.

.

(foto Gerda)

Naïeve migrantenwerkers hadden de pijnlijke illusie dat tucht en displine aangeleerd konden worden. Maar ze onderschatten grondig de onderlinge solidariteit bij allochtonen. Aan de eigenheden van Turken en Marokkanen, daaraan valt niet te prutsen, die zijn onverwoestbaar. Het groepsgevoel bij allochtonen is opvallend bij oudergesprekken, waar niet alleen ouders verschijnen, maar vaak ook broers, nonkels... Wie is wie?... En op de speelplaats, als een allochtoon een berisping krijgt, wordt hij onmiddellijk bijgestaan door de halve speelplaats... En het groepsgevoel in de klas is hierboven wel voldoende geïllustreerd...

Lees verder bij  http://blog.seniorennet.be/vroeger/

Iedereen heeft het voorpaginanieuws gelezen in onze kwaliteitspers en de verontwaardigde commentaren bij de 0000 gehoord ?

Ik heb het ooit verteld in een van de stukjes op deze blog, dat ik op de Antwerpse lijn 15 ingesprongen ben voor twee doofstomme jonge mannen.  Ik had ze al een tijdje in het vizier. Zij waren druk aan het gesticuleren en keken schichtig en zoekend naar buiten, bij elke halte. Het was duidelijk dat zij niet vertrouwd waren met dit deel van de stad.  Een van hen ging tot bij de trambestuurder -die in een afgeschermde ruimte zit- en toonde hem een briefje.  De watman nam dit aan, zonder het te bekijken en gooide het in een papiermandje naast hem.  Toen ben ik rechtgestaan en heb vriendelijk gezegd, dat de twee vermoedelijk de weg vroegen.  De trambestuurder dacht dat hij te maken had met een zuiverheidsmaniak en verontschuldigde zich.  Ik heb me dan ontfermd, als de redder van de mensheid die ik soms denk te zijn, heb het papiertje gelezen en ben met de twee jonge mannen door de straten van Berchem getrokken tot op hun bestemming. 

Het was geen vrolijke tocht, hoe ik me ook inspande om geruststellend en vriendelijk over te komen. Het was droevig om vast te stellen, dat met de povere communicatie en ondanks de aanwezige goede wil van beide zijden, wij ieder in onze eigen ervaringswereld even met mekaar optrokken en nadien opgelucht alleen verder zouden gaan

Ik moest onwillekeurig aan dit feit terugdenken, toen ministerin Turtelbaum na haar bezoek aan het afgebrande politiecommissariaat te Anderlecht, verklaarde dat het debat moest aangegaan worden, de dialoog verdergezet, kortom na de derde verwoestende opstand van de hoofdzakelijk islamitische jongeren op 3 maanden tijd, moeten we vooral blijven lullen. Een verblinde islamsocialist als Paul Goossens, die een half orgasme beleeft als hij een djellabah ontwaart in de straten van Brussel, en een volledig per boerka,  zal desnoods hardhandig optreden als moderator tijdens de multiculturele dialogen, waar de liberale fantaste, Turtelbaum, voor pleit.

Bij mijn doofstomme stapgenoten was er nog sprake van goede wil, bij de meeste moslims wordt de goede wil verdoezeld door de onderrichtingen die vervat zitten in Mein Koran.

Er wordt al tientallen jaren in gesubsidieerde werkgroepen gedebatteerd over de integratie, er worden jaarlijks honderden miljoenen euri gespendeerd aan nieuwkomers die de bestaande groepen vervoegen en vergroten. De maatschappelijke zekerheid kreunt onder de tekorten die mede veroorzaakt worden door het genereus afstaan van onze autochtone bijdragen aan onwilligen. En er bestaat een Gestapo-mentaliteit om kritische geluiden over de vreemdelingen-invasie onder een maatschappelijk  isolement te begraven.

Wat wil u nog meer ?

Het geweld in de grootsteden wordt alsmaar erger : nadat de politie uit de straten gemept wordt door het tuig, worden regelrechte aanvallen gepleegd op een commissariaat en een gemeentehuis, die bestookt worden met molotovcocktails.  De gewezen veiligheidsadviseur van premier Guynokkio die door de VRT regelmatig opgeroepen wordt als pleisterdeskundige, Brice de Ruyver zegt het volgende : "'Ik denk dat we de bestuurlijke organisatie van Brussel enigszins moeten herdenken, een soort van Brussel DC, naar analogie met Washington en andere grote steden die een heel specifieke bestuursstructuur hebben, laat toe om de problemen die zich stellen en die toch heel specifiek zijn aan te pakken met een aangepast bestuur en een aangepaste financiering.'

De gediplomeerde lulloloog spendeert geen woord aan de daders en onwillige opstandelingen die onze beschaving proberen onderuit te halen. Wij moeten onze structuren wat aanpassen (wat meestal vlotjes en vlugjes verloopt in dit land, nietwaar) en Brice is Kees.   Conférencier Bart de Wever is het gloeiend eens met Brice. Lullologen vinden mekaar makkelijk, dat zie je ook in de stamcafés.

We zijn het stadium van het subsidiegeleuter al lang voorbij.  Het opgepakte tuig is niet voor rede vatbaar en lacht het gezag vierkant in het gezicht uit.  Daarin gesteund door de respectieve gemeenschappen die het tuig ter wereld hebben gebracht. Onmiddellijke maatregelen dringen zich op in de plaats van heilloze dialogen :  

- ontneem de ouders van opstandelingen, die zich crimineel gedragen het kientjesgeld ;

- schaf de dubbele nationaliteit af : deze faciliteit is een discriminatie ten overstaan van de eigen bevolking ;

- zet het leger in als het tuig zich verzamelt.

Het woord "racisme" is de ideale dekmantel om de islam zijn triomfmars te laten verderzetten doorheen onze beschaving. Dus, ga van mijn rug, jullie die me proberen te intimideren met dit ridicule argument. Koop een lootje van de Nationale Loterij, zo steun je tenminste een fascistisch goed werk.

Savat

Iedereen in de hoofdstad van het land B genoot van het zonnetje.  Men zag politie-agenten en jonge burgers die samen op wandel waren, terwijl zij van gedachten wisselden over deze warme nazomer.  Op 18 november 1926, 28 november 1930 en 20 november 1981 werd een temperatuur gemeten te Ukkel van 16.8°  Gisteren 21 november 2009 steeg de thermometer tot 17°. Van vandaag af zou het frisser worden, overeenkomstig de verwachtingen voor de tijd van het jaar. Maar wellicht blijft de jeugd, die voor onze toekomstige pensioenen zal werken, ook nog zorgen voor enkele warme nadagen.  We misgunnen deze jonge kerels hun pretje niet : ook wij waren eens jong en haalden graag kattenkwaad uit.   

Een heerlijke ironische kijk op de "verkiezing" van de Europese president door Leon de Winter

Het was een schitterende verkiezingsslag – wat hebben de kandidaten toch indrukwekkend met elkaar gediscussieerd!

Avond aan avond zaten we gespannen voor de buis om de plannen van de verschillende kandidaten te volgen, en we zagen hoe Jan Peter Balkenende zich overeind hield naast de scherpe Britse Catherine Ashton. Ook zullen we nooit de discussies tussen Tony Blair en Herman Van Rompuy vergeten.

En de Britse ministers Peter Mandelson en David Miliband waren ook indrukwekkend!

Spektakel
Wat fijn dat de verkiezing van de eerste president van de Europese Unie zo’n open, publiekelijk toegankelijk spektakel was. We konden ze zelf allemaal zien, van de Spanjaard Miguel Angel Moratinos tot de Italiaan Massimo D’Alema en de Zweden Carl Bildt en Cecilia Malmström.

Het was fantastisch!

Waarom kan de Katholieke Kerk deze openheid niet invoeren? Daar vergaderen ze achter gesloten deuren en wanneer het zover is, zien de witte wolkjes verschijnen. Welke overwegingen een rol spelen, welke deals gesloten zijn, blijven voor altijd een geheim.

Verademing
Ja, dat is bij de EU toch echt anders. Wat een verademing! Stel je toch eens voor dat dat achter gesloten deuren zou plaatshebben en dat wij, het klootjesvolk, gewoon moeten afwachten wat de boven ons geplaatsten voor ons in petto hebben!

Gelukkig konden we stemmen en daarmee de EU leven geven met ons bloed, ons zweet, onze inspanningen.

Wijze man
Herman Van Rompuy is nu de eerste president van onze glorieuze EU geworden, en dat is fijn. We hebben hem in al die debatten als een innemende en wijze man leren kennen. Hij heeft een warm plekje in ons hart gevonden - echt de keuze van ons allen, een man die in heel Europa bekend staat als een meeslepende leider.

Vreemd dat sommige mensen menen dat die EU een geperverteerd circus is.

Leon de Winter @ Elsevier

 Bij het eenvoudig failliet ten gevolge van verkeerde aanwending van schaarse middelen voegde zich een jaarlijkse interne geldtransfer van Vlaanderen naar Wallonië die door de ontvangers minzaam solidariteit wordt genoemd, maar die langs de zijde van de realistische producenten op zich al elke solidariteit tot in de wortels heeft afgebrand voor de volgende twaalf generaties.

Men was er in min of meerdere mate aan gewoon respectievelijk verslaafd geworden, nog voor het nefaste gevolg van een opgedrongen dhimmitude op de financiële fundamenten duidelijk buitensporige omvang bleek te vertonen zich als multicultureel doch sluiks opgedrongen feit voegden bij de drogredenen om de unitaire staat tegen elke logica in vooralsnog in stand te houden. 

Het is dus duidelijk dat België niet alleen financieel maar ook ethisch en moreel gewoon reeds lang bankroet is. Enorme schade is toegebracht aan de burgers individueel zowel als collectief. Asociaal parasitisme, profitariaat, actieve en passieve corruptie en geïnstitutionaliseerd machtsmisbruik hebben al generaties lang de productiecapaciteit van de natie verlamd en gesaboteerd, alsook de morele weerbaarheid van het volk gecorrumpeerd.

Het is op de duur onmogelijk nog met normale middelen hetgeen vooraf gaat te blijven ontkennen en bovendien voor te blijven stellen als deugdelijk en als gevolg van daden van behoorlijk bestuur. 

Uiteraard zullen bovenstaande vaststellingen met klem en pathos worden tegengesproken en beschimpend als populistisch, racistisch en dies meer bestempeld worden, waarna terug tot de orde van de dag kan overgegaan worden, zoals beschreven in de vorige zin. Laten we ons echter even niet blind staren op symptomen noch op de dagdagelijks ingelepelde afleidingsmanoeuvres van "het regime" en zijn acolieten, maar vanuit een staatkundig perspectief een objectieve analyse trachten te maken.

Het is duidelijk dat de vreemdelingenhuishouding grondig moet hervormd worden met de noodzaak voor het afdwingen van respect en aanvaarding van de eigen locale en autochtone cultuur als uitgangspunt.

Hierbij kunnen alleen de rechtsregels van onze seculiere lekenstaat de gelijkheid tussen de burgers veilig stellen en de burgerlijke rechten en vrijheden vrijwaren. Het betreft hier een reeks van fundamentele en dus principiële vrijheden die te allen tijde dienen gevrijwaard te worden en aan dewelke niet getornd mag worden op straffe van verlies door miskenning. 

De gelijkheid voor de wet inzake de rechten en vrijheden waaronder die van meningsuiting stuit slechts op een enkele limiet: het respect voor dezelfde vrijheid in hoofde van anderen.

Het bevorderen van de immigratie, import en transmutatie van ongeschoolden, religieus geobsedeerden in het algemeen en fanatici in het bijzonder hoort niet alleen gestopt en afgeschaft te worden maar moest vooral reeds lang verboden en ook streng bestraft geworden. Als gold het mensenhandel in arbeidskrachten en kiesvee of uitbuiting van seksuele slavernij. 

Immigratie dient beperkt tot geschoolden en moet gekoppeld worden aan duidelijke en volledig sluitende voorwaarden voor voldongen integratie, en uitgaan van de presmisse dat er geen burgerrechten kunnen verleend worden zonder controleerbare en gecontroleerde wederkerigheid.Wederkerigheid en chronologie zijn sleutelbegrippen in de toepassing van democratische en rechtvaardige rechtsbeginsels. Iedere daad van de mens of groep van mensen in westerse juridische rechtsstelsels, is toetsbaar aan het begrip schade.

Het toebrengen van schade zelfs zonder het oogmerk om te schaden en dus tevens alle daden begaan zonder bijzonder opzet om te schaden, moeten in een democratie aanleiding geven tot veroordeling en tot het vergoeden van de benadeelde(n). Dit zijn in de eerste plaats alle Vlamingen die zich zelf niet medeplichtig hebben gemaakt.

Gaius                                                             

Morgen aflevering zes: “De  theorie in de praktijk.”

Kleurloos, onbeduidend, alledaags, banaal, en liefst een permanente 'kop-in-kas'-houding, ziedaar enkele noodzakelijke voorwaarden om benoemd te worden tot president van de Europese Raad. Dit is de omgekeerde wereld: gebreken die tot kwaliteiten verheven worden. Het ideale recept om hoofdactoren genre Sarkozy, Merkel, Brown in het licht van de schijnwerpers te houden.

Dat de zoektocht uiteindelijk leidt tot een belgische vis-noch-vlees figuur wekt dan ook geen verbazing, maar bevestigt wel wat we al ettelijke jaren weten: dat de spoeling flinterdun is in het land b.
Deze benoeming is geen eerbetoon aan belgië zoals de kletsmajors van de politiek correcte pers ons voorhouden, in deze context accentueert ze wel het bestaande beeld dat internationaal leeft, namelijk dat van volgzame meelopers.
Wij zullen deze belgicist pur sang, die tijdens zijn beleid de hete hangijzers B.H.V. en staatshervorming voor zich uitschoof, niet missen, we zullen hem wel achter een welgevallig handje uitwuiven.

Pion Liber 

.

In de Engelstalige versie The Brussels Journal heeft Paul Beliën een inhoudelijk sterk portret gekonterfeit van Herman van Rompuy.  Wij hebben ons veroorloofd (zonder toestemming van de auteur wegens tijdsgebrek) een zo getrouw mogelijke vertaling te maken.

Maak kennis met de Europese President

Herman van Rompuy.  Wen maar aan deze naam.  Hij is de eerste President van de Europese Unie, die door de ratificatie van het Verdrag van Lissabon door de 27 EU-lidstaten omgevormd wordt tot de onvervalste Verenigde Staten van Europa.
 
De Europese President is niet verkozen : hij is aangeduid in een niet-openbare bijeenkomst van de regeringsleiders van de 27 EU-lidstaten. Zij verkozen een van de hunnen. Herman van Rompuy was de Eerste-Minister van België.  Ik heb hem gekend toen hij, met een lichte tegenzin, zijn politieke loopbaan aanvatte.
 
Om Herman van Rompuy te begrijpen, moet men iets afweten over België, een klein land in West-Europa, en een miniatuur-voorafbeelding van de Europese Unie.  Belgen bestaan niet als een volk.  België is een kunstmatige staat, opgezet door de internationale grootmachten in 1830 als een politiek compromis en een experiment.  In het Noorden van het land leven 6 miljoen Nederlandstaligen en in het Zuiden 4 miljoen Franstaligen.  De belgische Nederlandstaligen worden Vlamingen genoemd (Flemings) die liever deel hadden blijven uitmaken van Nederland zoals dit het geval was tot 1830 en de belgische Franstaligen, die men Walen noemt, zouden liever bij Frankrijk behoord hebben.  Helaas, beide volksgroepen werden gedwongen samen te leven in één staat.
 
Belgen houden niet van hun land. Ze voelen er misprijzen voor. Volgens hen stelt het land niets voor. Er zijn geen belgische patriotten, omdat niemand bereid is te sterven voor een vlag die niets betekent.  Omdat België niets voorstelt, zijn de multiculturele ideologen verliefd op België.  Zij beweren dat er geen oorlogen zouden  losbranden als er geen vaderlandsliefde bestond en dat de wereld een betere plaats om te leven zou worden. Zoals John Lennon het bezong : "Stel je voor dat er geen landen zijn, dat is niet moeilijk om te verwezenlijken, niets om te moorden of voor te sterven, en geen godsdienst evenmin". (Imagine there’s no countries, it isn’t hard to do, nothing to kill or die for, and no religion too)

Belgische politici stonden in 1957 aan de wieg van de Europese Unie.  Het streefdoel was gans Europa om te vormen tot een Groot-België, zodat er geen oorlogen meer zouden ontstaan tussen de Europese grootmachten, de landen zouden opgeheven worden en ondergebracht in een grote kunstmatige superstaat.
 
Bij nader toezien blijkt België, het labo voor Europa, echter meer te ontberen dan alleen vaderlandsliefde.  Er is ook een gebrek aan democratie, geen respect voor het naleven van de wetten, geen politieke moraliteit.  In "De Afwezige Meerderheid" argumenteert de Vlaamse filosoof-politicus Lode Claes (1913 - 1997) dat zonder identiteit en een nationaal gevoel, er ook geen sprake kan zijn van democratie en moraliteit.
 
Een van de mensen die diep beïnvloed was door de opvattingen van Dr. Lode Claes was de jonge politicus Herman van Rompuy, een in 1947 geboren conservatieve katholiek, actief in de jongerenbeweging van de Vlaamse CVP.  Hij schreef boeken en artikels over het belang van traditionele waarden, de rol van de godsdienst, de verdediging van het ongeboren leven, de christelijke oorsprong van Europa en de noodzaak deze te behouden.  Het ondemocratische en a-morele karakter van de belgische politiek stootte hem af en leidde tot een soort gewetenscrisis. Lode Claes die weldra op pensioen zou gaan, bood Herman de kans hem op te volgen als directeur van Trends, een belgisch financieel-economisch weekblad. Het is in deze samenhang dat ik Herman heb leren kennen.  Herman nodigde me uit voor een lunch en vroeg me of ik wilde meewerken, als hij op het aanbod van Claes zou ingaan. Het was toen dat hij me toevertrouwde, dat hij overwoog de politiek vaarwel te zeggen en aan het uitkijken was hoe hij zijn beroepsleven verder zou aanpakken.
 
Ik ben niet helemaal zeker over wat er verder gebeurd is.  Misschien bereikte de top van de partij het gerucht, dat Herman, een briljant econoom en intellectueel, overwoog de politiek te verlaten en werd hem een aanbod gedaan dat hij niet kon weigeren.  Herman bleef actief in de partij. Hij werd senator en kwam in de regering als jong minister. In 1988 werd hij voorzitter van de CVP.
 
Onze paden kruisten zich met tussenpozen tot in 1990, toen het belgische Parlement een erg liberale abortuswet stemde.  De belgische koning Boudewijn (1930-1993), een vroom katholiek, ging gebukt onder het feit dat zijn vrouw en hij geen kinderen konden verwekken en hij had aan vrienden verteld dat "hij liever troonsafstand zou doen dan deze wet ondertekenen".  De belgische politici, overtuigd dat de koning blufte, probeerden halsstarrig te verhinderen dat de bevolking op de hoogte zou geraken van de tegenwerpingen van de koning over de abortuswet.

Ik heb over deze kwestie een opinie-artikel geschreven voor The Wall Street Journal en werd onmiddellijk op de vingers getikt door de Belgische krant voor wie ik werkte.  De toenmalige belgische Eerste-Minister, een christen-democraat, had een boos telefoongesprek gevoerd met mijn hoofdredacteur, die voorheen woordvoerder was geweest voor die Eerste-Minister. Het werd mij niet langer toegestaan over de belgische toestanden te schrijven voor buitenlandse kranten.
 
In april 1990 werd dan het merkwaardige scenario uitgevoerd, waarbij de koning voor 1 dag afstand nam van de troon, zodat de liberale abortuswet kon ondertekend worden door de voltallige ministerraad, conform de Grondwet, en een dag later werd de koning terug tot de troon geroepen.  Dit alles greep plaats met medewerking van de Christelijke Volkspartij, geleid door de goede katholiek die Herman van Rompuy steeds pretendeerde te zijn. Ik schreef opnieuw een vervolgartikel over deze affaire voor The Wall Street Journal en werd onmiddellijk ontslagen door mijn werkgever "wegens ernstige fout".  Enkele weken later ontmoette ik Herman bij het huwelijk van een gemeenschappelijke kennis.  Ik stapte op hem toe voor een praatje en ik zag onmiddellijk dat hij erg ongemakkelijk reageerde.  Hij vermeed oogcontact en verbrak zodra hij kon het gesprek. Sinds die keer hebben wij mekaar nooit meer gesproken.
 
De politieke loopbaan van Herman ging verder.  Hij werd Begrotingsminister en vice-premier, Kamervoorzitter en tenslotte Eerste-Minister.  Hij bleef intellectuele en inteliggente boeken schrijven, maar in plaats van "het goede" te verdedigen, nam hij het nu op voor "het minste kwaad".  En hij vermeide zich in het maken van haiku's.
 
Twee jaar geleden maakte België de grootste politieke crisis uit zijn bestaan door.  Het land stond op het punt ineen te storten, ingevolge een beslissing van het Hoog Gerechtshof*  uit 2003, dat het  kiesdistrict BHV (omvattend de tweetalige hoofdstad Brussel en de omringende Nederlandstalige rand van Halle-Vilvoorde) ongrondwettelijk was en door het Parlement moest gesplitst worden.  Deze beslissing was het gevolg van een klacht, ingediend door een Vlaamse inwoner van het district Halle-Vilvoorde : Herman van Rompuy.
 
In 2003 maakten de Christen-democraten geen deel uit van de regering en Herman van Rompuy was leider van de oppositie.  Zijn klacht was bedoeld om de liberale belgische regering in de problemen te brengen.  De regering weigerde inderdaad de splitsing omdat de Fransalige partijen de uitspraak van het Hoog Gerechtshof niet aanvaardden.

 
Bij de federale verkiezingen van 2007 maakten de Christen-democraten van de splitsing hun hoofdthema en zij werden succesvol de grootste partij in Vlaanderen.  Herman had mede campagne gevoerd rond het thema van BHV.
 
De belgische crisis die nadien ontstond, sleepte zich voort van juni tot december 2007, gezien het onmogelijk leek een regering te vormen met voldoende Vlaamse en Waalse politici die het eens waren.  De Vlamingen eisten dat BHV zou gesplitst worden, zoals opgedragen door het Hoog Gerechtshof en de Walen weigerden. Tenslotte gaven de christen-democraten toe, zij kamen terug op hun verkiezingsbelofte en traden toe tot een regering zonder dat BHV gesplitst werd.  Om de afgang volledig te maken, stapten zij in een regering met meer Franstalige dan Nederlandstalige leden.  In de Kamer beschikt deze regering evenmin over een meerderheid Vlamingen, alhoewel 60% van de belgische bevolking tot de Vlaamse Gemeenschap behoort.
 
Herman werd Kamervoorzitter.  In die positie moest hij er over waken dat het Parlement en de Vlaamse verkozenen niet op eigen houtje een voorstel tot splitsing van BHV zouden stemmen.  Hij wendde alle mogelijke parlementaire maneuvres aan om de initiatieven terzak te fnuiken.  Hij liet zelfs op een dag de sloten van de vergaderzaal wijzigen, zodat het parlement niet kon bijeenkomen om te stemmen over de kwestie.  Hij presteerde het ook om gedurende een ganse week niet te komen opdagen in zijn kantoor zodat hij de brief niet zou lezen die de aanvraag bevatte om de kwestie op de agenda te plaatsen.  Al zijn tactieken hadden succes. 

Toen in december 2008 de belgische Eerst-minister ontslag moest nemen, ingevolge een financieel schandaal, werd Herman van Rompuy de nieuwe premier van een overwegend Franstalige regering, die niet representatief is voor de meerderheid Vlamingen in dit land.  Gedurende de voorbije 11 maanden, heeft Van Rompuy handig gemaneuvreerd om elk parlemenair initiatief in de BHV-materie weg te drukken.  Hiermede weigert hij de toepassing, opgedragen door het Hoog Gerechtshof, toe te passen ingevolge zijn eigen klacht...
 
Nu is Herman aangeduid om Europa te leiden.  Net zoals België is de EU een ondemocratische instelling, die gewiekste politici nodig heeft die zonder verpinken alles waar ze ooit in geloofd hebben, terzijde schuiven en die gewetenloos beslissingen opleggen aan de burgers die dezen helemaal niet wensen. Wij hebben lak aan democratie, moraliteit, het respect voor de wet, wij weten wat goed is voor de mensen.  En Herman behoort nu tot hen die weten wat goed is.  Hij heeft een hele weg afgelegd sedert de dagen dat hij de stijl van de belgische politiek verafschuwde.
 
Herman is zoals Saruman, de wijze tovenaar uit Lord of the Rings van Tolkien, die overliep naar de andere kant.  Hij gaf destijds om zaken die ook ons aan het hart gingen. Maar helaas nu niet meer.  Hij heeft zich opgesloten in een hoge zelfgebouwde toren en hij regeert over ons.
 
Paul Beliën
(vrije vertaling Ray)

* Hoog Gerechtshof = het grondwettelijk Hof

The Brussels Journal

40 personen zijn opgeleid (onder wie 5 minderjarigen), 9 zijn doorverwezen naar het parket.  1 auto is beginnen branden bij de doortocht van de meute, verschillende wagens werden enkel maar beschadigd. Het politiecommissariaat met de inboedel is afgebrand. (zoals terecht door een van onze reageerders opgemerkt : brandstichting na zonsondrgang is normaal Assisenhof) - 2 agenten zijn lichtgewond. 

Ministerin Turtelbaum bezocht vanmorgen de plaats van het gebeuren. In een sort frans dat qua uitspraak op het niveau staat van het Nederlands van haar collega Onkelinx, legt ze uit aan de RTL-reporter dat er hard moet opgetreden worden tegen de opstandelingen en dat het debat over deze "toestanden"  de ganse maatschappij raakt. Wat wij niet hoorden van de ferme ministerin, zullen wijzelf even zeggen in het Frans dat zij hopelijk zal begrijpen : "Celui qui brûle son derrière, doit s'asseoir sur les blaren" Helaas, zijn het nietde zwakke politici die de ene invasiegolf na de andere toelaten, die op de blaren zitten, maar wel de ontwrichte maatschappij. 

Een zelfzekere Yves Leterme bij de olijke keuning.  Zal Yves ditmaal BHV oplossen, zoals bij beloofde tijdens zijn campagne in 2007 ? Beantwoord onze poll in de linkerkolom.

Professor tot agent : "Waarom staat u zo afwijzend tegen deze lieden ? Hebben uw ouders u te weinig aandacht gegeven ? "

Rotterdam, 19 nov. Vijf Nederlanders, die in Nederland hun straf uitzitten na eerdere veroordelingen in Marokko, hebben dit najaar onmiddellijk ontslag uit de gevangenis gekregen, door een koninklijk gratiebesluit, ondertekend door de Marokkaanse koning Mohammed VI.
Koning Mohammed VI van Marokko (voorgrond) bij de opening van het Marokkaanse parlement in oktober 2009.
Foto AFP Zij behoorden tot de 24.865 gevangenen die afgelopen juli collectief gratie kregen wegens het tienjarig troonsjubileum van de Marokkaanse koning.

Gratiebesluit

Nadat het Nederlandse ministerie van Justitie van het gratiebesluit door de Marokkaanse autoriteiten op de hoogte was gesteld, zijn zij onmiddellijk op vrije voeten gesteld. Op korte termijn volgen nog eens 42 Nederlanders die ook gratie kregen, maar hun straf nog in Marokko uitzitten.

De gratieverlening en het onmiddellijke ontslag uit de gevangenis is opmerkelijk omdat het Nederlandse strafstelsel zo’n collectieve regeling helemaal niet kent. Gratie is in Nederland alleen mogelijk na individuele toetsing en onder strenge restricties. Zo moeten er nieuwe feiten bekend zijn die op het moment van veroordeling nog niet bekend waren, en moet er vaak nog een taakstraf worden uitgevoerd of een boete betaald.

Verdragen

De Nederlanders die meteen op vrije voeten kwamen, zaten hier hun straf uit op basis van de Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen. In verdragen met Marokko is geregeld dat nieuwe feiten over de straf in Marokko ook gelden voor gedetineerden die inmiddels naar Nederlandse gevangenissen zijn verhuisd.

Vrijlating van de Nederlanders die in Marokko vastzaten, was complexer. De Nederlandse ambassade in Rabat kreeg volgens een woordvoerder van Buitenlandse Zaken pas vorige maand de officiële lijsten met namen van de Marokkaanse overheid. Zolang die officiële lijsten er niet waren, bleef het onduidelijk wie er op vrije voeten zou komen. Bovendien speelde voor een aantal gedetineerden in Marokko het probleem dat zij in dat land nog boetes hadden openstaan. Wie die niet kon betalen, loopt alsnog het risico van een jaar celstraf.

Ambassade

De ambassade in Rabat heeft bemiddeld om daar via de procureur-generaal in Marokko alsnog regelingen voor te treffen. Het is daardoor volgens Buitenlandse Zaken nog niet duidelijk wanneer iedereen aan wie gratie is verleend, weer op vrije voeten zijn.

Ook in Nederland is gratieverlening uiteindelijk een besluit van de koningin, na raadpleging van de rechtbank, het Openbaar Ministerie en de minister van Justitie.

@ NRC

 Laat ons duidelijk stellen dat de uitvoering van straffen zowel vrijheidsberovende als andere waaronder het laten betalen van geldboetes, absoluut geen taak, verplichting , privilege of bevoegdheid is van de rechterlijke macht. Integendeel als er daarmee iets verkeerd loopt of niet gebeurt, is dat de uitsluitende verantwoordelijkheid van de uitvoerende macht en in geen enkel geval van de rechterlijke macht.

De uitvoerde macht heeft bovendien de taak om er voor te zorgen dat de derde staatsmacht haar taak naar behoren kan uitvoeren in normale omstandigheden en daarvoor de nodige middelen ter beschikking te stellen. Hetzij rechtstreeks, materieel met gebouwen, infrastructuur en uitrusting, hetzij met plaatsvervangende geldmiddelen.

Indien een van deze ontbreekt of systematisch blijft ontbreken is dit duidelijk een disfunctie in hoofde van de uitvoerende macht waarvan de rechterlijke macht het slachtoffer of het voorwerp is, en niet de auteur noch de schuldige, integendeel. Het is dus feitelijk een verkeerd woordgebruik om te spreken over justitie als men de rechterlijke staatsmacht en het jurisprudentieel apparaat bedoelt.

Het is even verkeerd om te spreken over het gerecht als men het ministerie van Justitie bedoelt die in feite maar een onderdeel is van de uitvoerende macht, onder leiding van de regering en haar “eerste” minister.

Uit wat voorafgaat mag blijken dat het ministerie van Justitie geen recht spreekt noch als burgerlijk gerecht -voor de eenvoud alles wat niet strafrechtelijk is- noch als strafrecht. Justitie spreekt geen recht doch voert alleen uit of verleent een sterk desnoods gewapende arm om beslissingen van de derde staatsmacht uit te voeren of te laten uitvoeren. Voor de goede orde, de maatschappelijke vrede; ter handhaving van de wetgeving en de overeengekomen regels en al dan niet stilzwijgende of met handgeklap tot stand gekomen contracten.

In het licht van de geschiedkundige achtergronden is het aan te bevelen van deze zowel als de actuele te plaatsen tegenover de economische, financiële en monetaire achtergronden. In 1830 werd het land onafhankelijk in het zog van de industriële revolutie die zich onmiskenbaar op gang had getrokken in de nasleep van de voorafgaande gewapende conflicten.

De uitgangspositie was dus gunstig zowel mercantiel en commercieel omwille van de geografische ligging op de breuklijn tussen noord en Zuid Europa als financieel door de steun van de toenmalige grootmachten in Oost en West en daardoor ook van hun bankiers.

Bijna tweehonderd jaar later is dit alles duidelijk niet zo. Het vertrouwen van de inmiddels zelf zeer labiel gebleken financiële wereld is alles behalve aanwezig. Ongeacht de structurele oorzaken kan men alleen maar vaststellen dat de Belgische munt niet meer bestaat, en het krediet van de natie zo goed als onbestaande is door budgettaire ontsporingen.Jarenlange spilzucht en verkeerde aanwending van schaars geworden en moeilijk vergaarde middelen brachten het tot schizofrenie gedoemde Koninkrijk tot over de rand van het failliet.

De resten van de activa worden begerig en onder de marktwaarde binnen gescharreld door buitenlandse groepen. De stijgende kosten van de uiteraard tot failliet gedoemde dhimmitude worden alsmaar hallucinanter. De dagdagelijkse ontzaglijke geldverspilling door, middels en voor het overheidsapparaat en aan servituten voor vakbonden en andere parasiterende instellingen zou in elk beschaafd land op zich alleen al een brevet geven van onbekwaamheid.

Gaius                                                 

Morgen aflevering vijf: “De actuele echtergronden.”

De politie van de zone Brussel-Zuid (Vorst - Sint Gilles en Anderlecht) heeft versterking gevraagd vanavond rond 19 uur toen een niet nader genoemd politiekantoor bestormd is geworden door tuig.

Volgens onderschepte SMS-berichten die van deze namiddag rondgestuurd worden, wil het crapuul wraak nemen op de vermeende "mishandeling" van boeven in de gevangenis van Vorst door politie-agenten.

De media verzwijgen tot hiertoe deze toestanden, in de hoop dat de kalmte terugkeert en er alzo niet moet over bericht worden.  De enige die enig nieuws laat doorsijpelen is de Franstalige RTL.

http://www.rtlinfo.be/info/votre_region/bruxelles

+ AANPASSING 22 UUR

Samenvatting : Politiekantoor en gemeentehuis Anderlecht zijn aangevallen met molotov-cocktails.  De brandweer heeft vlug de brandjes kunnen blussen.  Er wordt gevreesd voor verdere rellen in de loop van de nacht.  Voorlopig heeft de politie de bendes kunnen uit mekaar jagen. De aanleiding is nog steeds het politie-optreden tijdens de staking van de cipiers in de gevangenis van Vorst.  Intussen berichten ook de Vlaamse media over de opstand.

La police de la zone de Bruxelles-Midi (Forest, Saint-Gilles, Anderlecht) a mobilisé du personnel supplémentaire ce week-end et dès ce soir en raison de craintes de violences. Et elles étaient fondées : dès 19h00 ce vendredi soir, la police a procédé à une vingtaine d’arrestations administratives dans le quartier de Curreghem à Anderlecht. Des jeunes ont mis le feu au bâtiment du commissariat et de la  maison communale d'Anderlecht avec des cocktails molotov. Les pompiers ont aisément éteint de début d'incendie et les jeunes ont été dispersés. Les bandes se seraient réunies notamment place de la Vaillance et près de la station de métro Aumale, avant de se disloquer et de se reformer ailleurs. Les émeutiers ont brisé les vitres de voitures et saccagé des cabines téléphoniques.

De nombreux incidents devraient éclater cette nuit et durant tout le week-end dans ces quartiers difficiles de la capitale.

Les jeunes attaqueraient la police pour "venger" les détenus agressés à la prison de Forest

Ces émeutes seraient liées à l'affaire de maltraitances et humiliations raciales présumées de détenus à la prison de Forest par des policiers de la zone, a indiqué ce vendredi la porte-parole de la police locale, Fanny Wellens. "La police a appris que des sms diffusant des messages de haine circulaient", a déclaré la porte-parole de la police de Bruxelles-Midi. "Ces sms circulent parmi les jeunes à l'école. Nous ne savons pas jusqu'à quel point nous devons les prendre au sérieux", a-t-elle ajouté. La porte-parole de la police ne pouvait pas indiquer le nombre de policiers supplémentaires qui seront déployés au cours du week-end.

 
http://www.rtlinfo.be/info/votre_region/bruxelles/288053/emeutes-a-bruxelles-des-jeunes-incendient-un-commissariat