Carmen (46) heeft haar eigen verhaal. Zij trouwde en raakte zwanger. Haar man sloeg haar tijdens haar zwangerschap. Zij dacht dat het iets tijdelijks was. Het hoort erbij: Je hebt ruzie, de man wordt boos en dan slaat hij. Zij durfde er nooit over te praten omdat haar man dreigde hun kind uit het raam te gooien.

Pas toen de blauwe plekken op haar gezicht te zien werden en haar schoonzus het merkte heeft zij er een einde aan kunnen maken. Toch heeft het allemaal wel vier jaar geduurd. Ook de zus van haar man vond het walgelijk gedrag. Zij heeft het aan de rest van de familie kenbaar gemaakt.

Carmen zelf sprak er nooit over, want zij wilde haar ouders geen verdriet doen. En ook steeds wanneer zij besloten had weg te gaan volgden gesprekken met de wederzijdse families en berustte zij weer erin. Nooit heeft zij aangifte gedaan. Nu vindt zij het onnodig dat mensen het zolang volhouden.

bron darshan