You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
28-09-2018
FEELS LIKE HOME
Lang geleden dat ik nog op mijn blog was en op Sennet in 't algemeen. Het voelt vertrouwd om hier terug te zijn en tegelijk ook een beetje vreemd. Om te beginnen was ik mijn inloggegevens totaal vergeten maar dank zij Redpoppy is dat opgelost. Ook merk ik dat ik heel veel plaatjes en linken kwijt ben. En dan waren er nog de honderden reacties die me vertelden dat ik dringend Viagra nodig heb. Nou moe, heus) Ik merk ook dat ik heel veel van mijn knowhow betrffend HTML verloren ben. Vroeger speelde ik daarmee. in de buik van mijn blog rommelen was het liefste wat ik deed, maar dat zit er nu niet meteen meer in vrees ik. Enfin, we zien wel wat het wordt en al doende leert men. Voor nu is dit kleine begin al genoeg voor mij.
Om mijn lieve lezers gunstig te stemmen zit ik hier mijn vreselijke pijnen zodanig te verbijten dat de tranen er van in mijn ogen springen. ”Niet geloven hé mannekes, Mus is schromelijk aan het overdrijven.” Maar het is wel een feit dat ik tot hiertoe nog altijd niet helemaal pijnvrij ben. Vooral liggen en zitten hinderen mij behoorlijk. En dat terwijl ik van meneer doktoor veel moet rusten!
Met twee krukken lopen is ook een must volgens hem, maar probeer dat maar eens vol te houden de ganse tijd! Een boterham van de keuken naar de eettafel brengen gaat nog wel, die kun je desnoods tussen je tanden steken. Maar probeer dat maar eens met een tas koffie of een bord soep!!!
Hoewel ik dan nog niet geheel pijnvrij ben, het gaat dag na dag beter. Gisteren ben ik samen met Dochterlief boodschappen gaan doen. Menslief het deed deugd om na meer dan een week binnen zitten nog eens de buitenlucht te mogen opsnuiven. Ik zou dat gerust op mijnen alleen gedurft hebben hoor, maar zij wou dat absoluut niet. Ik ben echt wel gezegend met zulke schat van een dochter die, niettegenstaande zijzelf nog erg sukkelt met ontstekingen na haar sinusoperatie, altijd paraat staat voor mij. Langs de andere kant weet zij ook dat haar moeder geen flauw bees is en een plantrekker en ik van haar goedheid niet profiteer. Je plan trekken en niet flauw doen leer je vanzelf als je alleenstaande bent.
Binnenkort moet ik op controle gaan en ik hoop vurig dat dan meteen dat waterdichte kleefverband van mijn wonde mag want die bezorgt mij verschrikkelijk veel jeuk. De wonde zelf, een flinke snee van zo een dertig centimeter lang, staat heel mooi en droog. Ik hoop meteen ook dat ik mijn krukstokken over de haag mag zwieren.
Voor de rest gebeurt er hier niet veel ten huize van. Kan ook niet wanneer je meer slaapt dan je wakker bent door al die medicatie die je moet slikken. Daar zal ik ook blij om zijn dat ik daar vanaf ben en dan vooral van de spuitjes tegen Flebitis . Ik moet mezelf dagdagelijks danig overtuigen om die prik te zetten. Mijn buik is haast een vergiet.
Zo, dat was het voor nu. Ik wens jullie allen heel veel plezier met alles wat je doet... of niet doet! Tot de volgende….
Dag lieve mensen allemaal! Heel erg hard bedankt voor jullie `get well soon’ wensen! Ze hebben me deugd gedaan. Vrijdagmorgen was het dan eindelijk zover. Na vijf jaren sukkelen en pijn lijden door een ontstoken slijmbeurs in de kop van de heup die het vertikte om te zwichten voor diverse en talrijk toegepaste remedies, werd het onding operatief verwijderd.
Groot was mijn verbazing toen de dokter mij de dag nadien zei dat ik naar huis mocht. Nu ja, ik heb geen kine of enige andere -tisten nodig. Enkel heel veel rusten en me met twee krukstokken voortbewegen omdat ik zeker twee weken lang niet op mijn linkerbeen mag steunen. En dat alles kan natuurlijk (tevens ook veel goedkoper) thuis ook. Ik hoop vurig dat ik nu toch voor even bespaart blijf van enige aftakeling van mijn vege lijf, want er is zo onderhand geen lichaamsdeel meer over waar men nog niet in gesneden heeft.
Maar soit, dit hebben we ook weer achter de rug en we zijn nog steeds `alive and kicking.’ (dat laatste dan wel enkel met het rechterbeen voor het moment en dan ook nog niet al te hard want daar zit namelijk mijn knieprothese… LOL)
Lieve mensen, ik moet nog even mijn blogritme laag houden, ik kan namelijk nog niet zo heel erg lang in dezelfde houding blijven zitten. Maar dit is slechts een kwestie van tijd en dan kom ik jullie weer allemaal bezoeken.
***NVDR VOOR KLAPROOSJE: Lieve meid, ik hoop dat je dit leest, ik kan namelijk niet meer reageren/of mailen op jouw blog sinds enkele weken. Zou jij mij eens willen mailen zodat we een oplossing kunnen vinden of toch tenminste met elkaar in contact kunnen blijven?***
Heb allen nog veel plezier met alles wat je doet…of niet doet! Tot de volgende…
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
