Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Ook al is het leven soms een beetje hard en maakt het je even wat verward, weet dan dat er ergens... iemand is die aan je denkt, en je een warme vriendschap schenkt. Het is een deel geworden van je leven, ook al wordt het virtueel gegeven. Een lieve zin, een warme groet, doet iedereen steeds goed!
Samen een kopje koffie drinken Een belletje zo klein Het kan zo simpel klinken Maar voelt zo ontzettend fijn Even iemand die er is Die zomaar aan je denkt Dan gaat verloren het gemis Door de glimlach die men schenkt Het geeft het leven zon De eenzaamheid verdwijnt Ik wou dat het wat vaker kon Opdat die zon immer schijnt Verbaasd keer op keer Als er iemand zegt: Kom maar af,de koffie staat klaar , En weet je wat ik leer? Er is vriendschap daar!
Het kind dat wacht Nog stil en zacht Zal weldra uit het duister gaan Bevestigd worden met een naam En daarna leven op eigen kracht .
Er wacht een onbekende reis Waarvan niemand weet welke prijs De weg van het leven Zal vragen of geven Wat fout is, wat wijs.
Daar, ver terug, zie ik wuivend staan, Mijn eigen kind, klaar om de wereld binnen te gaan, En nu weet ik dat zijn reis, Niet zonder zorg was, niet zonder prijs, En dat mijn kind, zijn kind, ook eens die reis zal gaan ...
Nooit gedacht, maar toch is het waar, Vandaag bestaat mijn blogje één jaar . Ook al zien we elkaar niet toch delen we in elkaars vreugde en verdriet
Stilaan groeit er een vertrouwen in elkaar, beetje bij beetje en elke dag een beetje meer iedere dag zijn we met een groetje daar en de band wordt hechter, iedere keer weer
We kennen elkaar enkel van fotos op de blog misschien, en toch is het niet hetzelfde als in het echt, want soms als je elkaar hebt gehoord of gezien wordt de vriendschap nog meer oprecht
Lieve vrienden zijn jullie geworden, Meestal onzichtbaar maar toch, ik ben heel blij dat ik jullie op deze manier heb gevonden En ik hoop nog lang door te gaan met mijn blog
Echte Vrienden kom je tegen, In tijden moeilijk. In tijden slecht. Een vriend dat is iemand, die niet bang is , en gewoon zijn mening tegen je zegt. Een echte vriend is de gene.. Die naar je luistert, Die met je huilt. en met je lacht. Die tegen je in durft te gaan , op momenten, dat je het soms ook niet verwacht Echte Vriendschap, dat iets van over en weer !!! Het is geven en nemen. en zeker geen 1-richtings verkeer. Vriendschap , dat moet je onderhouden, Daar moet je wat voor doen. Daar moet je voor vechten, Het kost een lach, en een traan, Soms ook een dikke zoen. Vrienden geven je leven zin, Ze zijn de zon na iedere regenbui. De lach na iedere traan. Ze zijn de basis voor je levensweg. Ze geven zin aan je Bestaan..!!!!
Als je denkt: "IK BEN VERSLAGEN" is de nederlaag een feit Als je denkt: ik zal niet versagen, win je op den duur de strijd. Als je denkt: ik kan het niet halen, is de tegenslag op til, want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van WIL. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel en hun vrees. Vechters winnen, door een wonder, telkens weer de zwaarste race Denk: ik kan het en dan gaat het.. Iedereen vindt bij wilskracht baat en in zaken wint de daad het van het nutteloze gepraat. Als je jammert: ik ben zwakker dan mijn grootste concurrent, blijf je levenslang de stakker, die je ongetwijfeld bent. Niet de Goliaths en de rijken, tellen in de kamp van zes. Maar die genen die niet wijken, hebben vroeg of laat succes...
Echte vrienden zijn speciale mensen die je alleen maar goeds toewensen. Waarmee je kunt lachen en huilen en als het even wat minder gaat een plek vindt om te schuilen.
Echte vrienden zijn eerlijk en oprecht doen niet aan geroddel, maken je niet slecht. Ze geven eerlijk hun mening, zonder je te kwetsen stellen geen gemene vragen, om je te testen.
Echte vrienden zijn er voor je, dag en nacht zonder dat er iets voor terug wordt verwacht. Ze laten je niet vallen bij de eerste tegenslag maar helpen je door een zware dag.
Jong of oud, dat is om het even een echte vriend, is 'n vriend voor het leven....
Als een vervolg op een boek.., Doen we ook aan recycling in het Leven. Verbrand geen oude delen.., Maar bewaar ze , heel je leven. Opnieuw creëeren en verbeteren.., Hergebruiken wat is geweest. Ervaring geeft de kennis.., Zodat het vervolg nog boeiender leest. Als je een hoofdstuk heb afgesloten.., En aan het nieuwe weer begint.., Is er altijd een *Rode* Draad.., Die ze aan elkaar verbindt. Er is een Basis .., Dat geldt voor ieder verhaal. Dat geldt precies zo voor het leven.., Als je het boek uit hebt.., Kan je hem weg leggen.., Voor lange tijd , of voor heel even..!! Je kan eindeloos blijven vervolgen.., Maar het vorige deel blijft bestaan. Het was de Basis..!! Het was het Eerste Deel.., En van daaruit ben je verder gegaan.....!!!
Begroet de mensen met een lach Geniet optimaal van elke dag Wees de persoon die andermans leven kleurt Blijf altijd jezelf wat er ook gebeurt Neem de tijd om na te denken Gebruik je hart om liefde te schenken Maak de juiste keuzes in je leven En plannen die je na kunt streven Leef je leven zoals je hart dat ingeeft Alleen dan kun je pas zeggen dat je leeft!
Ik heb een bericht geschreven Een bericht geschreven in een fles Die heb ik in de zee geworpen Met daarin een grote wens Ik zag hem nog een tijdje dobberen Meegaand met de golven mee En na een hele tijd staan kijken Zag ik hem niet meer Dat hij heel ver mag dobberen Langs alle landen heen Met die wens van vrede Liefde en vriendschap voor iedereen Met de wens op hoop Van een beter bestaan En met de wens van hoop Dat het ooit beter zal gaan En heb je zelf nog een wens Kijk dan goed uit naar die fles Zodat je er ook snel in kan doen Je eigen grootste liefste wens ...
Indien ik je dragen kon, over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over het leven, over jezelf, over lief hebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagen lang.
Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je open brak, dan wachtte ik, uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onrecht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij, en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel, ik ben maar een vriend op je weg, al uren en dagen lang.
En ik kan alleen maar hopen, dat je dit weet: je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen, als je een vriend hebt voor uren en dagen lang.