Lagonda is een historisch auto en motorfietsmerk. Het bedrijf Lagonda Engineering Co. werd in 1906 opgericht door de Amerikaanse ondernemer Wilbur Gunn, in het Engelse Staines (Middlesex). Gunn bouwde eerst motorfietsen met De Dion-, MMC- en Minerva-motoren. Later de bekende Lagonda-driewielers en auto's.
In 1935 won de Lagonda 45MR de 24 uur van Le Mans. Het duo John Hindmarsh en Louis Fontes kwam als eerste over de finish en doorbrak daarmee de hegomonie van Alfa Romeo.
Het bedrijf werd in 1947 verkocht aan David Brown, die het bij het eveneens door hem gekochte Aston Martin voegde. Tot 1965 werd Lagonda als aparte merknaam gebruikt. De laatste auto van dit merk was de Lagonda Rapide. Wel werd in 1976 de Aston Martin Lagonda op de markt gebracht. Dit was een vierdeurs sedan die het op dat moment noodlijdende bedrijf weer winstgevend maakte.
In 2008 maakte Aston Martin bekend dat het weer auto's zal gaan produceren van het merk Lagonda. In 2009 werd het ontwerp van een vierdeurs conceptauto getoond. In 2014 werd de Lagonda Taraf op de markt gebracht die een oplage kreeg van 200 stuks en bijna £700.000 kost. De auto in het Arabisch vertaald 'uitermate luxe' heet, is met name in het Midden-Oosten op de markt gekomen.
Horch was een Duitsautomerk. Het bedrijf maakte kwalitatief goede auto's in vele verschijningsvormen.
August Horch richtte in de Saksische stad Zwickau een autofabriek op, hoewel hij zijn eerste auto in Keulen ontwikkelde (hij was in deze streek geboren). In 1909 kreeg Horch onenigheid met zijn financiers en ging hij zijn eigen weg. Maar omdat Horch had nagelaten patent aan te vragen op zijn naam, deden de financiers dat. Hierdoor kon Horch zijn eigen naam niet meer voor een automerk gebruiken. Hij richtte toen Audi op. (Naar verluidt vertaalde een vriend van Horch diens naam - die in het Duits "luister" betekent - naar het Latijn: Audi.)
Het merk Horch richtte zich meer en meer op de productie van luxeauto's. In 1923 kwam Paul Daimler, zoon van Gottlieb Daimler, bij Horch werken als chef-constructeur. Hij ontwikkelde de achtcilinder van 1926. De motor had dubbele bovenliggende nokkenassen (DOHC), die later ook in de sport- en racewagens van Horch werden geplaatst.
In 1932 werd Horch onderdeel van de Auto Union, met behoud van merknaam. Ook Audi, DKW en de automobielafdeling van Wanderer gingen op in de Auto Union. In 1940 stopte de civiele productie en werd overgeschakeld op de productie van oorlogsmaterieel. Na de oorlog kwamen de fabrieken in de Russische bezettingszone te liggen. De Auto Union werd juridisch ontbonden en de vier merken, waaronder Horch, gingen in de DDR-tijd verder als VEB's (Volkseigene Betriebe - bedrijven in "volkseigendom", in de praktijk staatsbedrijven). De VEB Horch produceerde tractoren, vrachtwagens en (vanaf 1955) ook de luxe zescilinder-personenauto Horch P240. Een deel van de naoorlogse productie verdween naar de Sovjet-Unie als oorlogscompensatie.
In 1957 werden zowel de bedrijfs- als de merknaam veranderd in Sachsenring, omdat de inmiddels in West-Duitsland heropgerichte Auto Union met succes geprotesteerd had tegen het gebruik van de naam Horch. De Auto Union heeft de naam zelf echter nooit meer gebruikt, in tegenstelling tot de merknamen DKW en Audi.
Het zal niet al te prettig gezeten hebben, dat stoeltje achterop deze FN. Al zijn de vormgeving en de veringstechniek behoorlijk verfijnd, het is niet echt voor passagiers bedoeld, maar voor de monteur oftewel ‘mécanicien’, die aan het eind van de 19eeeuw nog als een bediende wordt gezien. Immers, de eigenaar van de auto kan tenslotte niet zijn of haar handen vuilmaken als er bijvoorbeeld bewegende delen gesmeerd moesten worden of, erger nog, de aandrijfketting breekt. Opvallend is dat de aanzetslinger door de spaken van het wiel gestoken moet worden.
Het Belgische FN is van oorsprong een wapenfabriek, gevestigd in Luik. De afkorting staat voor Fabrique Nationale d’Armes de Guerre. Eind 19e eeuw is na overname door een Duits concern besloten om ook andere zaken te gaan produceren, waaronder auto’s. De eerste FN-auto stamt uit 1899 en heeft een luchtgekoelde tweecilinder motor van 2,5 pk. De in het museum tentoongestelde auto (die zeer goed geconserveerd is) heeft een watergekoelde 3,5 pk motor. Het model is zo populair dat er in hetzelfde jaar 1900 ook een 4,5 pk-versie op de markt komt.
FIAT S.p.A. (oorspronkelijk FIAT, een acroniem dat staat voor Fabbrica Italiana Automobili Torino) was een Italiaans industrieel concern en autofabrikant. De FIAT Group heeft belangen in diensten, uitgeverijen en het bouwen van machines voor massaproducti
In 1899 werd in Turijn de Società Anonima Fabbrica Italiana Automobili Torino opgericht, op initiatief van Giovanni Agnelli. Hij werd in 1902algemeen directeur van de firma. In 1900 werden de eerste 24 auto's geproduceerd in de fabriek in Corso Dante, waaronder de 3/12HP. Het FIAT-logo werd in 1904 door Biscaretti ontworpen.
Al vroeg was FIAT met succes actief in autoraces. In 1902 won Vincenzo Lancia de Sassi Superga met een 24HP. Ook Agnelli zelf was actief als coureur, hij reed de tweede tour van Italië. In 1907 won Felice Nazzaro de Grand Prix de France in een 130HP, met een gemiddelde snelheid van 113,612 km/uur.
In 1908 werd FIAT actief in de Verenigde Staten, waar de FIAT Automobile Co. werd opgericht. Daarnaast werd het assortiment uitgebreid naar trams, vrachtwagens en schepen. FIAT begon met het toepassen van cardanaandrijving, een techniek waarop het bedrijf het patent bezit.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd voornamelijk geproduceerd voor het leger. Na de oorlog werd in 1922 in Lingotto de tweede fabriek geopend. Een hypermodern bedrijf, met vijf verdiepingen en een testbaan met verhoogde bochten op het dak (zie voor plaats bovenaan pagina). Dit was de grootste autofabriek in Europa. Hij stond onder leiding van Giacomo Mattè Trucco. Daarnaast werden de activiteiten verder uitgebreid naar andere sectoren, zoals treinbouw en elektriciteit. Er werd een smeermiddelenfabriek gebouwd en FIAT opende haar fabriek in Rusland.
Na de oorlog was FIAT al snel weer op de been, door een effectieve kostenbeheersing. Een nieuw model, met vier zitplaatsen, werd gelanceerd: de Fiat 509. Het bedrijf deed veel voor haar personeel op het gebied van scholing, sportclubs en gezondheidszorg.
In Mussolini's dagen moest FIAT terugvallen op de eigen Italiaanse markt. In die periode werd veel gedaan aan technologische vernieuwing, en uitbreiding van de activiteiten in luchtvaart en spoorverkeer. Halverwege de jaren 30 kwam FIAT met twee nieuwe modellen, de Ballila en de Topolino. Het laatste model zou bijna 20 jaar in productie blijven, tot 1955. In 1945 overleed topman Agnelli. Hij werd opgevolgd door Vittorio Valletta. Na de oorlog kon de autoproductie, dankzij het Marshallplan in 1948 weer worden opgepakt. De modellen 500 en 1400 werden uitgebracht, met standaard verwarming en luchtventilatie.
In de jaren vijftig werd het eerste dieselmodel uitgebracht, de 1400 diesel. FIAT profiteerde optimaal van de naoorlogse opbouw, en de groeiende behoefte aan betaalbare auto's. De FIAT 600 met achterin geplaatste motor, in 1957 de nieuwe FIAT 500, vanaf 1960 als Giardinetta, een voorloper van het stationwagon concept.
In de jaren zestig werd volop gebouwd aan uitbreiding van het concern, met fabrieken in voornamelijk Zuid-Italië. FIAT had echter ook te lijden onder sociale onrust en stakingen. Topman Valletta werd in 1966 opgevolgd door Giovanni Agnelli jr., de kleinzoon van de oprichter. Onder zijn bewind werden de eerste stappen gezet naar het bouwen van vinnige sportwagens, zoals de Dino, in samenwerking met de toekomstige dochteronderneming Ferrari. Hoewel midden in een oliecrisis waaide een nieuwe, frisse wind door het bedrijf. In 1966 bracht men de succesvolle 124 uit en werd Auto van het Jaar van 1967. In 1969 gevolgd door de 128 en wederom gekozen tot Auto van het jaar 1970. Dit was de eerste voorwielaangedreven Fiat. In 1972 werd de Fiat 127 Auto van het Jaar. Tijdens deze beginjaren van de jaren zeventig zag ook de Fiat X1/9 het levenslicht, een sportieve 2 zitter met Italiaans temperament. In de fabrieken werd de trend ingezet naar automatisering van werkzaamheden, om de loonkosten te drukken. Al in 1978 werkte FIAT met robots, in het Robogate-systeem. De Ritmo was een van de eerste modellen van FIAT die met behulp van robots werd gebouwd.
Op 1 december 1976 werd bekend dat Libië een groot aandelenbelang had genomen in het bedrijf. Libië betaalde zo’n 415 miljoen dollar en kreeg ruim 10 % van de aandelen in handen. Tien jaar later kocht FIAT de aandelen terug voor $ 3,1 miljard. Khadaffi stond toen meer bekend als financier van wereldwijd terrorisme en FIAT dreigde Amerikaanse overheidsopdrachten mis te lopen vanwege de financiële belangen van Libië in het bedrijf. De houdstermaatschappij van de Agnellis, IFIL, kocht ongeveer een derde van het pakket en bracht daarmee het belang in FIAT tot zo’n 40 %. De overige aandelen werden onder leiding van Deutsche Bank geplaatst bij beleggers wereldwijd.
FIAT Auto is momenteel een van de meest innovatieve automerken, met zeer veel patenten. Denk hierbij aan: dubbele bovenliggende nokkenas (Dr. Lampredi), distributieriem (Dr. Lampredi), directe diesel-inspuiting (voor het eerst in Fiat Croma 1987), directe benzine-inspuiting (2005 Fiat Power Train), schakelen zonder koppelingspedaal (f1 ferrari 1987, later in Alfa Romeo en Fiat Stilo) etc.
In 1979 werd de autodivisie van FIAT ondergebracht in een apart bedrijf, waarin de merken FIAT, Abarth, Lancia, Autobianchi en Ferrari samenwerkten. Het bedrijf werd later uitgebreid met de acquisitie van Alfa Romeo (1984) en Maserati (in 1993).
FIAT bracht in de jaren tachtig de modellen Panda, Uno, Regata, Croma en Tipo uit, in de jaren negentig gevolgd door Tempra, Cinquecento, Coupé, Punto, Ulysse, Barchetta, Bravo, Brava, Marea en Palio. De Fiat Uno, Tipo, Punto en Bravo werden auto van het jaar. In 1996 werd Agnelli jr. erevoorzitter van de raad van bestuur. Hij werd als CEO opgevolgd door Cesare Romiti. Ter ere van het 100-jarig bestaan in 1999 werd het logo gemoderniseerd. De Fiat Seicento en de Multipla werden als laatste modellen in de 20e eeuw geïntroduceerd. Vooral het laatstgenoemde model werd met gemengde gevoelens ontvangen, vanwege de bijzonder vormgeving, en de drie zitplaatsen voorin.
In de 21e eeuw is FIAT begonnen met het moderniseren van de modellenlijn. De Doblo en Stilo werden geïntroduceerd, en de Multipla werd aangepast aan de wensen van het publiek. Ook is de FIAT Idea uitgebracht, waarmee FIAT de markt van compacte MPV's heeft betreden.
In 2003 bracht FIAT een nieuwe versie van de evergreen Panda uit. Het wagentje werd meteen Auto van het Jaar 2004 en deed het uitzonderlijk goed in de verkooplijsten. De nieuwe Panda is een modern vijfdeurs stadsautootje voor een scherpe prijs. Later werd er ook een 4x4 versie van uitgebracht. In 2012 verscheen de derde generatie Panda. Een luxueuzere mini-SUV - de Sedici - verscheen in 2006 en werd samen met Suzuki (SX4) ontwikkeld.
In 2005 deed FIAT opnieuw een poging om een luxe middenklasser uit te brengen. Hiervoor werd de in Nederland en België discutabele naam "Croma" weer van stal gehaald. In het Italiaans betekent dit chroom, maar in Nederland doet de naam toch denken aan het pakje braadboter. De wagen is technisch gebaseerd op de Opel Vectra C. In 2011 werd de productie van dit model gestopt.
In september 2005 debuteerde de nieuwe Grande Punto op de Autosalon van Genève. Deze auto moest de definitieve comeback betekenen voor Fiat en was dat ook. In het begin van 2006 was het de best verkochte auto in Europa en er zijn er inmiddels al meer dan 850.000 stuks van verkocht.
In 2007 introduceerde FIAT de Bravo als opvolger van de niet bijster goed verkopende Stilo. Het model wordt alleen in 5-deurs uitvoering geleverd. In eerste instantie zou daar nog een stationwagon bij komen, maar deze is inmiddels geschrapt. Overigens introduceerde FIAT op de Bravo ook een nieuw logo. De blauwe achtergrond is vervangen door de kleur rood en de letters zijn meer langgerekt, zoals vroeger. De laurierkrans is verdwenen. Dit jaar betekende ook de terugkeer van de 500. De retro stilering greep terug op het oermodel uit de jaren zestig. De nieuwe 500 werd een grote hit en 'Auto van het Jaar' in 2008. Met negen 'Auto van het Jaar'-titels op zak is FIAT het automerk dat deze prijs vooralsnog het vaakst heeft weten te winnen.
In 2009 kwam FIAT met een facelift voor de succesvolle Punto. Kenmerkend is de deels zwart uitgevoerde bumper met geïntegreerde knipperlichten en de chromen 'snor' à la 500. Het interieur ging volledig op de schop en werd een stuk ronder. De Grande Punto bleef naast de Evo leverbaar als instapper. In 2011 werd de Punto opnieuw gefacelift, omdat de Evo over het algemeen niet goed ontvangen werd. De toevoeging 'Evo' kwam te vervallen en het model lijkt nu weer wat meer op de oorspronkelijke Grande Punto. Die laatste is nu ook uit productie genomen, al heeft de basis Punto nog wel diens dashboard.
In 2012 begon Fiat met de uitbreiding de van de 500. Zo verscheen de 5-deurs 500L een compacte MPV. In 2014 gevolgd door de 500X een compacte crossover. In 2015 haalde Fiat de naam 'Tipo' weer van stal als opvolger van de Bravo. De auto is er als 5-deurs hatchback, 4-deurs sedan en als 5-deurs stationwagon. De Tipo wordt gebouwd in het Turkse Bursa bij de Tofas-fabriek. In 2016 keerde de 124 Spider terug. Deze open tweezitter is samen met het Japanse Mazda ontwikkeld en is technisch verwant aan de Mazda MX-5.
Volgens ACEA (European Automobile Manufactures' Association) wist de FIAT Groep in 2011 947.786 auto's in West-Europa te verkopen, een daling van 12.0 % ten opzichte van 2010.
In 1976 begon FIAT met de productie van de Fiat 147 in Betim, Brazilië. Het model was eigenlijk een Fiat 127, maar dan aangepast voor de Braziliaanse markt. De 147 was de eerste auto die volledig op Ethanol E100 kon rijden. De 147 werd gelijk een groot succes voor Fiat, mede door de vele varianten waarin FIAT de auto leverde. Naast de 'hatchback' was er een 2-deurs sedan Oggi, stationwagon (Panorama), pick-up en een bestelbusje (Fiorino). In de jaren 80 werd het model opgevolgd door de Uno, die onder de naam Mille nog steeds gebouwd wordt. Dit model werd in de jaren 90 overigens weer opgevolgd door de Fiat Palio.
Gaandeweg werden de Braziliaanse operaties steeds belangrijker voor FIAT en daarmee groeide ook de zelfstandigheid van de Braziliaanse tak, met een eigen ontwikkelingsafdeling tot gevolg. Latere succesvolle Braziliaanse FIATs zijn onder andere de Palio, Strada, Mille en de Fiat Siena.
In de beginjaren van het tweede millennium wist Fiat dan eindelijk het marktleiderschap van Volkswagen over te nemen. Tot op de dag van vandaag is FIAT marktleider in Brazilië en is het qua omvang zelfs thuisland Italië gepasseerd
De aandeelhouders van de Italiaanse FIAT groep hebben hun goedkeuring verleend aan het splitsen van het bedrijf in september 2010. Op 1 januari 2011 is het concern feitelijk gesplitst in twee aparte ondernemingen, namelijk:
Duesenberg was een Amerikaans luxe-automerk van 1920 tot 1937. Voordien was het bedrijf een racewagenbouwer. De merknaam Duesenbergstond bekend voor elegantie, luxe, mechanische precisie en kracht. Zodanig zelfs dat het afgeleide woord doozy/duesy Amerikaanse straattaalwerd om iets van hoge kwaliteit aan te duiden en er decennia later zelfs een gitaarmerk naar werd genoemd. Desondanks ging het prestigieuze merk in 1937 ten onder
Twee broers, Fred (1876-1932) en August Duesenberg (1879-1955), waren in 1885 als nog kleine kinderen vanuit Duitsland geëmigreerd naar de Verenigde Staten. Als autodidactingenieurs bouwden ze verschillende racewagens. Fred gaf in 1903 zijn fietsenwinkel op om zijn eerste te bouwen. Hij was vooral geïnteresseerd in motoren
In 1913 richtten de broers de Duesenberg Motor Company op in Saint Paul (Minnesota) om motoren en racewagens te bouwen. Ze bouwden een krachtige viercilindermotor die hen een jaar later reeds de tiende plaats in de Indianapolis 500-race opleverde. In de daaropvolgende jaren zou Duesenberg vele successen boeken in de racerij.
De broers John en Horace Dodge hadden als kind al een passie voor techniek. Na in Detroit in een fabriek van scheepsmotoren te hebben gewerkt richtten ze in 1887 een fietsbedrijf op, Dodge Brothers Bicycle & Machine Factory geheten. Beiden vulden elkaar hiervoor goed aan. John was het meest geïnteresseerd in het commerciële, Horace in het technische. Ze waren ook harde werkers en het bedrijf boekte al snel succes.
In 1901 begonnen ze ook motorfietscomponenten te produceren. Ze ontmoetten ook Ransom Olds, de oprichter van Oldsmobile, die hen als toeleveranciers de eencilinder motor van zijn nieuwe auto liet bouwen. Die auto had succes en de onderneming van de gebroeders Dodge werd de grootste motorenproducent ter wereld. In 1903 werd ook Ford klant voor de bouw van onderdelen van de Ford Model A. Omdat Henry Ford de eerste bestelling niet kon betalen kregen John en Horace een belang van 10 procent van de aandelen in het bedrijf, en belangrijke posities in de raad van bestuur. Het gigantische succes van de T-Ford maakte hen miljonairs.
Begin jaren tien wilde Henry Ford herstructureren om minder geld aan de aandeelhouders te hoeven uitkeren.[bron?] De gebroeders Dodge hielden de samenwerking voor gezien en kondigden aan dat ze uit de raad van bestuur zouden stappen en een eigen auto zouden gaan bouwen.De woedende Ford verdubbelde het loon van zijn werknemers, verlaagde zijn prijzen en investeerde in zijn tractorfabriek om maar geen dividenden meer te hoeven uitkeren.De aandeelhouders begonnen in 1917 een rechtszaak die in 1919 eindigde toen Ford de aandelen van de gebroeders Dodge terugkocht.
In 1914 richtten de broers The Dodge brothers motor vehicle company op en introduceerden hun eerste auto. Deze had een 3,5 liter motor van 40 pk en kostte 785 dollar. Dat was veel meer dan de T-Ford maar de Dodge was wel moderner dan de al uit 1908 daterende T-Ford. De auto had succes en het eerste jaar werden reeds 45.000 exemplaren gebouwd.
Het merk Dodge kreeg al snel een goede naam wegens de betrouwbaarheid van haar auto's. Die betrouwbaarheid deed ook het Amerikaanse leger voor Dodge kiezen tijdens de Eerste Wereldoorlog. De legervrachtwagens van Dodge werden ook door het Franse leger ingezet. In 1918 kreeg het bedrijf een erekruis van Frankrijk.
In 1920 waren reeds 140.000 Dodges geproduceerd en was het merk uitgegroeid tot de op één na grootste constructeur in de Verenigde Staten, na Ford. In januari dat jaar stierf John Dodge aan een longontsteking en in december stierf Horace Dodge aan griep en levercirrose. Frederick Haynes nam de leiding over Dodge Brothers over, tot de beide weduwen van de broers, Anna en Matilda Dodge, het voor 146.000.000 dollar verkochten aan Dillon, Read & Company dat hierbij General Motors overtrof. Het was destijds het hoogste overnamebedrag uit de geschiedenis.[bron?] Op 31 juli1928 werd het bedrijf doorverkocht aan Chrysler voor 175.000.000 dollar.
Nadat Chrysler de Britse Rootes Group en het Franse Simca in 1967 overnam en er Chrysler Europe mee vormde werd de merknaam Dodge in Europagebruikt voor lichte bedrijfsvoertuigen die voorheen Commer en Karrier hadden geheten. Ook de pick-up- en bestelwagenversies van de Simca 1100heetten vanaf dan Dodge.
In de jaren zeventig kwam Chrysler in zware financiële problemen. Chrysler Europe ging in 1977 ten onder en werd in 1978 voor symbolische bedrag van 1 dollar verkocht aan Peugeot. De fabriek werd verkocht aan Renault dat de Dodge-vrachtwagens verkocht als Renaults en ze ten slotte uitfaseerde. De fabriek werd uiteindelijk een motorenfabriek. In 1998 kwam Dodge samen met Chrysler in handen van het Duitse DaimlerChrysler dat het in 2007 afstootte. In mei 2009 vroeg Chrysler faillissement aan, maar op 10 juni ging het merk inclusief Dodge een samenwerking met Fiat aan.
DeSoto, ook soms De Soto gespeld, was een automerk uit de Verenigde Staten dat in 1928 door Chrysler in het leven werd geroepen en door datzelfde bedrijf in 1961 weer werd stopgezet.
Het automerk DeSoto werd op 4 augustus1928 opgericht door Chrysler en geïntroduceerd voor modeljaar 1929. Het merk werd genoemd naar de Spaanse ontdekkingsreiziger Hernando de Soto die onder andere de Mississippi ontdekte. Het gestileerde gezicht van de Spanjaard was terug te vinden in het logo. Chrysler wilde met het nieuwe merk de concurrentie in de middenklasse aangaan met General Motors, Studebaker en Willys-Knight. Vlak na de introductie van DeSoto nam Chrysler echter Dodge over waardoor het nu twee merken in de middenklasse had. Als Chrysler Dodge eerder had overgenomen zou DeSoto nooit hebben bestaan. DeSoto had een succesvol eerste jaar: er werden al meteen 81 065 auto's geproduceerd, een record dat nog 30 jaar zou standhouden.
In het begin waren beide merken desondanks succesvol. DeSoto werd net onder Dodge gepositioneerd en de verkoop liep, ondanks de economische crisis, goed. In 1932 verkochten beide merken ongeveer 25 000 automobielen. In 1933 keerde Chrysler de positionering van de merken om om de verkopen van Dodge op te drijven. Door de opwaardering van DeSoto kreeg het merk het gestroomlijnde Airflow-ontwerp over van Chrysler, maar dan op het kortere platform van DeSoto zelf. Het geheel was een ramp en bijzonder onpopulair bij de klanten en in tegenstelling tot Chrysler had DeSoto geen sterke traditionele modellen waarop het kon terugvallen. De verkoop in 1934 viel met 47% terug tot 13.940 stuks. In 1935 ontwikkelde DeSoto de nieuwe conservatievere Airstream en in 1936 werd de Airflow geschrapt. Dankzij de Airstream verdubbelde de verkoop in 1935 en het jaar daarop kreeg het merk zijn eigen fabriek. Na een geslaagde face-lift in 1937 steeg de productie tot 81.775 exemplaren.
Tegen de tiende verjaardag van DeSoto in 1939 was Chrysler de tweede grootste autoconstructeur van de Verenigde Staten geworden. Het bedrijf investeerde miljoenen om het design van zijn modellen, waaronder die van DeSoto, te verbeteren. Dat resulteerde in de nieuwe Hollywood Style. De lijnen van de Airflow waren terug, flink voorzien van chroom, en konden de klant deze keer wel bekoren. In 1939 werden 54.449 exemplaren gebouwd. In 1941 ontstond met het Rocket-ontwerp de stijl die het merk voor altijd zou definiëren. Meest kenmerkend was het grote verchroomde radiatorrooster met verticale tanden. Een andere opvallende vernieuwing was de Simplimatic halfautomaat die zo goed werkte dat hij tot 1953 in gebruik bleef. De nieuwe DeSoto's waren succesvol en er werden 99.999 stuks van geproduceerd. Op 7 december1941 bombardeerde JapanPearl Harbor en werden de Verenigde Staten in de Tweede Wereldoorlog gesleurd. Vanaf 9 februari1942 schakelde de productie van DeSoto over naar onderdelen voor M4 Sherman-tanks, B-26 Marauder en B-29 Superfortress-bommenwerpers, Helldiver-vliegtuigen en luchtafweergeschut.
Na een aantal valse starts in de automobielindustrie, richtte Alexandre Darracq in 1896 de gelijknamige autofabriek op. Hij was ooit begonnen als fietshandelaar in Parijs.
Aanvankelijk bouwde Darracq elektrisch aangedreven auto's, tot 1900, toen hij overging op de verbrandingsmotor. Darracq floreerde en in 1904 had Darracq 10% van de Franse markt in handen.] In 1902 sloot Darracq een contract af met Opel, dat de auto's als Opel Darracq verkocht. In 1905 begon Darracq met de productie in het Verenigd Koninkrijk. In hetzelfde jaar nog richtte hij een fabriek op in Ierland. Ook in Italië richtte Darracq een fabriek op, in 1906, die later Alfa Romeo zou worden. In 1907 kwam er een fabriek in Spanje bij.
Darracq gebruikte autoracen als een manier om zijn producten in een goed daglicht te plaatsen. Eén van de manieren was het wereldsnelheidsrecord ter land, dat in 1904 en 1905 behaald werd. Ook won Darracq de Vanderbilt-cup.
Alexandre Darracq verkocht zijn aandelen in 1913 aan een Britse koper, Owen Clegg. In 1919 nam Darracq het Britse deel van Talbot over en ging verder onder de naam Talbot-Darracq. In 1920 kwam een fusie tot stand met Sunbeam en deze combinatie ging Sunbeam-Talbot-Darracq (STD) heten. In 1934 ging STD failliet, en in 1935 nam de Rootes Group de merknamen Talbot en Sunbeam over.
In 1921 won Henry Segrave een race over 200 mijl in Brooklands, de eerste autorace in het Verenigd Koninkrijk met een Talbot Darracq.[bron?]
Een Darracq kreeg een filmrol in de film Genevieve (1953), naast een Spyker. Deze film zorgde wereldwijd voor een verzamelmanie van antieke auto's
Daimler is het oudste automerk van het Verenigd Koninkrijk en werd opgericht in 1983. Het werd diverse malen in haar bestaan overgenomen en maakt tegenwoordig deel uit van Indiase autofabrikant Tata Motors.
Daimler werd in mei 1893 opgericht door Fredrick Simms en andere als The Daimler Motor Syndicate Limited met als doel het promoten van de (Duitse) Daimler motor (voor boten, automobielen of als statische motor). Motoren gemaakt in Cannstatt, Duitsland door de Daimler Motoren Geselschaft van Gotlieb Daimler.
Halverwege 1895 werd de Daimler Motor Company Limited opgericht, omdat er pas toen in Engeland kans leek te komen op de opheffing van alle negatieve wetgeving rondom automobielen. In november 1895 werd het bedrijf overgenomen door Harry Lawson. Het nieuwe bedrijf werd geregistreerd op 14 januari1896 en Gottlieb Daimler was een van de directeuren. Hij is echter nooit op een directievergadering geweest. De eerste Daimlers geproduceerd in Coventry, Engeland, dateren van 1897 en waren gebaseerd op de Duitse Daimlers, maar er werd ook veel techniek gebruikt van, onder andere, Peugeot.
In het begin werden modellen in allerlei maten op de markt gebracht maar de verkoop ging erg moeizaam. In 1910 is het bedrijf ingelijfd door de "Birmingham Small Arms Co. Limited (BSA)" een al lang bestaand bedrijf dat zich ook had toegelegd op het produceren van automobielen.
Binnen BSA was Daimler het belangrijkste bedrijf en de productie van de BSA automobielen is uiteindelijk gestopt. Wel werd in januari 1931 the Lanchester Motor Co. door BSA ingelijfd. De ontwikkeling van de verschillende merken heeft een snelle vlucht genomen maar de concurrentie in Groot-Brittannië was inmiddels enorm. Ook Lanchester heeft het niet gered. Lange tijd werden door Daimler zeer exclusieve voertuigen voor de royal en upper class gefabriceerd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de fabrieken in Coventry zwaar beschadig door Duitse luchtbombardementen. Het werk werd zoveel als mogelijk doorgezet en de fabrieken leverden een belangrijke bijdrage aan de oorlogsinspanning met de productie van kleine pantserwagens, zoals de Daimler armoured car en Daimler Scout Car, tanks en vliegtuigmotoren. Na de oorlog werd de productie van personenwagens weer opgestart.
André Citroën, geboren als Citroen (5 februari 1878 – 3 juli 1935) is de naam van de ingenieur die aan het begin van de twintigste eeuw een autofabriek opricht in Frankrijk. In 1900 verwerft hij in Polen een Russischpatent voor een productiemethode die hem in staat stelt om tandwielen met een V-vormige vertanding te produceren. Voordeel daarvan is de grotere sterkte, grotere precisie (de tanden 'schuiven' niet meer), en daardoor lagere slijtage en een lager geluidsniveau. Deze bijzondere vorm vindt men later terug als de dubbele keper in het Citroënlogo.
In 1905 begint André Citroën (de zoon van de Nederlandse diamanthandelaar Levie Citroen die in 1873 naar Parijs verhuisde) een tandwielfabriek. In 1908 helpt hij het slecht renderende automerk Mors er weer bovenop met managementadviezen. In 1915 start hij een munitiefabriek, gebaseerd op de lopendebandtechniek overgenomen na een bezoek aan Amerika en Henry Ford. Tijdens de Eerste Wereldoorlog produceert deze fabriek meer dan 23 miljoen granaten. Uit dit succes betrekt Citroën het benodigde startkapitaal om een automobielfabriek te beginnen. Wederom wordt als voorbeeld de productiemethode van Henry Ford gebruikt. In 1919 introduceert Citroën de eerste aan de lopende band geproduceerde auto van Europa, de Type A, ontworpen door Jules Salomon. Deze 4-persoons 10 pk-wagen kostte toen 7500 francs. Met dit type werd een serieproductie van tienduizend exemplaren per jaar begonnen. Hierbij kwam in 1922 de onsterfelijke 5 CV, beter bekend als de Citroen of het Klaverblad.
Citroën slaagde erin uit te voeren wat De Dion en Darracq hadden gepoogd en bracht twee revolutionaire elementen in de Europese auto-industrie: massaproductie waarbij speciale machines (lopende band etc.) werden gebruikt en een kleine wagen die desondanks toch betrouwbaar en sterk tot bijna onverwoestbaar was.
Vanaf 1919 behaalde Citroën succes op succes met het bouwen van, dan nog, achterwielaangedreven personenauto's en bestelwagens. Door zijn bijzondere manier van reclame maken verwerft het merk grote faam.
In 1919 neemt Citroën Adolphe Kégresse in dienst. Hij had een octrooi voor het gebruik van rupsbanden voor personenwagens. Diverse personenwagens van Citroën zijn in de periode 1921 en 1937 uitgerust met zijn uitvinding. De voertuigen van Citroën Kégresse konden in moeilijk terrein goed vooruit komen en ze werden gebruikt voor enkele beroemde expedities in Afrika. Citroën sponsorde deze expedities voor de publiciteit en om de aandacht op deze voertuigen te vestigen. Militairen kregen ook belangstelling en vooral het Franse en Poolse leger kochten grote aantallen die aan het begin van de Tweede Wereldoorlog nog in gebruik waren.
In 1925 komt Citroën met het kloeke model B12, voorzien van een 10 pk motor en geheel stalen carrosserie. Een van de eerste wagens met 4-wielremmen. In 1928 introduceerde Citroën de Citroën C6. Deze zescilinder had een hoog rendement door een compressieverhouding van 6 op 1; voor die tijd zeer hoog.
Citroën organiseert wereldreizen per auto, zoals de Croisière Noir door Afrika, de Croisière Jaune door China en de Croisière Blanche door de CanadeseRocky Mountains. Citroën regelt de bewegwijzering in Frankrijk, stelt buslijnen in met Citroën-bussen, verzorgt autoverzekeringen en zorgt voor een dicht distributienetwerk. De 8 pk-Citroën Petite Rosalie reed van 15 maart tot 17 juli 1933 een afstand van 300.000 km op het circuit van Linas-Monthléry met een gemiddelde van 93 km/h.
In 1933 verschijnt een 15 pk-model op de weg, uitgerust met de nieuwe motor van Citroën: de moteur flottant.
Zijn laatste geniale zet, waarmee hij in 1934 een ommekeer in de automobielindustrie teweeg weet te brengen, is de introductie van de Traction Avant, de eerste in een grotere serie geproduceerde voorwielaangedreven auto ter wereld (de eerste in serie gebouwde was de Cord L-29 van 1929 t/m 1932 in een oplage van 4400 stuks). De Traction Avant had een aantal heel bijzondere aspecten voor die tijd: als eerste natuurlijk de voorwielaandrijving, waardoor er weinig passagiersruimte verloren gaat aan een middentunnel in de bodemplaat. Verder gaat het om een geheel zelfdragende carrosserie waar geen apart chassis onder gemonteerd is en is het een van de eerste in Europa in serie geproduceerde auto's met kopklepmotor. In de Verenigde Staten werden door Buick sinds 1903 al auto's met kopklepmotoren geproduceerd.
Goklust en de ontwikkeling van deze Traction Avant kosten hem echter zoveel geld, dat Citroën op de rand van een faillissement komt. In 1934 wordt het merk Citroën overgenomen door Michelin. Via nuchtere calculaties wordt drastisch gesneden in de ontwikkeling van de Traction en zo sneuvelt de poging tot het ontwikkelen van een automatische transmissie voor die wagen.
Op 3 juli 1935 om 9 uur overlijdt de inmiddels straatarme André Citroën aan de gevolgen van kanker. Straatarm, maar wel voortlevend in de geschiedenis als de man die vele bekende zaken als eerste heeft ingesteld: autoverzekeringen, autodealers, onderdelendistributie, openbaar vervoer per bus, bewegwijzering, bedrijfsmaatschappelijk werk, bedrijfsmedische dienst, de kindercrèche op het werk en zwangerschapsverlof. Hij wordt naar zijn laatste rustplaats in Montparnasse gereden in een Renault. Zijn laatste rustplaats wordt veel door Citroën-adepten bezocht en goed onderhouden.
Rond deze tijd wordt ook de Citroën 2CV ontwikkeld. Het ontwerp moest voldoen aan een aantal simpele criteria. Deze auto zou na de Tweede Wereldoorlog een doorslaand succes worden.
In 1900 koopt Citroën het alleenrecht voor een productiemethode die het mogelijk maakt om tandwielen met een V-vormige vertanding te produceren. Deze vorm werd verwerkt in het logo met de “dubbele chevron”. Op de grille van de Traction avant is dit nog erg tweedimensionaal, al snel krijgt het de scherpe strakke styling die pas in 2009 werd losgelaten. De dubbele chevron blijft, maar wordt afgerond tot wat in designerskringen al de "dubbele hondenneus" wordt genoemd. Eerder werden er al inconsistenties doorgevoerd, zoals in de hiernaast afgebeelde C4 WRC. De wijze waarop hier het logo in de grille is verwerkt, vloekt met het lange tijd gebruikelijke logo dat als sticker nog op de motorkap te zien is.
Het nieuwe logo is als eerste toegepast op de GT Concept. Het eerste productiemodel dat het logo draagt is de C3.
Na de Tweede Wereldoorlog herintroduceert Citroën de Traction Avant en brengt het de 2CV op de markt. Met het model werd de complete automobielindustrie verrast, want aan dit model ontbrak elke luxe; maar wat men niet verwachtte, het werd een wereldsucces. In veertien jaar werden er meer dan een miljoen stuks verkocht. Het eerste prototype was al in 1936 gebouwd vanuit de opdracht een auto te ontwerpen waarmee een boer een mand eieren naar de markt kon brengen zonder dat er een brak. Bijzonderheden waren het linnen dak en de uitneembare banken voor een picknick in de berm van de weg.
Op basis van de 2CV zouden later andere versies volgen: onder andere Dyane, Mehari, Ami, Acadiane.
In mei 1954 introduceert het merk op de Traction Avant 15H het beroemde hydropneumatischeveersysteem. De in 1955 geïntroduceerde DS en ID worden hiermee wereldberoemd, wederom een ommezwaai zowel qua design als techniek. De auto wordt opgevolgd door de CX. De HY is de bestelwagen van de Franse fabrikant, die opgevolgd wordt door de C35.
Een 2-cilinder/4-tact van 600 cm³ de Ami wordt nog op 24 april 1961 gepresenteerd. Ook Panhard rijdt mee op de successen van Citroën. Door een fusie kan de fabriek succes boeken met het model 24CT, dat diverse overwinningen in menige rally boekt. Topsnelheid van deze uitvoering: 160 km/h.
Eind jaren zestig stond het marktaandeel van Citroën onder neerwaartse druk. Het daalde in Frankrijk van 31% in 1965 tot 23% in 1968 en Citroën raakte in de verliezen.[1] Citroën zocht een partner en raakte in 1968 in gesprek met Fiat. Fiat stond er financieel beter voor en wilde buiten Italië uitbreiden. Citroen was sterk in grote personenwagens terwijl Fiat meer kleine wagens produceerde.[1]Gianni Agnelli voerde gesprekken met François Michelin, die de leiding van Citroën in handen had. Fiat wilde de zeggenschap in de combinatie hebben, maar de Franse president De Gaulle was hier fel op tegen.[1] Fiat kreeg toestemming om slechts een minderheidsbelang te kopen. Na de transactie kwamen er snel meningsverschillen over diverse onderwerpen en in de herfst van 1972 kwamen de eerste geruchten over een breuk naar buiten.[1]
Citroën draait in de jaren zeventig enorme verliezen, deels doordat men in de ontwikkeling van een revolutionaire motor is gestapt, de zogenaamde Comotor – een wankelmotor. Ook heeft Citroën jarenlang geen model tussen de Dyane en de DS, waardoor de ontwikkeling van deze auto, de Citroën GS, enorm veel geld kost. Het overgenomen Italiaanse Maserati blijft eveneens verlies lijden.
In 1974 gaat Citroën failliet. Hoewel het over de zuinige 2CV beschikt, is het bedrijf slachtoffer van de energiecrisis die in 1973 de kop opsteekt. Uit angst voor een enorme ontslaggolf stelt de Franse regering voor om Citroën te laten fuseren met Peugeot. Hieruit komt in 1975 de PSA groep voort. Een van de gevolgen hiervan is dat de Peugeot 104 als Citroën LN op de markt wordt gebracht. Toch behoudt Citroën de eigen identiteit, hoewel de invloed van Peugeot wel duidelijk wordt. Aspirationeel merk Maserati wordt aan DeTomaso verkocht.
Aangezien Citroën op dit moment twee succesvolle nieuwe ontwerpen op de markt had (GS en CX) en Peugeot voorzichtig was in zijn eigen financiën, was de PSA-onderneming een financieel succes vanaf 1975 tot 1979. Dan kocht PSA de activa van Chrysler Europe voor één symbolische dollar; dat leidde echter tot verliezen van 1980 tot en met 1985. Vanaf juli&n
De Cord Company werd in het begin van de jaren twintig opgericht door Errett Cord en gebruikt als de naam voor het bedrijf waar hij tweedehands auto's verkocht. De handel verliep erg goed en halverwege de jaren twintig kocht Errett Cord het grootste deel van de aandelen van de verlieslijdende Auburn Automobile Company. Nadat hij hier enkele veranderingen had doorgevoerd en Auburn gered had van een faillissement, wilde hij graag een nieuwe auto op de markt brengen die goedkoper zou zijn dan een Duesenberg (waar hij ook eigenaar van was), maar wel een klasse hoger dan het merk Auburn. Het resultaat hiervan was de Cord Automobile.
De eerste auto was de Cord L-29, een van de eerste auto's met voorwielaandrijving. Hoewel hierdoor de auto lager bij de grond kon worden gebouwd, wat de wegligging ten goede kwam, ging het wel ten koste van het vermogen. Met de 289 cid (4747 cc) grote 8 cilinder motor die 125 pk produceerde duurde het bijna 30 seconden om van 0 tot 100 te accelereren. Twee maanden na de introductie stortte de beurs van New York in en daardoor zijn er van de L-29 nooit veel verkocht. De productie werd begin 1932 gestaakt.
Eind 1936 kwam Cord met een nieuwe auto, de Cord 810. De 810 sloeg meteen aan bij het publiek, maar doordat men nog steeds in de depressiezat, vielen de verkoopcijfers tegen. In 1937 werden enkele veranderingen aan de auto aangebracht. Deze werd verkocht als de Cord 812. Nog steeds ging de verkoop slecht en op 7 augustus1937 werd de productie volledig gestopt
FCA US LLC ofwel Chrysler is een autofabrikant uit de Verenigde Staten die in 1925 werd opgericht door Walter Chrysler. Het bedrijf behoort samen met General Motors en Ford Motor Company tot de Grote Drie in de VS. Chrysler kwam op 10 juni 2009 uit een surseance van betaling-procedure (Chapter 11). Vanaf 2 januari 2014 is Chrysler volledig in handen van Fiat. Na een interne reorganisatie is FCA US vanaf oktober 2014 een dochteronderneming van FIAT CHRYSLER
Walter Chrysler werd in 1875 geboren. Na zijn schooltijd werkte hij bij de spoorwegen. Hij werd manager bij de American Locomotive Companytoen die in de auto-industrie wilde stappen. Dat kwam niet van de grond en in 1911 werd Chrysler directeur van de Buick Motor Company. In 1919stapte hij over naar Willys-Overland. Daar probeerde hij John Willys, oprichter en de man die hem had aangenomen, eruit te zetten met een overnamebod. De aandeelhouders hielden hem tegen en in 1921 vertrok Chrysler er.
Chevrolet, ook wel Chevy genoemd, is een Amerikaans automerk dat in 1911 werd opgericht in de Verenigde Staten. Het is eigendom van General Motors en is het meest verkochte merk van dat concern
In 1908 had William Durant het autoconcern General Motors opgericht. In 1910 verloor Durant de controle daarvan aan zijn schuldeisers. Met behulp van de ontwerpen van Louis Chevrolet , een bekende racewagenpiloot van Zwitserse origine, wilde hij zijn reputatie in de automobielindustrie opnieuw vestigen.
Op 3 november1911 richtten Louis Chevrolet, William Little en Edwin Cambell, William Durants schoonzoon, de Chevrolet Motor Company op. Het hoofdkantoor werd gevestigd in Detroit, Michigan. In 1912 lanceerde het merk de Classis Six, een sedan met 4,9 l-6-cilindermotor die 104 km/u haalde. Het kenmerkende vlinderdas-logo werd in 1913 ingevoerd. Naar verluidt was het logo gebaseerd op het patroon op een behangpapier dat Durant had gezien in een Franshotel.
Op 13 september1915 richtte William Durant de Chevrolet Motor Corporation op als een holding boven Chevrolet en de andere autobedrijven die Durant had opgericht sinds zijn vertrek bij General Motors.Tegen 1916 was Chevrolet zo winstgevend geworden dat Durant meerderheidsaandeelhouder van General Motors kon worden. Hij kreeg toen 54,5% van de aandelen van GM in handen. Op die manier werd hij daar opnieuw directeur en werd Chevrolet bij GM ingelijfd als een aparte divisie. In 1918 introduceerde het merk zijn eerste vrachtwagen en in mei dat jaar nam GM Chevrolets activa over.
In 1923 opende GM zijn eerste assemblagefabriek in Europa. Die fabriek, die GM International A/S heette, stond in Kopenhagen, Denemarken en produceerde Chevrolets voor de Noordoost-Europese markt. Het was de eerste keer dat GM voertuigen bouwde buiten Noord-Amerika. Op 7 januari1924 rolde de eerste Deense Chevrolet, een lichte vrachtwagen, van de band. Nog dat jaar bood het merk voor het eerst optioneel een autoradio aan. In 1927 verkocht Chevrolet meer dan 1 miljoen auto's. Met dat aantal werd ook Ford verslagen. In 1930 werd de 7 miljoenste auto geproduceerd en in 1941 werden 1,6 miljoen auto's en vrachtwagens gebouwd. Vanaf 1942 stond de productie gedurende 4 jaar stil. De fabrieken werden tijdens die periode ingeschakeld voor de oorlogsproductie van de Tweede Wereldoorlog.
In 1950 introduceerde Chevrolet de Powerglideversnellingsbak, de eerste volautomatische overbrenging in de goedkopere autoklassen. 1953 zag dan de introductie van de Corvette. Deze sportwagen met polyester koetswerk was de eerste Amerikaanse sportauto die met een grote oplage werd gebouwd. Een jaar later verscheen de bekende small blockV8-motor voor het eerst. In 1958 werd de Chevrolet El Camino gelanceerd. Deze combineert het comfort van een grote sedan met het gemak van een pick-up. Voor 1962 introduceerde het merk met de Chevy II of Nova een lijn van kleinere auto's.
In 1975 werd de Chevrolet Chevette geïntroduceerd. Het ontwerp van deze compacte wagen kwam oorspronkelijk van Opel. Het jaar daarop werden de modellen van alle merken van GM verkleind; een gevolg van de oliecrisis en het volgende toenemende succes van kleine buitenlandse, vooral Japanse, auto's. In 1979 worden compacte voorwielaangedreven auto's gelanceerd voor verschillende GM-merken, waaronder Chevrolet met de Citation. In 1983 gaat GM een joint venture aan met Toyota. Het ontstane New United Motor Manufacturing (NUMM) produceerde een kleine Chevrolet in een GM-fabriek in Californië. In 1993 gaan diezelfde partners een overeenkomst aan waarbij GM rechtshandige Chevrolet Cavaliers zal bouwen en verkopen aan Toyota die ze in Japan zal verkopen.
In 2003 kondigde GM aan dat een aantal van zijn pick-ups, waaronder de Chevrolet TrailBlazer EXT, vanaf modeljaar 2005 te verkrijgen zullen zijn met General Motors' Displacement on Demand (nu Active Fuel Management)-technologie. Hiermee zou het brandstofverbruik met 8% dalen door in lichtere omstandigheden een aantal cilinders uit te schakelen. In 2004 bracht GM met de Chevrolet Silverado zijn eerste hybride pick-up op de markt. Deze is 12% zuiniger dan vergelijkbare niet-hybrides.
In Europa wordt sinds 2004 Daewoo-modellen als Chevrolet verkocht.
Cadillac is een Amerikaans merk van luxeauto's. Sinds 1909 behoort het merk tot het General Motors-concern. Cadillacs worden wereldwijd verkocht. De belangrijkste afzetgebieden zijn de Verenigde Staten, Canada en China.
Cadillac is het oudste Amerikaanse automerk na Buick, en ook wereldwijd is het een van de oudste. Cadillac staat bekend om zijn innovatie, hoge kwaliteit en veel luxe. In België en Nederland zijn respectievelijk zes en vier dealers actief.
In 1899 was de Detroit Automobile Company opgericht, die in 1900 alweer failliet ging na slechts enkele auto's te hebben geproduceerd. Een jaar later werd het bedrijf opnieuw opgestart met hoofdingenieur Henry Ford aan het roer. Hij hernoemde het bedrijf tot Henry Ford Company. Na drie maanden ging het bedrijf opnieuw failliet en Ford en een aantal partners vertrokken. De investeerders zochten in augustus 1902 Henry Leland (1843-1932) op om de waarde van de fabriek en de machines te schatten alvorens die verkocht werden.
Henry Leland had samen met drie partners in 1890 Leland, Faulconer, en Norton opgericht. Dat bedrijf ontwierp en bouwde speciale machines en produceerde later ook benzinemotoren voor Ransom Olds, de stichter van Oldsmobile. Leland en zijn werknemers verbeterden de motor en verhoogden het vermogen van de oorspronkelijke 3,7 pk tot 10,25 pk. De verkopen van Oldsmobile liepen echter vlot en de nieuwe motor was niet nodig.
Leland toonde zijn motor aan de investeerders en stelde voor het bedrijf voort te zetten. De investeerders waren onder de indruk en gingen akkoord. Ze hoopten de eerste succesvolle autobouwer van Detroit te worden en kozen de naam van de stichter van die stad, Antoine Laumet de La Mothe, sieur de Cadillac, als nieuwe naam.Niet veel later werd het wapenschild van de familie Cadillac, omgeven door een lauwerkrans, geregistreerd als het embleem. Daarmee was de Cadillac Automobile Company geboren.
De eerste Cadillac werd geproduceerd in oktober 1902. In januari 1903 werd deze 10 HP voorgesteld op de autosalon van New York. Het publiek was enthousiast en binnen een week liepen 2286 bestellingen binnen. Het eerste jaar werden bijna 2500 auto's gebouwd, voor die tijd een enorm aantal. Vooral de precisie waarmee de voertuigen gebouwd werden, en dus de betrouwbaarheid, was een belangrijk verkoopargument.
Cadillac werd de eerste Amerikaanse autobouwer die de Dewar Trophy won. Die prijs was in 1904 in het leven geroepen door Sir Thomas Dewar, lid van het Britseparlement, om de technische vooruitgang van de automobiel te stimuleren. Cadillac won omdat de onderdelen van haar auto's zo precies gemaakt werden dat ze uitwisselbaar waren. Cadillac zou het enige bedrijf worden dat de prijs nogmaals won; de tweede keer was in 1912 vanwege het Delco-systeem dat een geïntegreerde elektrische starter, verlichting en ontsteking inhield.
David Dunbar Buick werd geboren op 17 september 1854 in Schotland. Toen hij twee jaar was, emigreerde hij met zijn ouders naar Detroit in de Verenigde Staten. In 1869 begon hij te werken bij een bedrijf dat loodgietersproducten maakte. Toen dat bedrijf tegen 1882 problemen kende, nam hij het samen met een partner over. Buick was ook de uitvinder van onder meer de tuinsproeier en een goedkopere methode om gietijzer van een laag email te voorzien. Met die innovaties en onder het management van Buicks partner werd het bedrijf succesvol.
In de jaren 1890 raakte Buick geïnteresseerd in de verbrandingsmotor. In 1899 verkocht hij zijn aandeel in het bedrijf voor $ 100.000 en begon de Buick Auto-Vim and Power Company. Hier richtte hij zich vooral op stationaire motoren. Later bouwde hij ook een auto maar zijn geld raakte op na slechts één gebouwde auto. Begin 1902 richtte hij de Buick Manufacturing Company op met de bedoeling motoren en auto's te bouwen en verkopen. Tegen het einde van het jaar was het geld weer op met slechts twee auto's gebouwd. Toch had hij toen de kopklepmotor uitgevonden die een hoger vermogen toeliet dan de zijklepmotor. In 1903 leende Buick $ 5000 van een vriend waarmee hij in Flint, Michigan op 19 mei 1903 de Buick Motor Company oprichtte.
Buick verkocht het bedrijf aan James Whiting die William Durant binnenhaalde om het te leiden. Dat was het einde van Buicks aandeel. Durant maakte Buick ondertussen tot de grootste automobielbouwer van de Verenigde Staten en richtte in 1908 met het verdiende kapitaal General Motors op als een holding boven Buick. Via allerlei overnames groeide General Motors tegen 1910 uit tot een groot concern van meer dan 30 bedrijven. Buick bleef intussen groeien en kreeg een goede reputatie inzake betrouwbaarheid. Tijdens de Eerste Wereldoorlog produceerde Buick ook vliegtuigmotoren en ambulances.
In 1925 werd een Buick de wereld rondgestuurd, waarbij die ook België en Nederland aandeed, om de betrouwbaarheid van GM als exporteur aan te tonen. In 1926 klom de productie tot meer dan 260.000 eenheden. Buicks werden ook gebouwd in Canada en onderdelen werden naar het buitenland, waaronder België, gestuurd om ter plaatse te worden geassembleerd. In 1929 werd ook een verkoopkantoor geopend in Shanghai, China. Ook werd dat jaar zustermerk Marquette gelanceerd dat in 1930 weer beëindigd werd.
Als luxemerk werd Buick harder dan andere merken getroffen door de Grote Depressie begin jaren 1930. In 1933 stuikte de productie ineen tot nauwelijks 40.000 stuks. In 1934 werd de nieuwe Buick Series 40 geïntroduceerd die uitstekende prestaties leverde voor een beperkte prijs. De productie klom dat jaar terug naar 78.000 stuks. In 1936 werden de Buick Roadmaster en andere succesvolle modellen toegevoegd. De productie klom daarmee tot bijna 200.000 exemplaren.
Bugatti is een gerenommeerd historisch Frans automerk, dat bekend is om zijn snelle, dure en exclusieve wagens. De merknaam is sinds 1998 in handen van Volkswagen AG
In 1909 vestigde de Italiaan Ettore Bugatti (Milaan, 15 september1881 – Neuilly, 21 augustus1947) zich in het toenmalig Duitse Molsheim bij Straatsburg waar hij als zelfstandig automobielbouwer begon. De Bugatti’s waren een kunstzinnige familie. De familie telde onder andere meubel- en interieurontwerper Carlo (Ettore's vader) en Ettore's broer Rembrandt was beeldhouwer: het beeldje van de olifant op de radiatordop van de Royale was van zijn hand.
Ettore had ruime ervaring in de toenmalige auto-industrie opgedaan bij verschillende merken zoals De Dietrich, Mathis en Deutz AG. Het was de bedoeling een kleine serie automobielen te bouwen met de eigenschappen van een door hem, tijdens zijn werkzaamheden bij Deutz in Keulen ontwikkeld prototype: Type 10. Het Type 15 had een grotere wielbasis dan het Type 10. De serieproductie begon met model Type 13: een 1327 cc-motor met bovenliggende nokkenas.
In 1911 ontwierp Ettore Bugatti de Peugeot BéBé Type BP1, oorspronkelijk bedoeld als Bugatti Type 19. Peugeot produceerde deze auto vanaf 1913 in licentie, nadat de Duitse Wanderer het model had afgewezen. Van deze auto zijn meer dan 3000 stuks geproduceerd.
In de jaren voor de Eerste Wereldoorlog werd een viertal modellen met viercilinder motoren van 1327 tot 5027 cc geproduceerd. In 1913 ontwierp hij zijn eerste prototype met 8 cilinders in-lijn van 2655 cc, door een tweetal 4-cilindermotoren aan elkaar te koppelen.
In 1922 verscheen de eerste Bugatti met achtcilindermotor, het Type 30, met 1991 cc cilinderinhoud. Bij de Grote Prijs van Lyon in 1924 introduceerde Ettore Bugatti de Type 35, met een achtcilindermotor met 1991 cc. Het Type 35 baarde opzien. Niet alleen vanwege zijn prachtige vormgeving ten opzichte van zijn voorgangers (het Type 30 sigaar en het Type 32 Tank), maar vooral ook door de speciale achtspaaks aluminium wielen. Dit innovatieve ontwerp met geïntegreerde remtrommel was een sensatie.
Op basis van dit model ontstonden vele varianten, zoals de 35C met compressor, de 35T met 2,3 liter-motor, de 35B met 2,3 liter-motor met compressor. Daarnaast verscheen er een eenvoudigere versie op de markt in de vorm van de 35A. Deze had de motor van het Type 30 en spaakwielen in plaats van de befaamde aluminium wielen. Deze versie kreeg de bijnaam Tecla, naar de namaakparels die destijds te koop waren. In de loop der jaren verschenen verdere op basis van het Type 35 ontwikkelde racers, zoals het Type 51, met dubbele bovenliggende nokkenassen en het Type 54.
In de normale toerwagens leverde Bugatti onder andere het Type 44 (3000 cc) en Type 46 (5300 cc). De klant kon kiezen of hij de carrosserie van de fabriek wilde, of koetswerk wilde laten bouwen door andere carrossiebouwers.
Voor de allerrijksten werd de enorme Bugatti Royale Type 41 geïntroduceerd met een cilinderinhoud van 12.763 cc (!), een wielbasis van 4,32 meter en een gewicht van meer dan 3000 kg. Van deze auto zijn er maar een zestal (inclusief het prototype) geproduceerd. De auto was bedoeld voor de gekroonde hoofden van Europa, en werd commercieel gezien een flop. Koning Alfonso XIII van Spanje had interesse maar werd onttroond voordat hij een bestelling kon plaatsen. Van de zes gebouwde Royales wist Bugatti er drie te verkopen. De eerste werd verkocht aan een Franse textielmagnaat, Armand Esders. Deze auto had een prachtige roadstercarrosserie naar ontwerp van Jean Bugatti, zonder koplampen omdat de heer Esders nooit in het donker reed. De tweede Royale werd verkocht aan de Duitse gynaecoloog Dr. Fuchs en door Weinberger in München van een cabrioletcarrosserie voorzien. De laatste Royale werd verkocht aan de Engelse kapitein Foster. Deze liet er door Park Ward een salooncarrosserie op plaatsen.
Type 55 werd het platform voor de, tot aan het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog geproduceerde, Type 57. Dit type werd onder leiding van Ettore's zoon Jean ontwikkeld en veranderde de strategie van het bedrijf. Terwijl er voorheen meerdere verschillende modellen naast elkaar geproduceerd werden, zou vanaf 1934 alleen nog maar het Type 57, uiteraard wel in verschillende vormen, te koop zijn. Het Type 57 was een sportwagen met 3257 cc met dubbele bovenliggende nokkenassen. De 57 was in verschillende varianten leverbaar naast de "standaard" uitvoering, zo was er een 57C met compressor, een 57S met een lager en ingekort chassis (en een V-vormige grille) en natuurlijk de 57SC, sportchassis met compressor.
Bentley Motors Limited is een Britse fabrikant van luxueuze automobielen en sportwagens. Het bedrijf is opgericht in Engeland op 18 januari1919 door Walter Owen Bentley (1888-1971). Na de eerste wereldoorlog stond Bentley bekend om haar sportauto's die meededen aan de 24 uur van Le Mans en deze races ook vaak wonnen. Bentley werd overgenomen door Rolls Royce in 1931 waarna de productie werd gestopt voor 2 jaar. Tijdens de wedergeboorte van het merk werd besloten dat het een variant stille sportwagens binnen Rolls Royce moest worden. Sinds 1998 maakt Bentley deel uit van de Volkswagen Group. Sinds 2012 worden de meeste Bentley's aan China verkocht.
Auburn was een Amerikaans automerk van 1900 tot 1937. In 1925 was het bedrijf overgenomen door Erret Cord die het enkele jaren later onderbracht in zijn Cord Corporation. In 1937 ging dat concern financieel ten onder aan de Grote Depressie, en dat betekende ook voor Auburn het einde
is opgericht door Charles Eckhart (1841-1915) in Auburn (Indiana). Eckharts twee zonen, Frank en Morris, begonnen te experimenteren met auto's. In 1900 richtten ze hun bedrijf op met een startkapitaal van $2500. In 1903 bouwde Auburn een eerste productiemodel. Deze eencilinder werd nog bestuurd met een stuurhendel. In 1905werd een tweecilindermodel toegevoegd, gevolgd door een viercilinder in 1910 en een zescilinder in 1912. In 1909 nam Auburn twee andere lokale autobouwers over en verhuisden ze naar een grotere fabriek. Het bedrijf draaide redelijk goed tot de Eerste Wereldoorlog voor materiaaltekorten zorgde en de fabriek moest sluiten.
In 1919 werden de broers Eckhart uitgekocht door een groep investeerders uit Chicago. Hun doorstartpoging was minder succesvol dan gehoopt en in 1924 verzochten ze de succesvolle autoverkoper Erret Cord om het bedrijf te leiden. Cord deed echter een tegenbod en in 1925 werd hij eigenaar van het bedrijf. Cord zorgde voor een verbeterde stijl en meer pk's en de verkoop kwam weer van de grond. Cord nam ook de autobouwer Duesenberg over en bracht in 1929 een auto met zijn eigen naam op de markt. Hij bracht al zijn bedrijven onder in één groot concern: de Cord Corporation.
Auburn had altijd goed gebouwde, maar onopvallende auto's gemaakt. Erret Cord wilde van Auburn iets aparts maken en de Auburn 8-88 was het eerste resultaat van zijn leiderschap. Toch was Cord nog niet helemaal tevreden. Hij lanceerde een achtcilindermotor en meerkleurige lakken die Auburn onderscheidden van de concurrentie. De prijs van een Auburn steeg in 1926 met 52% terwijl het sectorgemiddelde slechts 1% was.
Toen sloeg de Grote Depressie toe. Cord mocht dan wel aantrekkelijke en geavanceerde auto's bouwen, ze werden nu gewoon te duur. In 1932introduceerde Auburn haar V12-motor. De verkopen bleven achteruitgaan en door de slechte economische toestand zag Cord zich gedwongen zijn aandelen te verkopen. In 1937 werd de productie van alle merken, waaronder Auburn, Cord en Duesenberg, stopgezet
