MIJN BLOG VIND IK NOOIT VOLLEDIG

ALS DIT GEDICHT ER NIET OPSTAAT,

DUS BIJ DEZE,MIJN LIEVELINGSGEDICHT!

Des avonds worden mijn gepeinzen

Een hofken van geheimenis

Waar bloemen naar het Westen wijzen

Waar iedere vogel slapen is.

Des avonds wordt de wereld kleener

en dichter alle ver verleen

Die eenzaam zijn worden alleener

en die beminnen, meer bijeen.

Des avonds weegt er op mijn zwijgen

die schoone menselijke pijn

De drang een innig woord te krijgen

en zelf voor iemand lief te zijn.

Daar ligt erbarmen in den avond

een goedheid die geen grenzen weet,

Wie 's avonds geeft zijn hert,zijn handen

vergeet zo goed zijn eigen leed.

Daar ligt vergiffenis in de avond,

O gij die 'k 's morgens heb gehaat

Ik voel dat gij ter schemer-ure,

weer schoon door mijn gedachten gaat.

'T IS GOED IN'T EIGEN HERT TE KIJKEN

nog even voor het slapen gaan,

of ik van dageraad tot avond

geen enkel hert heb zeer gedaan.

Of ik geen ogen heb doen schreien ,

geen weemoed op een wezen lei,

of ik aan liefdeloze mensen

een woordeke van liefde zei.

En vind ik in het huis mijns herten

dat ik een droefenis genas,

dat ik mijn armen heb gewonden

rondom één hoofd dat eenzaam was.

Dan voel ik op mijn jonge lippen,

die goedheid lijk een avondzoen ,

't is goed in eigen hert te kijken ,

en zo z'n ogen..toe te doen!

ALICE NAHON