Kinderen en fantasie.

Twee handen schuiven in het slijk, telkens weer opnieuw.

Achtergelaten sporen vloeien langzaam vol.

Groeven slibben moeizaam dicht.

Dit is haar rijk, haar aardbol.

Een knuist schuift over het zwarte bord

De stoepkrijt in haar handje geklemd

Niemand weet welk kunstwerk het wordt

Het is alleen door haar gekend.

Telkens doet ze het weer

Met haar emmertje in de hand

Vol water uit het grote meer

Kappend in haar putje op het strand

Zo voelt ze zich als een koning

Haar onderdanen zitten netjes op rijen

In de gevouwen woning

Haar knuffel, haar poppen en haar harlekijnen.

LET OP EN PEUTER NIET IN JE NEUS!

Wees nu eens een flinke heer

En maak mij niet nerveus

Jij bent toch mijn liefste teddybeer.

Bart.