Een volgend bezoek was gepland in Michelstadt maar door de opbouw van de kermis en de jaarlijkse bijenmarkt met Pinksteren is de motorhomeparking op de Festplatz aan de "Wiesenweg" afgesloten. Dit bezoek zal dus voor een andere keer zijn.

We vervolgen onze route naar het nabij gelegen stadje Erbach.  Een centraal gelegen en gratis camperplaats aan de "Wiesenweg" vinden we bij het buitenzwembad Alexanderbad.  Voorzien van aansluitingen voor elektriciteit en water. Vanaf daar is het slechts een paar minuten lopen naar het stadscentrum. Het historische stadje is gelegen aan de Mümling, een bijna 60 km lang zijriviertje van de Main. 

Langs de Mümling en in de oude binnenstad vertellen romantische vakwerkhuizen en gebouwen die bij het kasteel horen, over de bewogen geschiedenis van de stad.  De geschiedenis van de stad is nauw verbonden met het grafelijk huis Erbach, dat tot de Rijn-Frankische adel behoorde en tot 1806 het regentschap in de regio bezat.

Een standbeeld van de belangrijkste vertegenwoordiger van de familie, graaf Franz I, in Romeinse toga, siert op het marktplein. Hij introduceerde het ivoorsnijwerk in het Odenwald en wordt als een belangrijke archeoloog beschouwd. 

Kenmerkend voor het stadsbeeld is het kasteel Erbach. Het "nieuwe" gebouw van 1736 dat vandaag de dag te zien is, werd gebouwd op de fundamenten van een middeleeuws kasteel maar kreeg pas in 1902 zijn huidige neo-barokke buitenkant. Deze omvatten de raamomlijsting, het kasteelportaal en het balkon met uitzicht op het marktplein. Het oudste deel van het kasteel is de machtige donjon. Net als de rest van het kasteel werd de toren gebouwd op eikenhouten palen, waarvan sommige tonnen wegen. Het paleisensemble omvat ook de laat-barokke oranjerie met de paleistuin - de zogenaamde lusttuin - die met grote toewijding wordt gekoesterd en verzorgd.

Niet alleen de gebouwen maken het stadje romantisch. Een wandeling langs de oever van de Mümling brengt ons,  stroomafwaarts van het stadscentrum, naar de Mümling Promenade, een aantrekkelijk lokaal recreatiegebied.

We blijven in Hessen en onze volgende korte stop is in Seligenstadt op de motorhomeplaats "Am Schwimmbad 5" naast het zwembad en een minigolfbaan. Op korte afstand van het mooie historisch stadje en tevens de geboortestad van de schilder Hans Memling.  

Seligenstadt heeft een groot aantal historische gebouwen en vakwerkhuizen uit de 17e en 18e eeuw, waarvan sommige rijksmonumenten zijn. Daarom maakt de stad ook deel uit van een van de Duitse vakwerkhuisroute.

Het belangrijkste gebouw in Seligenstadt is de Einhardbasiliek van St. Marcellinus en Petrus; sinds 1925 draagt het de eretitel van Basilica minor, toegekend door paus Pius XI. 

Einhard († 840), biograaf van Karel de Grote, kreeg de nederzetting "Obermulinheim", zoals het dorp oorspronkelijk heette, in 815 cadeau. In Rome verwierf hij op onduidelijke wijze de relikwieën van de martelaren Marcellinus en Petrus, die hij naar Seligenstadt overbracht en stichtte rond 828 het klooster van Seligenstadt. Het klooster werd een economisch en politiek centrum en verwierf uitgebreide bezittingen. Tot op heden is het nog steeds een immens en goed bewaard complex met een mooie aangelegde tuin.  De ongeveer 700 meter lange kloostermuur rond de abdij, is een van de weinige bijna volledig bewaard gebleven kloostercomplexen in Hessen.

De stadsversterkingen uit de12e eeuw en versterkt in de 15e eeuw, hadden oorspronkelijk vier poorttorens en zes bolwerktorens. Van de stadspoorten is alleen de Steinheimpoort van 1603 tot 1605 bewaard gebleven, drie van de bolwerktorens staan nog overeind. 

Het stadhuis op het marktplein werd in 1823 gerenoveerd en is het enige classicistische gebouw met grote arcades.  De vierkante toren is afkomstig van de voormalige parochiekerk, die werd afgebroken toen de gemeentelijke parochie in 1812 de Einhardbasiliek overnam.

Na een bezichtiging van dit alles rijden we verder.

Onze volgende stopplaats. Een rustige locatie speciaal voor motorhomes aan de "Himmelsbornweg"  op slechts 500 meter afstand van de historische oude binnenstad Idstein.

Via het pad langsheen de Wolfsbach komen we al snel bij de 1^ste vakwerkhuizen van de stad.

De schat van Idstein is het oude bouwweefsel: vakwerkhuizen uit de 15e tot de 18e eeuw, sommige met rijk houtsnijwerk, aristocratische woningen en de voorheen statige groep gebouwen in de bovenste Schloßgasse met zijn heksentoren en kasteel. Het pittoreske ensemble van gebouwen van de Kanselarij poort tot de "Heksentoren" werd gebouwd tussen 1497 en 1588 en diende als administratieve en residentiële doeleinden.

Het Killingerhaus op deKönig-Adolf-Platz, tegenwoordig het VVV-kantoor en stadsmuseum, is een van de mooiste van de Idstein-vakwerkhuizen en degene met de rijkste gebeeldhouwde ornamenten. De Kanselarijpoort, werd in 1497 gebouwd als graafkanselarij. Op de eerste verdieping bevindt zich de feestelijke, ruime trouwzaal van de burgerlijke stand.

We wandelen door de Kanselarijpoort naar de Schlossgasse en komen langsheen het voormalig kasteelcomplex, een massief stenen gebouw met vakwerkgevel en traptoren dat dienst deed als "Nieuwe Kanselarij", vervolgens langs het oudste nog bestaande gebouw in Idstein en het herkenningspunt van de stad, de donjon, genaamd de Heksentoren. Maar als je heksen in de toren vermoedt, zul je teleurgesteld zijn. Deze zaten niet gevangen in de heksentoren maar in een kleine toren op de stadsmuur. In feite hield een torenwachter vele eeuwen de wacht op de toren. Zijn belangrijkste taak was het in de gaten houden van vuur. Er is vermoeden dat de donjon ook een schuiltoren was voor het garnizoen van het kasteel, in ieder geval zijn er aanwijzingen voor een dergelijke functie in het metselwerk. Het is nog steeds niet duidelijk waarvoor de 7,50 meter diepe kerker werd gebruikt - de heksentoren bewaart nog steeds zijn geheimen...

Tenslotte komen we aan het Residenzschloss, het woonpaleis in renaissancestijl van de graven en prinsen van Nassau-Idstein met kasteeltuin. Het kasteel werd achtereenvolgens gebruikt als Nassau centraal archief, herstellingsoord, reservehospitaal, kazerne, buitenschoolse woning, lerarenopleiding en opnieuw als militair hospitaal en sinds 1946  huisvest hier het Gymnasium.

Elk straatje heeft zijn eigen charme. Je kan hier uren rondlopen in het stadje. Honger of dorst moet je niet lijden, cafeetjes en restaurantjes in overvloed. Het enige minpuntje voor sommige is misschien de afstand naar een supermarkt maar je geraakt er vanzelf met de fiets al is het wel even klimmen.

Bad Camberg, gelegen in de zogenaamde "Goldener Grund" - vanwege de goudgele korenvelden - is volgens hun website altijd een bezoek waard met o.a. het kuurpark in het hart van de stad met kruidentuin en watertrappelbad. Camberg is sinds 1927 een Kneipp-kuuroord en werd in 1937 de titel van Erkend Spa toegekend. Sinds 1977 is Camberg een door de staat goedgekeurde “Kneipp-spa” waardoor de naam "Bad" werd toegekend aan Camberg in 1981.

Na ons geïnstalleerd te hebben op de camperplaats in de "Jahnstrasse" maken we een wandeling naar het hoger gelegen marktplein met veel hoogwaardige gerestaureerde vakwerkhuizen. De bronzen geit bij de fontein mekkert niet maar kijkt nieuwsgierig naar de drukte op het plein. Meer dan 1000 jaar geleden was dit het centrum van het dorp "Cagenberg", waaruit de stad zich sinds de 13e eeuw ontwikkelde.

In 1357 probeerden roofridders de stad te beroven. De legende gaat dat alle Cambergs dronken waren en sliepen toen ze de stad binnen vielen. De stadsmuur was toen nog in aanbouw. Er woonden echter eksters (in het dialect Atzeln), die de overvalpoging opmerkten en alarm sloegen. Als gevolg hiervan werden de Cambergs gewekt, de aanval werd verijdeld en de rovers sloegen op de vlucht. Tot op de dag van vandaag wordt de Atzel daarom beschouwd als de "onofficiële heraldische vogel" van de stad.

Alleen restanten van de voormalige stadsversterkingen zijn bewaard gebleven. Twee van de voormalige 13 torens staan nog overeind. De bovenste en onderste poorten geven de contouren van de historische oude stad, met in het midden het marktplein. De Untertor-turm staat in de volksmond bekend als de "Scheve Toren van Bad Camberg". De vakwerkhuizen hebben de typische kenmerken van gotiek, renaissance, barok en classicisme. De gebouwen zijn grotendeels ongewijzigd gebleven. In de 19e eeuw werden veel van deze vakwerkgevels bepleisterd vanwege de brandbeveiligingsvoorschriften van de Nassau-regering.

We wandelen verder tot aan het Amthof, het huidige stadhuis, een dominant gebouwencomplex met torens en een kapel. Van 1535 tot 1794 stond het Amt van Camberg onder gezamenlijk bestuur van het Huis Nassau en het keurvorstendom Trier. Het gebouw, waar ook een museum zich huisvest, met een lengte van 155 m is een lust voor het oog voor alle vakwerkliefhebbers.

We blijven hier 1 nacht en na bezoek aan de plaatselijke bakker op de hoek van de Jahnstrasse trekken we verder.

Overzicht van onze reis doorheen verschillende departementen en toeristische routes : 06/2023

De Burgenstrasse met sprookjesachtige kastelen en geweldige panorama's, de Vakwerkroute langs vakwerkhuizen in allerlei stijlen en kleuren, de Sprookjesroute  waar de gebroeders Grimm hun inspiratie vandaan haalden en mooie steden in het departement Thüringen in de voormalige DDR.

Met tevens wat geschiedenis en legendes van de streek en de bezochte stadjes. 

Na km’s autobaan starten we onze route in Hessen :