Vlaamse verkiezingen afschaffen?
Jan Van de Casteele 09-04-2008
Yves Leterme liet verstaan dat samenvallende verkiezingen voor hem kunnen. Hoe sterk is de tegenwind? Plooit zijn partij ook op dat punt? Prof. Bart Maddens vreest van wel. Zegeviert particratie over democratie?
Waarover gaat het debat?
Het Vlaams parlement is een legislatuurparlement. Dat wil zeggen dat het pas om de vijf jaar wordt herkozen. Zelfs als de Vlaamse regering valt, wordt het parlement niet ontbonden. Dan moeten de politieke partijen een andere meerderheid zien te vinden. Op het federale niveau bedraagt de legislatuur niet alleen vier jaar, maar als de regering valt, worden Kamer en Senaat ontbonden en volgen er nieuwe verkiezingen. Om alle verkiezingen te laten samenvallen moet dus zowel de legislatuurperiode gelijk worden gebracht en moet ook het federale parlement een legislatuurparlement worden.
De argumenten van Maddens
In De Standaard van 4 april zette Bart Maddens nog eens enkele argumenten op een rij. 'Schaf het Vlaams Parlement maar af?', was zijn provocerende vraag. Hij was vooral scherp voor de politiek en de politici. Een poging tot samenvatting hieronder (integrale tekst als bijlage)
Regionale en federale verkiezingen weer laten samenvallen, het lijkt dé toegeving die CD&V in de zak heeft zitten in de aanloop naar 15 juli, om toch iets te kunnen aanbieden in de etalage van de Grote Staatshervorming (tegen de regeringsvorming beloofd, maar al naar midden juli verschoven).
Samenvallende verkiezingen zijn geen goed idee, vindt Bart Maddens. Hij verwijst naar uitspraken van Jean-Luc Dehaene, Herman Van Rompuy en nu ook Yves Leterme en van Open VLD (zelfs Vlaams Parlementsvoorzitter 'Marleen Vanderpoorten stak al de witte vlag uit').
Maddens stelt dat veel politieke partijen wel de lusten willen van een apart Vlaams parlement (meer geld, meer lucratieve mandaten, meer medewerkers), maar liefst af willen van de lasten (afzonderlijke regionale verkiezingen). De staatshervorming leidde tot de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van parlementaire mandaten (van 396 naar 513), maar ook naar nuttelozer parlementen, die zichzelf een zwijgplicht opleggen.
Eén hoofdtaak rest er nog: het aanduiden van een regeringsmeerderheid. Door de verkiezingen te laten samenvallen valt zelfs die functie weg op Vlaams niveau. De regeringsvorming in Vlaanderen zal dan een afgeleide worden van wat op federaal niveau gebeurt.
Waarom heb je dan nog een apart verkozen Vlaams Parlement nodig? Dan kun je beter de Vlaamse kamerleden een dubbelmandaat geven. Zal goedkoper zijn.
Maddens vindt het falen van het huidige systeem van aparte regionale verkiezingen het mooiste bewijs dat het project van een federaal België is mislukt. Hij pleit dan ook voor een overstap naar een echt confederaal model, waarbij je enkel de deelstaatparlementen verkiest die dan samen het confederale parlement vormen, met minimale bevoegdheden.
Maar zijn slot is somber. Politici Maddens veralgemeent iets te nadrukkelijk - zijn nu eenmaal niet consequent en willen af van vervelende regionale verkiezingen. De talloze materiële voordelen die voortvloeien uit het bestaan van aparte parlementen, die willen ze natuurlijk wel behouden. En zo zal ook geschieden.
(integrale tekst: zie bijlage)
Bijlage
(24 Kb)
|