De Gibson Guitar Corporation is een Amerikaanse firma die onder meer gitaren bouwt. Ze specialiseert zich niet in een bepaald type zoals de gitaarbouwer Martin die zich toelegt op de bouw van akoestische gitaren maar biedt alle categorieën aan.

Een bekende gitarist die op Gibson-gitaren speelt is Slash van Velvet Revolver en Guns 'n Roses, die in zijn privécollectie meer dan 100 Les Paul-gitaren heeft. Kenmerkend voor de Gibson-gitaren is het gebruik van zogenaamde dubbelspoel-elementen ("humbuckers"), die ervoor zorgen dat deze gitaren een relatief vol en 'warm' geluid geven. Een ander voordeel is dat deze spoelen magnetische stoorvelden elimineren. Dé grote concurrent van Gibson, Fender, gebruikt enkelspoel-elementen(beter bekend als single-coil elementen).

Geschiedenis

Orville H. Gibson (geboren in 1856 te Chateagay, New York) verhuisde in 1881 naar Kalamazoo en werkte daar als schoenmaker. Maar door zijn grote liefde voor houtbewerking en muziek begon hij de bouw van gitaren en mandolines te onderzoeken. Voor zijn eerste mandolines en gitaren, die uitkwamen in 1894, gebruikte hij ideeën uit de vioolbouw, en ook nieuwe ideeën.

Omdat er meer vraag was dan hij had verwacht, was Orville genoodzaakt een bedrijf op te starten dat zijn instrumenten zou maken. Zo ontstond op 11 oktober 1902 "Gibson Mandolin - Guitar Co., Ltd". In 1919, een jaar na de dood van Orville, kwam Lloyd Loar, mandolinist en akoestisch ingenieur, voor Gibson werken. Hij verfijnde de originele ontwerpen van Orville en bracht de eerste gefrette instrumenten met f-gaten uit: de F-5-mandoline en de L-5-gitaar.

In 1924 ontwierp Loar een prototype voor een elektrische bas, maar omdat dit ontwerp niet werd aanvaard door het management van Gibson, nam hij nog datzelfde jaar ontslag.

In de catalogus van 1937 stond er voor het eerst een elektrische gitaar, de ES-150 (Electric Spanish).

Les Paul-model

Gitarist Les Paul experimenteerde in de werkplaats van Epiphone om een nieuwe massieve gitaar te ontwerpen. Toen hij iets had klopte hij met zijn ontwerp bij Gibson aan, die zijn ontwerp in eerste instantie verwierp als iets waardeloos. In 1950 kwam Gibson echter terug op haar besluit en Les Paul en Gibson sloten een contract. Na zo'n 60 prototypen werd in 1952 de eerste Gibson Les Paul in productie genomen. In het begin wou Gibson zijn naam niet vermelden op de gitaren, maar Gibson kwam op die beslissing terug en de nieuwe gitaar werd een succes.

Les Paul wilde zijn gitaren een lange klankduur (sustain) meegeven en daarom waren de gitaren relatief zwaar en gemaakt van mahoniehout.

Types Gibson-gitaren

• Les Paul-modellen - bekend geworden door onder anderen Les Paul, Joe Perry (Aerosmith), Jimmy Page (Led Zeppelin), Bob Marley, Slash (Velvet Revolver), Guns 'n Roses, Eric Clapton, Neil Young, The Edge (U2),...
• Les Paul Junior - Dit is een Gibson Les Paul met maar één pick-up namelijk de brug pick-up. Hij is onder andere bekend geworden door Billie Joe Armstrong.
• Melody maker- gelijkaardig aan de junior maar dan aan een zeer lage prijs. Voorheen model met twee pick-ups maar momenteel geproduceerd met een pick-up. Onder andere bespeelt door Joan Jett.
• ES-modellen (Electric Spanish, thin-line semi-akoestische gitaren) - onder meer bekend geworden door B.B.King en vele andere bluesartiesten: ES 325, ES 330, ES 335, ES 340, ES 345, ES 347, ES 355, ES 369, etc. Van dit model bestond ook een basuitvoering, de EB-2.
• SG - onder meer bekend geworden als de gitaar van Angus Young (AC/DC), Frank Zappa, Pete Townshend, Robby Krieger en Jack Black (deze gitaar is ook te zien in de film School of Rock). Dit model is ook als basgitaar gemaakt (de EB-0 en EB-3) en genoot eind jaren zestig enige populariteit (o.a. Jack Bruce van de Cream en Andy Fraser van Free). Begin 21e eeuw is er van dit model bas een re-issue uitgebracht onder de naam SG Bass. De SG werd geïntroduceerd in 1960 als vervolg van de Les Paul-serie, maar na enkele jaren verdween de aanduiding Les Paul van deze gitaren. De bekendste modellen zijn de SG Standard, de SG Special en de SG Custom.
• EDS 1275 - eigenlijk een SG-model met twee halzen, de ene met zes snaren, de ander met 12 snaren, bekend geworden door Jimmy Page die deze gitaar gebruikte bij live optredens voor Stairway to Heaven
• Explorer: een gitaar waarvan de body lijkt op een soort Z-vorm, deze serie werd samen met de Flying V in de future klasse gedaan. Deze gitaar is bekend geworden dankzij Metallica zanger James Hetfield die deze na zijn Flying V in gebruik nam. Geïntroduceerd in 1958.
• Flying V - een gitaar waarvan de body een V-vorm heeft. Kortstondig populair bij diverse hardrockbands, onder meer bij UFO, Michael Schenker, James Hetfield, Kirk Hammett, en Jack Black (ook deze gitaar is te zien in de film "School of Rock"). Geïntroduceerd in 1958.
• Hele series elektrische gitaren met een dikke, holle klankkast: de zogeheten hollow body gitaren, die m.n. populair zijn onder jazzgitaristen. Voorbeelden zijn de Citation, de Johnny Smith, de Byrdland, de ES-175(bespeeld door Shifty-Foo Fighters) en de ES-295.
• Firebird - Heeft qua uiterlijk een beetje weg van de Explorer, maar heeft wat rondere vormen. Bekende gitaristen die op een Firebird spelen/speelden zijn o.a. Johnny Winter en Paul Stanley van (Kiss)en natuurlijk Dave Grohl. Er is ook een basgitaar versie van de Firebird, maar dan onder de naam "Thunderbird". Bekende Thunderbird bassisten zijn Tom Hamilton van Aerosmith, en Pete Way van UFO. Geïntroduceerd in 1963.
• Een minder bekend model is de RD-serie, geproduceerd van 1977-1979. Een kruising tussen Les Paul, X-plorer en Firebird modellen. De gitaar-elektronica van de RD Artist werd ontwikkeld in samenwerking met Moog en later ook in andere types gebruikt (Les Paul Artist, Es 335 Artist). Later is er nog een re-issue serie uitgebracht.
• Robot Guitar - De eerste zelfstemmende gitaar, ook het onthouden van bepaalde stemming is mogelijk. Gitaar wordt in beperkte oplage gemaakt. 
• The Paul - Ook een minder bekend model is de "The Paul". De "The Paul" is een soort van eikenhouten versie van de Les Paul en krijgt daarom ook wel flauwe bijnamen zoals: De Beukenboom en De Walnoot.

Epiphone

In 1957 nam Gibson de firma Epiphone uit New York over (hoewel de productie rond die tijd na een arbeidsconflict inmiddels plaatsvond in Philadelphia). Geleidelijk werd de productie van Epiphone gitaren door Gibson naar Kalamazoo verplaatst, zodat er tussen de Gibson en Epiphone gitaren uit de jaren '60 nauwelijks verschil is. Zo heeft de Epiphone Casino (bekend van o.a. The Beatles) dezelfde specificaties als de Gibson ES 330. Alleen aan de specifieke, smalle Epiphone kop was de Casino te herkennen. Eén van de typische Epiphone onderdelen die Gibson in zijn eigen instrumenten integreerde is de mini-humbucker. Dit gitaarelement -dat oorspronkelijk op Epiphone gitaren als de Broadway en de Riviera zat- werd later gebruikt voor o.a. de Gibson Les Paul Deluxe (1969-heden) en de Gibson SG Special (jaren '70). Vanaf 1971 is de productie van Epiphone naar Azië overgebracht. Aanvankelijk Japan, later Korea en tenslotte China en Indonesië. Sinds begin jaren '90 van de vorige eeuw werden met name kopieën van Gibson gitaren onder de naam Epiphone verkocht. Incidenteel zijn er in de V.S. en Japan gefabriceerde Epiphones op de markt gebracht. Voorbeelden zijn de Amerikaanse Epiphone Spirit en Special in de jaren '80 en de Japanse Elitist versies van de Casino.

Overige instrumenten

Naast gitaren en mandolines heeft Gibson ook luiten, mandola's en violen gebouwd. Na de Eerste Wereldoorlog legde men zich, omwille van de gewijzigde vraag naar muziek, toe op de bouw van banjo's. In de jaren '60, '70 en '80 werden versterkers op de markt gebracht onder de naam Gibson.

Freddy Breck op Schanspop 2008

Freddy Breck, artiestennaam van Gerhard Breker (Sonneberg (Thüringen), 21 januari 1942 - Rottach-Egern (Beieren), 17 december 2008) was een Duits zanger, componist en producent. Hij was vooral bekend door zijn schlagerliedjes uit de jaren '70.

Levensloop

Breck studeerde machinebouw. Na het einde van zijn studies werd hij ontdekt als zanger. In 1972 had hij zijn eerste hit met Überall auf der Welt, waarvan de melodie gebaseerd was op een lied van het slavenkoor uit Nabucco van Giuseppe Verdi. Het bezorgde Freddy Breck meteen zijn eerste gouden plaat. Daarna zouden nog meer hits volgen die gebaseerd waren op bekende klassieke melodieën.

In april 1974 bereikte hij met een Engelstalige single een notering in de Britse hitparade. So in love with you behaalde er de 44ste plaats.

Vanaf de jaren '80 begon hij zich meer toe te leggen op het componeren van liedjes voor andere zangers. In die periode trad hij in het gezelschap van Dennie Christian, Mieke en later ook Micha Marah tevens op in Vlaanderen en Nederland en zong daarbij in het Nederlands. Vanaf 1990 legde hij zich weer meer toe op het (solo) zingen, maar hij zou zijn eerdere succes nooit meer evenaren.

In 1998 richtte hij samen met zijn vrouw Astrid de platenfirma Sun Day Records op en zong hij met haar als het duo Astrid & Freddy Breck.

Eind 2008 overleed Freddy Breck omringd door zijn familie op 66-jarige leeftijd in zijn huis aan de Beierse Tegernsee aan longkanker.

Aimee Anne Duffy (Nefyn, 23 juni 1984) is een Welshe zangeres en songwriter. Haar stem wordt vaak vergeleken met die van Dusty Springfield en Amy Winehouse. Met haar soulnummers wordt ze getipt als een groot doorbrekend talent in 2008.

Biografie

Duffy werd in 1984 geboren in het stadje Nefyn. Haar ouders scheidden toen ze tien jaar oud was en ze verhuisde met onder andere haar moeder en tweelingzus naar een andere stad. Toen Duffy vijftien jaar was, zong ze in verschillende lokale bands. In 2003 deed ze mee aan Wawffactor, een alternatieve versie van Idols en eindigde als tweede. Na die deelname was ze een graag geziene artiest in de lokale jazz- en bluescafés. Een platencontract volgde en haar doorbraak was in november een feit, toen ze mocht optreden in de BBC2-show Later with Jools Holland.

Sinds maart 2008 ligt haar debuutalbum Rockferry in de winkels. Daar staat onder andere de eerste single Mercy op. De single was Megahit op de radiozender 3FM en bereikte de nummer 1 positie in de Nederlandse Top 40. Ook wordt deze single gebruikt in het voetbalspel FIFA 09.

In mei 2008 werd de tweede single Warwick Avenue uitgebracht. De derde single was Rain On Your Parade, gevolgd door de vierde single van het album: Stepping Stone.

Avril Lavigne, voluit Avril Ramona Lavigne Whibley (Belleville (Ontario), 27 september 1984) is een Canadese zangeres, tekstschrijfster en actrice. Ze trouwde op 15 juli 2006 met Deryck Whibley, zanger van de Canadese poppunkgroep Sum 41, in Montecito, Californië. Het paar woont momenteel in Beverly Hills.

Biografie

Let Go

Lavigne werd opgevoed door conservatieve ouders. Ze groeide op met het zingen van countrymuziek en in een kerkkoor en leerde zichzelf gitaar spelen. Toen ze 16 jaar oud was tekende ze een platencontract bij Arista Records, onderdeel van BMG. Ze verhuisde naar New York City om aan een album te werken.

Haar pogingen om met behulp van anderen nummers te schrijven die aan haar wensen voldeden mislukten. Daarom ging ze naar Los Angeles om te schrijven met hulp van Cliff Magness en een schrijversteam, The Matrix genaamd, dat eerder al nummers had geschreven voor Sheena Easton en Christina Aguilera.

Op 4 juni 2002 bracht ze haar eerste album Let Go uit. Binnen zes maanden haalde ze met de verkoop van het album een viervoudig platina. Van het album verschenen "Complicated", "Sk8er Boi", "I'm With You" en "Losing Grip" op single. Van het album Let Go werden wereldwijd 15 miljoen exemplaren verkocht. Het album vertoonde poprock, alternative en grunge invloeden. Ruim een maand na de release verkreeg Let Go midden augustus in de Verenigde Staten de platina status. Daarmee is het het op vier na beste verkochte album in 2003. In december 2003 is het ruim 6.6 miljoen keer verkocht in de Verenigde Staten en ruim 16 miljoen keer wereldwijd.

 Under My Skin

Op 25 mei 2004 verscheen haar tweede album Under My Skin, grotendeels geschreven in samenwerking met de Canadese zangeres Chantal Kreviazuk. Daarnaast zijn een paar tracks geschreven door Ben Moody (oprichter Evanescence), Butch Walker van Marvellous 3, haar voormalige leadgitarist Evan Taubenfield en haar voormalige drummer Matt Brann. Kreviazuk's echtgenoot, Raine Maida (voorman van Our Lady Peace) co-produceerde het album samen met Butch Walker en Don Gilmore.

Deze cd bevatte meer rocknummers dan haar eerste album met poppunk en zachte post-grunge geluiden. Het debuteerde in dertien landen op één. Er verschenen vier singles van dit album: leadsingle "Don't Tell Me", "My Happy Ending", "Nobody's Home" en "He Wasn't". Op dit album stond ook het nummer "Slipped Away" ter herinnering aan haar overleden opa.

Lavigne ging, ter promotie van het album, in 21 steden touren in de Verenigde Staten en Canada. Elke optreden van deze "Live and by Surprise" tour bestond uit een paar korte live-akoestische nummers van het album. Ze werd vergezeld door haar gitarist Evan Taubenfield. De optredens werden binnen 48 uur voor het begin van het concert bekendgemaakt. De toer was erg populair en succesvol als promotiemiddel. Selecties van deze toer staan op haar EP Avril Lavigne Live Acoustic.

The Best Damn Thing

Avril Lavigne maakte op 2 december 2004 bekend dat ze in maart 2005, na het afronden van haar Japanse tour, de studio zou gaan voor opnamen voor haar derde album. Een groot deel van de nummers hiervoor had ze al geschreven tijdens de Europese tour in de herfst van 2004. Een ander deel had ze al op haar antwoordapparaat ingezongen.

Lavigne heeft een contract bij modellenbureau Ford Models en stond model voor de make-uplijn van Chanel van herfst 2006. Ze heeft een filmrol in de misdaadfilm The Flock en een rol als serveerster in The Fastfood Nation gespeeld. Ook heeft ze de stem van Heather, een buidelrat in de animatiefilm Over the Hedge, ingesproken. Ook heeft ze het nummer Keep Holding On voor de film Eragon ingezongen. Deze staat op haar album The Best Damn Thing. Lavigne's derde album, The Best Damn Thing, verscheen midden april. De eerste single daarvan was "Girlfriend". Avril beschrijft haar album als ondeugend, up-tempo, fris, maar vooral één met een eigen stijl. Lavigne, die in het begin van haar carrière zich afzette tegen alles en iedereen, begint nu wat rustiger te worden; ze heeft haar stropdassen ingeruild voor haute couture-jurkjes van Gucci en is naast zangeres nu ook actrice.

Lavigne verkocht in totaal rond de 30 miljoen albums wereldwijd waarvan bijna 10 miljoen in de Verenigde Staten. Haar tweede single van The Best Damn Thing was "When You're Gone", een rockballad. Het derde nummer was "Hot" en kwam uit op 5 oktober 2007. De videoclip hiervan is 8 september 2007 opgenomen in New York City. Op 4 maart 2008 ging haar 'Best Damn Tour' van start. Ze begon haar tour in de Verenigde Staten en ging daarna naar Europa en Azië. Ze stond op 20 juni 2008 in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Op 9 september kwam de dvd The Best Damn Tour uit, met daarop een concert geregistreerd in Toronto, Canada.Parfum

Sinds eind 2009 heeft Lavigne een parfum, Black Star. Het geurtje ruikt naar bloemen en fruit. In juni 2010 kwam er een nieuw geurtje uit: Forbidden Rose.

Abbey Dawn

Sinds 2008 heeft Avril heeft een eigen kledinglijn, Abbey Dawn. Die heeft ze zelf opgestart en ze verzint de ontwerpen zelf. Abbey Dawn is een onderdeel van Kohl's. De naam Abbey Dawn komt van haar opa die haar vroeger zo noemde. Eerst waren er alleen in Amerika en in Tokio (Japan) Kohl's-winkels. Maar sinds een tijdje is er in Nederland een webshop. Lavigne heeft ook een Alice in Wonderland-collectie.

John Cameron Fogerty (Berkeley, Californië, 28 mei 1945) is een Amerikaanse singer/songwriter. Hij is vooral bekend als voorman van de rockgroep Creedence Clearwater Revival. Karakterisiek is zijn raspende stem en pakkende gitaar-riffs.

Creedence Clearwater Revival

John en zijn broer Tom Fogerty vormden een bandje in El Cerrito, Californië, aan het eind van de vijftiger jaren, als Tommy Fogerty and the Blue Velvets. De naam werd, door toedoen van de platenmaatschappij die hen wilde contracteren (Fantasy), veranderd in The Golliwogs in 1964.

In 1968 bracht de band hun eerste album uit onder de naam Creedence Clearwater Revival. Deze naam had de band in 1967 aangenomen. Hierop stonden onder andere covers waaronder Susie Q en I Put A Spell On You, dat hun eerste hits werden. Nadien volgde vele hitsingles waaronder Proud Mary, Fortunate Son, Up Around The Bend, Green River, Down On The Corner, Travelin' Band, Lookin' Out My Back Door, Bad Moon Rising, en Who'll Stop The Rain.

Door spanning onderling vertrok Tom na het zesde album Pendulum. De andere bandleden wilden meer invloed in de composities en uitvoering, aangezien John de bepalende factor was. Dit experiment duurde één album, Mardi Gras, en de groep ging in 1973  uit elkaar.

Solo

John Fogerty bracht nadien enkele soloalbums uit. In 1973 brengt hij Blue Ridge Rangers uit met country-covers, waarbij hij alle instrumenten zelf bespeelt. In 1975 brengt hij John Fogerty uit waar onder andere Rocking All Over The World op staat, dat later een grote hit zal worden voor Status Quo. Ondertussen ruziet Fogerty met Fantasy Records over de royalty's van zijn CCR-songs. In 1985 komt Centerfield uit. Dit wordt een succes in de VS. Op dit album staat het nummer The Old Man Down The Road. De oud-collega's van CCR klagen Fogerty aan omdat dit nummer teveel zou lijken op Run Through The Jungle van CCR. Fogerty wint het proces door de songs voor te spelen in de rechtszaal. Hierbij weet hij de rechter ervan te overtuigen dat het wel degelijk een andere song is. Maar de mogelijkheid op een eventuele reünie is voor altijd verkeken, zoals Fogerty in interviews benadrukt. Dit wordt versterkt door het overlijden van Tom Fogerty in 1990. Een jaar later komt het teleurstellende Eye Of The Zombie uit. In 1993 wordt Creedence Clearwater Revival in de Rock and Roll Hall Of Fame opgenomen. Fogerty weigert met zijn oud-collega's op te treden tijdens deze huldiging en speelt enkele CCR-nummers samen met Bruce Springsteen. Pas in 1997 komt Fogerty met een nieuw album, Blue Moon Swamp en wordt bekroond met een Grammy Award. In 1998 komt het live-album Premonition uit waarbij hij onder andere weer zijn oude CCR-songs ten gehore brengt. In 2004 wordt het album Deja Vu (All Over Again) uitgebracht. Inmiddels zijn Fogerty en Fantasy Records weer verzoend met elkaar, wat Fogerty weer de gelegenheid geeft zijn oude repertoire op te pakken. De reden is dat Fantasy is verkocht en het nieuwe management de zaak met Fogerty schikt. In 2006 wordt onder het label van Fantasy een verzamelalbum uitgebracht van CCR-songs en songs van Fogerty zelf, genoemd "The Long Road Home". Fogerty heeft in september 2007 een nieuw studio-album uitgebracht en gaat weer op wereldtournee. Dit nieuwe album heet "Revival". Als onderdeel van de "Revival Tour" trad Fogerty op 20 juni 2008 op in Ahoy Rotterdam.Op 2 september 2009 komt er een nieuw album uit. Het is een vervolg van de "blue ridge rangers" uit 1973 en heeft als titel 'Blue ridge rangers rides again'. Het betreft hier wederom covers uit de country en western scene van o.a John Denver & Ricky Nelson. Ook staat hier een eigen cover op 'Change in the weather' van het album 'Eye of the zombie' uit 1986.

John de Songwriter

In songs als Who'll Stop The Rain, Have You Ever Seen The Rain en Fortunate Son levert Fogerty kritiek op de Vietnamoorlog. Vandaar dat deze muziek prominent aanwezig is in de populaire tv-serie Tour of Duty. Met het album Deja Vu (All Over Again) levert Fogerty kritiek op de Irak-oorlog en wijst op de vergelijking (Deja Vu) met de Vietnamoorlog.

Veel liederen gaan over het diepe zuiden van Amerika. Fogerty kende dit deel van zijn land alleen uit verhalen, die hij als kind gretig tot zich nam, aangezien hij in een voorstad van San Francisco is geboren en getogen. Het mysterieuze van het moerasland inspireerde hem tot songs als Walking On The Water, Green River, Born On The Bayou, Bad Moon Rising en It Came Out Of The Sky. Fogerty zingt hierom met een aangedikt 'Southern' accent en draagt vaak een houthakkersblouse.

Er gaan geruchten dat met Proud Mary mari(y)huanna bedoeld wordt. Fogerty zelf verklaart dat het verhaal draait om een stoomboot en dat hij vaak woorden en teksten achter elkaar zet omdat ze lekker klinken en niet altijd een verhaal te vertellen hebben. Zo is Willy and the Poor Boys, de naam van een CCR-album én een zin in het refrein van Down On The Corner, gebaseerd op Winnie de Poeh. Hieruit blijkt dus dat Fogerty niet altijd zijn teksten voor een onderliggende boodschap gebruikt.

The Troggs zijn een Engelse rockband, die een aantal hits hadden in de jaren zestig, waaronder "Wild Thing", "With a Girl Like You" en "Love is All Around". De band wordt beschouwd als één van de eerste garagerockbands. "Trogg" is een afkorting van "troglodiet", wat holbewoner betekent.

The Troggs werden in 1964 opgericht in de Zuid-Engelse plaats Andover. De vier jongens, onder leiding van zanger Reg Presley, konden echter nauwelijks een instrument spelen. Het simpele gitaargeluid van de band groeide uit tot hun handelsmerk en bleek van grote invloed op de latere garagerock en punk. Mid-jaren zestig tekende de groep een contract bij Larry Page, de manager die The Kinks onder zijn hoede had.

The Troggs werden beroemd met de hit "Wild Thing" uit 1966, geschreven door de Amerikaanse countryzanger Chip Taylor. Het nummer werd wereldwijd een grote hit, waaronder nummer één in de Verenigde Staten en nummer vijf in Nederland. Een jaar later speelde Jimi Hendrix het nummer aan het einde van zijn optreden op Monterey Pop.

In de Verenigde Staten nam de populariteit van de band na 1966 af, maar in Europa bleef de groep razend populair, met door henzelf geschreven hits als "With a Girl Like You" (nummer één in het Verenigd Koninkrijk en Nederland) en "I Can't Control Myself". Door de sensuele teksten werden de nummers van de band door de meer behoudende radiostations geweerd, met als gevolg dat ze gematigder teksten schreven. Met de powerballad "Love Is All Around" uit 1968 hadden ze weer een internationale hit, die ook in de VS de top tien haalde. Het was echter hun laatste grote hit.

De bandleden bleven ook na 1970 bij elkaar, maar wisten geen successen meer te behalen. Ze bleven echter nog wel optreden. Op een gegeven moment dook een beruchte opname op, bekend onder de naam "The Troggs Tapes", waarop te horen is hoe de bandleden, onbewust dat ze werden opgenomen, onderling aan het ruzie maken. De opname werd wijd verspreid in de muziekwereld en kreeg een cultstatus. Een scène uit de komische film This Is Spinal Tap zou gebaseerd zijn op deze opnames.

De band kwam weer opnieuw in de aandacht toen R.E.M. het nummer "Love Is All Around" coverde. In 1992 werkten drie leden van R.E.M. mee aan hun album Athens Andover. Het nummer werd in 1994 eveneens een hit voor Wet Wet Wet, voor de soundtrack van de film Four Weddings and a Funeral.

De Firma C.F. Martin is een bekende naam als bouwer van akoestische gitaren.

Haar gitaren zijn en worden door diverse muzikanten gebruikt; van Hank Williams tot Neil Young en door duizenden onbekende gitaristen.

Johann Georg Martin was een Duitser die in zijn gemeente (Markneukirchen in Saksen) als timmerman voor een gilde van vioolbouwers werkte. Toen hij voor het eerst een gitaar hoorde besloot hij er zelf een paar te maken en die te verkopen.

Zijn zoon Christian Friedrich trad in dienst bij de Weense viool- en gitaarbouwer Johann Staufer en bouwde later samen met zijn vader gitaren. De gildebouwers voelden zich zo bedreigd dat ze allerhande druk uitoefenden waardoor vader en zoon Martin naar de Verenigde Staten uitweken. Ze openden in 1833 een winkel in New York (Hudson Street 196); in 1839 verhuisden ze naar Cherry Hill (Pennsylvania). Frank Henry Martin (1866-1948), kleinzoon van Christian Friedrich maakte de fabriek groot door in te spelen op de populariteit van de banjo, ukelele en mandoline. Momenteel (in 2009) verlaten enkele tienduizenden gitaren jaarlijks de fabriek.

In de gitaarwereld werd zijn Dreadnought , die in 1931 op de markt kwam, alombekend. Ze laten, door hun groter formaat, een wat zwaardere toon klinken en werden door veel fabrikanten geïmiteerd. Men beschouwt het model D-45 als de top van de fabriek. Martin bouwde ze speciaal voor Gene Autry in 1933; tot oktober 1942 beliep de productie 91 stuks toen de aanmaak werd stopgezet omwille van de Tweede Wereldoorlog. Er volgde zoveel vraag dat de D-45 in 1968 opnieuw werd uitgebracht.

Britney Jean Spears (McComb, Mississippi 2 december 1981) is een Amerikaanse popzangeres, songwriter, danseres, actrice en auteur. Volgens de Recording Industry Association of America is Spears de op zeven-na best best verkopende vrouwelijke artiest van de Verenigde Staten met 31 miljoen gecertificeerde albums. Ook is zij een van de best verkopende artiesten in de wereld met een geschatte verkoop van 83 miljoen albums . Spears is ook titelhouder van meerdere Guinness World Records.

Levensloop

Jeugd

Spears werd opgevoed als een Southern Baptist in Kentwood (Louisiana). Ze is de dochter van James Parnell Spears en Lynne Irene Bridges. Haar broer, Bryan (geboren in 1977) is een van haar managers, en haar zusje, Jamie Lynn (geboren in 1991) is actrice en zangeres. Britney zelf is geboren op 2 December in 1981.

Carrière

Op zeventienjarige leeftijd bereikte Spears in 1999 de eerste plaats van de hitlijsten in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk met haar single …Baby One More Time. Ook in Nederland behaalde dit nummer de nummer 1-positie. Haar eerste album, genaamd ...Baby One More Time verkocht wereldwijd miljoenen exemplaren. Ook haar tweede album Oops!... I Did It Again zorgde voor een groot aantal verkochte platen en hits. Het derde album van Spears, dat luisterde naar de naam Britney was ook een groot succes.

Haar vierde album verscheen op 18 november 2003 en had de naam In the Zone. Met een nummer van dit album, Toxic, heeft Spears in 2005 haar eerste Grammy Award weten te bemachtigen voor 'Best Dance Recording', waarbij ze Kylie Minogue een haarlengte voorbleef. Tijdens het maken van een videoclip van Outrageous (waarbij ze samenwerkte met Snoop Dogg) heeft ze een zware knieblessure opgelopen, waardoor ze haar wereldtournee, 'The Onyx Hotel Tour', niet kon afmaken. In november 2004 heeft ze haar vijfde album gelanceerd onder de titel Greatest Hits: My Prerogative waarvan ze de gelijknamige single ook heeft uitgebracht (in deze clip is o.a. een rol voor haar inmiddels ex-man Kevin Federline weggelegd). Nadat het album was uitgekomen liet Spears via haar officiële site weten een rustpauze in te lassen van minimaal een jaar vanwege haar eerste zwangerschap.

Na die rustpauze waren er veel geruchten dat er een nieuw album zou komen, maar dat werd uitgesteld vanwege haar zwangerschap. Mona Lisa, Chaotic, Someday (I Will Understand) en Over to You Now waren toen al klaar voor het nieuwe album. In plaats van een nieuw album werd B in the Mix: The Remixes door Jive Records uitgebracht om de fans wat 'nieuw' materiaal te geven. De vier nummers kwamen op een bonus-cd van Spears' persoonlijke dvd Britney & Kevin: Chaotic.

Haar zesde album B in the Mix: The Remixes werd uitgebracht op 25 november 2005 door Jive Records. Dit album is niet zo groots uitgebracht als de andere albums van Spears, waardoor het ook niet een zeer groot succes is geworden. Desondanks werden er meer dan 1 miljoen exemplaren van dit promotieloze album verkocht.

Sinds het zesde album is Spears bezig geweest met het opnemen van een nieuw album. In mei 2007 gaf ze een aantal mini-concerten onder de naam The M & M's . In augustus werd door verschillende media bekend gemaakt dat het album op 13 november en de eerste single, Gimme More, in september zou worden uitgebracht. Echter, in de laatste week van augustus werd bekend gemaakt dat de single zou debuteren tijdens een opening van een nachtclub. Spears opende de MTV Video Music Awards van 2007 met een optreden van Gimme More. Er waren hoge verwachtingen van het optreden, maar het viel tegen. Britney leek niet geïnteresseerd en zenuwachtig.

Op 5 oktober werd bekend gemaakt dat Blackout de titel is van het nieuwe album . Gimme More, de eerste single van Spears' nieuw album deed het redelijk. De single bereikte nr. 1 in iTunes, maar kwam in de Nederlandse Top 40 niet verder dan een 32e plaats. De andere singles van dit nieuwe album haalden de top 40 niet eens. In de buitenlandse hitlijsten doen ze het over het algemeen wel wat beter. Een paar weken voordat Blackout uitkwam, lekten vele nummers uit, waardoor er een 'Rush-Release' was voor 30 oktober. Er werd officieel aangekondigd dat Piece Of Me de tweede single was. De clip van Piece Of Me werd veel gunstiger ontvangen, mede omdat Britney er veel beter uitzag. Een paar weken later werd aangekondigd dat Break the Ice de nieuwe single zal worden. Op 26 januari won Britney een NRJ music award voor 'Best Album International' voor Blackout. Ze versloeg Amy Winehouse met 'Back To Black', James Blunt met 'All The Lost Souls', Mika met 'Life In Cartoon Motion' en Rihanna met 'Good Girl Gone Bad'. Op 14 maart ging Spears nieuwe single Break the Ice in première op een site die speciaal voor de gelegenheid ontworpen was, waar fans de videoclip konden bekijken en over praten in een chatruimte. Break the Ice was eveneens Spears' eerste nummer met een geanimeerde videoclip waarin zij als een heldin voorgesteld wordt en komaf maakt met iedereen die in haar weg komt.

In 2008 had Spears een gastrol in de televisieserie How I Met Your Mother waarin ze een receptioniste speelde, ze kreeg positieve recensies voor haar optreden in de serie en bracht de serie haar hoogste kijkcijfers ooit . In mei keerde ze terug in de televisieserie waarin ze de verhaallijn open hield voor een terugkeer in de toekomst .

In mei 2008 bevestigden producenten J.R. Rotem en Sean Garrett in People dat Spears in de studio bezig is met een nieuw album . Op 15 september werd bekend gemaakt dat Spears haar zesde studioalbum Circus op 2 december, haar 27ste verjaardag, zal uitbrengen. De eerste single genaamd Womanizer werd op 22 september uitgebracht. . Spears zal een gastoptreden geven in het Britse televisieprogramma X Factor . Tijdens een radioprogamma op Z-100 op 29 september kondigde Spears een wereldtour aan voor 2009 .

Stijl

Het door Britney Spears uitgevoerde werk wordt vaak als schoolvoorbeeld van hitparadepop aangevoerd: popmuziek waarbij het succes zich in de eerste plaats in de verkoop en airplay van individuele hitsingles laat meten, die (althans voor een belangrijk deel) door professionele producers wordt gemaakt en die vooral op jonge tieners gericht is. Met name haar eerste twee albums, geproduceerd door de Zweed Max Martin, voldoen aan dit profiel. Ondanks (of mogelijk juist dankzij) de hoge verkoopcijfers was de kritiek van de poppers over deze albums vernietigend.

Haar derde en vierde album vertoonden echter een duidelijke evolutie naar een andere stijl: de songs, onder andere geproduceerd door The Neptunes en voor het eerst ook met muzikale bijdragen van Spears zelf, waren gedurfder en haar imago werd veranderd. Dit leidde tot een navenant gunstiger beoordeling bij invloedrijke popcritici. Ook Britney's laatste album Black out werd bejubeld door critici..

Cijfers en records

• Volgens de International Federation of the Phonographic Industry heeft Spears wereldwijd 85 miljoen platen verkocht.
• Volgens Google rechtvaardigen Spears' verkoopcijfers sinds 2005 het, om haar de titel Queen of Pop te geven. Die titel is ook een bijnaam van Madonna.
• Spears staat op nummer acht in de lijst van best verkopende vrouwelijke artiesten in de Verenigde Staten.
• Zij is de enige zangeres waarvan de eerste vier albums binnenkwamen op nummer 1 in de Billboard 200.
• In de VS zijn Spears, Madonna, Céline Dion, Mariah Carey, Whitney Houston, Shania Twain en de Dixie Chicks de enige zangeressen die 'multiple diamond' (meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht) hebben bereikt met een of meerdere albums. Spears heeft er twee: ...Baby One More Time en Oops!... I Did It Again.
• Spears is recordhouder als 'jongste artiest die ooit (op 17-jarige leeftijd) met haar eerste single en eerste album nieuw op nummer één in de Billboard-lijsten kwam'.
• Britney is recordhouder voor 'meest verkochte Greatest Hits Album in één week' in Groot-Brittannië (115.341 exemplaren met Greatest Hits: My Prerogative).
• ...Baby One More Time is de best verkochte single in Groot-Brittannië in 1999 en staat op nummer 24 in de lijst van best verkopende singles in Groot-Brittannië aller tijden.
• Er is meer dan $145 miljoen verdiend met concertkaartjes. Meer dan $30 miljoen aan spullen werden verkocht bij haar concerten (souvenirs etc.), wereldwijd meer dan 42 miljoen dollar aan singles en meer dan 47 miljoen dollar aan uitgebrachte albums.
• Ze was zes keer de persoon die het meest via Yahoo.com bezocht werd gedurende een jaar (2002, 2003, 2005, 2006, 2007 en 2008).
• Britney won haar eerste Grammy in 2005 voor 'Best Dance Song' met het nummer Toxic.
• Spears is de best verkopende vrouwelijke artiest van 2000 (2000-2005); ze werd tot 'Vrouw van de eeuw' benoemd door VH1.
• Volgens Forbes is de nettowaarde van Spears ongeveer 800 miljoen dollar. Het begrip nettowaarde moet niet worden verstaan als de verwachte opbrengst bij verkoop; bedoeld wordt de grootte van haar vermogen (net worth).
• Britney won haar eerste drie MTV Video Music Awards in 2008 met het nummer Piece Of Me.

Privéleven

Voor 2004

Britney Spears heeft op enig moment voor 2004 een tijd een relatie gehad met Justin Timberlake, een zanger die bekendheid kreeg als lid van de boyband *NSYNC. Deze relatie eindigde in een breuk. Spears heeft na haar derde succesvolle hitalbum een tijdje vrij genomen om in 2002 de film Crossroads op te nemen en tot rust te komen na haar breuk met Justin Timberlake. Crossroads liep redelijk. Aanvankelijk was Spears populair onder het conservatieve deel van de Amerikaanse bevolking, omdat ze verklaarde als maagd in het huwelijk te willen treden. Enige tijd later verklaarde haar ex-vriend Justin Timberlake dat hij haar ontmaagd had. Een andere opmerkelijke gebeurtenis waar lang over nagepraat werd, was een tongzoen met Madonna tijdens de live-uitzending van de MTV Video Music Awards in 2003.

2004-2006: Huwelijk, kinderen en scheiding

Begin 2004 veroorzaakte Spears ophef door op 2 januari in een dronken bui te trouwen met haar jeugdvriend Jason Alexander en op 5 januari na amper 55 uur getrouwd te zijn, weer te scheiden. Op 18 september trad ze voor de tweede maal in één jaar in het huwelijk met danser Kevin Federline (26), die uit een voorgaande relatie met Shar Jackson al twee kinderen heeft . Op 12 april 2005 maakte Spears bekend dat ze zwanger was . Op 14 september 2005 beviel zij van een zoon genaamd Sean Preston Federline.

Op 9 mei 2006 maakte Spears bekend dat ze zwanger was van een tweede kind. Haar tweede zoon, Jayden James Federline, werd geboren op 12 september 2006. Nog geen twee maanden later, op 7 november 2006, vroeg ze een scheiding aan met als reden 'onoverkomelijke meningsverschillen' .

2007-2008: Persoonlijke problemen

Spears werd op 16 februari 2007 in een afkickkliniek opgenomen, kort daarop verliet ze de kliniek. De dag erna reisde Spears naar Los Angeles om daar in een kapsalon eigenhandig haar hoofd kaal te scheren, ook nam zij dezelfde avond nog twee nieuwe tatoeages . Daarna is ze voor de derde maal in de kliniek gebleven. Op 21 maart 2007 werd Spears uit de kliniek ontslagen waar ze vanaf 25 februari in had gezeten toen ze haar behandeling succesvol had voltooid . Gedurende juli en augustus vertoonde Spears ook controversieel gedrag, waaronder een aanval met een paraplu op een paparazzo. Na een maandenlange rechtszaak bevond de rechtbank in september dat Spears zich schuldig had gemaakt aan "volhardend, veelvuldig en aanhoudend gebruik van drugs". Ze werd gedwongen om mee te werken aan onaangekondigde drugs- en alcoholtesten, en naar gezinstherapie te gaan. Spears en Federline hielden beiden voogdij op een voorwaardelijke basis. Een paar dagen later werd Spears officieel beschuldigd van een misdrijf vanwege het doorrijden na een ongeval en rijden zonder rijbewijs . Op 1 oktober werd bekend dat Spears vanaf 3 oktober tijdelijk de voogdij over haar kinderen moest afstaan aan Federline .

Op de avond van 3 januari 2008 werd politie ingeschakeld om een familieconflict over haar kinderen op te lossen, enige tijd daarna werd ze door een ambulance afgevoerd naar het Cedars-Sinai Medical Center omdat ze er werd van verdacht onder de invloed te zijn van een onbekende substantie . Life & Style maakte later bekend dat bloedtesten uitwezen dat ze niet onder invloed was . Hierna werd ze nog een dag vastgehouden voor psychologische observatie .

Op 21 januari werd James Spears tot bewindvoerder over zijn dochter benoemd, samen met advocaat Andrew Wallete is hij ook curator over haar financiën . De gebeurtenissen veroorzaakten een crisis in Spears's psychische problemen in verband met haar zoontjes en op 31 januari 2008 werd ze met een ambulance naar een ziekenhuis gebracht. De bedoeling was, dat de popster 14 dagen ter observatie in de psychische kliniek zou worden opgenomen , op 6 februari 2008 mocht ze het ziekenhuis echter alweer verlaten.

Nadat Federline op 4 januari door een rechter de volledige voogdij toegewezen kreeg over Jayden James en Sean Preston werden Spears en haar kinderen op 23 februari met elkaar herenigd . Op 18 juli kwamen Spears en Federline overeen dat Federline de volledige voogdij behoudt en dat Spears een omgangsregeling kreeg .

In augustus 2007 botste Spears tegen een geparkeerde auto, ze bleek toen niet in het bezit te zijn van een geldig rijbewijs voor de staat Californië. Toen de jury het niet eens werden over het wel of niet schuldig zijn van Spears werd op 21 oktober de rechtszaak geseponeerd .

In april 2009 uitte Spears haar steun aan het homohuwelijk in de media, dit gebeurde na een controversieel incident bij de verkiezing van Miss USA waar deelneemster Carrie Prejean, vertegenwoordigster van de staat Californië, haar afkeuring uitsprak over het homohuwelijk. Spears liet een bericht op Twitter met de inhoud "Liefde is liefde! Mensen zouden in staat moeten zijn om te doen wat ze gelukkig maakt!".

In mei 2010 werd door een vertegenwoordiger van Spears bevestigd dat ze een relatie heeft met haar agent Jason Trawick, en dat ze hun professionele relatie zouden beëindigen om zich meer te kunnen concentreren op hun privérelatie.

Sony Music Entertainment bevestigde al vroeg dat het nieuwe album in de winkel zal liggen in begin 2011. Het is ook bevestigd dat Britney de release verplaatst had naar 2011 omdat ze wil dat het nieuwe album perfect is. Daarnaast bevestigde Pharrel Williams (NERD) dat hij aan een nieuwe song bezig is voor Britney genaamd 'My Big Secret', deze naam staat ook al in de BMI Music lijst samen met 'Downtown'. Verder werken aan dit album (schrijvers,producers): Ryan Tedder (OneRepublic), Darkchild, Max Martin, DJ Tiesto, Dr. Luke, The Outsyders, Danja en David Guetta. Zij hebben allemaal bevestigd in/op interviews, tweets, facebook dat ze meewerkten. Britney hield ook een 'Writing Camp' voor haar nieuw album, waar producers en schrijvers voor haar kwamen en een vergadering.

Middle of the Road is een band uit Glasgow (Schotland) die in 1971 doorbrak met de hit Chirpy Chirpy Cheep Cheep. Deze plaat was op dat moment ook een hitsucces van Lally Stott.

De bezetting bestond uit zangeres Sally Carr (28 maart 1945) een voormalig kapster, Ken Andrew (drums) en de broers Eric (basgitaar) en Ian McCredie (gitaar).

Ontstaan

De band ontstond halverwege de jaren zestig onder de naam Part Four. Later noemden ze zich Los Caracas. Pas in 1970 werd de naam van de band Middle of the Road.

Voordat Middle of the Road wordt opgericht, verdienen de leden hun brood als kapster (Sally), cameraman (Ken), vertegenwoordiger (Eric) en opzichter (Ian). Op uitnodiging van een Argentijnse manager - die zegt in zijn geboorteland te beschikken over belangrijke contacten met grote tv-maatschappijen - vertrekt de groep in het voorjaar van 1970 naar Italië met de bedoeling daar aan te monsteren op een cruiseschip naar Argentinië. Eénmaal in de haven van Genua beland, komt men tot de ontdekking dat er helemaal geen cruiseschip naar Argentinië vertrekt. Ook de Argentijnse manager is opeens verdwenen en, veel erger, met hem de laatste spaarcenten van de groep.

Ontdekking

Om toch aan geld te komen, treedt Middle of the Road op in diverse lokale clubs in Florence en Rome. Het is in die laatste stad dat de groep bij toeval wordt ontdekt door een Italiaanse A&R-manager. Hij biedt de groep een platencontract aan en brengt hen in contact met producer Giacomo Tosti. Via hem wordt Middle of the Road gevraagd een duet op te nemen met Sophia Loren voor haar film "La Moglie Del Prete" (de vrouw van de priester).

In 1971 deed de band mee aan het San Remo festival in Italië. Door dit optreden kreeg de formatie een platencontract bij RCA. Hun eerste plaatopnamen vonden plaats in Studio One van RCA in Rome. Hun doorbraak kwam met "Chirpy chirpy cheep cheep" na een optreden in het televisieprogramma Top of the Pops van de BBC. In totaal worden er ruim tien miljoen exemplaren verkocht. Veel hits volgden waaronder Soley Soley, Sacramento en Talk of the USA. In de Daverende Dertig werd Sacramento de hit van het jaar. De belangrijkste albums voor RCA waren Acceleration en Drive on.

In 1973 verbrak de band het platencontract met RCA en sloot een overeenkomst met het Duitse label Ariola Eurodisc. Het eerste album onder dit label verscheen in 1973 onder de titel Music Music.

In 1976 nam de band haar laatste album op. In dat jaar vertrok ook zangeres Sally Carr uit de band en begon een solo-carrière. In 1978 verliet ook Ken Andrews de band. De overgebleven bandleden maakten een doorstart met een nieuwe zangeres, Linda Carroll.

Revival

Begin jaren '80 had de band een revival dankzij de Stars on 45. Dit was een muzikaal project van producer Jaap Eggermont. Hij maakte een hitmedley van de band waardoor de band weer volop in de aandacht stond.

Tegenwoordig treedt Middle of the Road weer op in de originele bezetting en zijn er plannen om een dvd uit te brengen.

Donna Summer (pseudoniem van LaDonna Adrian Gaines), (Boston, 31 december 1948) is een Amerikaanse zangeres, songwriter en artiest. Ze is het bekendst van haar discohits uit de jaren zeventig, die haar de bijnaam "Koningin van de disco" opleverden. Als één van de weinige disco-sterren is ze er ook in geslaagd om later met andere genres, zoals de R&B, hits te blijven scoren.

Beginjaren

Als kind treedt ze al op in een kerkkoor. Tijdens haar schooltijd doet ze modellenwerk en zingt ze veel. Gaines verlaat de school enkele maanden voor het afstuderen om in Duitsland te gaan zingen in de musical Hair. Later vestigt ze zich in Europa, waar ze in verschillende musicals meezingt (Hair, Porgy and Bess, Showboat, The Me Nobody Knows) en zich aansluit bij de Weense Volksopera (Die Volksoper Wien).

de jaren '70

Nadat ze in München is gaan wonen, trouwt Gaines met de Oostenrijke acteur Helmuth Sommer. In deze periode neemt ze haar artiestennaam Donna Summer (een verengelsing van het Duitse woord Sommer (zomer) aan. In 1971 komt ze in Nederland met haar eerste solosingle Sally Go Round the Roses, maar haar eerste grote internationale hit scoort ze in 1974 met The Hostage. Summer tekende daarvoor een albumcontract in Nederland, Lady of the Night heette het album uit 1974, met daarop de internationale hit The Hostage en de vooral in Nederland succesvolle single "Lady of the Night" (eigenlijk een Engelstalige smartlap over een hoer/escortmeisje). Met deze laatste single breekt ze in Nederland in 1974 door. Het is haar eerste doorbraak als solo-artieste, dankzij optredens met de singles Lady of the Night en The Hostage in de in die jaren satirische en vaak controversiële televisieshow van Dolf Brouwers alias Sjef van Oekel. Bovendien werd Nederland in die tijd als belangrijk trendsettend land gezien voor de popmuziek. Nederland is min of meer de bakermat van haar succes. Haar eerste album wordt echter al met al een matig succes.

Summer brengt de volgende jaren veel singles uit. In 1975 wordt Love To Love You Baby uitgebracht in veel landen. Het nummer slaat in als een bom. Het orgasmische gekreun, dat Summer in dit nummer ten gehore brengt, is een tijd lang het gesprek van de dag. Het nummer schiet in veel landen naar de eerste plaats in de hitlijsten. In de VS wordt het nummer eerst niet uitgebracht, maar wel door een paar radiozenders gedraaid als import uit Europa. Uiteindelijk wordt het ook in de Verenigde Staten uitgebracht en ook daar een grote hit. Een aantal radiozenders boycot de single echter wegens de obscene geluiden. Haar naam is dan echter wel gevestigd. Op dezelfde leest als Love to love you baby worden Could it be magic (1976) en Down deep inside (1977) geschoeid. De laatste is de titelsong uit de film The deep met in de hoofdrollen o.a. Nick Nolte geproduceerd door John Barry (o.a. James Bond).

In de jaren daarna brengt Summer meerdere singles uit. Al die singles worden grote hits. Er wordt in die periode gezegd dat "alles wat Donna Summer aanraakt verandert in goud". Ze krijgt in 1975-1976 de officiële titel Queen Of Disco en de officieuze titel Queen Of Love; de laatste mede vanwege de vele min of meer erotisch getinte love songs van haar in die periode. Ze is één van de weinige disco-artiesten die ook veel aandacht aan LP's besteedt. Een greep uit de vele singles die ze uitbrengt;

• "Spring Affair" en 'Winter Melody" 1976)
• "I Love You"
• "I Feel Love" en "I Remember Yesterday" (1977)
• "Heaven Knows"
• "MacArthur Park" (een disco-cover van de hit van Harris< FONT>)
• "Last Dance" (1978, uit de discofilm Thank God It's Friday")
• "Hot Stuff", "Bad Girls" en "No More Tears (Enough is Enough)" (1979).

Soulsister is een Belgische band bestaande uit Jan Leyers en Paul Michiels. Soulsister (ook wel bekend als SoulSister, The Soul Sisters en Leyers, Michiels and SoulSister) waren actief tussen 1986 en 1995 een mix van soul en pop.

Geschiedenis

Tot 1985 zat Paul Michiels bij de Brits-Belgische rockband Octopus, waarna hij enkele solosingles had uitgebracht. Na een optreden in Heist-op-den-Berg, de geboorteplaats van Michiels, stelde Jan Leyers zich aan hem voor. Dit leidde maanden later tot het opnemen van enkele singles. Guy Brulez van platenfirma EMI Group beluisterde de demo en liet, op voorwaarde dat beide mannen meer aan hun imago gingen werken, het nummer You Get To Me op single uitbrengen. Dit was in 1986 het debuut van Michiels en Leyers, onder de naam The Soul Sisters.

Hierop volgden de zelfgeschreven songs Talk About It en Like A Mountain. De hit The Way To Your Heart uit 1988 was de grote doorbraak voor The Soulsisters. Om verwarring te vermijden was de naam reeds veranderd in Soulsister. In diverse Europese landen werd het nummer een superhit en klom in de Billboard Hot 100 tot de 41ste plaats. In hetzelfde jaar kwam hun eerste album uit, It Takes Two. Wereldwijd werden er ruim 700.000 verkocht en ze tourden door heel Europa en de Verenigde Staten (oktober 1989).

In 1990 volgde het tweede album genaamd Heat, waarvan er in België al meer dan 100.000 werden verkocht. Meer dan een jaar stond het album in de Top 50. In 1992 volgde het album Simple Rule, in samenwerking met David Werner en Jules Shear geschreven. Na dit album volgden nog diverse hits, waaronder Changes dat later door Tom Jones werd opgenomen.

In 1993 nam Sting Soulsister op in het voorprogramma van zijn Europese tournee Ten summoner's tales. Een jaar later nam Soulsister het laatste album Swinging Like Big Dogs op. Hierna volgde nog een Duitse tournee, maar Soulsister had door dat het voorbij was. In 1995 werd voor een laatste keer opgetreden in Beringen.

In 1997 werd met de uitgave van de compilatie-cd The Way To Your Heart aangekondigd dat dit het laatste album van Soulsister was. In 1999 kwam de tweede compilatie-cd uit, Try Not To Cry - The Singles Collection met als titelsong een niet eerder uitgebracht nummer en nieuwe hit.

Hierna scheidden de wegen van Paul Michiels en Jan Leyers zich. Michiels ging verder met zijn solocarrière en had nog enkele hits. Jan Leyers werkte na de scheiding nog aan enkele muziekprojecten, waarna hij de televisiewereld in ging.

In 2006 had Leyers Michiels te gast in zijn tv-programma Zomer op één. Na de show speelden ze samen nog wat oude nummers. Beiden hadden het gevoel dat het goed zat. Dit had tot gevolg dat er op 1, 7 en 8 maart 2008 een concert in het Antwerpse Sportpaleis werd gegeven.

Van 19 oktober tot 11 november 2007 was Soulsister te gast op Night of the Proms. Dit feest in het Sportpaleis was een opwarmertje voor het reünieconcert 2008. Ook werd er eind 2007 met slechts bescheiden succes een nieuwe single uitgebracht: Back In A Minute. Met de opvolger, How many waterfalls, haalde Soulsister in 2008 voor het eerst sinds bijna 10 jaar wel weer de hitlijsten.

Leden

Door de jaren heen waren de volgende personen lid van Soulsister:

• Jan Leyers (zang, gitaar)
• Paul Michiels (zang, keyboard)
• Eric Melaerts (gitaar)
• Jan Cuyvers - Hervé Martens - Paul Poelmans (keyboard)
• Edi Conard (slaginstrumenten, achtergrondzang)
• Henri Ylen - Billy Overloop (saxofoon)
• Evert Verhees - Marc Van Puyenbroeck - Marc Rosso (bas)
• Walter Mets - Graham Ward - Jan Cuyvers - Joost van den Broeck (drum)

Mariah Carey (New York, 27 maart 1970) is een Amerikaanse popzangeres. Ze is een van de best verkopende vrouwelijke artiesten aller tijden.

Biografie

Mariah Carey werd geboren op 27 maart 1970 op Long Island, New York en was het derde kind van Patricia Hickey (Ierse) en Roy Alfred Carey (Afro-Venezolaan). Patricia en Alfred hadden al een zoon, Morgan en een dochter, Alison. Op 30 April 2008 is Mariah getrouwd met Nick Cannon ( o.a. bekend van Wild'N Out en diverse films ). Na 5 a 6 weken een relatie te hebben, heeft Nick haar ten huwelijk gevraagd.

Ontdekking

Nadat ze haar diploma op de high school had binnengehaald, verhuisde Carey naar New York om haar kansen om zangeres te worden te vergroten. Om aan geld te komen had ze diverse baantjes. Zo werkte ze een korte periode in een kapperswinkel. De Amerikaanse zangeres Brenda K. Starr vroeg Carey als achtergrondzangeres voor haar platen. Toen Starr erachter kwam dat Carey over een geweldige stem beschikte en zelf ook erg graag zangeres wilde worden, zorgde zij ervoor dat Carey met de juiste mensen in contact kwam. Tijdens een feestje in november 1988 werd Carey door Brenda aan Tommy Mottola (directeur van platenmaatschappij SONY Music) voorgesteld. Die luisterde naar een demo van de zangeres en was meteen in de ban van haar stem. Enkele dagen later had Carey een platencontract op zak en konden de opnames voor haar debuutalbum beginnen.

Debuutalbum

Er werd veel aandacht en geld gestoken in het eerste album van Carey. Samen met Ben Margulies schreef ze alle 11 nummers van de plaat. Als eerste single verscheen in mei 1990 de ballad Vision Of Love. Door SONY Music werd ze neergezet als de blanke Whitney Houston. Kort na de release van de single werd het debuut van de zangeres, simpelweg Mariah Carey geheten, uitgebracht. De combinatie van talent, goede marketing, goede looks en een portie geluk liet haar ster snel omhoog schieten. Vision Of Love maakte een lage intrede in de Amerikaanse Billboard Hot 100, maar dankzij veel promotie klom het nummer steeds hoger, en eindigde uiteindelijk op de eerste plaats. Het album werd al vrij snel na de release met platina bekroond.

In september volgde de tweede single Love Takes Time, opnieuw een ballad, eigenlijk voor haar tweede album gepland. Het nummer werd door haar label echter zo goed bevonden, dat ze besloot om het alsnog op haar debuut te zetten. Een goede zet, want de single werd haar tweede nummer 1-hit in Amerika. In Europa verkocht Love Takes Time stukken minder, maar haar album ging wel als warme broodjes over de toonbank. In Nederland kreeg met name de b-kant "Sent From Up Above" veel airplay, doordat het door de AVRO werd uitgeroepen tot AVRO's Radio 3 Tip. Ook kwam Mariah naar Nederland voor promotie en zong ze "Love Takes Time" live in Countdown. Begin 1991 werd Careys derde single Someday uitgebracht, ditmaal geen ballad maar een funky-achtige dansplaat. Dit wilde Carey zelf graag, aangezien ze niet gezien wilde worden als zangeres die enkel ballads kon zingen, maar ook een wat wildere kant had. De single werd Careys 3e Amerikaanse nummer 1-hit.

Na Someday verscheen er wederom een ballad, I Don't Wanna Cry. Met deze single wist de zangeres opnieuw de eerste plaats van de Billboard Hot 100 te bereiken. Hiermee vestigde Carey een record. Nog nooit eerder was het iemand gelukt om vier keer achter elkaar een nummer 1-hit te scoren, met singles die allemaal van hetzelfde album afkomstig waren. Van Mariah Carey gingen wereldwijd zo'n 17 miljoen stuks over de toonbank, waarvan 9 in Amerika alleen al. Daarnaast leverde het album de zangeres twee Grammy's op in 1991. In Europa werd niet "I Don't Wanna Cry", maar "There's Got To Be A Way" als vierde single uitgebracht. Helaas werd dit de minst succesvolle single van het album.

Emotions

Tussen alle promotiewerkzaamheden en optredens door, werkte Carey zoveel mogelijk aan nieuw materiaal. Het beste daarvan eindigde op haar tweede album Emotions, dat in september 1991 verscheen. De eerste single ervan met dezelfde naam, werd Careys vijfde Amerikaanse nummer 1-hit, waarmee ze de eerste zangeres was die dit voor elkaar had gekregen. Voor de remix voegde Mariah een nieuw intro aan het nummer toe. De verkoop van het album Emotions was, in tegenstelling tot het eerste album, een stuk minder. Toch had Carey een grote schare fans gekregen. De daaropvolgende singles Can't Let Go en Make It Happen haalden respectievelijk de tweede en vijfde plaats in de Billboard Hot 100. Van het album gingen er wereldwijd 12 miljoen stuks over de toonbank, waarvan 5 miljoen in de VS.

MTV Unplugged

De Unplugged-reeks op muziekzender MTV was sinds eind jaren 80, begin jaren '90 een grote hype. Artiesten werden door een intieme setting en uitgeklede versies van hun nummers vaak kwetsbaar neergezet. In 1992 kreeg Carey de kans om haar eigen Unplugged-album op te nemen. Naast haar eigen werk koos ze ervoor een nummer op te nemen van The Jackson 5: I'll Be There. In eerste instantie stonden er geen singles voor het live-album gepland, maar nadat het concert meerdere malen op tv was vertoond, werd SONY overladen met verzoeken of Careys versie van I'll Be There op single uitgebracht kon worden. Dat gebeurde en, wat niemand verwachtte, het eindigde op nr. 1 in de VS. Van MTV Unplugged gingen zo'n 6 miljoen stuks over de toonbank.

Music Box

Na de release van MTV Unplugged nam Carey even wat gas terug en concentreerde ze zich op haar privéleven. Op 5 juni 1993 trad ze in het huwelijk met de man die haar naar de top had gebracht, de 20 jaar oudere Tommy Mottola. Na hun huwelijksreis maakte Carey haar derde studioalbum af, waar ze al enige tijd mee bezig was geweest. In augustus verscheen de nieuwe single Dreamlover, een zomerse plaat die na enkele weken de eerste plaats haalde in de Billboard Hot 100. Dit was Careys 7e nummer 1-hit. Wereldwijd sloeg de single ook aan. Tot op heden is Dreamlover een van Mariah's succesvolste singles op radiostations in Europa. Het nieuwe album, getiteld Music Box, verscheen in september. Carey had, net als op haar voorgaande platen, de teksten grotendeels zelf geschreven. De zangeres ging nu voor de eerste maal op tournee. Diverse grote concertzalen in de Verenigde Staten werden aangedaan. Ondanks het succes leidde de tour de zangeres niet naar Europa, Azië en Australië.

Van Music Box werden na Dreamlover nog de singles Hero, Without You en Anytime You Need A Friend uitgebracht. Hero werd Carey's achtste Amerikaanse nummer 1-hit en vanwege de songtekst groeide het nummer uit tot een publieksfavoriet. Without You verscheen in 1994 en was een van de best verkochte singles van dat jaar in Europa. In veel landen behaalde Carey met deze coverversie van Harry Nilsson de nummer 1-positie. Without You kwam in de VS - ondanks enorme airplay op Amerikaanse radio- & tv-zenders, niet hoger dan nr. 3 in de Billboard Hot 100. Wel bleef het nummer erg lang in de Amerikaanse hitlijsten hangen. Waarschijnlijk ook om het feit, dat het daar een dubbele a-kant was met "Never Forget You", dat voor de maxi-cdsingle gemixt werd. De verkoop van de daaropvolgende single Anytime You Need A Friend was teleurstellend. Voor de eerste maal bereikte Carey met een single niet de top 10. Het nummer bleef steken op de 12e plaats in Amerikaanse hitlijsten. De fans waren echter allang blij, omdat Mariah (net als bij "Dreamlover") het nummer opnieuw had ingezongen voor de dance-mixen. Music Box groeide uit tot een enorm succes. Het schijfje ging maar liefst 30 miljoen keer over de toonbank. Wat trots werd bekend gemaakt door Sony Music destijds omdat dit Carey schaarde onder slechts enkele artiesten die met één album meer dan 30 miljoen stuks wist te verkopen. Het werd in de VS wegens 10 keer platina bekroond met een Diamond Award. Tot op heden is dit Careys meest succesvolle album en best verkochte plaat.

Merry Christmas

Een lang gekoesterde wens van Carey, een kerstalbum opnemen, ging in 1994 in vervulling. Halverwege het jaar dook de zangeres de studio in om aan dit project te gaan werken. Naast bekende traditionele kerstliedjes schreef de zangeres zelf 3 nieuwe composities voor dit album, waaronder All I Want for Christmas Is You. Dit nummer verscheen als eerste single van de plaat in november '94 en werd overal (met uitzondering van de VS waar de single niet commercieel werd gelanceerd) een groot succes. Velen zien All I Want For Christmas als een echte kerstklassieker. Jaarlijks wordt het nummer tijdens de feestdagen veel gedraaid op radio en televisie. Van het album Merry Christmas werden wereldwijd ongeveer 16 miljoen stuks verkocht, wat dit het best verkochte kerstalbum ooit maakte. In diverse landen werd de verkoop van het album gestimuleerd door de releases van promotiesingles, zoals Jesus Born On This Day, O Holy Night en Miss You Most (At Christmas Time). Australië kreeg "Joy To The World" (inclusief nieuw ingezongen remixes) als extra single. Het album werd in 2005 opnieuw uitgebracht. Dit keer als dualdisc met aan de ene kant het complete album plus een nieuw ingezongen remix van "Santa Claus Is Comin'To Town" en met aan de andere kant al haar kerstclips.

Daydream

Een groot deel van 1995 besteedde Carey aan het maken van haar volgende album. Als voorloper van het project verscheen in september de single Fantasy. Het nummer had veel weg van Dreamlover, maar was wel meer georiënteerd op hiphop en r&b. De single was wederom een mijlpaal in Careys carrière. In Amerika scoorde ze er haar 9e nummer 1-hit mee. De remixversie van de single (opgenomen met rapper Ol' Dirty Basterd) was eveneens een groot succes. De videoclip behaalde grote airplay op MTV. Mariah's nieuwe album Daydream verscheen in oktober. Qua sound was te horen dat Carey een iets andere kant was opgeslagen, zoals ze in Fantasy al had aangegeven: meer hiphop en r&b. Vlak voor Kerstmis dat jaar verscheen de tweede single van het album, One Sweet Day. Het was een duet tussen Carey en de Amerikaanse soulgroup Boyz II Men. De zangeres was al jaren een groot fan van de band. Het nummer was gebaseerd op het overlijden van David Cole (een songwriter met wie zij veel samenwerkte) en de manager van Boyz II Men. In Amerika wist het nummer vanuit het niets nieuw binnen te komen op de eerste plaats van de Billboard Hot 100. Uiteindelijk bleef het 16 weken op die plaats staan. Opnieuw een record voor de zangeres. Nog nooit eerder hield een single zo lang de eerste plaats bezet in de Amerikaanse charts.

Terwijl Daydream overal als een trein liep, ging Carey voor de eerste maal op wereldtournee. De Daydream World Tour leidde Carey van Europa naar Australië, van Azië naar de VS. Nederlandse fans konden haar zien in Ahoy Rotterdam. Tijdens de tour werden diverse singles van het album uitgebracht, waaronder Open Arms, Always Be My Baby en Forever. Als laatste single stond "Underneath The Stars" gepland, maar verscheen uiteindelijk alleen als promo. Always Be My Baby werd Careys 11e Amerikaanse nummer 1-hit. Tijdens een optreden in het Amerikaanse Madison Square Garden werden opnames gemaakt voor een VHS-cassette, die onder de titel Fantasy: Mariah Carey at Madison Square Garden in 1996 werd uitgebracht. Daydream werd - na Music Box - Careys best verkochte album ooit met een verkoop van 25 miljoen stuks wereldwijd. In Amerika won ze er haar tweede Diamond Award mee.

Butterfly

Zakelijk ging het Carey voor de wind, maar in haar privéleven ontstonden er nogal wat problemen. Haar echtgenoot Tommy Mottola bleek filmaanbiedingen voor de zangeres verborgen te houden. Daarnaast was hij het niet eens met het feit dat Carey zich steeds uitdagender ging kleden. In 1998 kondigden Carey en Mottola (na 5 jaar huwelijk) hun scheiding aan. Dit had effect op haar carrière. Ze kleedde zich sexy, en qua muziek ging ze ook steeds meer de r&b- en hiphopkant op. Dit was duidelijk hoorbaar op het zesde studioalbum Butterfly, dat half 1997 verscheen. De eerste single Honey werd een wereldhit en leverde Carey haar 12e Amerikaanse nummer 1-hit op. Het album viel qua verkoop - in tegenstelling tot haar voorgaande platen - wat tegen (15 miljoen exemplaren wereldwijd), maar Carey zelf was gelukkig met het album. Ze had het idee dat ze vrijer was dan ooit en muzikaal een enorme groei had doorgemaakt. Van Butterfly werden diverse singles uitgebracht, waarvan enkele in een aantal geselecteerde landen. Zo werden nummers als Butterfly, en The Roof enkel in Europa door Sony gelanceerd, terwijl in Amerika My All een groot succes werd en daar de eerste plaats bereikte. "Breakdown" verscheen alleen in Australië als single.

#1's

In april 98 deelde Carey het podium met Celine Dion, Shania Twain, Gloria Estefan en Aretha Franklin tijdens het benefietconcert VH1 Divas Live. Van dit concert verschenen een cd, VHS en dvd die allen uitgroeiden tot grote successen. Gezien al haar Amerikaanse nummer 1-successen werd besloten om een verzamelalbum uit te brengen, met daarop de desbetreffende hits. Het album verscheen onder de titel #1's, eind 1998 en bevatte - naast alle Amerikaanse nummer 1 -singles - ook enkele nieuwe opnames, waaronder Sweetheart met Jermaine Dupri, I Still Believe (een ode aan zangeres Brenda K. Starr die dit nummer in de jaren 80 voor het eerst opnam) en een duet tussen Carey en aartsrivale Whitney Houston. Het nummer, getiteld When You Believe, was tevens de titelsong voor de animatiefilm The Prince of Egypt. Mariah liet haar fans weten dat het bij #1's niet om een greatest hits-album ging, maar dat het een bedankje was voor het feit dat ze zoveel nummer 1-hits had kunnen scoren door de jaren heen. Een greatest hits-cd zou in een later stadium uitkomen. Bovengenoemde nieuw opgenomen tracks verschenen afzonderlijk op singles in 1998 en 1999. Opzienbarend was dat het duet tussen tussen Carey en Whitney Houston in Amerika niet hoger kwam dan nr. 15 in de Billboard Hot 100, ondanks dat de single gepaard ging met veel airplay. Het leverde de zangeressen zelfs een Oscar op voor Best Original Song. Buiten de VS was When You Believe wel een groot succes. In veel landen wisten de diva's (die door de jaren heen telkens met elkaar werden vergeleken en dus volgens velen wel een hekel aan elkaar zouden hebben, hetgeen nu niet waar bleek te zijn) de top 10 te behalen. Nieuwe nummers die niet op single verschenen, waren de duetversie van "Whenever You Call" en de cover "Do You Know Where You're Going To". Het album verkocht wereldwijd tot op heden ca. 17 miljoen exemplaren.

Rainbow

1999 was het jaar waarin Carey haar zoveelste studioalbum lanceerde. Rainbow was weer een typische Mariah Carey-plaat à la Daydream en Butterfly en had wederom de juiste ingrediënten om een succes te worden. De eerste single Heartbreaker was een samenwerking tussen Carey en rapper Jay-Z en werd Careys 14e Amerikaanse nummer 1-single. Hiermee werd ze de enige zangeres in de Amerikaanse muziekgeschiedenis die zoveel nr. 1-singles had weten te scoren. Het album Rainbow verscheen kort na de release van de single en was een succes, maar wist de eerste plaats in de VS niet te halen. Na Emotions werd dit haar minst verkochte album. Wereldwijd werden er van het schijfje 10 miljoen stuks verkocht. De tweede single werd Thank God I Found You, dat Carey opnam met zanger Joe en boyband 98 Degrees. Het werd haar 15e nummer 1-hit in Amerika, opnieuw een record voor de zangeres. Sinds haar debuut in 1990 was het haar gelukt om ieder jaar een nummer 1-hit te scoren in Amerika, wat haar de best verkopende artiest van de jaren 90 maakte. Eind 1999 werd bekend dat Carey wereldwijd zo'n 80 miljoen albums had verkocht: een unicum. Met Rainbow ging Carey voor de tweede keer op wereldtournee. Ze behaalde er opnieuw grote successen mee. Helaas stelde Carey haar Nederlandse fans teleur, toen bleek dat de Rainbow World Tour haar niet naar Nederland zou brengen. Wel gaf Carey een uitverkocht optreden in België.

De breuk met SONY Music

Na de wereldtournee besloot Carey om het nummer Can't Take That Away als volgende single uit te brengen. Het nummer had een speciale betekenis voor haar en om die reden wilde ze het graag delen met haar fans. Bij Sony Music was men niet zo blij met haar keuze. Men vond daar dat de nieuwe single een uptempoliedje moest worden, een single die de verkoop van het album beter zou stimuleren. Carey kreeg het gevoel dat het label haar niet begreep. De zangeres was een goudmijn, die als artieste moeilijk te doorkruisen was en dat was iets wat Sony goed wist. Carey kreeg haar zin en Can't Take That Away verscheen op single. De relatie tussen Carey en Sony verslechterde en de scheiding tussen Carey en Mottola leek hier grotendeels mee te maken te hebben. Carey begon berichtjes op haar website te plaatsen waarin ze haar fans verzocht om Can't Take That Away zoveel mogelijk aan te vragen op hun lokale radiostation. Een van de desbetreffende berichten:

"Basically, a lot of you know that the political situation in my professional career is not positive. It's been really, really hard. I don't even know if this message is going to get to you because I don't know if they want you to hear this. I'm getting a lot of negative feedback from certain corporate people. But I am not willing to give up."

De acties van Carey bleken niet te helpen. Het nummer bleef steken op nummer 28. SONY, die Mariah niet helemaal haar zin had willen geven, had van de single een dubbele a-kant gemaakt. "Crybaby" ging ook vergezeld van een clip en zo stond Mariah voor het eerst in Amerika in de hitlijsten met een dubbele a-kant. In Nederland werd "Crybaby" een dubbele a-kant met de cover "Against all odds". De single was nauwelijks de top 40 uit of het kwam al opnieuw de top 40 binnen. Dit keer als duetversie met Westlife. Ten slotte kwam ook "Can't Take That Away" op single in Nederland, dat met name op Sky Radio veel airplay kreeg. De zangeres was intussen bezig met de voorbereiding van haar eerste speelfilm Glitter en de bijbehorende soundtrack, maar ze had sterke twijfels of Sony dit project goed wilde promoten. Halverwege 2000 werd bekend dat het platencontract bij SONY Music was ontbonden, en dat terwijl Carey nog één album had moeten opnemen voordat haar contract ten einde liep.

Glitter

Na haar vertrek bij Sony ondertekende ze een contract bij EMI-Virgin voor 100 miljoen dollar, voor de komende 4 cd’s. Dit werd gezien als de allergrootste platendeal uit de geschiedenis van de muziek. De langverwachte speelfilm Glitter en de gelijknamige soundtrack verschenen op 11 september 2001. Als eerste single werd het nummer Loverboy uitgebracht. Wegens de aanslagen in de VS op 11 september werd de presentatie van het album uitgesteld, maar achteraf gezien bleek dat het album niet de juiste capaciteiten had om een succes te worden. Zowel de film als de soundtrack flopten genadeloos. Er gingen van het album slechts 2 miljoen stuks over de toonbank, wat erg weinig is voor een artiest die altijd meer dan 5 a 10 miljoen stuks van ieder album weet te verkopen. Hierna stortte Carey (wegens een overvolle agenda) volledig in, zowel fysiek als emotioneel. Vervolgens werd de zangeres een poosje in een rusthuis verpleegd. Concerten die ze in Japan en Australië had gepland, werden om die reden afgezegd. Rond diezelfde periode bracht SONY Music een Greatest Hits-album op de markt, waarvan een magere 3 miljoen exemplaren wereldwijd werden verkocht. Voor de speelfilm Wise Girls (waarin Carey haar tweede filmrol had) werd de promotie wegens Careys instorting stopgezet. Wel werd er nog een tweede single van het album uitgebracht. Het werd de de dubbele a-kant "Never Too Far", "Don't Stop (Funkin' For Jamaica)". In Amerika kwam de medley "Never Too Far/Hero" op single met een nieuw nummer op de b-kant. Als volgende single stond "Last Night A DJ Saved My Life" gepland, maar dit werd uiteindelijk niet uitgebracht, ondanks dat Mariah wel al begonnen was met promotie voor het nummer. In 2002 bleek dat Emi-Virgin van de zangeres af wilde, omdat het project Glitter was geflopt. Het label kocht het contract van Carey voor een fractie van het oorspronkelijke bedrag af. Ook verloor de zangeres in dat jaar haar vader.

Charmbracelet

In 2002 tekende Carey een platencontract bij Universal Music. Hierna legde ze zich toe op het maken van een nieuw album dat haar een comeback moest bezorgen. Aan het eind van het jaar verscheen de single Through The Rain, een autobiografische ballad waarin Carey zong over de slechte periode die ze had meegemaakt. Het nummer werd in eerste instantie alleen buiten Amerika uitgebracht. In veel landen scoorde Carey er een hit mee. In 2002 werd de single alsnog in de VS uitgebracht maar bereikte geen hoge positie in de Billboard Hot 100: nummer 81. Een danceversie van het nummer was op de Amerikaanse radiozenders populairder dan het origineel. Het nieuwe album Charmbracelet zag net voor Kerstmis het daglicht. De verkoop viel tegen. Er gingen 2,5 miljoen stuks van over de toonbank. De daarop uitgebrachte single "Boy (I Need You)" wist het album niet naar een hoger niveau te krijgen. Toch ging Carey met dit album in 2003 op wereldtournee, een tour waarmee ze diverse kleinere zalen aandeed. Er gingen geruchten dat het publiek niet warm liep voor de tickets, maar Carey ontkende dit en verklaarde dat ze juist in kleinere zalen wilde optreden om zo een meer intieme sfeer met haar fans te krijgen. Tijdens deze tour bezocht de zangeres voor de tweede keer Nederland. In Ahoy Rotterdam gaf ze een avondvullende show. Halverwege de tour scoorde Carey een hit met het nummer I Know What You Want, wat ze opnam met rapper Busta Rhymes. In België verscheen als laatste single van het album de cover "Bringin' On The Heartbreak". In oktober verscheen er een dubbelalbum met daarop remix-versies van Careys succesvolste singles onder de titel The Remixes. Na de tour lastte de zangeres een lange rustpauze in.

The Emancipation Of Mimi

Medio 2005 liet de zangeres weer van zich horen met de single It's Like That, afkomstig van het nieuwe album The Emancipation Of Mimi. De single bereikte de 16e plaats van de Amerikaanse hitlijsten. Het nieuwe album kwam - een week na de release - nieuw binnen op de eerste plaats. Om op het succes verder te liften verscheen er al vrij snel een tweede single: We Belong Together. Wegens airplay op radio en televisie in de VS, bereikte Carey (na 5 jaar) de eerste plaats van de Billboard Hot 100, haar 16e Amerikaanse nummer 1-succes. Het album werd meerdere malen met platina bekroond en was wereldwijd een groot succes. Met We Belong Together scoorde Carey haar grootste hit sinds jaren. Haar carrière zat duidelijk weer in de lift. Van The Emancipation Of Mimi verschenen in een later stadium nog de singles Shake It Off (in Amerika), Get Your Number (in Europa), Don't Forget About Us (Careys 17e Amerikaanse nummer 1-hit), en Fly Like A Bird (alleen als promo single). Het album kreeg acht nominaties voor de Grammy Awards. Ondanks dat wist Carey slechts 3 van de nominaties te verzilveren. De teller van dit album staat momenteel op 10 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd. Het album werd twee keer uitgebracht. De latere (platina) editie bevat vier nieuwe nummers, waaronder de hit "Don't Forget About Us".

E=MC²

In april 2008 verscheen het nieuwe album van Mariah Carey genaamd E=MC² naar de natuurkundige formule van Albert Einstein. De eerste single afkomstig van het album Touch My Body leverde Mariah direct een record op doordat zij het record van de meeste nummer 1 hits afnam van Elvis Presley (17). De teller van Mariah staat nu op 18 en die van The Beatles op 20. Mariah is de enige nog actieve artiest die nu kans maakt om het record te breken van The Beatles. Het album kwam in de Amerikaanse hitlijst binnen op nummer 1 met een openingsverkoop van 462.971. Dit is niet alleen de beste openingsweek van Mariah, maar ook de beste openingsweek voor een vrouw dit jaar. Als tweede single werd in Amerika Bye, Bye uitgebracht, echter door de zwakke promotie haalde het nummer slechts de 19e positie. De reden van de zwakke promotie was Mariah's privé geluk. Ze trouwde met de comediant/deejay Nick Cannon. Als derde single in Amerika en als tweede single voor Europa is het nummer I'll Be Loving U Long Time uitgebracht. Helaas sloeg het nummer nergens goed aan, dit wederom door matige promotie. In Europa was er zelfs geen sprake van promotie. Het nummer heeft dan ook geen echt boost aan de album sales kunnen geven. De vierde single release was "I Stay I Love" waarvan de videoclip overal te zien was in Amerika. De videoclip werd geregisseerd door haar man Nick Cannon. De video is een combinatie van "Breakdown" en "Bringin' on the Hearbreak".

Het album staat momenteel wereldwijd op een verkoop van 2,5 miljoen albums. Waarvan alleen al in Amerika 1.2 miljoen werden verkocht. In januari 2009 is er een nieuw verzamelabum uitgekomen getiteld "The Ballads".

Toekoms

Een van Mariah's opkomende projecten is de speelfilm Tennessee. De film is geregisseerd door Aaron Woodley, in de film speelt Carey Krystal, een karakter die haar man ontvlucht om haar droom na te jagen. Voor de film schreef Carey samen met Willie Nelson het nummer: Right to dream. Dit nummer is speciaal voor het karakter Krystal geschreven en is Careys eerste country-nummer. De film wordt eind dit jaar in de theaters verwacht.

Na de succesvolle launch van Mariah's eigen geur "M" is nu ook een tweede geur verschenen met de naam "Luscious Pink". Ook deze geur wordt weer gedomineerd door exotische geuren.

Er is ook een nieuw album op komst: "Memoirs of an imperfect angel". Het album wordt tegen het einde van de zomer verwacht.Nieuw kerstalbum en zwangerschap (2009-huidig)

Mariah Carey op de 82ste Academy Awards (Oscars), 7 maart 2010. Carey was bij de ceremonie namens de film Precious. Voor haar rol in deze film ontving ze lovende kritieken.

 Memoirs Of An Imperfect Angel en filmrol

In dezelfde periode dat haar vorige album verscheen, lanceerde Carey haar eigen parfum genaamd "M" wat later werd gevolgd door een tweede geur onder de naam "Luscious Pink". In september 2010 lanceerde de zangeres wederom een nieuw album: Memoirs Of An Imperfect Angel. De singles Obsessed en I Want To Know What Love Is (coverversie van de Rockgroep Foreigner) werden grote hits alleen de verkoop van het album viel met 1,5 miljoen exemplaren wereldwijd tegen.

Voor 2009 was er in eerste instantie het plan om een remix-album uit te brengen onder de naam Angels Advocate. Er werden al 2 singles van uitgebracht: Up Out My Face en Angel's Cry maar deze presteerden in de charts zo slecht, dat de uiteindelijk release van het album gecancelled werd. Wel vond de Angels Advocate Tour plaats die haar naar diverse Amerikaanse steden bracht en daarbuiten ook enkele shows in Zuid Amerika, Azië en Afrika aandeed. Europa werd overgeslagen.

Carey maakte in 2009 opnieuw een opwachting op het witte doek, ditmaal in de speelfilm Precious, waar ze een maatschappelijk werkster speelde in een zwarte achterstandsbuurt van New York. De film was een commercieël en kwalitatief succes. In een groot contrast met Glitter kreeg Carey lovende kritieken voor haar rol; vooraanstaand filmcriticus Roger Ebert noteerde dat Carey een acteerprestatie neerzette die identiek was in kwaliteit als de voor een Oscar genomineerde hoofdrolspeelster Gabourey Sidibe.

 Zwangerschap

Tijdens de Angels Advocate-tour doken er telkens geruchten op dat Carey en haar man Nick Cannon in verwachting waren van hun eerste kind, maar dit werd door beiden telkens ontkracht. Comedienne en talkshowpresentatrice Ellen DeGeneres zette tijdens een interview in haar show de zangeres voor het blok door te vragen of ze daadwerkelijk zwanger was, waarop Carey niet echt duidelijk antwoord gaf. Om de zangeres uit de tent te lokken voor een eerlijke reactie, besloot DeGeneres met champagne te toasten op het feit dat Mariah niet zwanger was, dit tot grote verbazing van de zangeres zelf en hilariteit bij het aanwezige publiek. Hierop werd de zwangerschap tenslotte bevestigd; Carey voegde er later aan toe dat zij en Cannon voorzichtig waren geweest met het nieuws aangezien Carey eerder een miskraam had gehad. Ze bevestigde op natuurlijke wijze zwanger te zijn geworden. Carey is uitgerekend in voorjaar 2011.

Merry Christmas II You

Carey had al diverse malen aangegven graag een tweede kerstalbum te willen maken. Half 2010 dook ze de studio in met onder meer Randy Jackson en Dallas Austin om aan dit project te werken. Het album verschijnt half november wereldwijd onder de titel Merry Christmas II You en bevat (net als haar vorige kerstalbum) een selectie van bekende kerst classics en nieuwe geschreven liedjes waarvan Oh Santa! de eerste single is.