Rugul , het schorrenspook.    ( info, voor wie wat meer wil weten )

In de jaren 60 kampeerden we ieder verlof met gans het gezin in de schorren van het Verdronken land van Saeftinghe.( nabij de Ouden Doel.)   Buitengaats in de wildernis van schorren en slikken !  Ons water en voedsel dienden we over de Scheldedijk  te voet (600m enkel) aan te dragen. Met een gezin van zes en gewoonlijk een paar extra gasten (neven en nichtjes) was dat een hele opgave. De eerste jaren sliepen we gedurende weken in een tent met slechts een enkel zeil. Bij regenweer mocht je dat niet aanraken. En bij  springvloed dienden we op de dijk te vluchten. Heel onze inboedel diende dan op de dijk gelegd. De muurtjes van de canadese tent, die extra tegen stormwinden verankerd was,  werden dan opgerold en het water liep gewoon door onze open tent. Terwijl wij (groot en klein) op de dijk wachtten tot het water terug trok en we weer alles naar de tent droegen en verder konden slapen. Vader die onderwijzer was, kookte iedere avond voor ons havermoutpap op een alcoholvuurtje (Primus) . Onze lepel bleef er vanzelf recht in staan.  Terwijl wij op een rijtje aan de ingang van de tent onze pap lepelden, vertelde hij ons zijn verhalen. Ook het verhaal van Rugul was er een van. Ik schrijjf dat nog wel eens op.