|
Mijn wens lijkt banaal, maar mochten we beter omgaan met de buren in 2016, hetzij door een 'hallo', een goeie dag te wensen, een schouderklopje, toch even een minuutje uittrekken voor een gesprekje in plaats van vlug de wagen in te stappen zonder een woord noch gebaar!
Deze wens liet ik achter bij sommigen op hun gastenboek. Gezien de reacties wil ik deze wens hier herhalen. Die wens was ingegeven toen ik bezig was de ramen te lappen. Een goede buurman sprak me aan en op dat moment hoor ik een wagern vertrekken. Gezien ik met mijn rug naar het lawai stond gekeerd wist ik niet wie het was. Mijn 'goede' buur maakte in stilte de opmerking dat het mijn andere buur was die was vertrrokken, zonder een teken van leven te geven. Hij woont amper op een meter van mij. Was he dan zoveel gevraagd, zeker in die kersttijd ons even gedag te komen zeggeen, ons vredige dagen toe te wensen, voor die ene keer dat we met zijn drie buiten waren?
Helaas is dit geen uitzondering. De nieuwe buren aan de overkant, dan nog een jong koppel met twee kleiine kinderen, hebben nog nooit de moeite gedaan ons te groeten, op welke manier dan ook. Toen zij er pas woonden had ik een kaart in de bus laten vallen. Er is nooit een reactie opgekomen.
Mensen die hier tien jaar gewoond hebben, schuin voor onze deur, hebben in al die tijd nauwelijks een woord gedeeld. Ik heb de kinderen zien geboren worden, twee ervan geraakten en één is wellicht gehuwd of is gaan samenwonen. Wellicht .... omdat ze even vreemd gebleven zijn voor ons alllen hier.
Straatfeesten zijn zelfs geen oplossing. Missschien toch een poging doen zoals in aanvang gezegd: een 'hey' of 'hallo', wat de aanleiding zijn voor een babbel hoe kort ook. Of kan het pas als iemand van de familie overleden is? Uit ervaring weet ik dat het dan ook geen mensen bij elkaar brengt. Bij een overlijden van een naaste buur kwam een ander buur me vragen wie er overleden was in de straat. Hij wooinde slechts vijf huizen verder....
|