De eerste liefde

je bent mijn eerste en laatste vrouw

mijn enigste liefste

waar ik met heel mijn hart van hou

je bent nog steeds de enige waar ik voor leef

je bent nog steeds de enige aan wie ik mijn hart geef

ik zal dan maar in eenzaamheid sterven


ook al weet ik dat ik voor jouw liefde zou moeten vechten!

maar dan verlies ik je volledig uit het zicht

en al mijn bestaansrechten

en belandt ik terug in het gesticht


waar ik dan opnieuw voor jouw een liefdesgedicht schrijf

het is altijd geschreven recht vanuit mijn hart

zodat ik toch nog ergens met je verbonden blijf


ik lig alleen, maar toch leg ik mijn hand op je hart

het gedacht vertrouwt mij in mijn eenzame nacht

ik wil je meer dan eeuwigheden in mijn hart laten leven

dat er geen angst meer afspeelt

in jouw en mijn volledigheid

bij mij heb je altijd je vrijheid meer dan ooit verdient

een vrijheid dat niet meer tikt als een klok in tijd

het enigste wat ik kan hopen

is om mee met jouw in die tijdloze klok rond te-lopen


mijn liefde voor jouw zit in mijn hart en in mijn stem

iets wat in alle eeuwen voorbij, gewoon doorleeft

iets wat door niemand anders kan worden getemd

je bent de liefde die in mijn hart en herinnering vastkleeft

hoe moeilijk het ook voor mij is
maar...sorry dat ik je nog steeds mis

ik zal deze liefde blijven dragen

in al mijn levensdagen

22-01-2018 om 14:32 geschreven door artist_creation

Verlangens

Als ik een fles kon vullen
met de tijd van jou en mij
dan zou ik die kunnen delen
een glimlach op gezichten
om wat voorgoed tussen ons
voorbij ging en nog steeds
spookt in de uren van slaap en droom

19-01-2018 om 18:43 geschreven door artist_creation

winterlicht

van het volgende pad geen weet
dolende in het rond

zij heeft zich in het wit gekleed
als stilzwijgend verbond

naderend in het doffe licht
maagdelijk zelfs, nog onbetreden

gebukt onder vers gewicht
zomaar uitgegleden

wat doet eigenlijk nog zeer?
ik voel me licht in ‘t hoofd

zonder verwijten over en weer
het verleden gedoofd

getuigenis van onmeetbaar vermogen
(de hele hemel hoog)

om mijn lichaam te gedogen
- ‘n koele vlok in ‘t oog

17-01-2018 om 01:24 geschreven door artist_creation

Ieder zijn wereld

Ieder zijn wereld
Voor zichzelf
Met vragen
En nog meer antwoorden
Voor de buitenwereld
verborgen
Ieder zijn eigen wereld
Met of zonder zorgen
Alleen of gedeeld met iemand anders
Sommige zijn doodongelukkig
Zonder eigen wereld
Laat het nooit zover
Komen
Je eigen wereld laat je
Dromen
Je leert ook jezelf
Kennen
En boven al
Je eigen wereld laat je
Trots zijn
Maar
Te veel
Trots
Doet de hele wereld
Pijn

14-01-2018 om 00:00 geschreven door artist_creation

HEROES

Heroes

Voor velen waren ze een held
en lieten hun heldenstatus welgevallen.
Het waren zelden sympathieke mensen.
Ze hadden merkwaardige dingen verwezenlijkt,
maar als mens scheerden ze geen hoge toppen.

De Grieken hadden dit al vroeg begrepen.
Hun goden hadden uitzonderlijke talenten
maar ook zeer grote gebreken.
Het waren uitvergrote mensen met gaven
en driften, ze ruziën, zijn jaloers en wraakzuchtig,
tarten het noodlot en worden erdoor ingehaald.

Wie mij het dichtst lijkt te komen als held
Is Nelson Mandela.
De wijze waarop hij zijn land
de verzoening tot stand bracht
na het einde van de apartheid.
Een indrukwekkende man
die een grote sereniteit uitstraalde.

De heldenwereld van historische figuren
ligt in gruzelementen op de vloer van de tijd.
Zo zong David Bowie
They are heroes, just for one day.

11-01-2018 om 00:00 geschreven door artist_creation

Zotte vagebond

Zotte vagebond

Het was aan de oevers
van de onstuimige rivier
in dat onbeschermde land
dat land van mens en dier
waar hij zijn spiegelbeeld verloor
aan de projectie van de bloemenvriend
een roos in de woestijn

hij gaf bezittingen aan de armen
zijn fiets aan een dokter
zijn horloge aan een astronoom

en hij had geen woorden nodig
al zijn gebaren waren komma's
komma's van het vee op het gras
komma's van de zee
en van het denken van de bloemenvriend
een tulp op het dak van de kerk

en in de komma's van het denken
hij was in dat onbeschermde land
achter de laatste komma beland.
 

08-01-2018 om 16:13 geschreven door artist_creation

Loslaten van.....

ik moet het lossen
het laten gaan
de droefheid in mijn wezen
de pijn om mee om te gaan

stil zal ik zijn
een taal vol verdriet
verwoorden van gevoelens
meer zal er niet zijn

een ster aan de hemel
met liefde voor hen
verlatend een wereld
geen leven maar in hart de ziel

zwijgend ga ik verder
een stilte verwoord ik nu
de hele omgeving
geeft me een hart onder de riem

04-01-2018 om 00:00 geschreven door artist_creation

2018

het lijkt wel
of ik stiller word
naarmate de dagen
aftellen

alsof gedachten
doorheen de dagen van het jaar gaan
en hier en daar
ontroerd
even stilstaan

om tot het besef te komen
dat ik velen danken mag
voor de mooie momenten
en alle steun
waardoor ik 2018 in zal gaan
met een lach
en ook nieuwe dromen

01-01-2018 om 15:41 geschreven door artist_creation

Het nieuwe jaar

Het nieuwe jaar

Altijd opnieuw hopen we op een beter jaar.
Als 2017 verjaart, hopen we op welvaart,
meer begripvol zijn.
niet leven met voortdurende hartenpijn.

De wereld van vandaag is eenzaam
ook niet verdraagzaam.
Er wordt gemoord,
het leven van een kind in de kiem gesmoord.

De draad van hun leven is voor sommigen kort.
De ene vertrouwt de andere niet meer,
zelfs in eigen familie kan het verkeerd gaan,
waar zijn we mee bezig, waar is onze eer?

Laten we voorgoed iedereen gerust.
Maar het is een druppel op een hete plaat,
die voor velen vergaat in haat.
Laten we beginnen, met elkaar weer liefde te geven,
zodat de aarde onder onze voeten niet meer kan beven.

29-12-2017 om 20:32 geschreven door artist_creation

Sneeuwvlokje

Sneeuwvlokje

Omringd in een witte wereld
zo puur en rein.
Ik wou dat ik een sneeuwvlokje kon zijn
dwarrelend en zo licht.
In een witte wereld dat is een prachtig gezicht.

26-12-2017 om 00:00 geschreven door artist_creation

Weer is het kerstmis

weer is het kerstmis
alom branden er lichtjes
de flikkeren kaarsjes
verspreiden warm licht
 
gevoelens zijn weemoedig
gedachten gaan naar hen
die je op deze dagen
het meeste mist
 
en alweer besef je
als je kijkt naar de foto’s
je mist pas iets
als het er niet meer is
 
ze komen niet meer
bezoekjes zijn uitgesloten
deuren zijn voor altijd gesloten
alleen het hart blijft open
 
het gemis zal altijd blijven

23-12-2017 om 14:01 geschreven door artist_creation

Kerst

Het licht dat door het duister straalt

Al eeuwen

Kerst wordt weer onthaald

Laat het gevoel van vreedzaam ‘samen zijn’ vooral de eenzaamheid overschreeuwen

20-12-2017 om 16:25 geschreven door artist_creation

Oase van licht

In een oase van licht,
schemert de liefde van jou.

Fluweelzacht,
neemt jouw hand de mijne.

In een oase van licht,
schittert de stilte.

De stilte gevuld met prachtige kleuren,
uit de oase van het zachte licht.

De kleuren vermengen zich,
jouw gestalte krijgt vorm.

Samen wandelen wij door het licht,
de oase neemt ons mee.

De warmte is voelbaar,
daar waar jouw lippen de mijne kussen.

Een oase fluweelzacht,
daar waar de liefde schittert van jou!!!

19-12-2017 om 00:00 geschreven door artist_creation

Sneeuwvlokje

Sneeuwvlokje

Omringd in een witte wereld
zo puur en rein.
Ik wou dat ik een sneeuwvlokje kon zijn
dwarrelend en zo licht.
In een witte wereld dat is een prachtig gezicht.

17-12-2017 om 00:00 geschreven door artist_creation

Feest dat ons allen wil wenken

Kerst is weer geboren

Vreugde rondom het Licht

Tezamen mogen wij gloren

De ogen op dankbaarheid gericht

In vreedzaamheid geborgen mogen zijn

(Innerlijke) klokken luiden naast klinkende glazen wijn

Naast vieren ook gedenken

Feest dat ons allen wil wenken

15-12-2017 om 21:10 geschreven door artist_creation

December

December

Armoedig is het winterlicht
dat de kamer binnenvalt
terwijl ik schrijf.
Op het gras liggen
de laatste bladeren van de plantaan.
Takken zijn donker in december,
ze lijken dood.
Buiten is ogenschijnlijk niets te zien,
daar kun je lang naar kijken.
Het brengt rust in je ziel
en voedt het verlangen
naar een sober leven.

09-12-2017 om 20:45 geschreven door artist_creation

Wintervriend

Wintervriend

Soms vriezen de boze uren
als dagen aan de winters
van onze oude appelbomen

een andere dag is het vuurwerk
een jaar dat is begonnen
met het knagen aan de tijd

veel vaker is het vragen
niet aan antwoorden gebonden
we raken elkaar niet kwijt

als de nacht komt met vrijheid
slaapt de dag door wild verlangen
we dragen elkaar door de tijd

in ijzel, hagel, sneeuw en ijs
we raken elkaar niet kwijt
in de bevroren adem van het lied.

03-12-2017 om 19:52 geschreven door artist_creation

vloeiden liefde

vloeiden liefde
 
 
ik ken
de druppel
heb hem mijn
hele leven gebruikt
steeds kleine beetjes
huilde nooit voluit
 
hij groeide
niet mee
prikte vaak
achter mijn ogen
meer stond ik
dan niet toe
 
boog voorover
kuchte wat
wendde mij af
snoot mijn neus
toen was het over
ik had geen keus
 
pas met jou
werd het anders
hij wilde erbij
druppels groeiden
vloeiden liefde
het alleen zijn voorbij

29-11-2017 om 16:30 geschreven door artist_creation

Spanning

niet weten
welke kant

’t opgaat
is het goed of fout

verzetten of
juist gelaten

de uitkomst
laten komen

dan zoekt ’t hart
hoe het wil reageren

gaat ’t hoofd mee
of staat alles stil?

24-11-2017 om 16:11 geschreven door artist_creation

Bestemming

De weg stopt
doodlopend maar niet zonder lering
de weg werd getoond
nu vrijgelaten

Mijn eigen weg vervolgend
de route lopend
enkele bestemming
mijzelf eren

Doen wat mijn hart mij toedraagt
wat mij wijst
hetgeen voelend
datgeen volgend

20-11-2017 om 22:36 geschreven door artist_creation