Ik ben
Ik ben een en woon in (VLAANDEREN .) en mijn beroep is Gepensioneerd..
Ik ben geboren op 09/02/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Raad eens ?.
Op de 72ste editie van het Vlaams-Nationaal Zangfeest kregen de CD&V-kopstukken Herman Van Rompuy en Kris Peeters er stevig van langs. Zelfs het aartsbisdom Mechelen-Brussel bleef niet gespaard. Erik Stoffelen, voorzitter van het organiserende ANZ, haalde in de openingsspeech van het Vlaams-Nationaal Zangfeest zondag zwaar uit naar de 'nieuwe oude' CD&V. 'De Vlaamse trommels hebben even dienstgedaan om de verkiezingen te winnen, maar het Belgische staatsmanschap heeft alweer geroepen. De Vlaamse vleugel van de CD&V is vleugellam', klonk het. Vooral het heropstarten van de communautaire dialoog en het uitblijven van de beloofde BHV-splitsing werden de CD&V-eminenties aangewreven. 'Inzake de zogenaamde communautaire dialoog maakt de Vlaamse regering met Kris Peeters op kop zich ronduit belachelijk. En Monsieur Van Rompuy, als inwoner van Sint-Genesius zou net u moeten beseffen dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde gesplitst moet worden. U bent dan wel niet de doodgraver van België, maar u wordt wel de doodgraver van CD&V.' ANZ organiseerde gisteren ook een omhaling voor de Vlaamse school in Komen die niet wordt gesubsidieerd door de Franse Gemeenschap wat ze wettelijk wel zou moeten doen, zoals de Vlaams Gemeenschap de Franse scholen in de gemeenten met faciliteiten in Vlaanderen wel subsidieerd. Onze VRT heeft dan toch een 30 sec durende 'flash' van deze manifestatie weergegeven. Mocht een dergelijke manifestatie in Frankrijk plaatsvinden er was zeker een rechstreekse captatie.
15-02-2009
Vertrouwen ? van wie ?
Niet te vertrouwen, niet te geloven.
De heer Herman Van Rompuy zei in de krant "De Morgen" van 15 januari 2007: "Sommigen spelen met het idee om een paarse regering te vormen die geen meerderheid in Vlaanderen heeft: dat is staatsgevaarlijk." En wie heeft nu een federale regering gevormd zonder meerderheid in Vlaanderen? Jawel de heer Herman Van Rompuy. En de rode draad in zijn openingsrede voor het parlement was: "Vertrouwen, vertrouwen en nog eens vertrouwen". Maar wie kan die man nog "vertrouwen"? Wie gelooft die man nog?
Met Vlaamse groeten.
Het zangfeest 2009.
CD&V krijgt volle laag op het Zangfeest
(VRT)
zo 15/02/09 17:34 (UPDATE) - In de Antwerpse Lotto Arena zijn vanmiddag 5.000 mensen samengekomen voor het Vlaams Nationaal Zangfeest. Er werd zwaar uitgehaald naar CD&V.
De Vlaamse christen-democraten krijgen het verwijt dat ze hun woord hebben gebroken en de Vlaamse kiezers hebben bedrogen.
(VRT)
"De Vlaamse trommels hebben even dienst gedaan om de verkiezingen te winnen, maar het Belgische staatsmanschap heeft weer geroepen", verklaarde Erik Stoffelen, de voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond.
"L'ancien CVP est arrivé", ging Stoffelen verder, een uitspraak die zowel tot applaus als boegeroep leidde. "Tot die conclusie kwamen ook enkele moedige Vlaamsgezinde burgemeesters, en ik roep vandaag alle CD&V-mandatarissen met een Vlaams geweten op om hun voorbeeld te volgen, tot hun partij eindelijk voor Vlaanderen zal kiezen."
De organisatoren pleiten voor een onafhankelijk Vlaanderen zonder dat Brussel wordt opgegeven. Dat vereist een aparte sociale zekerheid.
Staatshervorming is belangrijk.
Pieter Marechal nieuwe voorzitter JONGCD&V
De 26-jarige Pieter Marechal is verkozen tot nieuwe voorzitter van JONGCD&V. Marechal kreeg 85 procent van de stemmen achter zijn naam en haalde het daarmee ruim van tegenkandidaat Chris Vervoort. Marechal volgt Bert De Brabandere op, die de afgelopen vier jaar de jongerenbeweging van de CD&V geleid heeft.
Pieter Marechal is afkomstig uit Brugge en historicus van opleiding. De afgelopen twee jaar was hij ondervoorzitter van JONGCD&V en voorzitter van JONGCD&V Brugge. In Brugge is hij ook OCMW-raadslid. Beroepshalve werkt hij als beleidsmedewerker mobiliteit voor de Vlaamse koepel van mobiliteitsorganisaties.
Marechal zegt dat hij erover wil waken dat JONGCD&V niet afwijkt van de christendemocratische lijn. "We moeten de problemen aanpakken van de jonge generaties, die niet de rekening van de vergrijzing voorgeschoteld mogen krijgen. Ook een verregaande staatshervorming is belangrijk om de welvaart van de Vlaamse jongeren te blijven verzekeren", stelde de kersverse jongerenvoorzitter nog. (belga/lpb)
Quiz
Wie doet er mee ?
ARDOOIE - De verenigingen en bestuurlijke organisaties kunnen het op 20februari opnieuw tegen elkaar opnemen in de interverenigingenquiz van de KWB. Meer info en inschrijven kan bij Alain Cloet op 051-74.59.80 of Noë De Vlaminck op 051-74.63.52. (dbm) -----------------------------------------------------------------------------------------------------
13-02-2009
Maak een afspraak met BART.
Zin in een afspraakje met Bart De Wever? 13/02/09
Met 50.000 pralines en een advertentie nodigt Bart De Wever de Vlamingen uit voor ene goed gesprek. Via een speciale website kan u een vraag stellen aan de N-VA-voorzitter over de N-VA of over haar campagne. Bart De Wever bezorgt iedereen een persoonlijk antwoord én loot 12 mensen uit voor een goed gesprek bij een etentje. De actie werd enthousiast onthaald door de treinreizigers.
Eric Defoort in De Standaard: 'De VVB is de Kerk niet'.
Eric Defoort 12-02-2009
In De Standaard stelde Marc Reynebeau dat de VVB ter wille van de eenheid ('godsvrede')'moreel' zou inleverenn, o.m. door haar houding tegenover Vlaams Belang. Dat Reynebeau, die onder meer citeert uit de projecttekst van de VVB, zijn beschouwing koppelt aan een gedachtengang over de negationistische bisschop Williamson, maakt het stuk bijzonder interessant. Eric Defoort regeageert in een opiniestuk in dezelfde krant: bij de VVB overheerst niet één strekking, maar pluraliteit. Meteen zet hij de toon voor de prioriteit in de verkiezingscampagne van de Vlaamse Volksbeweging: 'Ik kies voor Vlaanderen'. Enkel als hieraan prioriteit wordt gegeven, geraken we af van het B-pad dat telkens opnieuw leidt tot hallucinante cultureel-maatschappelijke, politieke, en sociaal-economische frustraties. (JVdC)
Hieronder de integrale tekst van het opiniestuk van de voorzitter van de VVB. Als bijlage het stuk van Marc Reynbeau in De Standaard.
"De Vlaamse Volksbeweging is de kerk niet" (DS, 12 feb. 2009)
In 'Eenheid in geest' (DS 10 februari) schrijft Marc Reynebeau dat Benedictus XVI 'niet zwaar tilde' aan het negationisme van Richard Williamson omdat er voor die paus 'iets op het spel stond dat hij hoger inschatte: de eenheid binnen de kerk'. Zoals zovelen in Vlaanderen, al dan niet katholiek, keek ik niet verbaasd maar wel verontwaardigd toe hoe het Vaticaan die Williamson er niet onmiddellijk weer uitgooide. Reynebeau ziet in het gebeuren een illustratie van de bereidheid om, ter wille van de eenheid, een hoge prijs te betalen door het opgeven van 'morele helderheid'.
Vanuit zijn kerkelijke casus - met Benedictus en Williamson in de hoofdrollen - trekt Reynebeau een lijn door naar de Vlaamse Beweging. Hij blijft hiervoor doodgewoon bij de problematiek van eenheidsstreven gekoppelde aan morele abdicatie. Hij start niet onterecht bij het concept 'godsvrede'. Dat begrip stamt uit de 19de eeuw en de Vlaams-nationalisten die zich onmiddellijk na de Eerste Wereldoorlog in de Frontpartij verenigden, hanteerden het in een poging om de levensbeschouwelijke verschillen (hoofdzakelijk tussen katholiciteit en vrijzinnigheid) in de politieke praktijk te overstijgen. Uiteraard heeft die 'godsvrede' in dit eerste decennium van de 21ste eeuw een bredere inhoud dan de strikt levensbeschouwelijke van weleer.
En hier komt Reynebeau dan, via de Vlaamse Beweging, terecht bij de pressiegroep Vlaamse Volksbeweging die, ter wille van de eenheid, bereid zou zijn om moreel in te leveren. Hij steunt zich om dat te onderbouwen op de houding van de VVB tegenover de politieke partij Vlaams Belang. Een deeltje van één zin uit een basistekst van de VVB volstaat om dat te illustreren: ze 'kan niet aanvaarden dat democratisch gelegitimeerde stromingen binnen Vlaanderen worden genegeerd'. En of.
Het zinsdeeltje dat Reynebeau citeert, komt uit een paragraaf in een tekst die het VVB-beleid grondvest en die in een algemene vergadering van juni 2008 met een grote meerderheid werd goedgekeurd. Als men het geciteerde deeltje in die context plaatst, snapt men de ware draagwijdte ervan: 'Essentieel voor het VVB-project is het pluralisme. Dat betekent concreet dat de VVB geen exclusieve banden onderhoudt met politieke partijen of ideologische stromingen aan de rechter- of linkerzijde Enerzijds kan de VVB niet aanvaarden dat de democratisch gelegitimeerde stromingen binnen Vlaanderen worden genegeerd, anderzijds mag het VVB-project op geen enkele manier gekoppeld worden aan één ideologisch project. Het is de opdracht van de Vlaamse bevolking om inhoudelijk politieke keuzes te maken en niet van de VVB...'
Reynebeau herhaalt steeds weer 'dat het streven naar eenheid niet neutraal is', dat 'eenheid maar zelden louter formeel en dus "onschuldig" of neutraal kan zijn'. Met dat 'zelden' laat hij wel een mogelijkheid open. Die mogelijkheid wordt waargemaakt door de VVB, die allesbehalve een Kerk is. Ze is niets minder, maar ook niets meer dan een samenwerkingsverband ad hoc met slechts één opzet: de realisatie van een volwaardig staatsburgerschap in Europa.
Dat eenheid volgens Reynbeau 'essentiële meningsverschillen dreigt te verstikken' gaat dus niet op voor de VVB. We weten van elkaar dat we er onderling - buiten ons samenwerkingsverband gericht op die ene staatkundige optie - bijwijlen zeer uiteenlopende en soms zelfs haaks op elkaar staande meningen op na houden over belangrijke sociale, ethische, economische, culturele, filosofische aangelegenheden
Voor de VVB moeten die verschillen alles behalve 'versluierd worden', zoals het in Reynebeaus woordgebruik heet. Integendeel. Binnen een parlementaire democratie kunnen we rustig onder elkaar van mening verschillen en - wanneer we het vanuit een moreel of enig ander oogpunt nodig achten - zelfs als harde tegenstanders van elkaar optreden.
Eric Defoort is voorzitter van de VVB.
Bijlage
(35 Kb)
11-02-2009
Verkiezingspropaganda start reeds.
BLIKVANGER
10/02/09
Sterker Vlaanderen, minder crisis
Sterker Vlaanderen, minder crisis. Daar zijn we bij de N-VA rotsvast van overtuigd. De crisis oplossen, dat kunnen we niet in een-twee-drie. Maar met ...
10-02-2009
Drie musketiers.
CD&V-burgemeesters hekelen partijtop 09/02/09
In tegenstelling tot CD&V heeft de N-VA wél woord gehouden. N-VA mag daarvoor electoraal beloond worden. Dat schrijven drie CD&V-burgemeesters in een open brief aan de CD&V-top. De brief wordt vandaag gepubliceerd door De Standaard. Een halfjaar na de breuk in het kartel CD&V/N-VA is de onvrede bij de CD&V-basis duidelijk niet weg. Huub Broers, burgemeester van Voeren, Hendrik Verbrugge, burgemeester van Alken, en Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse, trekken aan de alarmbel.
09-02-2009
Jarige.
Zou ik het zeggen ? Ik word er zeventig vandaag. En daar ben ik blij mee,maar het is ook het begin van het einde. ---------------------------------------------------------------------------
Drie C.D &V burgemeesters
Protest tegen woorbreuk groeit binnen CD&V
Jan Van de Casteele 09-02-2009
Drie CD&V-burgemeesters pikken het niet dat hun partij haar beloftes breekt. Van volwaardige bevoegdheden, van ander en beter bestuur voor Vlaanderen is geen sprake. Federale machtsdeelname leidde tot woordbreuk: geen kartel meer, geen staatshervorming, geen geloofwaardigheid, wél onderhandelen over BHV. De burgemeesters hebben kritiek op de berusting en de oproep van de partijleiders om gedwee de leiding te volgen. Inmiddels ontspoort het budget, is goed bestuur ver te zoeken, wordt de staatshervorming op de lange baan geschoven, gaat men over B-H-V dan toch onderhandelen, aldus Huub Broers (Voeren), Hendrik Verbrugge (Alken) en Dirk Brankaer (Overijse). Hun belangrijkste boodschap is dat aan de basis het kartel wél standhoudt. Hieronder de integrale tekst uit De Standaard (9 feb.)
Vergeet Vlaanderen niet
Drie CD&V-burgemeesters maken zich zorgen over het vervagen van de Vlaamse idealen binnen hun partij. Ze missen het kartel met N-VA en maken zich zorgen over de komende verkiezingen, want 'je kunt toch niet al je beloftes breken en daarna zeggen dat je ze deze keer wél zult houden'.
Vijf jaar geleden, op 14 februari 2004, kondigden CD&V en N-VA hun kartel aan. Het Vlaams alternatief was geboren: een krachtige politieke formatie die zou spreken voor het algemeen belang van zes miljoen Vlamingen. En die dus meer en volwaardige bevoegdheden zou bewerkstelligen voor Vlaanderen. Maar die ook zou zorgen voor een ander en beter bestuur.
Het kartel volbracht zijn eerste opdracht in 2004 door een sterke Vlaamse regering op de been te brengen. De tweede opdracht was om via een grote staatshervorming eindelijk institutioneel en financieel orde op zaken te stellen. De hernieuwde machtsdeelname op het federale niveau, leidde CD&V echter langzaam maar zeker weg van deze belangrijke, eigenlijk essentiële, doelstelling.
De gevolgen daarvan zijn vandaag zeer pijnlijk: geen kartel meer, geen staatshervorming (noch enig vooruitzicht in dat verband), geen splitsing van B-H-V, een weinig inspirerende noodregering, een dieptepunt qua geloofwaardigheid.
De reactie van de CD&V-partijtop is er een van berusting. De boodschap aan de militanten: 'steun en volg de leiders', zij zullen wel weten hoe en waarom. 'Op die manier kunnen we ook in juni winnen', schrijft Yves Leterme aan elke CD&V-mandataris.
Hoe dan, met welke doelstellingen en met welke geloofwaardigheid? Je kunt toch niet eerst al je beloftes overboord gooien en vervolgens zeggen dat we onze beloftes volgende keer wél zullen houden?
Het kartel was een middel, geen doel. Het doel was de realisatie van het kartelprogramma. Voor ons blijft dat ook zo. Immers, is het toeval dat het kartel bijna nergens op lokaal vlak werd opgeheven? Is het geen teken dat velen aan de basis blijven geloven in dat kartelprogramma, in elkaar en in de samenwerking met elkaar?
Inmiddels ontspoort het budget, is goed bestuur ver te zoeken, wordt de staatshervorming op de lange baan geschoven, gaat men over B-H-V dan toch onderhandelen en staan de zowel CD&V als Open VLD te kijken naar de allesverlammende oorlog tussen de MR en de PS. Alleen de N-VA gaat nog voor de realisatie van het kartelprogramma in woord en daad. Wij menen dat deze partij daarvoor beloond mag worden.
Daarom dit signaal van grote bezorgdheid. Wij willen van onderuit, als lokale mandatarissen, uiting geven aan het vertrouwen dat op lokaal vlak nog steeds bestaat tussen CD&V en N-VA. Omdat de geest en het programma van het kartel verre van dood zijn. Dat is onze oprechte hoop . Huub Broers, burgemeester van Voeren, Hendrik Verbrugge, burgemeester van Alken, en Dirk Brankaer, burgemeester van Overijse.
06-02-2009
De V.V.B en verkiezingen.
Het begin van de start van :Ik kies voor VLAANDEREN.
Start dialoog???
Vlaamse regering wil communautaire dialoog heropstarten
pdw
BRUSSEL - De Vlaamse regering wil de communautaire dialoog heropstarten. Dat heeft Vlaams minister-president Kris Peeters vrijdag bekendgemaakt. Bedoeling is om nog deze maand te vergaderen en deelakkoorden af te sluiten.
Ligt er na de volgende vergadering geen concreet resultaat op tafel, dan lijkt de dialoog ten dode opgeschreven.
De communautaire dialoog ligt al enkele maanden stil, met name sinds de beslissing van Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen om de drie kandidaat-burgemeesters in de Brusselse rand niet te benoemen.
De laatste weken drongen verschillende partijen aan op een heropstarten van de dialoog. De Vlaamse regering is nu bereid opnieuw rond de tafel te gaan zitten.
Peeters heeft met zijn regering een reeks notas en fiches voorbereid en in het Frans vertaald rond zaken als het arbeidsmarktbeleid, het grootstedenbeleid, artikel 195 van de Grondwet, justitie, welzijn, regionalisering van de personenbelasting.
Een datum voor de vergadering ligt nog niet vast, maar ze zou zeker deze maand plaatsvinden. Peeters wil niet vooruitlopen op de vergadering, maar het is duidelijk dat er dan deelakkoorden op tafel moeten liggen. Anders lijkt dat het einde van de gemeenschapsdialoog.
svh
Zangfeest en Brussel.
Focus op Brussel onder motto Een hart voor Vlaanderen
Onder het motto 'Een hart voor Vlaanderen' focust het 72ste Vlaams Nationaal Zangfeest op Brussel, een stad waar we, zacht uitgedrukt, een haat-liefdeverhouding mee hebben. Brussel is evenwel ònze hoofdstad, zowel economisch als cultureel van groot belang voor Vlaanderen en dus mogen we Brussel onder geen beding zomaar prijsgeven. Dit zou een historische fout zijn. Enkele maanden voor de verkiezingen is het ook tijd voor de lakmoesproef. Het ANZ is alvast de vele beloftes (splitsing BHV, een grote staatshervorming, ) van onze volksvertegenwoordigers niet vergeten en samen met u willen we onze heren en dames politici erop wijzen dat Vlaanderen niet langer gediend is met politici die hun woord niet houden
Het 72ste Vlaams Nationaal Zangfeest vindt plaats op zondag 15 FEBRUARI 2009 om 14.30 uur in de Antwerpse LOTTO ARENA vlak naast het oude Sportpaleis. Met een prachtige nieuwe zaal (echt op maat van het Zangfeest), gecombineerd met een nieuwe datum die voor heel wat mensen beter uitkomt en een bijzonder aantrekkelijk en gevarieerd programma hopen we een nieuw elan aan het Zangfeest te geven. Het is alvast onze ambitie om de zaal (5.000 plaatsen) tot de nok te vullen. We willen dat de samenzang opnieuw klinkt zoals ze moet klinken op een zangfeest: massaal. We willen dat de sfeer opnieuw is zoals ze moet zijn op een zangfeest: uniek. We willen dat iedereen na afloop naar buiten gaat zoals hij moet naar buiten gaan: met een fantastisch gevoel, de batterijen opgeladen. Daarom: kom met vrienden en familie, jong en oud, naar het Zangfeest om samen met duizenden Vlamingen in verbondenheid onze liederenschat te zingen en complexloos onze identiteit uit te dragen.
De kerk en Vlaanderen.
Open brief Eric Defoort aan kardinaal Danneels
Eric Defoort 04-02-2009
Gent, 2 februari 2009
Mijnheer de kardinaal,
U viert het 450-jarige bestaan van uw aartsbisdom en acht het nodig om naar aanleiding hiervan in het Nederlandstalige deel van uw aartsbisdom, het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen, tweetalig promotiemateriaal te verspreiden.
Als nationaal voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), een pluralistische drukkingsgroep die heel wat pratikerende katholieken onder haar actieve leden telt, laat ik u weten dat wij uw schofferend gedrag niet nemen. U laat snel snel uw woordvoerder, de heer Hans Geybels, opdraven met de niveauloze verklaring: "in tijden waarin het economisch en financieel minder goed gaat, is het niet evident om alles zo maar in twee talen te ontdubbelen. We hebben voor deze tweetalige oplossing gekozen om de kosten te drukken". Puur mercantiele geluiden klinken dus het hardst in uw aartsbisschoppelijke paleisgangen. Respect voor het engagement voor Vlaanderen vanwege een belangrijk deel van wat u zo graag het kerkvolk noemt, is u dus letterlijk geen cent waard.
Mijnheer de kardinaal, u wil blijkbaar naadloos aansluiten bij de "kerkvorsten" die u in de loop van de twintigste eeuw voorafgingen, Mercier, Van Roey, Suenens, bij wie geëngageerde Vlamingen geen ogenblik respect moesten verwachten. Uw verre voorganger Antoine Perrenot de Granvelle die in 1561 werd benoemd tot kardinaal-aartsbisschop van Mechelen vond vanuit zijn kerkvorstelijke hoogte dat wie protesteerde toch maar geuzen waren. Weet, mijnheer de kardinaal: "par le pain et la besace, les gueux ne changeront quoique l'on fasse".
Mijnheer de kardinaal, u laat uw woordvoerder Geybels vertellen dat "het aartsbisdom in de toekomst meer rekening zal houden met de taalgevoeligheden". Hieraan hebben wij niets, want u leert dat ook het hiernamaals deel uitmaakt van de toekomst.
Met beleefde groeten
Eric Defoort Nationaal voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging
04-02-2009
Peter De Roover aan het woord.
België of democratie? Luc Huyse (B) versus Peter De Roover (Vl)
Jan Van de Casteele 04-02-2009
De Vlaamse republiek als utopie, is de titel boven een opmerkelijk conservatief opiniestuk (De Morgen, 31 jan.) waarin socioloog prof. Luc Huyse reageert op de publicatie van het boek De Vlaamse Republiek: van utopie tot project (red. Johan Sanctorum). Het boek (10 auteurs) werd voorgesteld op de nieuwjaarsbijeenkomst van de Vlaamse Volksbeweging (zie elders in deze rubriek). Peter De Roover, politiek secretaris van de VVB, wijst in het boek onder meer op de democratievervuiling in België: een minderheid (Franstaligen) wordt via allerlei ondemocratische mechanismen (pariteit, grendels, bijzonder meerderheden) de facto een meerderheid.
In zijn repliek blijft Huyse vooral steken bij de herhaling van de argumenten die de laatste verdedigers van de Belgische staat telkenmale uit de kast halen: er hangt een mist boven de positie van Brussel, er is geen plan voor de verdeling van openbare schuld, hoe zal Europa reageren en wordt Vlaanderen in de EU wel aanvaard?
Huyse gaat vooral dieper in op de stelling van Peter De Roover in voormelde publicatie dat wie opkomt voor onafhankelijkheid eerst moet uitklaren wélk soort Vlaanderen men eigenlijk wil. Huyse vindt dit een pleidooi voor het kopen van een kat in een zak.
Derde element in zijn reactie: wie denkt dat in een democratie de meerderheid regeert, vergist zich, althans daar waar de minderheid een cijfermatige minderheid is, demografisch, etnisch. Daar is de meerderheidsregel onbruikbaar. Geen enkele minderheid, die weet dat haar status onveranderlijk is, zal een blijvend geloof in de democratie ontwikkelen... Om dat te vermijden zijn in vele landen, ook in Europa, technieken ontwikkeld die de demografische en etnische minderheden blokkeringsmogelijkheden geven. Is dat democratievervuiling? Wie de meerderheidsregel verdedigt, moet ook aanvaarden dat er geen meerderheid is voor onafhankelijkheid, aldus Huyse. (integrale tekst artikel Huyse: zie bijlage)
Peter De Roover antwoordt in De Morgen vafebruari 09 ('België of democratie', DM, 4 februari 09). Hieronder zijn repliek.
Politiek geïnteresseerd Vlaanderen dient gewaarschuwd. Van het pas voorgestelde boek de Vlaamse republiek: van utopie tot project sloop een piraatuitgave in de distributieketen. Alvast Luc Huyse kwam in het bezit van een apocriefe versie. Dat is wat ik kan opmaken uit zijn bespreking van mijn bijdrage aan genoemd boek, waarin ik vrijwel niets van het origineel herken. Misschien nuttig dat ik (uiteraard onvolledig) samenvat wat ik wél heb geschreven. Op de stelling dat Vlaanderen best een volwaardige staat wordt, volgt wel eens de vraag: Welk Vlaanderen moet dat dan worden? Genoemd boek stelt dat een splitsing van het land hét momentum schept voor een fundamenteel maatschappelijk debat en voedt dat ook.
Volgens Huyse betwist ik de noodzaak van zon denkoefening. Ik schrijf in werkelijkheid dat de vraag welk Vlaanderen we willen boeiend is, maar los staat van het onafhankelijkheidsproject. Dat is onvoorwaardelijk, in die zin dat het niet ondergeschikt is aan de vraag wat de Vlamingen met die autonomie willen doen. Op die vraag bestaat maar één antwoord: wij willen dàt Vlaanderen waarvoor de Vlamingen zullen kiezen.
Stel dat de eis tot afschaffing van de apartheid en het invoeren van one-man-one-vote in Zuid-Afrika gepareerd was met de vraag: Welk Zuid-Afrika wil de zwarte meerderheid? Of bij de invoering van het vrouwenstemrecht: Ja, maar wat doen die vrouwen daarmee? En dat naargelang het antwoord de apartheid wel of niet was afgeschaft, het vrouwenstemrecht wel of niet ingevoerd.
Wie de vrees uitspreekt dat een Vlaamse staat neo-liberaal wordt, mag niet vergeten dat die weg maar wordt ingeslagen als een meerderheid van Vlamingen die wens via de stembus uitspreekt. Blijkbaar wordt België verantwoord als vehikel om Vlamingen te verhinderen een eigen weg te kiezen, net zoals het de Waalse politieke voorkeuren vervuilt met die van Vlaanderen.
Naast het normale politieke compromis dat elke veelkleurige parlementaire democratie kent, verplicht het Belgische feit ons te zoeken naar een extra en overbodig compromis. Dat wordt dikwijls niet gevonden en vervangen door de beslissing niet te beslissen of, erger nog, een beslissing te nemen die aan weerszijden van de taalgrens anders wordt uitgelegd. Vandaar Geert van Istendaels vaststelling: Het Belgische surrealisme is geen droom meer, het is een nachtmerrie geworden. Wie al te grote helderheid eist van de Belgen, stuurt aan op een conflict. Maar al te grote chaos leidt ook tot catastrofes.
Karel De Gucht schrijft in De Standaard (2 febr. 2009): Fundamenteler is het structurele probleem van de onbestuurbaarheid van België. Hij heeft het over het verschil in politieke benadering en cultuur, in financiële draagkracht en in bereidheid om het federale niveau te financieren.
Maar scherper dan Huyse zelf formuleert niemand het. Waar de verhoudingen onwrikbaar zijn omdat ze op demografische of etnische gronden rusten, is de meerderheidsregel onbruikbaar. Dat is de situatie in België. Ik sla me voor de kop dat ik niet zelf op die voor België verwoestende verwoording kwam, maar neem ze dankbaar over. Huyse geeft aan dat we de keuze hebben tussen brute meerderheidsuitoefening, politieke apartheid of ... jawel, splitsing.
Wie zowel de brute meerderheidsregel tegen een etnische minderheid (in casu de Waalse) als de huidige formule van het veto-federalisme afwijst, rest alleen nog de scheiding, waardoor de meerderheidsregel zowel in Vlaanderen als in Wallonië bruikbaar wordt.
Ik geef in genoemd boek een cijfervoorbeeld. Als een voorstel in gebied A 80 voorstanders en 20 tegenstanders telt en in gebied B 25 aanhangers en 75 bestrijders, geeft dat een samengevoegde pro-meerderheid van 105 tot 95. Het unitaire land AB voert een beleid dat tegemoet komt aan de wens van een kleine meerderheid van 52,5 % van de bevolking, maar 47,5 % bekaaid achterlaat. Als A en B een eigen beleid mogen voeren, wordt 80 % in A en 75 % in B op de wenken bediend.
We kunnen natuurlijk ook doorgaan met België. (Dat een meerderheid van de Vlamingen dat vandaag nog wil, lijkt voor Huyse vreemd genoeg een argument om het debat te sluiten, alsof een democratie statisch zou zijn.) De voordelen mag men eens komen uitleggen, tenminste één nadeel is overduidelijk: leven in een land waar de normale democratische meerderheidsregel niet van toepassing is en waarvan politieke onbestuurbaarheid een structureel kenmerk vormt. Zeg dat Huyse het zelf gezegd heeft.
Bijlage
(27 Kb)
B.H.V komt terug.
Overijse wil geen Europese verkiezingen organiseren
Overijse eist net als een aantal andere Vlaams-Brabantse gemeenten de onmiddellijke splitsing van B-H-V.
De gemeenteraad van Overijse heeft gisteravond een motie goedgekeurd waarin de burgemeester wordt opgedragen om tijdens de komende Conferentie van Burgemeesters van Halle-Vilvoorde het standpunt te verdedigen dat wegens de niet-splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde er geen Europese verkiezingen kunnen georganiseerd worden. Overijse wil haar definitieve houding afstemmen op de beslissing van de Conferentie.
Discriminerend Overijse verwijst hierbij naar het arrest van het Grondwettelijk Hof uit 2003 met betrekking tot het discriminerend karakter van B-H-V in vergelijking met de andere provinciale kieskringen, de resoluties in het Vlaams parlement en Vlaams-Brabantse provincieraad tot splitsing van de kieskring en de beslissing in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken van 7 november 2007 tot splitsing. De raad roept de Vlaamse leden van de Kamer op dit wetsvoorstel tot splitsing onverwijld goed te keuren.
Lennik en Affligem De afgelopen weken hebben diverse gemeenteraden uit Halle-Vilvoorde zich gebogen over de vraag of de organisatie van EU-verkiezingen in juni wegens de niet-splitsing van BHV moet geboycot worden net zoals bij de federale verkiezingen in 2007. Tot nog toe hebben enkel Lennik en Affligem beslist tot boycot, terwijl andere gemeenten zoals Sint-Pieters-Leeuw en Halle net als Overijse de beslissing van de Conferentie afwachten. Nog andere gemeenten zoals Vilvoorde, Zaventem, Hoeilaart en Merchtem beslisten niet tot een boycot over te gaan, hoewel zij ook aandringen op de splitsing van BHV. (belga/kh)
Eso sí que es poner una pica en Flandes. "Ja, dat is een hele prestatie." Zo eindigt het artikel in El País, een Spaans dagblad. Poner une pica en Flandes: je lans in Vlaamse grond steken. Dat is inderdaad niet makkelijk en als je het kunt, heb je wat gepresteerd. Dat vinden de Spanjaarden zelf.
Hoewel dit een mooie uitdrukking is, is de verwijzing naar Vlaanderen niet eens de reden om er plaats voor vrij te maken op TAK-tueel. De persoon die haar lans in Vlaamse grond gestoken heeft, is niemand minder dan Laia Fàbregas, een Catalaanse die een tiental jaar geleden met een Erasmusbeurs in Utrecht ging studeren en er nooit meer vertrok. Ze schrijft intussen in het Nederlands. En met succes. Het meisje met de negen vingers is al aan zijn derde druk toe. Een mooie prestatie voor een Catalaanse vrouw die naar de Nederlanden kwam zonder een woord Nederlands te kennen.
Flandes. De Nederlanden. Nederland. Voor de Spanjaarden blijven ze onlosmakelijk verbonden.
In De Zevende Dag wees Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers er gisteren op dat er in België in tegenstelling tot andere Europese landen nog steeds geen sprake is van een ernstig economisch herstelplan, precies omwille van de steeds groter wordende tegenstelling tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlaanderen heeft de eigen hefbomen broodnodig, maar de veelbesproken dialoog is een lege doos. Lees meer.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
(VRT) 
