|
Onder leiding van H. wandelen we de hele voormiddag.
We passeren St. Mary's cathedral en Sydney Tower.
Het is bewolkt en 26 graden, ideaal voor ons, die uit een lange en koude winter met zeer veel sneeuw, hier in de zomer aanbelanden. Vanmorgen zeer goed ingesmeerd met factor 30 en regelmatig bijsmeren is de boodschap.
Voor we deze reis boekten vroegen we eerst advies aan onze huidarts, na alle miserie die we vorig jaar meemaakten met een kwaadaardig melanoom.
Hij vertelde ons dat de situatie in Äustralië op gebied van huidkankers angstaanjagende vormen aanneemt door het steeds toenemende gat in de ozonlaag.
De wandeling door de Botanische Tuinen is prachtig, we zien er vele ibissen en ook reuze vleermuizen, de Flying Fox, die met honderden in de bomen hangen.
Apoteose is het opduiken van het Opera House en de Harbour Bridge.
Dat Opera House is echt wel indrukwekkend, ik keek er al lang naar uit.
Hetzelfde WHAW gevoel bekroop me, net als bij andere reizen, respectievelijk de Taj Mahal in India, Aboe Simbel in Egypte, Borubudur op Java, de afbrekende ijsbergen in Alaska, de Mount Everest in Nepal, de doortocht door het Panamakanaal, de piramides in Mexico, om maar enkele hoogtepunten te noemen.
Het is ontworpen door de Deen Jorn Utzon die van zeilen hield. Uit Zweden werden 1 056 000 tegeltjes geimporteerd die wit/grijs van kleur zijn.
Het dak gelijkt op bolle zeilen maar ook op schelpen.
Het gebouw werd geopend in 1973.
Harbour Bridge, de kapstok in de volksmond genoemd heeft ook iets.
Op 31 december is hier steeds prachtig vuurwerk van oud naar nieuw, met 1 miljoen toeschouwers.
De brug is klaar sedert 1932, er is 6 jaar aan gewerkt. Ze is van staal en men gebruikte 6 miljoen met de hand gemaakte klinknagels.
Er zijn 8 rijstroken waarvan 1 speciaal voor autocars en bussen.
2 treinsporen, 1 fietspad en 1 voetpad, 1 149m lang en 134m hoog.
Ik vergelijk het met de Golden Gatebrug in San Francisco.
Harbour Bridge kan men beklimmen voor fikse prijs. Blijkbaar zijn er veel mensen zonder hoogtevrees want we zien veel stippen op de ronding van de kleerhanger, liever zij dan ik.
Rond de middag schepen we in voor een havenrondvaart.
Er wacht ons een uitstekend buffet aan boord met heerlijke zeevruchten.
De beste oesters ooit gegeten, komen van hier, uit de baai van Sydney, overheerlijk en dan dat uitzicht, super gewoon.
Een stad moet men ook altijd indien mogelijk vanop het water gezien hebben, of dat nu in Sydney, San Francisco, Dinant of Maastricht is.
Na het aanmeren bezoeken we nog Darling Harbour, The Rocks oude haven, de monorail om uiteindelijk in de chique winkelgalerij van Queen Victoria Building te belanden, prachtig!!!
Stilaan begint de jetlag zich te laten voelen, mijn benen en niet die alleen van mij lijken lood, de nochtans gemakkelijke schoenen doen pijn en Mrs Macquarie's Chair vanwaar men de hele haven kan overzien halen we niet.
Ik ben doodop en wil naar het hotel.
Daar eindelijk aangekomen wil ik alleen maar slapen en of ik geslapen heb!
Ben in de armen van Morpheus beland van 17u in de namiddag tot s'anderendaags s'morgens.
Manlief was ondertussen gaan zwemmen in het prachtige olympische openluchtbad in de buurt van het hotel.
Hebben we gelachen toen hij vertelde dat blijkbaar iedereen in de verkeerde richting zwom.
Natuurlijk was hij het die gewoon verkeerd zwom tegen de richting in, tja niet alleen wennen met de wagen blijkbaar ook in het zwembad.
|
Liefs,
Carine
xXx
