Annemie Peeters, het moet mij van het hart, u liet mij goed schrikken. Ik erger mij vaak aan journalisten die de spreker voortdurend onderbreken tijdens een boeiend gesprek. Ditmaal schrok ik toen u boudweg tegen Mark Eyskens zei :" dat is niet waar." Zoiets zeg je niet tegen een eminence grise als Mark, ex-minister en auteur van menig boek over economie. Ga maar vlug een paar boeken van hem halen in de bibliotheek en lees ze nog ook. Er zijn massa's mogelijkheden om je twijfel aan bepaalde uitspraken te uiten zoals b.v.: ik las onlangs in de pers dat.... Of nog : laat mij toe te twijfelen aan uw uitspraak, of volgens mij strookt dat niet met de waarheid, etc etc.... Zeggen tegen de heer Eyskens . "dat is niet waar" is hetzelfde als zeggen : mijnheer Eyskens jij bent een leugenaar. En dat, Annemie, is onvergeeflijk. Ik hoop voor jou dat je overste net op dat moment niet geluisterd heeft. Groeten. Felicie
Het moet mij van 't hart, ik ben boos, erger nog, ik erger mij blauw. Trouwens mijn blog is mijn uitlaatklep zei ik al eerder. Zodus, een koe is geen mus, dus pakken bij de hoorns zou ik zeggen.
Wel, mijn radio staat vrijwel de hele dag aan op radio één. Overigens prima zender en goeie programma's daar niet van. Maar.... die reklame die ik telkens weer te slikken krijg, daar gaat het over en meer specifiek over die van Aserta (de kracht van mensen) Daar volgt op een bepaald moment de uitroep "Hoger Tia, hoger gvd...... een vloek die mij de gordijnen injaagt. Radiomakers waar is uw gevoel van goede smaak ? Reklame totdaaraantoe, dat zijn inkomsten, nodig om goede programma's te maken, maar knip die vloek eruit a.u.b.
:-x "Ze flirt muren en huwelijken omver als waren het zeepbellen"
Deze woorden zijn gevloeid uit de pen van de, overigens door mij sterk bewonderde, Hugo Camps. Ik wil hem best geniaal noemen maar waarom zoveel vuil over Carla's hoofd strooien ? (dmagazine van 12 januari 2008) Je doet mij denken aan Germaine Greers Hugo. Met haar ontzagwekkende mensenkennis zou ze je bv. antwoorden dat je het prototype bent van de man die vrouwen eigenlijk minacht, ja zelfs haten, vooral dan vrouwen als Carla Bruni, die geen spek zijn voor hun bek. De behoefte aan liefde van deze fantastische vrouw is net dezelfde als die van jou en van mij en van vrijwel iedereen. Alleen ze beweegt zich in andere kringen dan die van ons, waar ze die liefde tegenkomt, of zoals ze zelf zegt : waar de liefde langs komt. En dat bovenvermelde rode zinnetje van jou is toepasselijk op vrouwen en mannen uit alle lagen van de bevolking en nog het meest in de onderste. Haar een beroepsmaitresse noemen vind ik uiterst ongemanierd en ik vermoed zelfs dat zij een heel goede moeder is. ..... En is het niet Cécilia die Nicolas Sarkozy de bons heeft gegeven ? Ik wil wedden met jou Hugo : Carla redt het wel !!!
Hier ben ik dan met een nieuwe reeks uit het boek psychologische kaarten cadeau gekregen van mijn geliefde zoon :
Problemen horen bij het leven. Door je huidige problemen op te lossen, verbeter je wél de kwaliteit van de nieuwe problemen die je ervoor terug krijgt.
Goed voor jezelf zorgen is het grootste geschenk dat je anderen kunt geven !
Ik vertrouw op het proces waar ik in zit. Ik probeer geen uitkomst te forceren.
Ziezo, ik hoop maar dat iemand er wat aan heeft. De idee alleen al maakt mij blij.
Met nieuwjaar kreeg ik van mijn zoon een boek speelkaarten. Een klein beetje ontgoocheld dacht ik : ach ik heb er wel een dozijn van in de kast liggen. Toen ik de kaarten uit de geschenkverpakking, haalde was ik geen klein beetje verrast : het zijn namelijk psychologische kaarten. Op elke kaart staat een tekstje. Sommige hang ik aan mijn frigo zodat ik ze telkens onder ogen krijg. Opdat ieder die dat graag wil kan meegenieten, zal ik geregeld een paar ervan op mijn blog zetten.
Ik mag gewoon mijzelf zijn en er op vertrouwen dat dat goed genoeg is.
Het is beter om te handelen en misschien fouten te maken, dan niet te handelen. Door fouten te maken kan ik veel leren.
Vragen om wat ik wil, vergroot mijn kansen dat ik het ook krijg.
Ziezo, tot een volgende. Vele lieve groeten aan mijn lezers.
Een pluim voor Peeters en Pichal op Radio 1. En nu komt de ergernis. TV 1: men voert Van Rompay af, een man met zoveel ervaring en programma's die vrijwel geen verstandige burger wilde missen. Wat krijgen we zoal in de plaats ? Evelien b.v.!!! Mijn zapervaring: om je paars te ergeren : twee kleine meisjes die gieren en grappen maken over de penis en de erectie van hun vader. Hun moeder 'Evelien' denk ik, zit even later met een onbekende man op een terras en begint hem na een paar woordjes te tongzoenen waarbij de bierglazen dampend in stukken vliegen. Bij het volgende beeld staat zij aan het ziekbed van haar echtgenoot te grienen want hij heeft net een hersenbloeding gekregen. Het acteren : in één woord ondraagelijk slecht . TV 1 heeft hopelijk geld toegekregen om zoiets wansmakelijk uit te zenden. Klassieke opmerking : je hoeft toch niet te kijken. Inderdaad doen we dus ook niet.
En waarom heeft TV 1 geen enkel consumentenprogramma meer ? Ook Canvas niet.
Op Nederland lopen er wel een stuk of zeven, een greepje: Kassa Radar Boemerang Linke Soep, etc...
Een uitzending op radio één ter vervanging van het programma 'de tekstbaronnen', traditioneel op zondag vlak na het nieuws van één uur. Meestal sta ik rond dat uur aan de kookpot. Om geen woord ervan te missen heb ik de ecouteurs op mijn oren en regelmatig echood luid gelach uit mijn kookpotten mij tegemoet. Wat een ontgoocheling met het vervangprogramma 'de bromberen' Onwetenschappelijk bewezen zaken worden voor waar verkondigd met betrekking tot voedingswaren.De voorbeelden zijn legio. Geen greintje humor, racistisch, vol vooroordelen, sexistisch. Ben ik te hard in mijn kritiek ?. Retorische vraag maar terzake. Ik wil nog wel een volgende keer luisteren. Misschien zijn het de klassieke kinderziekten van de eerste keer. Mannen en vrouwen(?) makers van het programma ik verwacht beterschap zoniet exit bromberen
Mijn lezers hebben voorzeker al in de gaten dat ik hier wel eens mijn ergernissen kwijt wil. Nu dan, ditmaal erger ik mij, (zoals vaak), aan de nieuws- berichten en in het bizonder aan de volgende uitspraak van de nieuwslezer : "Beste luisteraars, nu de vergrijzing op ons komt afgestormd....." Ik sprong recht, alsof ik al gebeten en verscheurd was door een woedende tijger die op mij kwam afgestormd. Opglucht zeeg ik terug neer in mijn zetel, beseffend dat de journalist in kwestie geen schuld trof. Het is heel waarschijnlijk dezelfde brave man die het altijd heeft over de man met de pet (waar hij zelf niet vind bijhoren natuurlijk). Ik vraag mij dan altijd af waar de vrouw met de pet blijft. Tot de volgende nis om mij aan te ergeren. Doei. Felicie
In de krant gelezen : Wereldwijd twee miljard 60-plussers tegen 2050. Heeft een cijferaar van de VN uitgecomputerd !!! Er gaat geen dag voorbij of één of ander sujet wil eens uitblinken met een artikel over de "vergrijzing" Het lijkt wel of de journalist in kwestie het heeft over een pandemie i.p.v. over mensen. Je hoort ze denken : misschien een oplossing voor de bevolkingsaanwas. Weg met die 60-plussers. Grrrrrrrrrrrrrrr Felicie
Nu ja, alleen vandaag dan. Het weer is ook weer geen weer ! Zal ik eens gaan kijken op mijn blog of dit berichtje erop staat. Is het gelukt ? Ja dan gaat dat eenzame gevoel wel stilletjes voorbij. Je blog wordt je vriend. Hij is gehoorzaam, lief, behulpzaam maar knuffelen kan hij niet, nog niet. Antwoorden doet hij ook niet. Dat is niet erg want luisteren kan hij des te beter en hij spreekt mij nooit tegen. Felicie
Mijn 'dagboek' zal dus niet te lang en te breed zijn want ik moet alle knopjes die reageerbereid zijn nog uitproberen. Mijn interesses zijn filosofie, psychologie, gezonde voeding, computer, humor etc. Ik hoop hier mijn ergernissen te kunnen uitzweten op een manier dat ik er zelf kan om lachen net zo goed als mijn lezer. Dus probeer ik nu op het juiste knopje te klikken om daarna eens te kijken naar het resultaat. Doei. Felicie
Liefde wist het verleden niet uit,
Sommige problemen los je op 
Ik accepteer dat het leven mij onvermijdelijk 
: Als ik de deur open voor het ervaren van mijn
: Het vastklampen aan een illusie doet uiteindelijk
Voor het plezier en om het leven bij de kraag te grijpen :
In de krant gelezen :
Nu ja, alleen vandaag dan. Het weer is ook weer geen weer !
