|
Jef Elbers – Eer vlaanderen vergaat.
Eer Vlaanderen vergaat
Vlaand’ren is dat vlakke land, dat de dichter ooit bezong
Vlaand’ren mijn vaderland, waar voor mij de tijd begon
Vlaand’ren geen paradijs ook geen hemel hier op aard
Vlaand’ren onooglijk klein is voor mij de wereld waard
Vlaand’ren is als een sterke rots, die midden in de branding staat
Vlaand’ren ons schande onze trots, Vlaand’ren geliefd maar ook gehaat
Vlaand’ren met al z’n kathedralen, monumentale glorietijd
Met z’n vergane idealen, Vlaand’ren verscheurd door haat en nijd
Vlaand’ren met zijn wiegende weiden, Vlaand’ren met zijn aloud houzee
Vlaand’ren waar zo veel moeders schreiden, en al hun tranen zijn de zee
Vlaand’ren onooglijk en toch zo immens, Tijl, Lamme goedzakken als medemens
Waar kleine mensen groeien tot giganten, door noest te wroeten met hun beide handen
Vlaand’ren gebonden nu wordt eens bevrijd, Vlaand’ren een haven in zeeën van tijd
Zelfs als de Belgen zijn ondergang schreeuwen, Vlaand’ren is sterker dan duizenden eeuwen
Vlaand’ren is niet dood en Vlaanderen zal leven, Vlaand’ren doet Belgie barsten en beven
Weg met die bastaard de Belgische staat, Vlaand’ren is alles wat er bestaat,
Vlaand’ren is alles wat er bestaat, Vlaand’ren eer Vlaanderen vergaat
Vlaand’ren m’n volk m’n vlakke land, Vlaanderen is mijn vaderland
|
;
