| VLAANDEREN - Jef Elbers . Er zijn geen weiden als wiegende zeeën  En ook de Noordzee is vervuild  Alleen blijft de wind, die zoals in ’t verleden  Over de lafheid van de Vlamingen huilt.  De Vlamingen, die eens als vrije poorters  De Franse ridderfleur versloegen  En op een nacht, met terreur en met moorden,  ’t Brugse verraad de dood injoegen.  Maar dat is allemaal ‘historie’:  Ons volk heeft lijdzaamheid geleerd  Een volk zonder fierheid, een volk zonder glorie,  Nog eenmaal opstandig voor Outer en Heerd,  Nog eenmaal een kruistocht voor God en zijn Kerk  En boerenzonen met lijven als beren  Trokken in drommen naar ’t missiewerk om er de negertjes Frans te leren.  Jongens van ons volk, in Flanders Field,  Kleurden met hun bloed de papavers rood  Voor een staat, die hun bloed niet verdiende  En hen verstoorde tot zelfs in hun dood.  Knapen nog, vol idealen, vielen neer in ’t steppegras  Omwille van leiders met hun verhalen,  Dat het voor God en Vlaanderen was.  En zij die terugkeerden werden verstoten,  Hun harten, hun huizen uitgebrand  En als verraders opgesloten  Door mensen van hun eigen land.  Bleke studenten betogen voor vrede en  Tegen verdrukking in ’t buitenland  Altijd voor anderen, altijd voor vreemden,  Don Quichottes van een apenland.  Deftige burgers bouwen bedrijven en villa’s  Het gaat hen voor de wind  Hun dure wagens en dito wijven en Hun welvaart maakt hen blind  Voor het feit dat ze niet vrij zijn  En daaraan helpt geen parlement  Een illusie van gearriveerd zijn  Voor een kleine selecte bende  Waarvoor de andere Vlamingen stemmen. En maar mopperen op de staat  En ‘Ze zullen hem niet temmen’ Waarna elkeen naar huis toe gaat.  De politiek is nu verpest  En dat zal iedereen beamen  Maar na het ‘ite missa est’ van hun partijvoorzitters zeggen ze ‘amen’.  Waar is der ouderen fierheid gevaren,  Vervangen door lamheid met soms wat chagrijn  En ik beken, na al die jaren,  Dat het moeilijk is een Vlaming te zijn.  Want er zijn geen weiden als wiegende zeeën  En ook de Noordzee is vervuild. Alleen blijft de wind, die zoals in ’t verleden  Over de lafheid van de Vlamingen huilt. _______________________________________________________________ 
 |