|
Ik was nog maar een kind toen ik me in de fantasie verloor.
Al kon ik met moeite lezen en amper schrijven, ik bedacht
mijn eigen verhaaltjes. Ze leken wel uit het niets in mijn
hoofd te komen.
Elke avond vertelde ik ze aan mijn broer die naast me
in de kuil van de matras lag. Tot de zandman kwam en we
samen in onze dromen vergleden.
Had ik ze toen maar kunnen opschrijven. (*)
(* aangepaste regel na pientere reactie van Wim) ;-)
|
