Zoeken in blog

Laatste commentaren
  • Verlies (Pascale )
        op

    Aan de redactie SeniorenNet

  • Het onrealistische gevoel (D'hont)
        op

    Zo verwerk jij rouw en verlies

  • hoe kan de familie zo ongevoelig zijn (Marleen )
        op

    Zo verwerk jij rouw en verlies

  • Sorry, maar (Sofie)
        op

    Aan de redactie SeniorenNet

  • verwerking verlies partner (guido vanden balck)
        op

    Zo verwerk jij rouw en verlies

  • how my marriage was restore (kendrick reaves)
        op

    BOEKEN, LECTUUR, WEBSITES

  • Hoe raak ik die rusteloosheid kwijt? (Kris)
        op

    Aan de redactie SeniorenNet

  • how i got my husband back (kimberly sam)
        op

    BOEKEN, LECTUUR, WEBSITES

  • Mooi,ontroerend hartverwarmend herkenbaar (Carine)
        op

    Aan de redactie SeniorenNet

  • Wordt het minder (Marjolein)
        op

    Vergeten doe je nooit

  • rouw (degroote)
        op

    Vergeten doe je nooit

  • onbeschrijflijk (christiane)
        op

    Opstandig gevoel blijft

  • Zo verwerk je rouw en verlies (Lucienne)
        op

    Aan de redactie SeniorenNet

  • rouw en verlies (Colpaert Franky)
        op

    BOEKEN, LECTUUR, WEBSITES

  • de rubriek roept rouw en verdriet op (lea)
        op

    Vergeten doe je nooit

  • heb ik niet (leen)
        op

    Zijn ziekte was niet bespreekbaar

  • wat wordt hier in 's hemelsnaam mee bedoeld? (leen )
        op

    Aan de redactie SeniorenNet

  • lid worden (verhoeven joanna)
        op

    Opstandig gevoel blijft


  • SenNetMagazine
    Zo verwerk jij rouw en verlies

    NAMISC

    Foto’s bekijken geeft verdriet maar ook steun

     Reactie van Francine (71) Geraardbergen

    In september 2011 is mijn echtgenoot overleden. Hij was 90 jaar geworden en op dat ogenblik was hij het leven wel beu.
    Ondanks dat was hij nog gezond van geest. Na een verblijf van 4 weken in het ziekenhuis heb ik hem laten gaan.
    Het heeft me veel pijn gedaan. Ik heb deze leegte nogal goed opgevuld met verschillende activiteiten maar nu na een jaar valt het me weer moeilijk.
    Ik denk dat het maar pas nu doordringt dat ik hem voor eeuwig kwijt ben.
    Toch zal ik de moed niet laten zakken en zal doorzetten.
    De moeilijkste opgave is om zijn foto’s te bekijken, maar ze brengen ook troost en goedee herinneringen.




    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)




    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Veronika Sjinkarenko

     



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!