Zoek het gezelschap van diegenen die het beste in je wakker maken !
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen () en mijn beroep is 'administratief bediende' op rust.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezellig samenzijn met kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden en genieten van zon, zee en strand. Voor het maken van onze stamboom verzamel ik bidprentjes en doe ik opzoekingen !.
Ik ben gehuwd met André en samen hebben we 2 lieve dochters & schoonzonen en 5 schatjes van kleinkinderen 2 meisjes, 3 jongens.
De 'vredesduif' vliegt van site naar site, door zoveel mogelijke landen ! Asjeblieft... Help de duif om een lint te maken rond de wereld . Door hem mee te nemen naar jou site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site. Geef hem een plaats in een ander werelddeel waar strijd en chaos heerst !
In de Larenstraat op 5 woonde de familie Maris Va en Moe en 11 kinders en ze hadden nog geen TV
Hadden nog hun eigen avond heel gezellig, reken maar boekje lezen, kaartje leggen en wat praten met elkaar
Ze noemen Roza, Jules, Elza, Lucien, Louis, Josée, Aadrienne, Ida, Simonne, Hermine en Marcel zijn geen 'eigentijdse' namen nee, dat niet.... maar moet dat dan ?
Werk, alsof je géén geld nodig hebt. Dans, alsof niemand naar je aan 't kijken is. Zing, alsof niemand naar je aan 't luisteren is. Heb lief, alsof niemand je ooit gekwetst heeft. Leef, alsof het Paradijs hier, op aarde, is.
Inmiddels alweer een tijdje geleden dat mijn echtgenoot André en ik, ons 40 jarig huwelijk hebben gevierd in Hurghada, samen met onze kinderen en kleinkinderen. Voor de kleintjes hun eerste vliegreis dus dat werd even heel spannend! Met z'n elf, onze twee dochters, schoonzonen en hun kids hebben we een hele fijne week doorgebracht in "Shedwan Golden Beach" hotel. Mooi hotel vlak bij 't strand en lekker eten... zeker een aanrader! De kleintjes, die gelukkig allemaal kunnen zwemmen, hebben hun geweldig geamuseerd in 't zwembad, het "PARADIJS" zoals zij dat zo mooi noemden! Luxor werd bezocht door Annick en Marc, Brigitte en Patrick en ook Lieze, het oudste kleinkind. In kolonne van 250 autobussen, begeleid door de politie, ging de tocht uren door de snikhete woestijn! Wie tegenwoordig in Luxor aankomt kan zich moeilijk voorstellen dat in de Oudheid er de stad Thebe lag, die lange tijd de hoofdstad was en gekend over de hele wereld om haar enorme rijkdommen. Na de verwoesting van Thebe ontstond Luxor en Karnak. De sfinxen, de zitbeelden van de farao, de piramides en nog veel meer, ze hebben het allemaal gezien! De jongste kids, Jannes, Marie, Jesse en Nico bleven bij moeke en bompa, omdat die uitstap te vermoeiend was voor hun. (van vijf uur 's morgens tot elf uur 's avonds). Wij maakten er voor hun ook een leuke dag van! Het uitstapje met de catamaran om de visjes en koralen te bewonderen was eveneens fantastisch. Ook winkeltjes waren er in overvloed zodat ieder z'n hartje kon ophalen. Het fototoestel waren we niet vergeten en er werden natuurlijk heel wat foto's gemaakt om alles vast te leggen, zodat we later nog eens kunnen terugblikken op die mooie dagen. Maar vergeten............ doen we dat vast nooit meer! Ida
Jesse, Wees steeds blij met kleine dingen, met een bloemetje dat bloeit, met de vogeltjes die zingen, met een vlindertje dat stoeit, en het zonnetje dat schijnt. Wees steeds blij met kleine dingen en je zal gelukkig zijn! Voor mijn lieve vriendje Moeke
Jannes, Iedere dag een vriendelijk woord ... dat wordt graag gehoord. Iedere dag wat goeds bedacht heeft nog nooit verdriet gebracht. Iedere dag een goede daad vindt zijn loon hier vroeg of laat. Iedere dag behulpzaam zijn, kun je best al ben je klein. Zeg bij jezelf, stil ik probeer het, ja ik wil. Velen ben je dan tot zegen en veel liefde lacht je tegen! Met veel liefs... Moeke
Lieze Van mij krijg je geen raad, geen wijze les voor 't leven. Je weet mijn naam, adres en woonplaats. Als je me nodig hebt, laat het dan even weten. Al wordt ik 100 jaar, ik zal je nooit vergeten lieve meid! Moeke
Marie, Waar blijft toch de tijd? Jij was nog een baby en nu al zo'n meid. Ik leerde je lopen, je zat op mijn schoot, nu ga je al naar 't 3de leerjaar en ben je al groot. Wees vrolijk en vriendelijk in je leven, dan ben je ook gelukkig m'n schat ! Moeke
Ik kan niet vergeten, vader, niet vergeten... hoe ik als kind jou tegemoet liep, na je werk, je krachtige handen mij optilden op je schouders... heerlijk gevoel. Niet vergeten kan ik, de taal die jij sprak... het bekend' verhaal, vertellend over jouw vader en moeder, over je oudere broer en zusters over je schoolgaan tot elf jaar, daarna moest je reeds aan 't werk, over zondagsmensen in de kerk. Na de middag was 't jou kaartdag in de Larenstraat nr. 5 het huis waar ik geboren ben. Ik groeide er op en leerde er mijn les voor het leven... Vader zei:"Al wat je zelf kan maken moet je niet kopen". En... vader had gelijk!
Er is een kind dat mij aan jou doet denken. Ontstaan uit een oase van liefdesdromen. Geboren, verlangend naar licht, heeft het onze innigste wens vervuld. Kind van mijn kind, zo herkenbaar en toch zo uniek!
Jij bolronde kussen, met je duistere kracht, hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht? Ze steekt en ze trekt, ze klost en ze weeft, maar weet soms niet eens, dat haar ventje nog leeft. De linnenslag, halve slag, ze geeft maar katoen, de kook en de afwas zal 't ventje wel doen. Ze speelt op haar kussen als een vlijtige bij, en kuisen, dat is niet meer nodig, zegt zij! De stofdraden zie je hier hangen bij bosjes, en 't ventje, die voelt zich de klos, door die klosjes. En toch, als zij trots en tevreden, haar werk aan hem toont, voelt 't ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond. Want is het niet dat, waar het om gaat in het leven, begrip voor de ander aan elkaar kunnen geven !!!
Zoals je kan zien kom ik uit een groot en mooi gezin, zeven meisjes en vier jongens! In die tijd waren 't overal grote gezinnen. Alhoewel echte luxe niet bestond, hebben we nooit het gevoel gehad iets gemist te hebben! Bij ons thuis viel er altijd wel wat te beleven... kon gewoon niet anders. Feesten met z'n allen hebben we altijd graag gedaan! We waren een hecht gezinnetje en dat is zo gebleven tot op heden!
Ik ben Ida, 62 jaar, reeds vele jaren gehuwd met André. Samen hebben we 2 dochters die respectievelijk 37 en 36 jaar oud zijn. Zij zijn al lang de deur uit en gehuwd. Zij hebben 2 en 3 kinderen, dus onze 5 kleinkinderen. De lieve schatjes, 2 meisjes en 3 jongens zijn tussen de 7 en 12 jaar! Sedert 2 jaar zijn mijn man en ik gepensioneerd. Heerlijk na al die jaren werken eens kunnen doen en laten zoals wij het zelf willen.... gaan slapen als we moe zijn en opstaan als we d'er zin in hebben! Nu is het genieten van elke dag! In totaal heb ik bijna 42 jaar met veel plezier gewerkt. De laatste 20 jaar bij de CultureleCentra van het Stadsbestuur in onze gemeente. Steeds heb ik allerlei administratief werk gedaan. Toen ik 50 was werd ik voor 't eerst oma (Moeke zoals de kleintjes me noemen) ben ik halftijds gaan werken om voor de kleintjes te zorgen. Niet altijd even gemakkelijk maar wel heel dankbaar en ik ben blij dat ik dat heb kunnen en mogen doen. Daardoor krijg je toch wel een hele bijzondere band met je kleinkinderen! Mijn hobby's zijn Genealogie - Stambomen uitdiepen van de familie's Maris (Lummen en Zolder) & Schoofs (Lummen) & Haselaars (Koersel - Heusden-Zolder of Houthalen) & Lens (Koersel en Beverlo). Ik hou ook van mooie gedichtjes en leuke verhalen... is een aangenaam tijdsverdrijf. Verder ben ik ook nog aangesloten bij de "Spellewerkers" dus kantklossen, zeer fijne en aangename bezigheid. Zo zie je maar dat ik een bezige bij ben die zich nog nooit heeft verveeld en voor de tijd die rest...... zit ik aan de pc!
