Tot in de vroege middeleeuwen hadden de gewone onderhorigen van kasteelheren en kloosters geen naam.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Beginnende met de naam kan men een beroep doen op het woordenboek der familienamen in Vlaanderen en Frans Vlaanderen door Frans De Brabandere.

Een eerste onderscheid tussen personen van een gemeenschap werd gemaakt door het geven van een naam achteraf omschreven als voornaam .Verder onderscheid ,indien gewenst ,werd bekomen door een bij- of toenaam.

Omstreeks 1200 tot 1300 werden vele toenamen wegens stedelijke vorming ,en door het verwerven van persoonlijk bezit ,erfelijk ,en werden dus familienaam.

Paus Gregorius XIII stelde in 1582 een tijdrekening nieuwe stijl voor ,met jaarsindeling van 1 januari tot 31 december .Vanaf 1 januari 1583 werd deze tijdrekening in gebruik genomen in onze streken .Voordien begon en eindigde het jaar met paasdag ,waarvan de datum kon vallen tussen  22 maart en 23 april van onze tijdrekening.

De kerkvergadering van 1545 tot 1563,concilie van Trente ,gaf opdracht aan al de parochiepriesters de geboorten ,huwelijken en overlijdens te akteren .Rond 1600 vinden wij in onze parochies de eerste  parochieregisters .De voornamen werden gelatiniseerd naar de heilignamen ,en voor de familienamen moesten de geestelijken voortgegaan op het gehoor ,en volgens de uitspraken van het plaatselijk dialect .Vandaar dat familienamen verschillend zijn opgenomen ,ondanks dat het om dezelfde naam ging. Deze afwijkingen in de spelling van de familienamen komen veel voor na de opvolging van een priester door een ander ,en bij verhuis van een familie van de ene parochie naar een andere .Nochtans nam ook een zelfde priester het niet altijd zo nauw de vorige schrijfwijze van een geboorte te achterhalen .Uitwisseling van gegevens tussen de parochiepriesters of navraag bij de vroegere parochie was blijkbaar geen gewoonte .Niet verwonderlijk ten andere wanneer wij leren wat al militaire rooftochten en plunderingen onze voorouders en voornamelijk de kerken en kerkschatten hebben moeten verwerken ,en rekening houdend met de toenmalige verplaatsing en communicatiemogelijkheden.

Vanaf 1790/1815,de periode van de verplichte verfransing ,werden de Latijnse voornamen zoveel mogelijk verfranst en de parochieregisters vervangen door de registers van  de burgerlijke stand:

                         Josephus werd Joseph, daarna Jozef  

                         Joannes werd Jean, daarna Jan

                         Petrus werd Pierre, daarna Peter of Pieter

                         Franciscus werd Francois, daarna Frans

In de periode ,ook na  1831,werden veel familienamen nogal wat geamendeerd .Vanaf 1860/1870,met een geleidelijke alfabetisering werd de familienaam van de vader ,echtgenote of overledene over het algemeen correct overgenomen en de akten in de streektaal gesteld.