Schimmen uit het verleden
Een briesje van ver gekomen,
komt spelen met mijn haar
een fluistering uit het verleden
legt zich te ruste aan mijn oor,
maant me het pad af te lopen
terug naar wat eens was
naar dat wat is geweest.
de lucht speelt besluiteloos
met paars,oranje,rood en roze
adembenemende schakeringen
die me verder lokken richting horizon,
ik loop door de schemering
groet de schimmen,
die zich langzaam los maken
uit de schaduwen
ontwaakt door de jaarlijkse stilte,
van de mensenwereld,
die hen niet laat verdwijnen
in de vergetelheid,
samen wachten wij op de dageraad van de vrijheid.
en als de zon mijn wangen zachtjes kust,
keer ik op mijn schreden terug.
Uit vlindergedachten
