Op ademdunne banden rijden wij
op de baan van het leven.
Eén vergissing, één verstrooidheid,
even-
en de wetten van de natuur
vellen hun vonnis,
snijden de adem af,
wreed en vol ontsteltenis.

Wij zijn te oud om te leven
en steeds te jong om te gaan.
Achter de bocht van de laan,
komt God als tegenligger aan.
Verblindend is zijn Licht,
gerijpt in het paradijs.
Wie op hem vertrouwt,
is nooit eenzaam op zijn laatste reis.

Mark Meekers

25-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was een juweel van een moeder
een diamant die door het leven
in al zijn facetten is geslepen.

24-05-2008 om 23:23 geschreven door André & Ida

Langzaam verdween die moedige glimlach
van je lieve gezicht
om zich voor altijd verborgen te weten,
in onze herinnering.

23-05-2008 om 23:20 geschreven door André & Ida

Als onze liefde voor jou
je had kunnen redden,
dan was je er nu zeker nog geweest  !

22-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als de dag is gekomen
dat er afscheid van je word genomen
Weet dan dat het geen afscheid is
maar dat het "jij" is die ik nu mis...

21-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een klein vogeltje zo teer,
vloog zij langzaam neer,
moegestreden maar toch niet alleen,
ging je zachtjes van ons heen.

20-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik zal aan het einde van het pad
altijd op je wachten.
Ik zal elke stap die je neemt gadeslaan.
Ik ben met jou, met ieder van jullie,
elk ogenblik van de dag.
Want ik woon in jullie hart

19-05-2008 om 15:07 geschreven door André & Ida

Voor hem een verlossing
Voor anderen verdriet
Hij wilde wel vechten
Maar de kracht was er niet.

18-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Soms voelen wij ons
zo weemoedsvol
met menig bange traan
hoe lief een mens ons was
als hij is heengegaan....

17-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik kan niet blijven
liefsten,
de dood ontbood mij
tot zijn kring;
vergeef mij
dat ik achterlaat
wat ik zo zeer
heb liefgehad
mijn huis, mijn tuin,
mijn kleine straat
en zeker u
mijn lieve vrouw en kroost.

16-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Weggaan......
weggaan maakt niet veel geluid
Niet meer dan herfstbladeren
die opstuiven in de wind.

De boom blijft verweesd achter
nu zijn stem op het tuinpad ligt
en geluiden dempt
haast onhoorbaar.

Je voetstappen
die zich verwijderen
alleen wie achter blijft
weet hoe afscheid klinkt

15-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Dichtbij zie ik jou.
Dichtbij hoor ik jou.
Ik loop naar je toe,
en voel een ijzige kou.

Ik kan je niet aanraken,
ik kan je niet voelen.
Nu snap ik
wat ze met afscheid nemen bedoelen.

Je bent er niet meer,
je bent nu een geest
toch, voor mij ben je nooit weggeweest

14-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

 Ik sta voor het loket
en kijk de juffrouw aan
de koffers naast me neergezet
vraag ik hoe laat ik moet gaan

Ik pak m'n beurs voor de laatste keer
koop 'n kaartje voor de trein
ik vraag nog eens: Hoe laat ook weer?
en loop vlug naar het plein

Het is er druk , ben niet alleen
de trein komt om half vijf
ik ben wel bang en denk meteen
als ik nog maar 'n plaatsje krijg

Dan komt de trein met veel kabaal
tot stilstand voor mijn neus
we gaan er in, wel allemaal
heel stil en harmonieus

We gaan op weg, we gaan op reis
onder hemels treingezang
we gaan op weg naar het paradijs
nu ben ik niet meer bang.

A. van Gemert

13-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als door engelen gekust
lig jij daar
met je ogen dicht
in diepe slaap
in een vredige rust.

Als door de zon gebracht
verlaten we je
met een hart vol verdriet
maar ma luister
maak je niet druk om ons
en rust zacht.

12-05-2008 om 22:55 geschreven door André & Ida

Belangrijk is niet alleen
 de weg die je gaat,
maar ook het spoor
dat je achterlaat.

11-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een klein wit wolkje
gedreven door de wind
kwam je even bij ons,
even was je ons kind.

10-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Leven en sterven,
sterven en leven,
ze horen bij elkaar
als licht en duisternis,
vanaf  het pril begin,
tot aan het eind der dagen
met vreugde om wat hier is
en wat het leven biedt
maar ook verdriet
en pijn in nood en elke val
tot op de dag dat ook de dood
zich van het leven scheidt
en God ons voor altijd
Zijn Liefdeleven geven zal.

                  Luc Verbeke

09-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het is tijd voor mij te gaan
nu geen tranen meer
kijk naar de hemel en geloof
eens zien we elkaar weer.

Tijd voor mij jou te verlaten
geen verdriet meer en geen pijn
kijk naar de regenboog en weet
ik zal er altijd zijn.

Het zal niet eeuwig duren
eens komt er een moment
dat ik je weer zal vasthouden
dat je weer bij me bent.

Tijd voor ons om afscheid te nemen.
droog je tranen nu
kijk 's avonds naar de sterren
weet dat ik van je hou.

Denk aan mij en wens mij
altijd heel dicht bij
praat met mij, verdring de pijn
ik zal er altijd voor je zijn.

 Francis van 't Klooster

08-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Een leven hoeft geen
uiterlijk vertoon
en menselijk lof
om schoon en rijk te zijn !

Lieve ma en oma
Nooit was iets te veel
je bezat zoveel liefde
en wij kregen allemaal ons deel.
Er valt nu een grote leegte.
Je blijft altijd in onze harten voortbestaan
ook al is het heel erg moeilijk
zonder jou verder te moeten gaan.

07-05-2008 om 23:23 geschreven door André & Ida

Het leven is een harde reis
maar wij betalen graag die prijs
voor Gods heerlijk paradijs.

Maria

06-05-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida