Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Lieve Blogvrienden, Ik krijg al een paar dagen verrassingsmailtjes aan, Blijkbaar is er onder de bloggers een mooi initiatief ontstaan, En mijn verbazing is groot, Ik ben al meer dan één keer uitgeloot, Als een van de vele toffe vrienden, Dus vond ik dat jullie eigenlijk wel een mooie verrassing verdienden, Al bijna een jaar plaats ik dagelijks een gedicht, Maar tot nu toe had mijn blogje nog altijd geen gezicht, En voor jullie trouwe vriendschap en vele lieve woorden, wil ik jullie nu belonen, En mijn ware ik voor één keer tonen, Hopelijk doe ik velen van U hiermee een plezier, Want toeval of niet, dit is mijn foto nummer vier! Op mijn beurt heb ik vier nieuwe fijne bloggertjes uitgeloot, En wie komt er uit de boot .
Krikie Femke Marianne Jeske
Iedereen beslist natuurlijk zelf of het vriendschapstokje verder gaat, Maar persoonlijk vind ik het wel een mooie vriendendaad. Lieve blogvrienden allemaal, Nogmaals dank voor jullie vriendschap en vertrouwen, En dat we dit nog lang zo mogen houwen!
wat zonneschijn, dat zou er altijd toch moeten zijn ....
Doe een beetje liefde in de koffie die je schenkt. Laat een zieke weten dat je heel veel aan hem denkt. Stop een beetje tederheid in alles wat je doet. "t Zijn hele kleine dingen maar ze doen een mens zo goed. Als je iemand helpen kan doe dat dan meteen. Probeer iets toe te voegen aan de wereld om je heen.
Durf te leven Je warmte en liefde te geven Stralen als de zon Het leven is mooi Ook al is het vaak treurig En zie je niet alles altijd even kleurig En heb je soms pijn en verdriet Maar zorg dat je de zonnige kant nog ziet Ellende maakt je ook weer sterker Het geeft je later weer kracht Zodat je weer overeind krabbelt en lacht Durf te leven Mooie momenten beleven Genieten van de kleine dingen Luisteren naar de vogeltjes die zingen Genieten van een ijsje op een terras Vooruit kijkend en niet naar wat eens was Genieten van een klein gebaar: Wat jouw even laat weten Dat je niet wordt vergeten Genieten van de vrienden om je heen Niemand staat in deze wereld alleen Als je maar iemand bij jou toe laat En er zelf voor open staat Genieten van alle wonderlijke pracht En het leven dat naar je lacht Het is maar wat je er zelf van maakt Wat jij toelaat, wat jou raakt Probeer positief te blijven denken Dan zal die kracht jou weer een glimlach schenken Durf te leven En een ieder een stukje liefde te geven! schrijver anoniem
Laat ze maar komen. Laat ze maar stromen. Ze reinigen je ziel. Ze verzachten je wonden. Ze helen oud zeer. Huil maar. Tranen hebben genezende kracht. Vandaar dat men na het huilen weer lacht. Je voelt je lichter, je adem is dieper. De mens is er op ingesteld om te huilen bij verdriet, omdat het verzacht. Dus hou het natuurlijk proces niet tegen, kom maar op met die regen. Laat de stortvloed maar komen. Laat je tranen maar stromen...
de regenboog....het leven .... rood vertegenwoordigt het vuur, laat ons openstaan voor warmte,genegenheid, liefde in het leven, vriendschap aan anderen geven,. geel vertegenwoordigt een ondergaande zon, aan een prachtige horizon. het even achter ons laten,ons verleden, opnieuw naar het heden. oranje vertegenwoordigt de aarde en het zand onder onze voeten. we zakken even weg, maar komen het terug te boven, als we maar in het goede blijven geloven. groen vertegenwoordigt de natuur, zo rustig en puur. even de tijd stil laten staan, naar je innerlijke gaan. blauw vertegenwoordigt het water, dat zal het zuiverste zijn, nog beter dan een medicijn. er even zijn voor elkaar, meer dan twee keer in een jaar, met een lief maar klein gebaar. indigo geeft ons de zuurstof en de ademruimte weer. we bouwen geen muren meer, vrijheid van taal en denken, onze geliefden iedere dag herdenken. met violet zitten we aan het einde van ons kleurenpalet. en wanneer je de regenboog nog eens ziet verschijnen, weet dan dat het alle verdriet doet verdwijnen.....
Een woord is o, zo gauw gezegd, maar denk: waar komt dat woord terecht? 't is als een klein onooglijk zaad dat stil verborgen wegen gaat.
Een woord van goedheid of venijn, 't maakt mensen groot of ... kraakt ze klein, 't kan zijn een woord dat stil vergeeft, waardoor een mens opnieuw weer leeft.
Soms is het woord een goede raad, ofwel een striem die mensen slaat, per telefoon een lieve groet, die de eenzaamheid verdwijnen doet.
Een woord kan zijn als een gebed, dat nieuwe wegen openzet, een brug voor 't hart dat lijdt, zo'n woord dat overstijgt de tijd.
Hoe kostbaar is de taal, het woord de ene spreekt, ... de ander hoort ... Laat ons luisteren en verstaan, en maak ons woord tot kostbaar graan.
draagt in zijn leven zijn eigen rugzak met zich mee ....
Ieder mens draagt in zijn leven, een onzichtbare rugzak mee. Bergt daarin zijn vreugde en zorgen een verzameling van wel en wee.
Vaak is de rugzak haast niet te dragen, maar soms ook weer vederlicht. Dan blijft er wat ruimte over maar dikwijls kan hij haast niet dicht. Kijk je in verloren uurtjes heel de inhoud nog eens door. Kan er heel vaak iets verdwijnen wat zijn waarde reeds verloor.
En zo ga je door de jaren, je pakt iets op en gooit iets weg. Soms gebeurt dit vanzelfsprekend, maar ook vaak na veel overleg. Langzaam wordt de rugzak leger, de levensmiddag gaat voorbij. En bij het vallen van de avond werpt men het meest de last opzij.
Maar er blijft ook wat van waarde wat je koestert en behoudt. Al schijnen het soms kleinigheden, het zijn de herinneringen, maar die zijn van goud . Ieder draagt zijn rugzak, niemand die hem overneemt. En je hoeft ook niet te vrezen, dat een dief hem ooit ontvreemdt.
De boodschap van het leven Wordt je door je ouders meegegeven Wees altijd eerlijk en oprecht Let op de woorden die je zegt Wees vriendelijk ,lief en aardig Gedraag je vooral menswaardig Wees altijd recht door zee Daar krijg je de meeste vrienden mee...
Het is onmogelijk een open hart te hebben Als je geest afgesloten is Maar je kunt het niet verbergen Als je van binnen kapot bent en alles gaat mis
Iedereen heeft recht op zijn gevoelens De vensters waardoor je het leven aanschouwt Zijn de spiegels van de ziel Achter die spiegels is het zo vertrouwd
Een mens kan niet leven zonder mededogen Zijn je gevoelens vol van liefde of smart Al zwijgend verraden toch de ogen de geheimen van het hart
De sterren staan weer klaar De nacht is weer bijna daar Zo gaat het steeds weer, iedere keer De dag, de nacht, heen en weer
En heb je dan wel eens bedacht Wat het voor je heeft gebracht Weer een lach of een traan Heb je daar wel eens bij stil gestaan
Heb je de liefde in je hart Vandaag onder de mensen gebracht En zag je een glimlach Op een eenzaam gelaat Dan heb je zeker gevoeld dat je hart met plezier hiervoor opengaat...
