Op 24 april 2010 organiseert de Vlaamse Volksbeweging een congres over de positie van de hoofdstad Brussel in Vlaanderen. Hier volgen enkele beschouwingen waarom Vlaanderen Brussel zeker niet mag loslaten.

Feit is dat de Franstalige elite in Brussel nog steeds overduidelijk de touwtjes in handen heeft. Dit francofone beleid heeft er toe geleid dat het Gewest Brussel één puinhoop is geworden. Brussel is daarenboven een fiscaal paradijs voor bedrijven die quasi nooit gecontroleerd worden, grote delen van de agglomeratie liggen er verkommerd bij, de verkrotting en leegstand viert hoogtij tot de prijs van het onroerend goed laag genoeg is voor de bevriende vastgoedontwikkelaars. Waarna veelal allochtone en verarmde inwoners worden verjaagd naar nieuwe porbleemwijken, nu zelfs richting Charleroi en Ninove.

Het Brussels inkomen blijft dalen, de werkloosheid blijft stijgen, ruim 25% van de Brusselaars, vaak jongeren, leven onder de armoedegrens. De kwaliteit van het Brussels Franstalige onderwijs is ondermaats zodat allochtone ouders hun kinderen naar Nederlandstalige scholen sturen.

Wie van zijn land en volk houdt, dus ook van zijn hoofdstad, mag dan ook zijn rug niet draaien naar de problemen maar helpt ze op te lossen zoals generaties Vlamingen voor ons deden.

Daarom is een breuk tussen Vlaanderen en Brussel verwerpelijk en is het best dat we, na het opheffen van Brussel als derde gewest, van de stad een volwaardige hoofdstad maken. We mogen het werk van generaties moedige Vlamingen in Brussel niet zomaar in de vuilbak gooien!

Brussel is de enige wereldstad die Vlaanderen telt en die internationaal ook als zodanig erkend wordt. Een hoofdstad is trouwens niet alleen de zetel van parlement en regering. De stad wordt pas hoofdstad wanneer zij het centrum is geworden van al de politieke, economische en culturele functies samen. En dan mag men nog de zetel van de politieke en administratieve instellingen van een onafhankelijk Vlaanderen morgen overbrengen naar Mechelen, Leuven of Antwerpen, Brussel zou daarom niet ophouden de werkelijke hoofdstad van de Vlaamse natie te zijn.

Het zou dan ook een politieke dwaasheid zijn te beweren dat Vlaanderen het zonder Brussel wel zou kunnen. Het verlies van Brussel zou voor het Vlaamse volk een grote economische en culturele ramp zijn.

Vandaag bereikt ons het bericht dat Huguette De Bleecker-Ingelaere is overleden. Huguette, de "Passionara van de Vlaamse Beweging" was in een niet zo ver verleden provincie- en gemeenteraadslid voor de toenmalige Volksunie. Later werd zij vooral actief in de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging.

Zij was o.a. voorzitter van het O.V.V. (Overlegcentrum Vlaamse Verenigingen), waarnemend co-voorzitter van de V.V.B. (Vlaamse Volksbeweging), voortrekker van  De Draak (dé Gentse Taalwerkgroep), actief in de Culturele Kring Sluizeken-Muide en nog zoveel meer.

Boeroepshalve was zij vroeger lerares Geschiedenis. Vandaar haar ongebreidelde liefde voor de geschiedenis van de stad Gent, haar geboortestad die zij zo in haar hart gesloten hield. Iedereen heeft wel eens een voordracht van haar bijgewoond, elkeen is wel eens in Gent door haar gegidst. Met Huguette nemen we afscheid van een grote dame, van een gedreven Vlaams-nationaliste die haar Heel-Nederlandse sympathieën nooit onder stoelen of banken stak.

Woensdag 16 december om 11u00 nemen we afscheid van Huguette in de Kerk Heilig Kerst (Sleepstraat, hoek met de Doornzelestraat) in de wijk Muide-Sluizeken die haar zo dierbaar was.