ze uitsluitend binnen gehouden worden, geeft dat geen problemen, zolang de kat maar voldoende mogelijkheden heeft om zijn energie kwijt te kunnen. Een flinke krabpaal is dan erg welkom.

 

Veel liefs .... spinnende ... hiii ... groetjes Miryam

De Nonius onstond in het begin van de 19e eeuw zeer geschikt paard voor beginnende ruiters

  

De Nonius onstond in het begin van de 19e eeuw ...
Het is een allround paard, niet al te snel, kan goed springen en kan zowel in het tuig als onder het zadel zijn mannetjes staan. De Nonius blijkt een zeer geschikt paard te zijn voor beginnende ruiters. Je hebt twee types het grotere type werd vooral gebruikt als koetspaard en bij de landbouw. Het kleinere type, dat onstond na kruisingen met Nonius merries en halfboed hengsten, is meer geschikt als rijpaard met springvermogen. Karakter: De Nonius heeft een levendig temperament maar is gewillig in de omgang.

 

Geschiedenis: De Nonius onstond in het begin van de 19e eeuw uit de dekhengst Nonius Senior, hij werd geboren in Calvados, Normandië 1810. De vader van Nonius was de Engelse Halfbloed Orion met Norfolk Roadster bloed. Zijn moeder was een Normandische merrie. Nonius Senior is de stamvader van het Nonius paard. De Hongaarse stoeterijen waren op zoek naar goede caveleriepaarden die ze over heel europa verkochten. Het was gebruikelijk dat de hongaren na een veldslag paarden als buit mee naar huis namen.
 
  

Zo gebeurde het dat de Hongaarse cavelerie na een veldslag in Leipzig (Oktober 1813) tegen Napoleon de hengst Nonius Senior mee naar naar huis namen. Na nog even in het leger gediend te hebben werd hij in 1836 meegenomen naar Hongarijen. Het paard zelf was een groot maar niet moeders mooiste paard, hij bleek echter bijzonder vruchtbaar te zijn. Ze kruiste deze hengst met Andalusiërs, Arabieren, Normandiërs, Kladrubers en Engelse halfbloeds. De nakomelingen bleken paarden te zijn met een veel betere bouw. Vooral door zijn hoogte 1.66 m. werd hij veel gebruikt in de fokkerij. Zo onstonden er uit zijn nageslacht 15 uitzonderlijke hengsten die op hun beurt weer als goedgekeurde dekhengst door het leven gingen. Ook zijn er niet zo lang geleden kruisingen gemaakt tussen Nonius merries en Engelse Volbloed hengsten, deze worden niet erkend als echte Nonius.

 

Wisten jullie, dat ze de Nonius paarden oefenden voor de oorlog. De paarden moesten gaan liggen, om veilig te zijn voor de kogels. Het zweepgeknal bootste het schieten na. De paarden moesten zo hun angst van het geknal overwinnen. Omhoogkomen zou paarden - en mensenlevens kosten.Toevallig las ik het volgende gisteren in de krant Waar komt het geluid van een zweep vandaan?

 

Als je met een zweep slaat, hoor je een korte harde klap. Deze klap kun je vergelijken met een vliegtuig dat door de geluidsbarrière gaat. Stel je een vliegtuig voor dat even snel vliegt als het geluid. De snelheid van het vliegtuig is dan ongeveer 1200 kilometer per uur. Voor het vliegtuig bouwt zich een drukfront op, dat het moeilijk maakt om nog sneller te vliegen. Het drukfront vormt als het ware een , de geluidsbarrière genaamd.

  

Gaat het vliegtuig toch nog sneller vliegen, dan doorbreekt het die geluidsbarrière. Het gevolg is een knal die je hoort als het vliegtuig overvliegt. In het hierop volgend filmpje kun je duidelijk de klappen van de zweep horen ...ghiiiiii ... wel ff boxkes open zetten é ... nee nee ... verschiet je maar niet hoe hard ze wel kunnen zijn ... knipoogje ... Vergeet wel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten... alvorens dit aan te klikken é ... hou je stoel maar vast ... smile !!

De klap die je hoort bij een zweep komt van het uiteinde van de zweep dat de geluidsbarrière doorbreekt. Om het uiteinde deze klap te laten maken, moet je de zweep op een bepaalde manier slaan.Je moet namelijk een golfbeweging in de zweep brengen om het uiteinde de vereiste snelheid van 1200 kilometer per uur te laten halen. Het krijgen van deze golfbeweging vereist een bepaalde handigheid. Als je deze - of een andere - handigheid bezit, 'ken je het klappen van de zweep.' 

 

Veel liefs ...  zonder klappen van de zweep ... knipoogje ... Miryam

 De Welsh Corgi Pembroke favoriete huisdier van de Britse monarchie

 

De Welsh Corgi Pembroke, de kleinste hond uit de groep van hoedende honden, is ontwikkeld in Pembrokeshire, Wales. Het woord "corgi" is Welsh en betekent dwerghond. Succesvol kruisen van de Dwerg Keeshond, het Schipperke en de Swedish Vallhund heeft tot de ontwikkeling van deze hond geleid. De voorouders van de Welsh Corgi Pembroke zijn in 1107 voor Christus door Vlaamse wevers naar Wales gebracht.
 
 

De Welsh Corgi Pembroke was het favoriete huisdier van koningin Elizabeth II. De Welsh Corgi Pembroke won aan populariteit door de koninklijke voorkeur voor dit ras en door zijn vriendelijke persoonlijkheid.Ghiiiiii .... hoe vriendelijk ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpje ... deze kleine dgntje laat alles zien wat hem lief is ghiiiiii ... een aquarium ... de vogeltjes in de lucht , de visjes ... amaai niets lijkt hem te ontlopen wat een snoezig protje ... is prachtig naar voor gebracht met aangename sfeerbeelden van het prachtig St Pietersburg op een geheel biezonder ritmisch melodieke ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...

 Sinds de elfde eeuw was deze veehoedende werkhond het favoriete huisdier van de Britse monarchie. In 1934 is dit ras door de American Kennel Club erkend.

 

Deze hond is zeer actief, intelligent en gehoorzaam. Hoewel het zeer kleine honden zijn, zijn ze zeer toegewijd als het erom gaat hun huis te verdedigen. Deze hond moet op jonge leeftijd zorgvuldig worden gesocialiseerd en afgericht om dit over - beschermende gedrag uit te bannen.

  

De Welsh Corgi Pembroke is een zeer gevoelige hond, die met zachte hand moet worden afgericht, waarbij heftige fysieke correctie moet worden vermeden. Deze hond is zeer dapper, gezond en heeft zelfvertrouwen. Al deze eigenschappen dragen ertoe bij dat de Welsh Corgi Pembroke een uitstekende bewakingshond is. Deze honden zijn zeer agressief tegenover honden van dezelfde sekse. Het is een goede alarmhond, die bekend staat om zijn geblaf. De Welsh Corgi Pembroke is zeer attent tegenover kinderen en beschikt over het vermogen om de commando's van zijn eigenaar in het veld op te volgen

 


Veel liefs ... t speurneuske ... Miryam

Praten met uw geliefde viervoeterke" De kat "

  

Wie met zijn kat wil praten, moet wel zijn taal verstaan. De kat beschikt over een groot aantal uitdrukkingsmogelijkheden. Hij kan over minstens vier communicatiemiddelen beschikken: geluid, mimiek, lichaamstaal en geursignalen.

  

Je kleine roofdier komt je vaak met een recht omhoog wijzende staart begroeten - de punt is daarbij iets van voren gebogen - en zegt daarmee luid en duidelijk: 'Ik ben je goedgezind en ben in een goede bui.' Vaak voegt hij daar ook nog 'hallo' aan toe door koerend te miauwen.

  

Een vertrouwde vorm van begroeten is die waarbij de kat zijn neus naar jou neus brengt.
Ziehier een knappe en zeer gevarieerde compilatie   ... smile ! Voor de kijklustigen onder jullie vergeet het muziekje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...knipoogje ...
 

Nog intiemer wordt het wanneer je kat je hand likt: een teken van diepe sympathie. De kat maakt contact door zachtjes langs de benen van zijn baasje te strijken, kopjes te geven en te spinnen. Gaat hij ook nog op zijn rug liggen, dan is de boodschap niet mis te verstaan: 'Aai mij.'

  

Veel katten komen meteen aanlopen zodra hun baasje hen roept. Daarbij is het belangrijk dat je lokkend roept en niet op een scherpe commandotoon. De kat komt vrijwillig, of ze komt helemaal niet.

   

In de omgang met zijn minitijger gedraagt de empathische kattenmens zich kalm en bedaard, want onze spinnende vrienden moeten niets hebben van lawaai. Wanneer je wilt communiceren met een nog wat angstige kat, kun je hem het best met een sussende, ko3erende stem en met langgerekte klinkers aanspreken: 'Goeoed, goeoed, kooom maaar.' ( ghiiiiii ... euh ... ch zen ne limbuuurrgse ééé ... ) maar nee ... euh omdat katten zelf zo kunnen zingen ... kopieren we dit even é ... is het nu op z'n limburgs ... brabants of op zijn Vlaanders ... smile ...

  

Veel liefs ... eugske pink  .... Miryam

De Shetlandpony ... sterker dan een trekpaard ?

 

De Shetlandpony komt van oorsprong van de Shetland eilanden, ten noorden van Schotland. Op deze eilanden heerst een klimaat van koude, wind en regen. Het voedselaanbod is klein en kent weinig variatie. De Shetlandpony heeft zich aan dit strenge klimaat weten aan te passen door een weelderige staart en manenpartij en een bijzonder dikke vacht in de winter te krijgen.

 

De pony's bleven door het beperkte voedselaanbod klein van stuk en zijn taai, sober en sterk.Op de Shetland eilanden werkte de pony voornamelijk als lastdier. (o.a. hooi en turf transport) Later werd deze kleine pony veel ingezet in de kolenmijnen maar gelukkig komt dat nu niet meer voor.

 

De Shetlandpony kwam in de dertiger jaren naar Europa en vervulde voornamelijk een rol als trekdier. De pony nam destijds ook de taken van de, toen nog bestaande, trekhonden over. Ziehier het mooi en aangenaam filmpje van een shelty die met plezier een ren-gallopke doet  ... Voor de kijklustigen onder jullie vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten hé ... !

Op kleine landbouw- en fruitteeltbedrijven verrichte hij veel werkzaamheden. Het is bekend dat een Shetlandpony, in verhouding tot zijn maat en gewicht, sterker is dan een groot trekpaard. De Shetlander is zelfs, toen de grotere rijpony's nog niet zo bekend waren, vrij veel ingezet als kinderrijpony.

  

Het gebruik
Het gebruik van de kleine Shetlanders is bijzonder veelzijdig te noemen! Behalve als 'speelpony' voor de kinderen (laat kinderen nooit zonder toezicht met het dier sollen!), wordt de Shet gebruikt als rijpony, in 1-, 2- en 4 span bij het aangespannen rijden, zowel recreatief als in wedstrijdverband en vaak in de vrijheidsdressuur! Zie hier het aangenaam filmpke van twee Fjorden met twee Shetlanders ... prachtig mooi naar voor gebracht ... knipoogje !!

Er worden soms demonstraties gegeven die er niet om liegen en die de Shetlandpony toch een heel ander aanzicht geven!

 

Veel liefs ... knusse groetjes ... Miryam

De Puli ... is leergierig, intelligent en zeer speels.

  

In Hongarije werden op de poesta’s ( zeer uitgestrekte grasvlaktes ) schapen gehouden. De herders hadden voor het hoeden en bewaken van de kuddes zeer sterke en intelligente honden nodig, die tegen barre weersomstandigheden bestand waren. In Hongarije heerst een landklimaat; Het is er dus zomers erg heet en in de winter onvoorstelbaar koud.
 
 

De honden die zulke uitersten in temperatuur konden weerstaan bleken een zeer typische vachtstructuur te hebben.De vacht van de Puli heeft altijd een sterke neiging tot vervilting gehad. Er wordt wel eens gezegd dat de herders de overtollige vervilte vacht vroeger bijwerkten met de schapenschaar, maar bewijzen hiervoor schijnt men niet te hebben. Ik denk overigens dat er allicht weleens een paar hinderlijke plukken afgeknipt zullen zijn.

 

Honderden, ja misschien wel duizenden jaren lang is de Puli geselecteerd op gebruikseigenschappen. Men wilde een levendige actieve en intelligente hond hebben. Slome of luie dieren waren niet in staat om een kudde Schapen bij elkaar te houden. De Puli van nu is dan ook een levendige, waakzame en actieve hond. Ziehier een super mooi aangenaam Filmpje .... " Field of Dreams" ...gebracht op een schitterend aangenaam muziekdeuntje " the rhythm of me haert "...  vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje

Dr. Raitsits vermeldt een proef die de herders namen om vast te stellen of de aan te kopen hond wel het juiste temperament had. Men deed of men een stok of steen weg wilde gooien, en als de Puli dan reageerde met een luid gekef meende men een Puli te hebben met de juiste aard.

 

Tegenwoordig is de Puli zeer in trek als waakhond voor een stadswoning, Hij is hiervoor uitstekend geschikt. Door zijn aanleg en efficiënte bouw is de Puli heel geschikt voor allerlei vormen van training en africhting zoals gedrag en gehoorzaamheid, flybal, maar ook als speurhond en als reddingshond. ghiiiiiii ... zelfs als euhhh ....

Hij leert snel en graag en kan het tot een hoog niveau van training brengen. De Puli is dan ook een opgewekte, bewegelijke en inteligente hond die betrekkelijk weinig eisen stelt en graag werkt.

 

De Puli is een vrij kleine, maar zeer veelzijdige herdershond met een levendige aard. Hij is leergierig, intelligent en zeer speels. Bovendien past hij zich gemakkelijk aan allerlei omstandigheden aan. In een stadswoning en op een flat voelt hij zich goed thuis.Hij is zeer aanhankelijk en trouw aan zijn baas. Als men een Puli aanschaft krijgt een zeer bijzondere hond, die de mensen op straat allerlei vormen van commentaar ontlokt in zowel positieve als negatieve vorm. De Puli is dan ook geen alledaagse hond maar een heel aparte hond onder zijn soortgenoten

  


Veel liefs ...Knipoogje ... Miryam

De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken ...

 

De Suffolk Punch is een innemend paard met heel eigen kenmerken. Hij is het oudste zware ras van Groot-Brittannië en word ergens beschreven als 'een soort Engels paard, met korste benen en een doep lichaam, een korte, dikke kerel'- en dat klopt precies. Zijn oorsprong is onduidelijk, maar William Candem schrijft in zijn in 1586 gepubliceerde Britannia dat het ras van 80 jaar bestaat. Het is sober, vroegrijp, met een lange levensduur, en heeft op vele Europese en Russische zware paardenrassen zijn stempel gedrukt. Het is ook naar de VS uitgevoerd en zelfs naar Pakistan, waar het werd gebruikt om cavaleriepaarden en muildieren te fokken.

 

Elke Suffolk Punch gaat terug op één enkele hengst, het paard Thomas Crisp uit Ufford, stamboeknummer 404, dat in 1768 geboren werd. Deze hengst werd gebruikt in de omgeving van Woodbridgem Saxmundham en Framlingham, nog steeds een centrum van de fokkerij van Suffolk Punches. Hij had korte benen, een diep lichaam, was een helderrode vos met een schofthoogte van 1,57m en had een beter hoofd dan zijn tijdgenoten. Crisp prees hem aan als 'in staat om goede koetspaarden voort te brengen'. Alle Suffolk Punches zijn vossen. De in 1877 opgerichte Suffolk Horse Society erkent zeven tinten, die van bleke, bijna meel-achtige kleur naar een donkere, haast bruine tint gaan. De meest voorkomende tint is helderrood.

 

Het uithoudingsvermogen en de trekkracht van de Suffolk Punch zijn enorm, maar hij heeft minder voer nodig dan andere, soortgelijke rassen. Vroeger werkten paarden acht uur per dag en kregen dan twee keer te eten. De Suffolk Punch hoefde maar één keer per dag gevoert te worden, hij dankt zijn bestaan aan een enkel paard, maar een groot deel van zijn verdere ontwikkeling slechts aan een man, Herman Biddell, de eerste secretaris van de Suffolk Horse Society. Hij stelde het eerste stamboek op, The Suffolk Horse History and Stud Book, dat in 1880 werd gepubliceerd. Het bevat een geschiedenis van het ras, van de landbouwmethode in het graafschap, een register van 1230 hengsten en 1120 merries, lijsten van kampioenen en een rasstandaard die nu nog steeds gebruikt word.

 

Op jaarmarkten in Suffolk werd zijn kracht getest door een paard aan een boomstam vast te maken. Zelfs als het paard de stam niet in beweging kreeg, slaagde het toch voor de test als het op zijn knieën ging liggen. Deze trekhouding werd kenmerkend voor het ras. Een andere test betrof achteruit lopen, iets wat hij voor het werk in de stad moest kunnen. De uitzonderljike trekkracht van de Suffolk Punch word vooral veroorzaakt door zijn diepe schouders, een kenmerk dat door de vroegere fokkers met zorg is ontwikkeld en ideaal is voor zwaar trekwerk.De moderne Suffolk Punch is groter dan zijn voorouders en 1,65/1,70m hoog. Zijn bewegingen zijn opvallend: de stap is krachtig met veel veerkracht en de draf is vrij vlak en heeft een soort cadans die bij andere zware rassen niet voorkomt.

 

Ondanks dat het een groot paard is, is de Suffolk sober, hij heeft weinig voer nodig, is vroegrijp en kan een hoge leeftijd bereiken. Suffolks kunnen met twee jaar al licht werk verrichten en op driejarige leeftijd kunnen ze volop aan het werk.Ziehier een prachtig filmpje gebracht op een ritmisch aangenaam muziekje ... let wel , het eerste gedeelte in country cross is een kruising van Suffolk en Hannoveraan ...vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ! !

 Verder kunnen ze wel dertig jaar oud worden en op hun twintigste nog werken en veulens krijgen. De Suffolk is een van de populairste boeren- en trekpaarden, niet alleen in Engeland, maar ook in het buitenland.  

 

Veel liefs ... knipoogje ... Miryam

Wolven zijn dag- en schemeringsdieren ...

 

Wolven zijn dag- en schemeringsdieren, maar door felle bejaging zijn ze in veel gebieden (waaronder Europa) een nachtelijke leefwijze erop na gaan houden. De wolf is een goede renner, maar kan ook goed zwemmen. Ze zijn in staat zich snel te verplaatsen, met een topsnelheid van 45 tot 50 km/u. Het is heel gewoon dat ze op een dag 50 tot 60 kilometer afleggen, maar er is een wolf waargenomen die op één dag 190 kilometer aflegde. Normaal gesproken zullen ze binnen hun territorium blijven, maar als ze op zoek zijn naar een nieuw territorium kunnen ze in hoog tempo nieuwe gebieden verkennen.

 

Communicatie
De wolf kent een grote verscheidenheid aan expressies en geluiden. Het bekende huilenis vooral bedoeld om te communiceren over langere afstanden.Afhankelijk van de omstandigheden kunnen wolven het gehuil van andere wolven op afstanden van zes tot tien kilometer horen. Het afbakenen van het territorium, door middel van te urineren met een opgetilde achterpoot, is voorbehouden aan dominante dieren.

 

De wolven begroeten anderen door onderwerping te laten zien, met neergeslagen ogen en een zacht gejank. Als wolven boos of bang zijn laten ze dat meestal zien met ontblote tanden en gegrom.Hier een prachtig mooi filmpje ... zeker de moeite om eens te zien ... met het prachtig fluisterend liedje " On my way" vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... knipoogje ! !

Voortplanting
De paartijd verschilt per gebied. In Scandinavië duurt dit van februari tot april. Het nest van een wolf bevindt zich in een grot of een hol, verscholen onder boomwortels of tussen rotsen. Soms graaft hij zijn eigen hol, of vergroot hij het hol van een vos of een dassenburcht.

  

Tussen maart en mei, na een draagtijd van 63 dagen, worden de welpjes -drie tot zeven per worp- geboren. Beide ouders zorgen voor de jongen. Ze krijgen daarbij hulp van de andere roedelleden. De reu brengt voedsel aan het zogende teefje.

 

Veel liefs ... dikke knuff ... Miryam

De korat .... Een koninklijke kat ... !!! 

 

De vroegste beschrijvingen van de Korat, toen nog Ma-Laid genoemd, zijn te vinden in “The Cat-Book of Poems” geschreven tussen 1350-1767. Op het eerste papyrus papier dat met de hand vervaardigd werd. De tekeningen en teksten werden gemaakt door monniken. In dit boek worden de zeventien geluks katten van Siam (dat Thailand werd in 1939) beschreven en het boek is te vinden in de nationale bibliotheek van Bangkok. De Korat wordt in het boek als volgt beschreven: De kat heeft de lichaamskleur als de zilveren tipjes aan de bloemen van het kruid “Lao” (een soort limoengras) de haren zijn zacht met wortels als de kleur van de wolken en topjes als zilver. Haar ogen stralen als dauwdruppels op een lotusblad.

  

De korat is een natuurlijk ras, zo genoemd door een koning van Siam, Rama V. Het ras is afkomstig uit Ampur Pimai de Korat provincie in Thailand, waar hij sinds 1350 in de koninklijke cattery gefokt wordt. Ook komt hij daar nu nog in het wild voor. In Thailand is hij tegenwoordig bekend als Si-Sawat door zijn kleur. De kat is genoemd naar een Sawat, de noot van een niet eetbare siervrucht die lijkt op de paardekastanje in vorm, maar met een andere kleur. “Si” betekent kleur en “Sawat” is een mengeling tussen grijs en licht groen. Grijs of blauw, zoals wij het noemen, voor de vacht en groen voor de ogen. De korat heeft dus dezelfde kleur als de Sawat noot en zal dus nooit in een andere kleur kunnen bestaan

  

Sterke punten: Mooi ,Zwijgzaam ,Lief ,Intelligent ,Niet vernielzuchtig .Gaat goed om met andere dieren ! Zwakke punten:Veeleisend, willen in het middelpunt van de belangstelling staan.

  

De korat houdt ervan aangehaald te worden en is dol op spelen. Daar moet je echt tijd voor maken, ze springen heel hoog naar speeltjes en als je een speeltje weg gooit brengen ze het weer aan je voeten zodat je het nog eens kunt gooien. Als ze zelf vinden dat het tijd is voor een spelletje leggen ze een speeltje aan je voeten. Je kunt de Korat niet te veel alleen laten, het is echt een gezelschapsdier. 

  

Als je vaak van huis bent is het een oplossing om twee katten te nemen, dit hoeven niet twee Korats te zijn, want de Korat kan heel goed samenleven met een ander ras. Als toemaatje een prachtig vrolijk filmpje ... "Wild dancer " ... hmmm ... let wel ... dit is geen Korat ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...

 Ook houdt de Korat van warmte, door hun enkele vacht hebben zij het sneller koud dan andere katten. Ze zoeken lekkere warme plekjes op om te slapen en zich te verzorgen. De korat houdt van rustige, vriendelijke mensen en hecht sterk aan “zijn” baasje. Dit karaktertrekje is gemeenschappelijk aan alle oosterse katten

 

Veel liefs ... spinnende groetjes ... Miryam

De Pinto .... paarden met een gevlekte vacht ... !

  

De Pinto stamt af van de paarden met gevlekte vacht die NoordAmerikaanse indianen ontvreemdden bij de conquistadores. Zijn naam heeft hij te danken aan een Spaans woord, 'pintado', wat 'geverfd' betekent. Een Pinto karakteriseert zich beter aan de hand van zijn kleur en niet zozeer door zijn bouw.

 

Gewoonlijk is het een stevig gebouwd, krachtig paard dat gedurende lange tijd inspanningen kan leveren. De vacht van de Pinto kan worden onderverdeeld in twee groepen: de 'overo' (witte vlekken op een gekleurde ondergrond) en de 'tobiano' (wit met vlekken in verschillende kleuren, behalve zwart).

  

De Pinto werd nog niet zolang geleden erkend als ras en dan nog maar alleen in de Verenigde Staten. Dit spectaculaire paard heeft soepele, losse gangen en gewoonlijk is het bijzonder comfortabel. Het bezit een korte, dunne staart. Wellicht ontstond die door selectief fokken om niet te blijven hangen aan de struiken en doornen van de ongerepte vlakten in de VS.

 

Ziehier  de wereldkampioen van deSaddlebred stallion Monaco @ Louisville 01... hmmm ... Voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet evenwel het liedje in linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...

  

Veel liefs ...  knipoogje ... Miryam