Ik ben
Ik ben een en woon in (VLAANDEREN .) en mijn beroep is Gepensioneerd..
Ik ben geboren op 09/02/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Raad eens ?.
Bart De Wever (N-VA) vindt dat de Brusselse krant Le Soir zich schuldig maakt aan racisme tegenover hem, zijn partij en de Vlamingen in het algemeen. Dat schrijft Het Laatste Nieuws. Hij wil dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) ingrijpt, want "Le Soir roept op tot haat en geweld".
In zijn brief aan Jozef De Witte van het CGKR citeert Bart De Wever vier artikels uit Le Soir die volgens hem "ver over de schreef" gaan en ingegeven zijn door xenofobie. "Ikzelf en mijn partij worden daarin gediaboliseerd, voor 'vergif' uitgescholden en vergeleken met Adolf Hitler en de nazi's."
In een opiniebijdrage worden de Vlamingen vergeleken met de Albanezen van Kosovo en de Serviërs van vijftien jaar geleden, etnisch-linguïstische zuiveraars. Een andere column stelt "un plan tout bête" voor om de regering Leterme te redden: "Roep de N-VA samen in de haven van Oostende. Van de voorzitter (...) tot en met de militanten, sympathisanten en kiezers. Laat ze aan boord gaan van een vrachtschip. Vaar ermee naar het midden van de oceaan. Breng het tot zinken." (belga/jv) Bron:H.L.N
22-06-2008
Er ligt een ..................................
21-06-2008
G.V.A
Open brief aan de Vlaamse onderhandelaars
Jan Van de Casteele 20-06-2008
In een Open brief aan de Vlaamse onderhandelaars (Bedreigd Vlaanderen, 15 juni) vroegen een aantal bekende en minder bekende Vlamingen aandacht voor volgende punten: BHV, taalgrens, autonomie en recuperatie en transfers.
De brief was een initiatief van Jaak Peeters en werd ondertekend door 1.210 Vlamingen.
Ik heb deze Open Brief aan Gazet van Antwerpen aangeboden. De betrokken journalist, die positief stond tegenover het initiatief, is er evenwel niet in geslaagd om dit aan zijn directie te verkopen. Dit bezit volgens deze heren namelijk geen nieuwswaarde. Ik dacht dat een krant ook een maatschappelijke betekenis had, maar ik heb me kennelijk vergist. Een krant dient alleen om omzet te maken, waarvoor men dan liefst het ongewone en het abnormale moet uitvergroten. Dat doet kopen. Deze houding van GVA is tegelijk anti-Vlaams, want ze werkt het verzet tegen onder meer de plannen omtrent de beruchte Hitleriaanse corridor tegen. Ik doe nu een oproep om zowat alle alternatieve kanalen aan te wenden
BHV
Ten eerste: voor de oplossing van de zaak Brussel-Halle-Vilvoorde willen wij dat de grondwet én de gewone wet worden toegepast door iedereen. Het Grondwettelijk Hof heeft de huidige kieswetgeving ongrondwettelijk verklaard. Bovendien is het volstrekt onlogisch om in het hele land provinciale kieskringen te organiseren, behalve in Vlaams-Brabant, dit is: Brussel-Halle-Vilvoorde, en dat alleen maar omdat in de Vlaamse gordel enkele tienduizenden franskiljons zijn komen wonen die geen zin hebben om zich aan te passen. Derhalve eisen wij de splitsing van dat kiesarrondissement, zonder enige compensatie. Er kan evenmin sprake zijn van territoriale compensaties voor de toepassing van een wet die voor iedereen geldt. Als sommige Vlaamse onderhandelaars dat niet wensen door te drukken, hoeft voor ons de naleving van de andere Belgische wetten ook niet langer.
Taalgrens
Ten tweede: wij zijn boos over de herhaalde Franstalige annexatie-eisen. In 1963 werd veel Vlaams grondgebied ( Komen, Moeskroen, Overmaas, Jekervallei ) aan Wallonië afgestaan, zogenaamd voor de laatste maal. In ruil daarvoor werd door Vlamingen én Franstaligen aanvaard dat voortaan iedereen, die zich op het grondgebied van de andere Gemeenschap komt vestigen, zich aan het taalregime van die Gemeenschap zal aanpassen. Dat is ongeveer de regeling in Zwitserland. Ze geeft daar grote voldoening. Maar de Franstaligen pasten zich niet aan en wachtten tot ze talrijk genoeg waren om dan vervolgens een nieuwe anti -Vlaamse gebiedsroof te eisen.
Autonomie en recuperatie
We constateren dat deze gebiedsroof openlijk-brutaal door leidende Franstalige politici wordt gesteund. Meer zelfs: we constateren dat de Vlaamse eis om de wetten van 1963 eerlijk toe te passen, door Franstaligen beantwoord wordt met eisen tot ontmanteling van Vlaamse autonomie (federale kieskring, samenvallende verkiezingen, herfederaliseringen).
Transfers
Over de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië hoort men echter geen woord. Vlaanderen zou dus autonomie en territorium verliezen en nadelige wetten moeten slikken en de hele zaak dan nog financieren ook.
De ondertekenaars onderstrepen dat ze met dit gesjoemel nooit akkoord zullen gaan en waarschuwen die Vlaamse onderhandelaars die er zouden aan denken tot bovenbeschreven inschikkelijkheid bereid te zijn. Dat zou voor ons het einde van de Belgische rechtsorde betekenen. Bovendien zou niets beletten dat het in 1963 afgestane grondgebied terug wordt geëist.
Wij Vlamingen vragen niets dat niet al van ons is, doch slechts respect voor universele juridische principes en voor wat van ons is: ons geld en ons territorium. Als dat dan zo moeilijk ligt, eisen wij alvast dat de geldtransfers onmiddellijk worden gestopt.
Onder de ondertekenaars onder meer: Jaak Peeters, Matthias Storme, Jurgen Constandt, Joost Rampelberg, Eric Suy, Paul Doevespeck, Guido Naets, André Monteyne, Hugo Portier, Richard Celis, Herman Deweerdt, Tine Ruysschaert, Geert Van Cleemput, Renaat Roels
20-06-2008
Nieuw boek (frans)
Wie de geschiedenis kent van de Vlaamse Beweging, snapt de Vlaamse houding tegenover Wallonië beter. Deze week verscheen Le mouvement flamand expliqué aux francophones, waarin Alain Destexhe die uitleg geeft, in het Frans dus. 16 euro.
Nadenken a.u.b !
Over bange, betuttelende Belgen
Jan Van de Casteele 19-06-2008
In de reeks België Nieuwe/Nouvelle Formule (reeks rond half juni 2008 gepubliceerd in De Standaard red. ) kwamen nogal wat nostagici aan het woord, die België hopen te reden met nog exotischer ideeën dan de constiperende dromerij over unitaire kieskringen en/of over samenvallende verkiezingen. Artiesten en denkers, geboren na 1970, zweefden er tussen politieke science fiction en soms ronduit beangstigend totalitaristische ideeën.
'Wie de mythe van de kunstmatig opgedrongen scheiding aanhangt, gelooft natuurlijk graag dat ook de eenheid kan opgelegd worden per decreet', schreef Peter De Roover in een schitterend opiniestuk (Bang voor Vlaanderen, DS, 16 juni, zie bijlage bij dit Actueel). In tegenstelling tot wat ze wellicht bedoelden illustreren veel auteurs in die reeks precies de hopeloosheid van de opdracht om een realistisch project voor België te ontwerpen.
Samengevat: Veel auteurs evoceren een soort heimwee naar een België dat nooit heeft bestaan. De tegenstellingen in dit land zouden het gevolg zijn van de staatshervormingen. Nogal absurd, want het is net omgekeerd. De unitaire partijen uit omas tijd werden gesplitst omdat dat unitaire niet meer werkte. Materies als taal en media wortelen in eigen potgrond. De splitsing van onderwijs en cultuur maakte alles eenvoudiger en alvast in Vlaanderen voor de betrokkenen vooral ook beter. Eigen politieke structuren en parlementen brachten het beleid dichter bij de mensen. Mooi toch? En waar nodig verschoven materies naar Europa. Vandaag is ook de sociaal-economische kloof de voorloper van een onvermijdelijke (verdere) splitsing van het beleid terzake, met voorop eigen beheer van onze arbeidsmarkt, gezondheidszorg en gezinsbeleid.
In de reeks bleef één taboe overeind, als waren de auteurs versteend door het taboe van de onaantastbaarheid van het Belgische feit. 'België in vraag stellen is geen optie, dicteerde Geert Buelens expliciet. Bang voor Vlaanderen, is die man.
Het project Vlaamse staat wordt meelijwekkend voorgesteld als een techniek om een afgesloten en bekrompen gevangenis op te richten, aldus nog De Roover. Geen Ardennen meer voor Vlaamse kindjes, gesloten grenzen met Wallonië, voorbij de culturele contacten met de zuiderburen, fini de solidariteit...Kom er maar op.
Zon clichés zijn een schofterige belediging van en minachting voor de zes miljoen Vlamingen. Absoluut ongeloof in de Vlaamse democratie. Het intrieste project van de Bange Betuttelende Belgen.
De huidige VVB-top probeert met almaar meer succes een alternatief te openen voor het politiek correcte denken van die bange betuttelende Belgen. En gaat met plezier in debat met aarzelende politici, journalisten, politologen en de gedwee in hun pas lopende culturele sector.
Er was een tijd dat de VVB te marginaal aanwezig was in het politieke debat. Vandaag gaat de VVB op zoek naar openingen naar het Vlaamse middenveld, waar de brandstoftanks staan voor een laatste politiek rit naar Vlaamse autonomie. Dat lijkt de enige weg naar een volwassen Vlaamse politieke meerderheid. In dit discours wordt al eens op zere tenen getrapt - niet altijd terecht en evenmin altijd met opzet - van de medestanders die liever met de kracht van het eigen gelijk ter plaatse trappelen en die noodzakelijke verruiming van de ploeg uit het oog verliezen.
De VVB wil alle Vlaamsgezinden blijven verenigen, van links tot rechts, en omgekeerd. En waar nodig mag het links én rechts al eens botsen. De Vlaamse onafhankelijkheid is geen onzinnige prioriteit, wel de brug naar een onmiddellijk daarop volgende fase van (vrijwillige) samenwerking en solidariteit. Vanaf dat moment kunnen de Vlaamsgezinden in een ongetwijfeld ongemeen boeiend democratisch spel en eindelijk bevrijd van de Belgische institutionele chaos het maatschappelijk debat ten volle voeren. Dan heeft de VVB haar rol gespeeld, met ups en downs, van de late jaren 1950 tot... hopelijk heel binnenkort.
Jan Van de Casteele
19-06-2008
100 dagen.
Vandaag bestaat mijn blog honderd dagen.
Verklaring van de V.V.B
Voor onafhankelijkheid en samenwerking: VVB zet verder nieuwe koers uit
Jan Van de Casteele 18-06-2008
De niet aflatende inzet van generaties Vlaamsgezinden is op bepaalde punten bijzonder succesrijk geweest en heeft ons op andere vlakken op het spoor gezet naar meer. Dankzij hun engagement kan het defensieve, schadebeperkende verhaal van het afdwingen van Vlaams recht binnen België grotendeels afgelost worden door het offensieve project van de Vlaamse staatsvorming.
Met respect voor de verdiensten van de oude 'strijdmethodes' moet de speerpunt van de Vlaamse Beweging, die de VVB wil zijn, haar zoektocht naar aan de omstandigheden aangepaste werkingstechnieken voortdurend verder zetten.
Het oude flamingantisme ontgroeid
Er is een lange weg afgelegd. Vlaanderen beschikt vandaag over structuren met belangrijke eigen bevoegdheden en de Vlaamse Beweging mag terecht trots zijn op die verwezenlijkingen. Zo is het Nederlands vandaag de enige bestuurstaal in Vlaanderen en de Vlaamse overheid beschikt over middelen om het Nederlands te promoten als publieke taal in Vlaanderen. Het taalgebruik in privé-aangelegenheden vormt uiteraard geen voorwerp van politieke actie. In die zin zijn we - gelukkig - het oude flamingantisme deels en elke dag meer ontgroeid.
Blijvende bedreigingen
Maar dat onmiskenbare succes van de Vlaamse Beweging mag de ogen niet doen sluiten voor de blijvende bedreigingen in de grensstreken. De VVB is overigens van mening dat deze problematiek binnen de Belgische context geen definitieve oplossing kan vinden. Intussen moeten we alert blijven voor de gevaren van publieke verfransing van delen van het Vlaamse grondgebied. Dat dit gevaar in het grootste deel van Vlaanderen niet meer bestaat, moet ons tevreden stellen, maar mag ons niet in slaap wiegen. De VVB is er wel van overtuigd dat we ook deze strijd zullen winnen.
Territorialiteit
De VVB kiest voluit voor het internationaal erkend beginsel van de territorialiteit. Dat houdt in dat anderstalige inwoners van Vlaanderen volwaardige Vlaamse staatsburgers zijn. De VVB wijst nadrukkelijk het idee af dat - bijvoorbeeld - Franstalige burgers in Vlaanderen deel zouden uitmaken van een andere politieke entiteit dan de Vlaamse. Het Vlaams staatsburgerschap wordt niet bepaald door de taal die een burger hanteert in de persoonlijke levenssfeer.
Respect
Van niet-Nederlandstalige Vlamingen moet uiteraard wel worden geëist dat ze volwaardig deel willen uitmaken van de door hen zelf gekozen politieke structuur, onder meer door respect op te brengen voor het Nederlands als officiële en publieke taal in Vlaanderen. Kortom, het is niet onze doelstelling anderstaligen te doen verhuizen, maar hen aan te zetten alle consequenties te aanvaarden van hun keuze om deel uit de maken van Vlaanderen.
Taalbedreiding
Daarenboven moeten we de nodige aandacht schenken aan nieuwe taalbedreigingen die uitgaan van de internationalisering, zonder dat we ons laten leiden door angst en pleinvrees. Het is de ambitie van Vlaanderen om een volwaardige en zelfbewuste medespeler te worden in de wereld van vandaag.
Imago
Daarbij moet nadrukkelijk gewerkt worden aan de offensieve bevordering van ons imago in de buitenwereld. De VVB wil actief werken aan het bestrijden van de negatieve beeldvorming die de francofonie internationaal probeert te verspreiden. Terzake kan de VVB trouwens bogen op een traditie, waaraan nog meer aandacht moet worden besteed.
Hoofdopdracht: volwaardig staatsburgerschap in Europa
Maar de hoofdopdracht van de VVB bestaat er vandaag in vorm te geven aan het volwaardig Vlaams staatsburgerschap in Europa. Vlaanderen moet beschikken over alle hefbomen waarover andere Europese lidstaten beschikken, ook op sociaal en economisch vlak.
Onafhankelijkheid en samenwerking
Wij streven niet naar een geïsoleerd onafhankelijk Vlaanderen en pleiten voor een actieve politiek van internationale samenwerking. Daarbij zijn Wallonië en Nederland de voor de hand liggende bevoorrechte partners. Voor de VVB is de Vlaamse onafhankelijkheid nadrukkelijk geen anti-Waals project, maar de voorwaarde om tot een genormaliseerde relatie te komen met onze zuiderburen. Ook om die reden voegden we een nieuwe ondertitel toe aan de naam VVB, "beweging voor onafhankelijkheid en samenwerking".
Pluralisme zonder uitsluiting
Essentieel voor het VVB-project is het pluralisme. Dat betekent concreet dat de VVB geen exclusieve banden onderhoudt met politieke partijen of ideologische stromingen aan de rechter- of linkerzijde.
Het VVB-project streeft naar de creatie van een volwaardige democratie in Vlaanderen, waar alle stromingen in volle vrijheid aan bod kunnen komen en de Vlaamse bevolking via de weg van verkiezingen de machtsverhoudingen tussen partijen en stromingen bepaalt.
Enerzijds kan de VVB niet aanvaarden dat democratisch gelegitimeerde stromingen binnen Vlaanderen worden genegeerd, anderzijds mag het VVB-project op geen enkele manier gekoppeld worden aan één ideologisch project.
Het is de opdracht van de Vlaamse bevolking om inhoudelijke politieke keuzes te maken en niet van de VVB. Daarom erkent de VVB de waarde van alle relevante politieke stromingen in Vlaanderen, zoals die bij vrije verkiezingen tot uiting komen.
Samenwerking wel, eenrichtingsverkeer niet
Pogingen om binnen Vlaanderen nieuwe politieke initiatieven tot stand te brengen, vallen buiten de VVB-opdracht. De VVB is verheugd wanneer bestaande of nieuwe politieke partijen en stromingen de volwaardige Vlaamse staatsvorming nastreven, maar dit kan nooit het voorrecht zijn van één ideologische familie. De VVB zal zich daarom actief inzetten om het project van volwaardige Vlaamse staatsvorming te promoten bij partijen en verenigingen die daar vandaag twijfelend of zelfs afkerig tegenover staan.
Vlaamse staatsvorming
De VVB is geen politieke partij. Het nemen van politieke beslissingen is de opdacht van politieke partijen. De taak van de VVB bestaat er, als deelnemer aan het maatschappelijke debat, in om partijen en mensen te overtuigen van de noodzaak om zo snel mogelijk de Vlaamse staat te realiseren via de geëigende politieke weg.
Wervend zijn buiten eigen kring
Het eerste actieterrein van de VVB situeert zich in middens waar de noodzaak van ons project nog niet voldoende is doorgedrongen. Het is onze opdracht ons project ingang te doen vinden buiten de overtuigde kringen.
Ongebonden
Alle leden van de VVB zijn ambassadeurs van die gedachte in alle verenigingen en partijen waar ze verder actief zijn. Vandaar dat we ons volkomen onafhankelijk opstellen tegenover alle partijen en verenigingen.
Vakbond voor Vlaanderen
De VVB wil haar werkingsvormen voortdurend kritisch ontleden en aanvullen met nieuwe technieken. Ze speelt daarin trouwens al jarenlang een voortrekkersrol, maar de inspanningen terzake moeten nog worden opgedreven. De vereniging wil zich daarbij nadrukkelijk, en meer nog dan in het verleden, opstellen als lobbygroep voor het algemeen Vlaams belang, als de vakbond voor Vlaanderen.
Doeltreffende actiemiddelen
Klassieke middelen om onze boodschap te verspreiden, zoals betogingen, moeten niet per definitie worden uitgesloten maar elke keer aan het criterium doeltreffendheid getoetst worden. Daarom weigert de VVB 'iets' de doen, omdat er toch 'iets' moet gedaan worden.
Clichés bestrijden
De clichés die over het Vlaamse staatsvormingsproject bestaan, moeten dubbel benaderd worden. Enerzijds wil de VVB deze clichés actief bestrijden waar ze door tegenstanders misbruikt worden om de kern van het debat te ontlopen.
... ook intern (zelfkritiek)
Anderzijds wijst de VVB er op dat bepaalde actievormen of uitingen van Vlaamsgezindheid die de clichés bevestigen, alleen maar in de kaart spelen van degenen die de heilloze Belgische weg willen blijven bewandelen. Gezonde zelfkritiek mag daarbij geen taboe zijn.
Open en uitnodigend
In stijl en optreden moet dan ook nadrukkelijk gestreefd worden naar het uitdragen van een open en uitnodigende invulling van het onversneden project van 'onafhankelijkheid en samenwerking'. De maatschappelijke en politieke relevantie moet altijd onze eerste bekommernis zijn. Wij moeten ongenadig de zwakheden van het Belgische project blootleggen, met de nadrukkelijke ambitie om steeds meer mensen van de noodzaak van de Vlaamse staatsvorming te overtuigen.
Onafhankelijkheid en samenwerking
Uiteraard mag het belang niet ontkend worden van vormen van samenkomst en interne ontmoeting. Maar onze ambitie moet verder reiken. Wij willen actief wervend optreden buiten het overtuigde biotoop. In de mate dat past binnen het VVB-project, wil onze vereniging samenwerken, zowel met klassieke als nieuwe vormen van Vlaamse Beweging in de ruime betekenis van het woord.
Hoe paradoxaal ook, de VVB streeft er naar zichzelf overbodig te maken en voor de actieve VVB'ers ruimte te scheppen om zich volwaardig te engageren in het brede maatschappelijke debat. Wanneer het project 'onafhankelijkheid en samenwerking' zal verwezenlijkt zijn, zullen de VVB'ers uitzwermen in alle windrichtingen. Ons project bestaat er niet in het maatschappelijke debat in Vlaanderen te beslechten, maar wel om de noodzakelijke ruimte te scheppen om dat in zijn volle rijkdom te laten plaatsvinden.
'Gelijk krijgen'
De VVB stelt vast dat de politieke ontwikkelingen de noodzaak van een volwaardige Vlaamse staatsvorming steeds duidelijker maken en dat in steeds bredere kringen. De VVB wil dat proces stimuleren.
Daarbij situeert de VVB zich midden in het Vlaamse veld en niet aan de rand er van. Want onze ambities reiken verder dan 'gelijk hebben'. Pas wanneer we 'gelijk krijgen' - en dus de meerderheid van de Vlamingen overtuigd hebben - zal onze opdracht voltooid kunnen worden. Wij mogen onze ontmoeting met de geschiedenis niet missen.
De VVB doet een nadrukkelijke oproep aan iedereen die zich in bovenstaande opdrachtverklaring kan vinden, om met en binnen de VVB te ijveren voor de realisatie van onze doelstellingen.
Raad van Bestuur van de Vlaamse Volksbeweging - beweging voor onafhankelijkheid en samenwerking Aalst, 14 juni 2008
18-06-2008
Nogmaals die Franstalige aan het woord.
Moureaux herhaalt pleidooi confederalisme
18/06/2008 15:28
Philippe Moureaux, vice-voorzitter van de PS en voorzitter van de Brusselse PS-federatie, doet een nieuwe oproep aan de Franstaligen om het confederalisme te aanvaarden.
'Vele acteurs lijden aan constipatie', zo zegt Moureaux woensdag in Le Soir. De acteurs zijn de partijverantwoordelijken en leden van de Octopus bis-werkgroep die onderhandelen over een volgende fase in de staatshervorming. Woensdagavond komt Octopus-bis weer bijeen.
Moureaux had begin dit jaar in het weekblad Le Vif al eens een pleidooi gehouden voor het confederalisme. 'Het is dat of het separatisme', zo waarschuwde het PS-kopstuk toen.
Voor Moureaux zal België confederaal zijn of niet zijn. Daarom moet er volgens hem een zeer diepgaande staatshervorming onderhandeld worden. 'Anders is het te laat. Vlaanderen zal ontvlammen en de Franstaligen zullen over twee tot drie jaar geconfronteerd worden met echte separatisten', zo zei Moureaux begin januari.
De voormalige vice-premier zei toen dat er over alles onderhandeld moet worden, met inbegrip van de sociale zekerheid. Maar hij eiste wel een slot als tegenprestatie: een grondwettelijk arsenaal dat elke toekomstige hervorming veel moeilijker maakt.
Moureaux vermeldde als piste dat er in de toekomst een drievierdemeerderheid in het parlement zou nodig moeten zijn om iets te wijzigen aan de fundamenten van de staat. Momenteel moet een staatshervorming door een tweederdemeerderheid worden goedgekeurd. Bron:Knack.
Franstalige aan het woord.
"Laat ons een nieuw België onderhandelen, op een confederale basis."
Philippe Moureaux (PS) in Le Soir, 18 juni 2008
17-06-2008
Nogmaals B.H.V
BHV morgen opnieuw op tafel
BRUSSEL - Een delegatie van de Cocof, het parlement van de Franstalige Brusselaars, ontmoet morgen in het federaal parlement de leden van de Kamercommissie Binnenlandse Zaken, in het kader van het belangenconflict dat de Cocof inriep in het dossier rond de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde.
Op 9 mei keurde de Kamer, Vlamingen tegen Franstaligen, de agendering goed van de Vlaamse wetsvoorstellen tot splitsing van de kieskring. Daarop dienden de Franstalige partijen amendementen in, waarvoor dan het advies van de Raad van State werd gevraagd.
Enkele uren later riep de Cocof een belangenconflict in. Eerder gebeurde dat al in het parlement van de Franse gemeenschap.
De termijn van de procedure duurt 120 dagen. Die periode ging van start op 4 juni. De eerste stap in de procedure is een ontmoeting tussen de betrokken parlementen, in dit geval dus de Cocof en de Kamer. Indien er geen vergelijk wordt bereikt, verhuist het dossier naar de Senaat, die een advies moet uitbrengen aan het Overlegcomité tussen de verschillende overheden in dit land.
Het dossier maakt deel uit van de politieke onderhandelingen rond sociaal-economische maatregelen en de staatshervorming waarover premier Yves Leterme op 15 juli een verklaring wil afleggen.
svh Bron:De Standaard.
Een volksraadpleging ? Ja of Neen.
Stemmen over een onafhankelijk Vlaanderen: referendum of chaos
Jan Van de Casteele 17-06-2008
Stemmen over een onafhankelijk Vlaanderen REFERENDUM OF DE INSTITUTIONELE CHAOS
Het parlementaire zomerreces, de 'deadline der deadlines', nadert met rasse schreden. De kans op een hernieuwde Pax Belgica lijkt zo goed als onbestaande. Een referendum over Vlaamse onafhankelijkheid kan een uitweg bieden, vinden zeven Vlaams-nationalisten. Wij stellen voor om in het najaar een referendum te houden over de Vlaamse onafhankelijkheid.
Een grote stap voorwaarts in de hervorming van de Belgische Staat blijft voor Vlaanderen noodzakelijk en voor de Franstalige politici ondenkbaar. Om nog maar te zwijgen over het dossier-BHV, de splijtzwam van België. De ondertussen beruchte note pedagogique sur BHV van de PS zegt het allemaal.
Het gaat hen niet in de eerste plaats om de (overwegend blauwe) Franstalige kiezers uit de Vlaamse Rand, het gaat de Franstalige socialisten om het vrijwaren van de Franstalige claim op Vlaams grondgebied in het post-België-scenario. Vicepremier Laurette Onkelinx kon het niet beter verwoorden toen ze onlangs in een interview met De Standaard (DS 31 mei) het volgende zei: Brussel-Halle-Vilvoorde gaat over: hebben Wallonië en Brussel al dan niet een aparte toekomst? BHV gaat natuurlijk ook over de verdediging van de Franstaligen die in de Rand leven, maar dat is niet de kern van de discussie. Wie in Vlaanderen nog gelooft dat het over het inschrijvingsrecht voor Franstaligen uit de Rand gaat, begrijpt niets van de gevoeligheid van de Franstaligen. BHV is echt veel fundamenteler dan dat. Dat maakt de discussie zeer moeilijk. En dan te weten dat elk 'inschrijvingsrecht' voor de Vlaamse partijen al zo goed als onbespreekbaar is.
Kortom, de toestand is uitzichtloos. Nieuwe federale verkiezingen dan maar? Afgezien van het feit dat nieuwe verkiezingen de communautaire tegenstellingen enkel maar zouden vergroten, zijn ze ook juridisch heel erg controversieel. Dat bleek enkele weken geleden nog maar eens op de studiedag naar aanleiding van het 40-jarig bestaan van het Instituut voor Constitutioneel Recht van de KU Leuven. Hoewel onderzoekster Evelyne Maes met overtuiging de stelling verdedigde dat nieuwe verkiezingen zonder een gesplitst BHV misschien wel ongrondwettelijk zijn, maar simpelweg niet kunnen worden tegengehouden, kreeg ze ferm de wind van voren van enkele collega-juristen.
Vooral professor emeritus Hugo Vandenberghe kon zich helemaal niet vinden in haar redenering. Hij beweerde met grote stelligheid - internationale verdragen en normen in de hand - meer dan voldoende juridische argumenten te kunnen aanhalen om deze eventuele verkiezingen te doen kelderen. Als senator van CD&V en dus sterk betrokken partij, blijft het natuurlijk de vraag of hij, eens het zover is, dit ook effectief zal doen. De giftigste adder onder het gras zou wel eens van de lokale besturen en van de kiezers zelf kunnen komen. Zo wees Luc Deconinck (jurist en voorzitter van vzw De Rand) op de mogelijk enorme organisatorische problemen in Halle-Vilvoorde. Dat bijna geen enkele dienstweigeraar (van 10 juni 2007) veroordeeld werd, zal ongetwijfeld bij veel Vlamingen de vastberadenheid en de verbetenheid om deze ongrondwettelijke verkiezingen te boycotten een enorme 'boost' geven.
De opmerking op de studiedag dat België, indien het nieuwe verkiezingen zou organiseren zonder het arrest van het Grondwettelijk Hof uit te voeren, zich in een onvoorzienbare chaos stort en afdaalt tot het niveau van een 'bananenmonarchie' kon op algemene bijval rekenen En wat te denken van een scenario waarbij een aantal (oppositie)partijen hun kiezers formeel oproept om deze verkiezingen te boycotten door niet te gaan stemmen?
Neen, nieuwe verkiezingen zonder splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde zijn in alle opzichten ondenkbaar. Trouwens, ook de terugkeer naar de oude arrondissementele kieskringen (het stokpaardje van de Franstaligen) is juridisch al even wankel en zal ongetwijfeld leiden tot nieuwe procedures voor het Grondwettelijk Hof, niet het minst ingeleid door de Vlaamse Beweging. Rien ne va plus of de totale uitzichtloosheid dus, of toch...
Referendum
Misschien kan een volksraadpleging of referendum duidelijkheid bieden over de toekomst (of het einde) van België? Wij stellen alvast voor om, indien de communautaire onderhandelingen tegen het zomerreces tot niets leiden en een 'majeure' institutionele crisis onafwendbaar is, in het najaar een referendum te houden over de Vlaamse onafhankelijkheid.
De stemming zou gaan over de vraag of de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement onderhandelingen moeten beginnen over de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Dit referendum wordt gehouden in de Vlaamse Gemeenschap (uiteraard ook bij de Brusselse Vlamingen), maar is niet-verplicht en niet-bindend. De kiesvoorwaarden zijn dezelfde als bij de verkiezingen voor het Vlaams Parlement. Voor Brussel wordt er een specifiek voorstel uitgewerkt dat zowel de functie van Vlaamse hoofdstad als de rechten en vrijheden van de Brusselse Vlamingen vrijwaart. Dit laatste kan op basis van een vrije gemeenschapskeuze tussen de Vlaamse of de Franse Gemeenschap.
Vlaanderen zou uiteraard lang niet de eerste deelstaat zijn die een onafhankelijkheidreferendum organiseert. Zo gingen onder andere Quebec, Ierland, Montenegro, Slovenië, Estland, Letland, Litouwen en Kroatië ons voor, Baskenland, Groenland en Schotland volgen binnen afzienbare tijd.
Voor alle duidelijkheid: Vlaamse onafhankelijkheid lost niet alle problemen op, maar schept wel het enige werkbare kader om de uitdagingen echt aan te pakken. Het is in elk geval een veel betere optie dan de institutionele chaos die op ons afkomt lijdzaam te ondergaan. Of, om het met de woorden van Eric Van Rompuy (CD&V) te zeggen: 'Er ligt een staat op sterven, twee volkeren zullen erven.'
Theo Francken, Karl Vanlouwe, Matthias Storme, Dominick Vansevenant, Bart De Valck, Guido Moons en Peter De Roover zijn actief in de Vlaamse Beweging en schreven deze bijdrage in eigen naam. www.onafhankelijkheidsreferendum.be
Waarom niet !
"WALEN BUITEN?"
Elke woensdag becommentarieert journalist Guido Fonteyn de politieke actualiteit, bekeken vanuit het zuiden van het land. Ik vind zijn visie op de slogan "Walen Buiten"... erg zinvol: lezen maar!
"De Franstalige pers in België worstelt met een structureel probleem: zij is bijna exclusief een Brusselse pers, met weinig aandacht voor Wallonië en een overdreven benadrukking van dossiers als "la périphérie", waarvoor in werkelijkheid in Wallonië weinig of geen belangstelling bestaat.
Dat was de stelling die Pierre Verjans verdedigde tijdens een debat op de RTBf-radio. Verjans is politicoloog van de Luikse universiteit (Ulg).Verjans heeft overschot van gelijk. Er is in dit land geen Vlaams-Waalse strijd (of liever: Vlaams-Waalse discussie) aan de gang, maar een Vlaams-francofone discussie.
Dit komt ook in de media, in de eerste plaats dan in de geschreven pers, tot uiting. Dat blijkt uit de verdediging van algemeen-Vlaamse toestanden in kranten als De Standaard of Het Laatste Nieuws (met al wat meer nuances in De Morgen), maar daar tegenover staat dat Le Soir, La Dernière Heure, La Libre Belgique bijna uitsluitend oog hebben voor de Brusselse problematiek.
In beide gevallen lijden niet Vlaanderen of de francofonie onder dit gebrek aan belangstelling, maar Wallonië. De verdwijning van een krant als Le Peuple, met als standplaats Charleroi en als hoofdredacteur de flamboyante, o zo Waalse en veel te vroeg gestorven Jean Guy, werd nooit opgevuld door de francofone Brusselse pers, integendeel.
Er bestaat dus in de Vlaamse pers zoiets als een nieuwe versie van het "Walen buiten" uit de jaren 1966 tot 1968. Ook toen ging de "strijd" niet tussen Vlamingen en Walen, maar tussen het nieuwe Vlaanderen en de francofonie in datzelfde gewest: het moest dus geweest zijn "Francofonen buiten", maar leg zoiets maar decennia na de feiten aan een Waals publiek uit. De Vlaamse pers maakt opnieuw dezelfde fout en dat is onvergeeflijk.
Nu is het niet zo dat er helemaal geen Waalse pers zou bestaan. Er is de groep Vers lAvenir op de as Waals-Brabant-Luxemburg, en er is de groep La Nouvelle Gazette op de oude delfstoffenas van Samber en Maas (de krant heet in Luik trouwens La Meuse), maar Vers lAvenir noch La Nouvelle Gazette nemen echt deel aan de politieke discussie in dit land: in tegenstelling ook tot het Duitstalige Grenz-Echo, dat al decennia lang optreedt als spreekbuis voor de Duitstalige gemeenschap in dit land, met resultaat.
De Waalse media hebben dus ergens zelf schuld aan het ontbreken van een Waalse stem in de Grote Discussie over België. Zij zouden zich daarover eens moeten bezinnen, maar aan Vlaamse zijde zou men eens en voorgoed moeten inzien dat een tweede vergissing à la "Walen buiten" van het goede te veel is."
Mocht premier Yves Leterme een stap opzij moeten zetten, stapt zijn partij uit de regering. Dat zegt Leterme in een gesprek met de Nederlandse Volkskrant over de politieke impasse in België.
Tegen een buitenlandse journalist zegt een mens al eens iets meer dan tegen het zootje dat elke dag op de stoep van Wet- of Lambermontstraat staat te wachten.
In een gesprek met Bart Dirks van de Volkskrant stelt premier Yves Leterme (CD&V) formeel dat mocht hijzelf een stap opzij moeten zetten, ook zijn partij uit de regering stapt en dat er dan wiskundig geen coalitie meer mogelijk is. 'Tenzij de PS met het Vlaams Belang wil regeren.'
Voor de scherpe kritiek op zijn aarzelende beleid haalt hij de schouders op: 'Ik ben te druk bezig met de problemen die anderen gecreëerd hebben om mij veel aan te trekken van kritiek.'
Volgens Leterme is de nieuwe staatshervorming dringend nodig. Zestig jaar lang zijn Belgische recepten toegepast op tal van beleidsdomeinen, onder andere het arbeidsmarktbeleid, waardoor vaak een rem wordt gezet op de ontwikkeling van én Vlaanderen, én Wallonië, én Brussel.
De hoge werkloosheidsgraad in Brussel is zo'n probleem dat alleen kan worden opgelost door de gewesten meer middelen en meer verantwoordelijkheid te geven: 'Wat Vlaanderen heeft bereikt in gewestelijk geleide materies als onderwijs, cultuur, media, thuiszorg en palliatieve zorg is wereldtop. In het unitaire België zat dat er niet in.'
België lijkt voor Leterme steeds meer op Tsjecho-Slowakije: 'Er zijn geen nationale partijen meer. De zes miljoen Vlamingen en de vier miljoen Walen lezen andere kranten, kijken naar andere tv-programma's, luisteren naar andere muziek, denken anders over justitie, genetisch gemodificeerde organismen, geluidsnormen... in alles leven ze anders. België is een historisch compromis op een taal- en cultuurgrens tussen de Romaanse en de Germaanse cultuur, en heeft enkel een toekomst als we bereid zijn te hervormen.'
Graag hekelt de premier nog de hoogdravende maar ontoepasbare theorieën van sommige collega-politici, onder wie toevallig zijn voorganger Guy Verhofstadt (Open VLD).
'Je zou versteld staan van de beperkte houdbaarheidsdatum van al hun grote verhalen. Je moet eens zien wat Verhofstadt ruim tien jaar geleden schreef in zijn burgermanifesten en hoe snel dat uit de mode raakte. Na de woorden bleven de daden uit. Al die grote verhalen zijn geen idealisme, maar opportunisme en marketing.'
15-06-2008
Reaktie op Defoort.
VRIJ en ONAFHANKELIJK
15-06-2008
Voorzitter van een clubje bejaarden.
In Knack (11 - 18 juni 2008) staat een vraaggesprek van Han Renard met Eric Defoort, de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). De heer Eric Defoort heeft me totaal verrast en de inhoud van het vraaggesprek is tenzeerste ontgoochelend en zelfs ronduit misprijzend voor deze mensen die al jarenlang bezig zijn met de Vlaamse zaak. Ook haalt hij uit naar de bezoekers van het jaarlijks "Vlaams Nationaal Zangfeest" . En ik citeer: "Wie nog naar een betoging of het zangfeest wil, die doet maar. Iedereen heeft recht op zijn familiefeest. Maar ken daar alsjeblieft geen politieke relevantie aan toe. Politiek speelt zich af in het parlement en zo hoort het"; einde citaat. Het zangfeest is een drukkingsmanifestatie naar de politiekers toe en is daarenboven ook een culturele manifestatie waar Vlaamse componisten en Vlaamse liederen één keer per jaar ook eens aan bod komen. De deelnemers aan het "Vlaams Nationaal Zangfeest" weten maar al te goed dat de politiek zich in het parlement afspeelt en niet in het Antwerpssportpaleis, dat hoeft u ons niet te komen vertellen. Ook de VVB is een drukkingsgroep en niet een plaats waar politieke beslissingen genomen worden. En als de hele VVB een clubje bejaarde rechtse flaminganten is, zonder enige maatschappelijke relevantie waarom bent u dan voorzitter willen worden van zo'n clubje meneer E. Defoort? Om het clubje te veranderen en op het rechte pad te brengen of om het kapot te splitsen, zoals reeds gebeurd is met de IJzerbedevaart!
Met Vlaamse groeten.
Gos.
14-06-2008
Test.
Wist U er iets van af.
Meer geld gewestgrensarbeiders Werklozen die in een ander Gewest gaan werken, krijgen maximaal 150 euro per maand meer, als de federale werkminister Milquet, een Waalse christendemocrate, haar zin krijgt. Ook wil zij werklozen die deeltijds aan de slag gaan een hogere inkomensgarantieuitkering geven. En de partner van een werkloos gezinshoofd zou tot 600 euro bruto mogen verdienen zonder dat de uitkering gekort wordt. De plannen liggen bij de Raad dan State voor advies. De Walen zijn toch altijd een stapje voor,wie doet daar iets aan ?
Stukje geschiedenis.
Overleden op 14 juni 1907 : Priester Daens ,Vlaams sociaal activist en politicus.
Om te noteren.
GuldensporenzangfeestKaaster ( Frans- Vlaanderen)
Op Zondag 6 Juli 2008-06-08..
Aanvang 15u00
Programma: Samenzang o.l.v. CarmenDeslée, volkszang door SabineTorfs, nazang om 19 uur
in t Roharddushof en Bertennest ( Beveren a/d ijzer)
Eén Nederlander op vijf wil liever in Vlaanderen wonen dan in Nederland. Maar de liefde is niet wederzijds, want amper één Vlaming op 20 wil liever emigreren naar onze noorderburen.
Dat blijkt uit een onderzoek in opdracht van De Standaard waarbij 1.500 mensen werden bevraagd, 750 uit Nederland, 750 uit Vlaanderen.
Vlamingen klagen wel, maar als puntje bij paaltje komt, willen ze toch het liefst hier blijven wonen. En Nederlanders hebben misschien wel de naam zich superieur te voelen tegenover Vlaanderen, maar toch willen heel wat Noorderburen definitief afzakken naar het Zuiden.
Op de vraag welk land de voorkeur geniet om te wonen, antwoordde 20 procent van de Nederlands Vlaanderen, 5 procent van de Vlamingen antwoordde Nederland. De belangrijkste reden waarom Vlamingen voor Vlaanderen kiezen en Nederlanders toch voor Vlaanderen is een cliché zo hoog als een huis: lekker eten. Dat je in Nederland niét lekker kunt eten, dateert al van een ver verleden maar is nog niet doorgedrongen bij de Vlamingen en eigenaardig genoeg ook niet bij de Nederlanders want 65 procent denkt dat hij beter in Vlaanderen kan eten.
Nog een belangrijk reden waarom Nederlanders liever in Vlaanderen zouden wonen is het wonen zelf. Nederlanders wonen zo krap. Wij hebben veel natuur maar weinig tuin, in Vlaanderen is het net omgekeerd. Zon grote tuin waarmee je kunt doen wat je wilt. Dat vrijheidsgevoel, zo weinig regeltjes, heerlijk, zegt Maarten Huyghe, journalist opinie bij NRC Handelsblad. Hij woont in Maastricht, op een kilometer van de Belgische grens, en kent beide zeer goed.
Het verbaast hem niets dat er zoveel Nederlanders in Vlaanderen zouden willen wonen. Nederland voelt te bekrompen aan. Wij hebben hoe dan ook al de verzuchting om ons land te verlaten en dat ze in Vlaanderen dezelfde taal spreken is mooi meegenomen.
Nederland heeft ook de gewoonte om met elke mode mee te gaan. Dat heeft zijn voordelen, er gebeurt altijd wel wat. Maar het gevolg is ook dat er soms wel rare, heel vervelende dingen gebeuren. Kijk naar het onderwijs. Jarenlang heeft men daar vernieuwd, veranderd, elke nieuwe trend achterna gelopen. We zijn nu revolutie-moe. In het onderwijs in Vlaanderen heerst veel meer discipline. Daar kijken Nederlanders nu met heimwee naar.
Opmerkelijk is dat Vlamingen voor bijna alles liever in Vlaanderen zouden willen wonen. Vlamingen en Nederlanders werden over 16 categoriëen ondervraagd. Alleen om te fietsen kiezen wij massaal voor het Noorden en allochtoon kun je volgens de Vlamingen ook maar beter in Nederland zijn. Ook om te winkelen kijken veel Vlamingen naar de buren. Maar Nederlanders zijn over bijna alles ontevreden. Eten, wonen, verplaatsen naar het werk, naar school gaan, hogere studies doen, een onderneming beginnen, kinderopvang, uitgaan, ziek zijn. De Nederlander vindt het in eigen land maar niks.
Tien jaar geleden zou de uitslag er anders hebben uitgezien. Vóór de moord op Pim Fortuyn was alles immers anders. Sindsdien realiseren Nederlanders zich dat ze Vlaanderen misschien wel beschouwden als een bananerepubliek, maar dat ook bij hen toch niet alles zo koek en ei is.
Nederlanders zijn de jongste jaren erg kritisch geworden tegenover hun eigen land, legt Huyghe uit. Ze hadden de illusie dat de overheid alles kon oplossen. Nu blijkt dat dat niet kan, krijgt de overheid ook overal de schuld van. Terwijl Vlamingen altijd al kritisch tegenover de overheid stonden en als er iets niet goed loopt, gewoon zijn schouders ophaalt.
Van onze redactrice Inge Ghijs :De Stndaard.
Stukje geschiedenis.
Op 13 Juni 1369 : Het huwelijk van Filips De Stoute ,Graaf van Vlaanderen met Margaretha van Maele.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
