Gravensteengroep: witte blad deugt niet
Jan Van de Casteele 24-10-2008
Bij de start van de gesprekken van gemeenschap tot gemeenschap wil de Gravensteengroep de zes Vlaamse onderhandelaars eraan herinneren dat hun witte blad nu al vol staat met reactieve voorstellen tegen meer Vlaamse autonomie. Een synthese (integrale tekst als bijlage)
De start van de dialoog verdient aandacht: men begint met het witte blad, afwezigheid van taboes, een open agenda, en zoekt naar nieuwe evenwichten.
Lepe francofonen?
Eind 2007 werd duidelijk dat de Franstalige obstructie eindeloos door zou gaan. Wat toen in de schaal lag, ligt er vandaag nog in. Achter het witte blad schuilt een programma. De Gravensteengroep vreest dat het wit wordt ingekleurd op een manier die tegen de geest van de Vlaamse resoluties ingaat. Meer nog, ze maakt het juist onmogelijk die ooit nog te realiseren.
Slappe Vlamingen?
Aan Vlaamse kant staat een sterk aangelengde versie van de Vlaamse resoluties (met als zwaartepunten regionale arbeidswetgeving, gedeeltelijke fiscale autonomie, gedeeltelijke regionalisering van de sociale zekerheid). Zelfs die worden door vele betrokkenen afgewezen of enkel bespreekbaar geacht mits compromisbereid en geduld aan Vlaamse kant.
Aan de andere (Franstalige? Belgische?) kant staan vooral institutioneel reactieve voorstellen (tégen Vlaamse aanzetten tot soevereiniteit). Hier geen sprake van geduld, ze komen eerst en prioritair en moeten aanvaard worden als gestes vooraf. Een nieuwe en extra vergrendeling van de Vlaamse meerderheid.
Reactieve voorstellen (recuperatie)
De Gravensteengroep somt enkele reactieve voorstellen op.
1. Federatieversterkend: de herfederalisering van bepaalde bevoegdheden (van het onschuldige herfederalisering van geluidsnormen over het dreigende terugschroeven van de Lambertmontakkoorden inzake ontwikkelingssamenwerking tot de herfederalisering van sommige geneeskundige materies (vb het geregionaliseerde preventiebeleid), de schoolpremie, etc... Inbreuken die door de federale overheid getolereerd worden.
2. Een paritaire senaat (voorgestaan door Open VLD en MR). Kan best voor federale staten met heel veel entiteiten, maar een grendel en een minorisering te meer in de Belgische context (Vlaamse bevolking structureel ondervertegenwoordigd). Paritaire regeringen hebben we al, paritaire volksvertegenwoordigingen, dat kan niet.
3. Een partieel federale kieskring zou een versterking van het Belgische status-quo en mathematisch ten nadele van de Vlamingen, aldus de Gravensteengroep.
4. Het laten samenvallen van de federale (Belgische) en regionale (Vlaamse en Waalse) verkiezingen. Suggereert ten onrechte dat verkiezingen een last zijn voor politici en kiezers. Populistisch voorstel dat de indruist tegen de autonomie die de deelstaten tijdens de vorige staatshervormingen hebben verworven.
5. De uitbreiding van Brussel (met de faciliteitengemeenten, brede Vlaamse Rand of heel Vlaams Brabant?), verpakt als (ruimer) stadsgewest (valstrik: verwarring zaaien tussen economische en taalcriteria). Alle Franstalige partijen zijn voor (personenrechten boven territoriale rechten) . Rechten van de persoon zouden ertoe mogen of moeten leiden dat grondgebied van de ene naar de andere deelstaat wordt overgeheveld.
6. De niet-splitsing van het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde
Door deze zes federatieversterkende voorstellen bespreekbaar te maken wordt het voor Vlaanderen definitief onmogelijk om zelfs maar de optie naar meer autonomie of soevereiniteit in overweging te nemen.
De zes voorstellen komen bovendien bovenop de erfenis van het verleden: de grendelgrondwet (pariteit in de federale regering, bijzondere meerderheden, alarmbellen).
Vier ervan moet Brussel (het centre du pays) versterken en het voortbestaan van België garanderen. Grenzen van Vlaanderen worden opnieuw verplaatsbaar. Doel: Vlaams-Brabants uit Vlaanderen snijden.
Conclusie: De voorstellen moeten de unitaire reconstructie van de Belgische staat onomkeerbaar maken. Een brede democratische stroming in Vlaanderen wil precies de mogelijkheid tot omkeerbaarheid openhouden. De recente geschiedenis leert dat dit soort betonnering slechts tot verdere radicalisering leidt.
integrale tekst: zie bijlage
Bijlage
(45 Kb)
|
1 fazant
