_________________ Enkele foto's van mijn kleinzoon Winter
"relatievetijd-theorie"
_______________________
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
_________ En nog meer foto's van Winter
Papa Yannis geniet van alle nieuwe emoties van het vader-zijn, moe maar gelukkig!
"Lijkt hij op zijn moeder? Of lijkt zijn moeder op hem? Ach, welnee... Evenals zijn moeder lijkt hij sprekend op zichzelf!" WELKOM klein groot WONDER!!!
Het moment waarnaar ik zolang heb uitgekeken: mijn kleinzoon in de armen houden!!! En mama Imke kan terwijl wat uitrusten
En ook nonkel Yvan is zeer gelukkig en fier!
Imke en Yannis voor het eerst met hun nieuwe spruit op weekend in de Ardennen
Geluk is daar waar je het vindt en hoogstzelden waar je het zoekt.
.
_____________
"Als deze kaars wordt verplaatst van de ene naar de andere site zal de vlam van spirituele liefde en genezing doorgaan met het pad te verlichten van hen die zoeken naar hun ware ik. Breng dit licht naar je eigen homepage zodat ze de weg naar liefde en genezing zal verlichten."
Dit kaarsje met deze tekst kwam ik tegen op het blog van Mary, die het op haar beurt van Luna had. Hopelijk zijn er nog veel bezoekers die dit licht willen doorgeven aan anderen
_________
"Het verschil tussen verleden, heden en toekomst is slechts schijn, en zelfs dat is een illusie"
Alfadenkertje
* Wachten is geen zinloos hopen maar het bevat de innerlijke zekerheid dat ooit het doel bereikt zal worden. *Alleen zij die onderweg zijn , kunnen de hoop koesteren ooit aan te komen.
"Als we lang genoeg reizen en op zoek zijn, in eender welke dimensie, komen we uiteindelijk onszelf tegen"
Alfadenkertje
.
_______________
Geen vriendschap of liefde kan het pad van onze bestemming kruisen zonder er een indruk op na te laten... Slechts één volgt het pad tot het eind in dezelfde richting met je mee!
.
________________
Alfadenkertje
**Ode aan liefde, zintuigen en gevoelens** ~~~~~~~Spiritualiteit doorheen tijd en ruimte van mijn bestaan~~~~~~~
Je gezicht in mijn handen mijn lippen strelend op de jouwe voel ik het verlangen groeien tot je warmte me helemaal doordringt en in een tijdeloos moment word ik jij om daarna meer dan ooit mezelf te zijn... ...wij
Ooit kreeg ik een opdracht van een leraar Nederlands: beschrijf in tien zinnen in welke bloem je je het meest herkent en waarom. "Een cactus", dacht ik toen spontaan. Als iets me niet aanstaat durf ik makkelijk stekels opzetten... Of een orchidee... Ik houd van wat kwetsbaar is en mooi en anders dan alledaags... Of een vergeet-mij-nietje... Ik blijf graag op het achterplan en tegelijk hoor ik er zo graag bij. Ik zou soms willen roepen: alsjeblieft, vergeet mij niet, ik ben er ook nog, ik wil ook zo graag iets zeggen, ook meetellen, aanvaard worden. Toch maar een cactus...? dacht ik. Ergens las ik dat wie in Israël geboren is, een "Sabra" wordt genoemd. Sabra is de eetbare vrucht van de vijgencactus: stekelig vanbuiten voor wie haar niet kent, maar zacht en lekkerzoet vanbinnen voor wie er aandacht voor heeft.
Misschien verzin ik nu wel zelf een bloem...
Een hemelsblauwe "orchideëncactus" bijvoorbeeld. Die VERGEET-JE-NOOIT...
Martine Hendrickxã (Alfadenkertje) (dit tekstje heb ik ooit geschreven in 1978)
Een klein zieltje uit grote liefde De dagen langer De nachten korter Het leven waard om voor te leven
Winter 3,540kg - 49 cm
Winter werd geboren op 18 december 2005 en hij is mijn eerste kleinkindje. Hij is de eerstgeborene van mijn jongste zoon Yannis (24 jaar) en van zijn lieve vrouwtje Imke. Ik kan jullie verzekeren dat Winter een echt schatje is! Maar... welke oma vindt dat niet van haar kleinkind, hé? En bovendien zijn ook zijn twee ouders fantastische schatten! Op dit ogenblik kan ik me geen betere papa en mama voor mijn kleinzoon wensen. En dat gevoel... dat is GELUK, mensen!
Dit blog wil ik graag opdragen aan mijn allerliefste man: mijn Omega (eigenlijk is zijn naam Jürgen) en aan onze YLIEFDEY die we eindelijk alletwee gevonden hebben sinds we samenzijn
Echte liefde is als een boom: met zijn wortels verankerd diep in de aarde en met zijn takken wijd uitgestrekt naar de hemel
__________________
Zijn het niet die kleine dingen die ons doen gelukkig voelen en ons even doen stilstaan bij de pracht van het bestaan? Een mooie schelp op het strand? Het allereerste bloempje, verdoken in de sneeuw? Of die eerste paddestoel in de herfst? De geur van versgebakken cake?
Of wat voel je bij die ene perfekte roos die je geliefde meebrengt op een overwacht moment? Of als je dat vogelnest ontdekt? Of als je dat mooie veertje vangt dat door de lucht zweeft? Wist je trouwens dat als je een wit veertje tegenkomt, dat betekent dat er een engel aanwezig is?
Zo kan ik nog oneindig doorgaan... De eerste besjes aan je vorig jaar zelf geplante struik. Het voetje van een pasgeboren baby in een grote mensenhand. Dansende vlammetjes van een kaars op een gezellige winteravond. Het zalig geurende aroma van lavendelolie, of jasmijn...
..
Er is niets dat voorgoed verdwijnt, als men de herinnering bewaart.
Het koesteren van de herinnering is de troost voor het verlies.
. 
