O ja, toch maar koffie zei ik tegen mezelf, want drink keuzes zijn overdag wat beperkt, het blikje Pascual bewaar ik tot merienda tijd .Eergisteren na afloop van de pace-maker controle in hospitaal USP te Marbella heb ik in de cafeteria na afloop van de controle een Pascual gedronken, ontvette melk gemengd met vruchtensap, heerlijk. Gelukkig verkoopt de super beneden me ook Pascual . De controle pace-maker was OK, over een jaar terugkomen. Van dat gehang tegen de muur van de vestibule van het hospitaal was ik doodop geworden , het Pascual drankje verbeterde mijn stemming en moeheid onmiddellijk, toen Maarten me uit de cafeteria kwam ophalen , liep ik dan ook opgewekt met hem mee naar de auto. Jammer genoeg heb ik geen foto's van belang meer om te kunnen scannen, mijn legpuzzel manie behoort tot het verleden, nieuwe hobby zoeken, want steeds lezen is het ook niet, moet eerst maar weer eens nieuwe boeken bestellen bij Bol . De televisie stelt ook niet zoveel meer voor, vandaag begint er een serie met de titel "De zomer draait door", Mijn dagsluiting "Pauw en Witteman" komen na de zomer terug.

ER is er nog wel een maal per week. Ik zal toch eens iets met het Paint programma moeten doen, na het lezen voor de tweede keer van "Het meisje met de parel" vind ik het nog erger, dat creatief schilderen nooit mijn hobby kan worden, ik mis daar gewoon de aanleg voor.Beste mede bloggers een heel prettig weekend gewenst, Ommekiek.

De slotsom van mijn met de zee meedeinende en ochtend sherrie wat benevelde gedachten was "laat ik nu eerst maar eens iets gaan eten. dan komt alles wel weer in orde: een waarheid als een koe, want zonder eten komt er niets meer in orde.Een leven kan ineens afgelopen zijn, zelfs zonder dat magere Hein vooraf waarschuwde, ook mijn vriendin Lucie werd onlangs wakker "zonder hoofd" zoals zij haar plotseling afwezige geheugen betitelde.Geluk bij een ongeluk is, dat zij in een prachtig ruime verzorgingsflat woont waar doorheen zij zich met haar rollator kan bewegen. Lezen gaat niet meer, bij wijze van spreken is zij aan het eind van een zin het begin al vergeten, begrijpt ook niet meer wat zij leest. Niet meer kunnen lezen vindt ze verschrikkellijk. De arts sluit a priori verbetering in de loop der tijd niet uit, hopenlijk kan zij nog wel van haar cigaretje genieten, als verwoede langdurige rookster heeft zij vele ongemakken over zichzelf af geroepen.

Zou Sarah's stoel de oorlog hebben overleefd?Het was 'n ouderwetse

crapaud waarin je helemaal tot rust kwam na inspannende bezigheden.

De eerste keer dat ik bij de familie van vriendin Wil thuiskwam om haar met algebra te helpen werd ikverwelkomd door haar moeder die me zei "ga lekker zitten"Ik liep naar die grote leunstoel en hoorde "nee niet op die stoel, dat is Sarah's stoel".Ik zag geen Sarah, alleen Wil's moeder, ik begreep ook al was Sarah er niet, er ook dan niemand in haar stoel mocht gaan zitten. Even later kwam Wil met twee kopjes thee op een blad binnen,zij en ik gingen naar haar kamer.Wil heeft nooit een jodenster gedragen zij zag er met haar donker-blonde haren niet joods uit, de hele familie verhuisde in het begin van de oorlog naar een andere buurt. Ik heb jammer genoeg ,ook niet na afloop van de oorlog ,meer iets van de familie gehoord, zelf woonde ik na de oorlog ook ergens anders.Ik vertrouw er maar op, dat zij hebben kunnen onderduiken en niet bij een razzia zijn opgepakt.Als Sarah de oorlog goed heeft overleefd,dan heeft haar stoel het ook,want voor brandhout in de honger winter was de crapaud totaal niet geschikt.

Het is woensdag en de dag dat Rodika mijn flat grondig schoonmaakt. En het regent, die regen is een zegen voor de Spaanse groente-en fruitteelt.

Rodika heeft alle vensters blinkend schoongemaakt, had daar naar Spaanse en dus ook roemeense gewoonte een krant bij nodig en dit was een probleempje, omdat ik de krant alleen via internet lees, gelukkig lag er in de logeerkamer nog een. Roemenen die willen werken kom je thans overal in Spanje tegen: bij huishoudelijk werk, als klusjesman enfin voor alle werk waarvoor weinig opleiding nodig is. Door de regen moest Paola haar voorgenomen trip met Yasmin en vriendin met kind naar Madrid uitstelllen, als het morgen nog regent komt er een reisprobleem om de hoek kijken, want ze zouden gaan naar een soort Disney uitspanning en moeten Zondag weer in Spanje terug zijn. Omdat mijn kleuren cartridges op zijn en mijn zoon geen tijd heeft die bij El Campo te kopen en langs te brengen, ga ik strakjes maar weer als tijdverdrijf legpuzzelen, het leven wordt zo langzamerhand wel "boring".Inmiddels is het voor Rodika tijd om naar huis te gaan.

Met het scannen van oude foto's, foto's uit vervlogen tijden beleef je de hoogtepunten opnieuw uit je vroegere-in mijn geval- o zo drukke leven met man, 4 kinderen, vriendjes van die kinderen ,zeilsport evenementen, zeepkisten races, de christoffelberg in Curacao beklimmen als onderdeel van een vakantieplan voor de jeugd. Vuurwerk afsteken op oudjaar na eerst oliebollen met geestrijk vocht naar binnen te hebben gewerkt. De kinderen die in tenten wilden kamperen in Brakkeput opzoeken en zien hoe de boter die op de boterhammen gesmeerd moest worden, te smelten lag in de zon, inplaats dat die in de daarvoor bestemde koelbox was opgeborgen. Maar wie daar op let is een kniesoor was een familie slogan.Die oude foto's roepen allemaal goede herinneringen op , mijn vader die me in een sleetje voorttrekt op de sneeuw, die in de winter met me schaatst naar het Kalfje aan de Amstel, mijn muzikale broer Eelko, die me vaak "stuk goud" noemt. Natuurlijk zijn er ook vele verdrietige momenten geweest, mijn vader van wie zijn rechter arm hangend aan een tram door een uitstekende pen van een vrachtwagen tot net boven de elleboog efgerukt werd. Scannen van foto's brengt de vroegere tijd levensecht vergroot.

stroom

Mijn kleindochter Linda die in Nederland woont, zei ver voor de Euro-tijd eens,toen zij in Spanje stroomstoringen meemaakte "Het lijkt hier wel een ontwikkelingsland"en we zijn nu een heel stuk verder in de tijd, maar als het hard regent en/of stormt of onweert in de verte, is stroomuitval nog steeds een voorkomend verschijnsel in Spanje en erg lastig als je net aan het koken bent en geen gas hebt,maar alleen electra. Vanavond zei mijn bureaulamp pang dan heb je ook zonder stroomstoring geen licht, maar gelukkig doet de televisie en de computer het dan wel. Voor mij zou op mijn hoge leeftijd het leven zonder computer een stuk moeilijker zijn ,ik zou geen boeken , geen dvd's, geen legpuzzels meer via internet kunnen bestellen, autorijden doe ik gezien mijn leeftijd ook niet meer,daar was trouwens toch geen lol meer aan door alle parkeer problemen, een taxi is veiliger en brengt je vlakbij waar je zijn moet. Hoe ouder ik word hoe eenvoudiger het leven wordt in deze computer tijd.

En hoe ouder ik word hoe minder gehaast ik ben, ik zet nog wel trouw in mijn agenda de dingen die ik me voorgenomen had om te doen,ik kijk ook wel 's morgens in mijn agenda,maar als ik geen zin heb om iets te doen denk ik "morgen maar" en drink een glaasje wijn.

Onlangs at ik kleine St.Jacobsschelpjes als aperitief bij een glaasje sherry en als vanzelf gingen mijn gedachten richting Caribisach gebied waar grote SintJacobsschelpen een ware delicatesse vormen-voor vis liefhebbers dan-

SintJacobsschelp: bovenste waaiervormig geribde schaal van een oestersoort,wordt veel gevonden langs de kusten van Spanje en als een delicatesse beschouwd Ze kunnen heel groot worden,vooral in de Caribische zee,daarvan getuigen de vele bergen lege grote schelpen aan de stranden van o.a. Bonaire en Curacao

Het strandleven is behoorlijk op gang gekomen met spelende kinderen die van de glijbaan roetsen, met vaders en sommige moeders die een biertje drinken, de meeste moeders houden het op een vino del verano, kortom de door mij geliefde zomer is in aantocht . Ik hoop wel, dat de moeders en vaders verstandiger worden en hun toch al te dikke kroost niet verder deformeren met het toestoppen van ijsjes en meer nadruk leggen op gezond voedsel, want daarvan word je beslist niet dikker.<lekker is maar EEN vinger lang> zeiden mijn ouders in nu lang vervlogen tijden tegen me.

Prachtige zonsopgang, een enkele meeuw, enkele vissersbootjes vlak onder de kust, kortom het wordt een prachtige dag , de Costa del Sol doet zijn naam eer aan en m'n ochtendkoffie smaakte verrukkelijk. Als ik mijn printer zou kunnen gebruiken , zou ik mijn dag met scannen wat zinnig kunnen vullen, echter ik kan nog steeds de knop niet indrukken om de "paperjam" te kunnen oplossen, zelfs 'smorgens vroeg zijn de uitgeruste hand/pols spieren daar nog niet toe in staat,een voordeel heeft het niet kunnen scannen me wel opgeleverd, ik heb een moeilijke legpuzzel met lange tussenpozen kunnen maken. Het wachten blijft dus op zoon Maarten die waarschijnlijk eind van de week weer in Spanje zal zijn en dan in een handomdraai mijn printer weer in orde zal hebben Nu de lente toch echt hier schijnt door te zetten ,raak ik als avondmens mijn aversie tegen vroege ochtenden wat kwijt, want wat is die ochtend vandaag heerlijk.

Heel wat jaren heb ik verhaaltjes verteld, kinderen vonden die over Han Haaitje spannend , want Han was een lief haaitje , hij hielp kinderen bv. door een ver in zee afgedreven bal met een forse zwaai van zijn staart vlakbij een jongetje, dat zoekend om zich heen keek, te gooien. De haaien die dicht bij de Caribische kust zwemmen worden vaak zandhaaitjes genoemd en zolang vissers maar geen bloederig afval bij de kust in zee gooien, blijven ze lang ongevaarlijk; durfallen proberen zo nu dan op zo'n haaien rug te klimmen. De barracuda's-een soort grote snoeken-zijn in wezen veel gevaarlijker dan zandhaaitjes. Als bezoekers mij vroegen of er vlakbij ons weekendhuis haaien zwommen, zei ik "niet hier vlakbij, wel om de hoek".

Uit mijn op een na oudste's vroegste jeugd:

Hij was het niet eens met de vele tijd die ik aan de tweeling-baby's besteedde, eerst vond hij het erg leuk voor hem en zijn twee jaar oudere broer elk een baby om als die groter werd om op te passen , op een zondagochtend zei hij "En stuur ze nu maar terug!"

Harmen vond het wel heel leuk om als er in zijn woonbuurt geasfalteerd werd, precies daar te gaan spelen, de neger portier bracht hem een keer onder de teer terug "Hier is Uw zwarte zoon", waarop Harmen zei "Jij bent zelf zwart"

Harmen werd boos als ik hem Harmpie noemde."Ik heet geen Harmpie, ik heet HARMEN"

Harmen was op heel jonge leeftijd al leergierig, toen we bij de toko

boodschappen deden, zag hij op de kassabon ook staan :min 2 procent, bij een bepaald bedrag werd er 2% van je rekening afgetrokken."Mamma wat betekent procent?" Dat hoef je nog niet te weten, je zit nog maar pas op de lagere school." Harmen hield het bonnetje , bleef er naar kijken en toen we met de boodachappen in de auto stapten zei hij :"Ik weet het al , procent betekent een honderdste"

Als kinderen gezellig met elkaar spelen zijn ouders blij en ook alleenstaande

moeders vinden het heerlijk als er geen geruzie om haar heen is. Het is vandaag

Woensdag . dat wil zeggen dat het mijn dag beslist niet is, mijn Roemeens dienstmeisje dat altijd op Woensdag komt irriteert me soms mateloos met haarSpaans gebrabbel hetgeen natuurlijk belachelijk is, soms kan ik priet praat niet goed meer aan,als je echt nietste vertellen hebt hou dan je mond maar, al zal dat dan weer niet sociaal voelend zijn.Vanmorgen ben ik weer met scanning van oude foto's bezig geweest, bijdie bezigheid verlies ik gewoon de tijd uit het oog,de comida del dia moest snel immers Rodika moest binnen kunnen komen, ik was echt niet blij met haar komst, als alleenstaande oudere vrouw die netjes ingesteld is, oogt mijn flat in wintertijd altijd perfekt schoon en ik zou nu veel liever doorgaan met scannen van oude foto's dan prietpraten in slecht spaans met Rodika. Schoon maken kan Rodika heel goedhetgeen me doet denken aan zoon en schoondohter's huidige assistentes problemen,in Spanje noemen we huishoudelijke hulp assistentes.

Schoonmoeder Paola, kindermeisje Audre ,Yasmin en haar broertje Elias kwamen mij vandaag troosten , Paola had eten voor me in de ijskast gezet, zodat ik zo weinig mogelijk hoef te lopen en mijn enkel kan sparen. Elias ligt thuis 'smorgens in de zon in zijn wagen en hij had al een mooi gezond kleurtje. We hebben gezamenlijk geluncht, het was een hele fijne zondag .

Eventjes stoom afblazen, hoewel zo erg is alles ook weer niet,maar zelfs kleine verstoringen kunnen op oudere leeftijd al wat stress opleveren. Ik was genoeglijk aan het scannen van oude foto's toen er ineens een verfrommeld dun papiertje uit de" printerdie alles kan" stak "paper jam", hoe kan dat nu. Op de help knop geklikt en ik las daar, dat je nooit uit de voorzijde zoiets moet oplossen, aan de achterzijde zag ik inderdaad een knop waar ik op moest drukken , dan zou de achterklep open getrokken kunnen worden om eventuele papiersnippers van de rollers te verwijderen . Nu heb ik zoals vele ouderen weinig kracht in polsen en vingers, kind vriendelijke sluitingen zijn voor mij ook altijd een probleem. Maarten roepen gaat niet want die is twee weken het land uit. Mijn "alles in een printer" wordt voornamelijk in Spaans sprekende landen verkocht, enfin voorlopig maar niet scannen, er ligt op het balcon nog een moeilijke legpuzzel waar ik nog maar net aan begonnen ben. Behalve een moeilijke lepuzzel heb ik ook twee "moeilijke slapeloze nachten" achter de rug, ben weer eens door m'n enkel gegaan, pijn was de oorzaak van het niet kunnen inslapen en het daarop volgendegepieker, de uitdrukking <gezegende ouderdom>is aan mij niet besteed.

Yasmins uitgestelde verjaardagsfeestje waar ik al weer een tijd geleden over schreef, deed me denken aan een voorval uit mijn ver verleden. Ik zat nog maar ruim een half jaar op de lagere school toen ik in de eerste klas kennis maakte met een jarig meisje in de klas, waarvoor de juffrouw het liedje inzette "Lang zal ze leven"en wij allemaal mee gingen zingen.De jarige mocht op het podium naast de juffrouw staan Zij had een trommeltje bij zich ,ze ging trakteren omdat ze jarig was. Ik vond dat zo geweldig allemaal dat ik ineens uitriep "Ik ben ook jarig". Het echt jarige meisje riep meteen <waarom trakteer je dan niet> "Dat doe ik vanmiddag "riep ik. Na de ochtend schooltijd rende ik om 12 uur meteen naar huis en vertelde half snikkend dat ik 'smiddags trakteren moest omdat ik gezegd had dat ik jarig was. Mijn ouders losten dat heel lief op door een trommeltje te vullen met boterballetjes, 'smiddags kwam ik trots met mijn trommeltje in de klas.Maar ik heb het geweten, want elk jaar als dat meisje jarig was riep ze tegen mij "Jij bent toch ook jarig" en ik maar hopen, dat ze een keer zou blijven zitten, maar elk jaar ging zij net als ik over en riep ze "Jij bent toch ook jarig."Ik werd pas van haar verlost, toen ik na de zesde klas lagere school naar de Mulo ging en zij naar de huishoudschool. De onderwijzer vond mij te jong om direkt naar de HBS te gaan,ik moest eerst maar wennen in de Mulo aan verschillende lesuren met verschillende leraren en hij vond haar te dom om naar de Mulo te gaan. He, He,een hele opluchting