Wat mij betreft mag het nu even stoppen met waaien en regenen. OK, het grondwaterpeil moest nog aangevuld worden maar "trop is teveel". Woensdagnamiddag kregen we hier nog een onweer waarbij alles stond te daveren en de honden in paniek schoten. Blijkbaar is er volgende week eindelijk beterschap op komst. Tot dan zul je het met deze foto moeten stellen. Mijn voorraad "macrootjes" is zo goed als op en mijn camera is niet waterdicht tijdens zondvloeden (ik ook niet trouwens). Dat die siergrassen nog rechtstaan vind ik trouwens al een klein mirakel op zich !
Daphne odora, zo heet het struikje officieel, is het grootste deel van het jaar een redelijk onopvallend, klein blijvend altijd groen heestertje. Tot in het voorjaar de bloemetjes opengaan. De naam "odora" geeft het al aan, de wit-roze bloemetjes verspreiden een hemelse geur. Tenminste als de wind eens even zou willen gaan liggen !
Ondanks het (iets) minder mooie weer van de laatste dagen is de lente nu niet meer te stoppen. Al wat niet is gaan vliegen met de wind komt in bloei. Zoals bijvoorbeeld deze camelia die vrolijk mooi staat te wezen en daarvoor wind, regen en hagel moet trotseren.
De boomhommel is één van de soorten hommels die deze dagen regelmatig in de tuin te zien zijn. Ze zijn vrij variabel van kleur en zijn daarom niet altijd even vlot op naam te brengen.
Deze Viburnum bloeit een groot deel van de winter met kleine, lichtjes ruikende bloemetjes. Afhankelijk van welke cultivar kunnen deze wit of roze zijn. Als de bloemetjes uitgebloeid zijn blijven er zwarte besjes aan de struik hangen tot groot jolijt van de vogels.
Ze waren er vroeg bij, dit jaar. Vanaf half februari reeds gingen ze op pad. Of er toen al bladluizen waren die op de menukaart van L-H beestjes staan is me onbekend. Nu zijn er vele soorten in deze familie. Waarom nu net het 4-vlek L-H beestje op pad ging en zijn neefjes niet blijft en mysterie. Misschien dat er ooit nog eens een doctoraatsstudent hier een thesis aan zal wijden.
In afwachting kunnen wij, gewone stervelingen, gewoon van deze kleine, bijna aaibare, kevertjes genieten.
De krokusjes zijn ondertussen al bijna uitgebloeid !
De narcissen staan al uitbundig te bloeien, weken vroeger dan gewoonlijk. Het is dan ook abnormaal weer voor deze tijd van het jaar. Bij 20° en meer zou een Paasbloem al eens van slag geraken. De kikkers krijgen er ook al zin in. Gisterennamiddag heb ik een aantal keer een schuchtere kwaak gehoord. Tot nu toe zonder veel respons maar dat zal niet lang meer duren. 't Zal weer even wennen worden voor de buurvrouw maar ik veronderstel dat ze nog niet met open raam gaat slapen om van het kikkerconcert te liggen genieten !
Ze beginnen te ontwaken uit hun winterslaap want door het zachte weer zijn ze er dit jaar extra vroeg bij. Binnenkort hebben de mannetjes hun blitsblauw jasje aan om op de versiertoer te gaan.
Veel activiteit is er nu nog niet te bespeuren. Ze zoeken plekjes waar de zon het water opwarmt en liggen daar roerloos te zonnen. Af en toe schiet er eentje naar boven om lucht te komen happen en vervolgens terug te duiken.
En nu is het wachten en kijken wanneer de kleine watersalamander en de kamsalamander wakker worden. Net daarom hou ik van de lente, om telkens die oude bekenden terug te zien !
Met tientallen vlogen de hommel(koninginnen) gisteren door de tuin. Vooral de bloemetjes van de bijna uitgebloeide Mahonia kregen veel liefhebbers op bezoek. Ik heb minstens 3 verschillende soorten hommels gezien waaronder de weidehommels die met hun rood kontje voor wat kleur zorgden. Ook enkele honingbijtjes kwamen mee aan de feestdis aanschuiven.
Het beestje op de foto is een zweefvlieg, meer bepaald een bijvlieg. Welke exacte soort is lastiger te bepalen, ik hou het voorlopig maar op een kegelbijvlieg. Op het eerste zicht lijkt het diertje wel wat op een bij. De hele korte kopsprieten verraden echter dat het een zweefvlieg is. Ze hebben ook geen angel.
Meestal zie je zweefvliegen in het najaar maar sommigen kunnen een zachte winter overleven. Deze zat zich tegoed te doen aan het stuifmeel en de nectar van de Helleborus in het lentezonnetje.
Hamamelis, zo noemt de toverhazelaar officieel. Ik vind de benaming toverhazelaar wel mooier. Welke soort dit is, is niet meer te achterhalen, er zijn er honderden. Nu staan ze mooi te wezen in het voorjaarszonnetje, maar soms moeten ze ook temperaturen van -10° trotseren. Dat overleven de tere bloemetjes zonder problemen ! Ze hebben een soort natuurlijk antivries waardoor ze de vrieskou zonder problemen aankunnen. Ze hangen er dan even bij als een verlebberde schoteldoek maar eens de vorst voorbij, staan ze terug te schitteren.
Een vleugje lente half februari ! 't Is misschien nog wat vroeg om te gaan verkondigen dat de winter voorbij is maar van deze dagen genieten doe ik sowieso.
Gisterennamiddag was het hier 15° in de schaduw, vandaag met wat geluk wordt het 16 of 17°. Een eerste citroenvlindertje dwarrelde vrolijk door de tuin, jammer dat mijn fototoestel nog op wintervakantie was en nog niet klaar lag. Sinds een dag of 3 komen er bij de schemering een 3 tal eendjes overnachten in en rond de tuinvijver. Ondertussen ligt het fototoestel wel klaar om de vlucht van de eerste hommelkoningin vast te leggen. Krokussen en Helleborus genoeg, onze hommeltjes vinden wel wat te smullen.
De toverhazelaars staan ook op hun mooist, dat wordt een fotootje voor volgende keer ! Ondertussen zal je het met deze Helleborus moeten doen.
Vrijwel overal op het platteland zijn houtduiven te zien. Het feit dat ze tegenwoordig met zo veel zijn heeft te maken met de landbouw. Er wordt hoe langer hoe meer mais geteeld en na het oogsten blijven er meer dan genoeg korreltjes liggen om een feesttafel te dekken voor voor de duiven.
De tweede is wel wat moeilijker, je moet al heel goed kijken om de boomkruiper te ontwaren. Het beestje gaat meesterlijk op in de omgeving (in dit geval de stam van een berk).
Tip : zit ongeveer midden op de foto met z'n staartje naar rechts
Elke winter maak ik een fotoboek van wat er het afgelopen jaar zoal in de tuin op bezoek kwam van (kleine) beestjes. Het vraagt meer tijd om alle foto's te bekijken en een selectie te maken, dan om het boek zelf samen te stellen. Bij sommige foto's denk je dan automatisch terug aan de omstandigheden op dat moment. Bij onderstaand fotootje denk ik terug aan dagen van 30° en meer en met wat goede wil kan ik de lavendel bijna ruiken. Een heel contrast met de regen en wind van nu ! Nog effe doorbijten en dan wordt het weer genieten.
De variabele juffer is vrij zeldzaam in Vlaanderen. In Nederland zijn ze veel talrijker omdat ze liefst in laagveengebieden vertoeven . Hier is de verspreiding erg verbrokkeld en hun aanwezigheid is grotendeels beperkt tot de Scheldevallei, de laagveengebieden in de Kempense beekvalleien en enkele verspreid gelegen gebieden als het Torfbroek (Berg), de Blankaart (IJzervallei).
Hoe deze in mijn tuin is verzeild zal dan ook meer toeval zijn. We zijn hier omringd door kilometers dennenbos en droge zandgrond. Ik ben eens benieuwd of er dit jaar terug zullen opduiken !
De hommelbijvlieg doet heel erg zijn best om er als een grote hommel uit te zien. In werkelijkheid heeft dit diertje niets met hommels te maken. Het is een soort zweefvlieg die totaal ongevaarlijk is, niet kan steken, maar wel zijn vijanden op het verkeerde been zet!
Vorige zomer kwam ik deze nog jonge beekoeverlibel tegen aan de tuinvijver.
Deze niet zo algemene libel heeft behoefte aan zeer zuiver, stromend water. Dit exemplaar was dus waarschijnlijk afkomstig van een stromend beekje om de hoek en hier eens op visite gekomen. Ik heb ze in de loop van afgelopen zomer meerdere keren op bezoek gehad. Op de foto een vrouwtje.
