|
Kunst ? Ach kom! Stop me nu niet in een doosje!
Terwijl ik iets maak, denk ik geen moment aan kunst.
Het kan me ook niet schelen of het 'kunst' wordt.
Ik heb geen behoefte om gedwee het grillig spoor van
de kunstexperten te volgen.
Ik geniet gewoon van het creëren en van een kortstondig
euforisch moment als het werk klaar is.
Waarna de creatie er gewoonlijk verwaarloosd (*) bij blijft liggen.
Je mag dit genieten misschien wél een vorm van 'levenskunst' noemen.
En verder bekijkt de toeschouwer het zelf maar.
Ik blijf er een vrije mens bij.
(*) vb : 'Mijn Toscaanse schone' (zie haar foto op dit blog) ligt nu bijna
20 jaar in de living op de grond op haar sokkel te wachten.
Ik heb, wel wijselijk, mijn zuiderse lieverd geen mond gegeven.
|
