Distikstof-monoxide, oftewel lachgas, is een redelijk onschuldige drug. Rond 1800 werd in Engeland onderzocht of het als verdovingsmiddel bij operaties kon worden gebruikt. Intussen raakten veel gegoede burgers er verslaafd aan, onder wie de uitvinder James Watt. Je neemt het tot je door een ballonnetje van het spul in te ademen. Je voelt dan een kortdurende roes. Een enkeling krijgt visioenen, maar daarvoor moet een redelijk grote dosis worden ingenomen. Het is niet zo dat iemand echt gaat schaterlachen van lachgas, zoals sommige speelfilms suggereren. Mensen kijken meestal vreemd uit hun ogen of ze giechelen wat. De meeste mensen proberen krampachtig het lachgas zo lang mogelijk in te houden. Dat is nog best moeilijk, omdat lachgas sterk uitzet als het warm wordt.