Klei, het geheugen van de handen. 

      Een eerste primitief resultaat.
      Maar het was leuk.
      Ik besloot toen om scholing te volgen.

              

Als kind reeds was ik gefacineerd door tekenen, boetseren en schrijven. Ik kreeg er nooit genoeg van. Nu ligt een en ander ergens op zolder en ik vind het niet direct terug, maar misschien toon ik het later nog wel. Vele jaren na mijn jeugd heb ik opnieuw een penseel in de hand genomen en in de oost-indische inkt gedoopt. Het werd een nieuw begin waarbij ik de smaak van het creëren opnieuw te pakken kreeg. In dit eenvoudige werkje ligt een klein verhaal van een blaadje dat op een dag zijn vertrouwde tak verliet.    

De eerste lijn op een blanco blad is altijd moeilijk. Je weet nog niet precies waar ze heen gaat. Zo is ook deze nieuwe blog, al is het niet mijn eerste, een nieuwe uitdaging. Maar ik verheug me op deze tocht met zijn onverwachte ontmoetingen. De weg is immers dikwijls boeiender dan het resultaat dat meestal slechts een kort euforisch moment is.  Enfin, de eerste stap is hier gezet en dra volgt alvast meer. Nog even geduld beste bezoek(st)er.

(Ook de beslissing om het laatste punt te zetten en je werk af te maken, vind ik moeilijk.)