Ik ben
Ik ben een en woon in (VLAANDEREN .) en mijn beroep is Gepensioneerd..
Ik ben geboren op 09/02/1939 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Raad eens ?.
In de Franstalige pers: Elio welkom en wie gaat er straks uit? (dinsdag 17 mei 2011)
Formateur Elio Di Rupo is uiteraard welkom voor de Franstalige pers, hoewel er bedenkingen zijn bij een risicovolle onderneming. Le Soir noemt het een mission impossible en de Sud Presse -kranten vinden dat Elio alles te verliezen heeft. Ook een andere francofone verzuchting blijft overeind, zeker nu Di Rupo met negen partijen kan gaan praten en er dus naar believen iemand kan afrijden. Dat wordt het duidelijkst verwoord door de commentator van La Dernière Heure. Di Rupo moet een andere metode toepassen om dat doel te bereiken. De eerste taak van Elio moet nu zijn Bart De Wever te dwingen zijn reële intenties duidelijk te maken. Met steeds dezelfde vragen: wil De Wever wel een compromis, wil hij de overleving van België of de verrotting? Het is wel zonneklaar wie de eerste geviseerde is. P.S: Bart laat U niet doen.Woord houden is de boodschap.
17-05-2011
V.V.B dag In Brugge.
Voor meer info even tikken op de banner.
Wij wensen U een aangename dag in het historisch Brugge.
15-05-2011
Breng een bezoekje.
Een boek of vlag of nog iets meer, zult je naar je gading zeker vinden.
Door een aankoop steun je de Vlaamse volksbeweging,koop je vlag tegen 11 juli.
13-05-2011
Een tijdje geleden.................
Nederlanders over splitsing van België Nederlanders praten graag overal over mee. Vandaar ook dat op 5 mei de vraag "Moet België gesplitst worden?" centraal stond in het radioprogramma StandpuntNL van de Nederlandse publieke omroep, waarin de bevolking zijn mening geeft over allerhande zaken. De studiogast was een politicus van een Vlaamse partij. De uitzending is hier nog terug te horen.
12-05-2011
Het been stijfhouden nu.
Vandaag in de Franstalige pers: Beke met zijn catalogus van Vlaamse eisen...(12 mei 2011)
De Franstalige pers wist al op voorhand dat het rapport van Wouter Beke niet kon worden aanvaard. Ze hebben geen enkel vertrouwen in de geschriften van de heer Beke, die in de Franstalige pers - zowel La Libre Belgique als Le Soir - wordt voorgesteld als een flamingant. Het grote horror-scenario voltrekt zich voor de Franstaligen. Le Soir schrijft zelfs dat Beke en de CD&V niet Elio Di Rupo maar wel Bart De Wever willen steunen als formateur. Er hoeft geen halve seconde aan worden getwijfeld dat de Franstalige partijen dat niet willen. En ze willen dat ook gaan vertellen in Laken. Help, ze halen er weer de koning bij. Bron:Doorbraak.
08-05-2011
De werkelijkheid.
Redacteur Paul Geudens, in Gazet Van Antwerpen,
Elio Di Rupo haalt op alle fronten zijn slag thuis. Hij hoeft daarvoor slechts één tactiek toe te passen: wachten, wachten en nog eens wachten tot de gebraden kippen hem als vanzelf in de mond vliegen ( ) Dat is zijn strategie. Blijven neen zeggen tegen een staatshervorming tot Leterme III automatisch een feit is.
06-05-2011
Een bezoekje waard.
Expo: Vlaamse migranten in Wallonië Ze zochten het geluk maar lang niet iedereen vond dat ook, van de Vlaamse werklozen die vanaf 1850 naar Wallonië trokken om er te werken in steenkoolmijnen, glasfabrieken en de metaalnijverheid in en rond steden als La Louvière, Charleroi en Liège. Daar ontstonden hele Vlaamse wijken en een Vlaams verenigingsleven. Na de Tweede Wereldoorlog trokken ook nog enkele duizenden Vlaamse boeren naar hier. Dat is tot 13 juni te zien op de expositie Vlaamse migranten in Wallonië in het Caermersklooster in Gent. Video VRT ● Bij de tentoonstelling verschijnt een gelijknamig boek. Historici brengen de migratie in kaart en analyseren hoe het de Vlamingen verging. En er zijn interviews met Vlaamse migranten en hun nakomelingen, door de Vlaamse Walloniëkenner Guido Fonteyn. 30 euro. Meer info en online bestellen
Ken de geschiedenis van Uw volk.
05-05-2011
Wat zal het zijn ?
Zaterdag 7 mei is het weer zover: een betoging van het groupuscule "niet in onze naam"
Zij noemen het geen betoging maar "een volkse massamobilisatie". Iets dat gegroeid is vanuit de onderbuik van de in de politiek o zo ontgoochelde burger. Tegen elke vorm van nationalisme (lees Vlaams-Nationalisme, want in Wallonië bestaat dat niet, in den belgiek nog minder), anders dan de SHAME-betoging, waar de nadruk gelegd werd op de eis voor een zo snel mogelijke regeringsvorming, welk compromis dan ook. Anders, maar toch zo gelijklopend. Eens te meer zal het feit dat dit onland nog steeds geen volwaardige regering heeft, aan de kaak gesteld worden (hoeveel dagen al?) (:o))))
Van een crisis gesproken dus. Karel Vinck (als crisismanager ofte "spécialist de la merde" een goed geplaatst persoon) is het niet eens met die "Shamers" en steekt de vinger loodrecht in de open wonde: "Ik hoor het woord compromis niet graag. Het doet me te veel denken aan de oude onderhandelingsstijl van geven en nemen. Dat leidt niet tot doorbraken. Ik vind het goed dat De Wever niet mee stapt in een loodgieterscenario". "De Franstalige politici hebben me enorm ontgoocheld. Ze willen het behoud van het consumptiefederalisme en ze willen niet horen van een responsabilisering van de deelstaten". "In de kern willen de Franstaligen vooral geld".
Guido Gezelle wordt geboren te Brugge op 1 mei 1830 in een tuindersgezin als zoon van Pieter-Jan en Monica Devriese. Na de lagere school studeert hij eerst van 1841 tot 1845 aan het bischoppelijk college te Brugge, daarna (1845-1849) aan het Klein Seminarie te Roeselare. Hier schrijft hij zijn eerste gedichten en maakt hij een aanvang met het verzamelen van woorden, zegswijzen, enz... uit de volkstaal. Hij krijgt zijn priesteropleiding aan het Groot Seminarie te Brugge. Op 10 juni 1854 wordt hij tot priester gewijd. Reeds van voor zijn wijding geeft hij te Roeselare les. Van 1857 tot 1859 is hij er leraar in de Poësis. Hij telt o.m. Hugo Verriest onder zijn studenten. Het zijn zijn zogenaamde "wonderjaren". Ondanks de intense beleving van zijn priesterschap komt zijn romantische dichterlijke bewustwording thans ten volle tot uiting, gekoppeld aan een groeiend Vlaams idealisme. Uit die periode dateren "Boodschap van de vogels en andere opgezette dieren" (1855), "Kerkhofblommen" (1858) en "Vlaamsche dichtoefeningen" (1858). Deze werken getuigen van een uitzonderlijke taalbehendigheid en verenigen zijn bewondering voor de natuur met zijn religieuze spiritualiteit (1). Zijn beroemdste gedichten "O 't ruischen van het ranke riet" en "Het schrijverke" zijn terug te vinden in de bundel "Vlaamsche dichtoefeningen". In 1860 wordt hij benoemd tot directeur van het nieuwe Engelse College te Brugge en leraar aan het Seminarum Anglo-Belgicum. In 1861 wordt hij vice-rector aan dit seminarie. In 1862 wordt, samen met oud-leerling Hugo Verriest, de bundel "Gedichten, gezangen en gebeden. Een schetsboek voor Vlaemsche studenten." uitgegeven. Ondertussen werkt hij mee aan flamingantische tijdschriften zoals "Hekel en luim", "Het Vlaemsche land" en "Reinaart de Vos". In 1865 wordt Guido Gezelle benoemd tot onderpastoor in de St.-Walburgisparochie te Brugge. Op aandringen van het bisdom publiceert hij thans anti-liberale artikelen, wat resulteert in gerechtelijke vervolgingen. Hij neemt tevens de redactie en het beheer waar van het weekblad "Rond den Heerd". Hierin verschijnen o.a. de uit het Engels vertaalde romans "De doolaards in Egypte en "Van den kleenen hertog". Omwille van allerlei moeilijkheden wordt Guido Gezelle in 1872 overgeplaatst naar de O.-L.-Vrouwparochie te Kortrijk. Het jaar daarop herneemt hij zijn journalistieke bedrijvigheid o.a. in "De Gazette van Kortrijk". In die periode krijgt hij eindelijk stilaan erkenning als journalist en als dichter. Vanaf 1878 begint hij, ook ditmaal met de hulp en steun van Hugo Verriest aan de uitgave van zijn volledige werken. In 1886 pulbiceert hij zijn bewerking van Longfellows "Song of Hiawatha". Datzelfde jaar wordt hij stichtend lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie. In 1887 krijgt hij de titel Doctor honoris causa van de Leuvense universiteit. In 1889 dan eindigt zijn carrière van onderpastoor en wordt hij rector in een klooster. Dit is hij tot 1893. Tot zijn laatste werk behoren o.a. "Tijdkrans" (1893) en "Rijmsnoer om en om het jaar" (1897). Enkele maanden voor zijn overlijden wordt hij nog benoemd tot geestelijk directeur van de Engelse kanunnikessen te Brugge. Guido Gezelle schreef ook nog onder het pseudoniem Spoker. Hij overlijdt te Brugge op 27 november 1899. Zijn geboortehuis is thans het Gezellemuseum.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek