Het leven is onsterfelijk
de liefde eeuwig
de dood een horizon
en een horizon niets anders
dan de begrenzing van ons 
  gezichtsveld.

   J. De Hartog

09-01-2008 om 12:37 geschreven door André & Ida

Wilskracht, twee woorden:
wil en kracht,
Aan het einde bleef nog slechts
de wil, weg was de kracht.
Rust nu maar uit.
Jouw leven is volbracht.

08-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen van iemand,
Hoe doe je dat?
Afscheid nemen van iemand die je lief had,
Hoe doe je dat?
Afscheid van iemand nemen die je nooit meer zult zien,
Vertel me hoe je dat doet.

07-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wees niet bedroefd wanneer het uur zal slaan
waarop de zeis des doods mij, ongemeld
uit 's levens wei gelijk een grashalm velt
en 'k plotseling van u ben heengegaan.

Als dan een traan soms naar uw wimpers welt,
laat er uw lichte lach doorhenen gaan,
en veeg de droefheid uit uw oog vandaan,
en de herinnering als zij u kwelt.

Ik heb u veel te lief gehad op aard,
om door mijn dood
uw lichtheid te verdonkren,
en laat uw lieve ogen flonkren
als toen gij nog het diepst gelukkig waart,
opdat 'k, wanneer 'k u mogelijk bespied,
u nimmer zie verduisterd door verdriet.

Bertus aafjes

06-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen.
Ons lied is kort en broos.

En donker zingt mijn bloed.
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen
Gods stilte tegemoet.

F Timmermans

05-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als 't donker ligt te zwijgen
de nacht de aarde kust
wil ik de parels rijgen
in stille zielerust.

Rust bevrijdt mijn denken
weg menselijke schijn.
Geen woord kan mij nog krenken
gewoon gelukkig zijn

Mijn mens-zijn wil nu slapen
mijn ziele blijft nabij
in haar wil ik ontwaken
dan is het nooit voorbij.

Judith De Wolf

04-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je was een man
van weinig woorden,
duidelijk herkenbaar
voor degenen
die bij je hoorden.

Een man waar je kon op bouwen
met één woord,
waarop je kon vertrouwen.

Achter je ligt een leven
van werken en plicht,
juist dàt bepaalde in alles
je eigen gezicht.

03-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als vrienden gingen we door het leven,
door jou
heb ik iets mooi mogen beleven.
Vergeten doe ik je nooit,
daarvoor was onze vriendschap te groot.

02-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je mij nog iets wilt geven
dan zou ik vragen:
sterf niet met mij,
maar omhels het leven.
Je mag bedroefd zijn
maar wanhoop niet,
verdrink niet in te groot verdriet.

     Als je mij nog iets wilt schenken                              
dan zou ik willen
blijf toekomst zien,
blijf hoopvol denken
zodat je uitgroeit en voluit leeft
het leven alle kansen geeft.

01-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als een bloem, zo is het leven.
Het begin is teer en klein.
De één, die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort,
dat is het geheim van het leven.

31-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

30-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Noem me zoals je me steeds genoemd hebt
spreek tegen mij,zoals weleer
op dezelfde toon
niet plechtig,niet triest
Lach om wat ons samen heeft doen lachen
Bid, glimlach,
denk aan mij, bid met mij
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt
zonder hem te benadrukken
zonder zweem van droefheid.

29-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Dankbaar zijn we om de herinnering,
al doet het afscheid pijn,
als om een waardevol geschenk,
om wat je voor ons hebt mogen zijn.

Dankbaar zijn we om al het mooie
dat jij ons hebt geven,
zodat jij, zolang wij zijn,
in ons blijft verder leven.

28-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Eigenlijk kun je niet omschrijven,
 wat je voelt als je eigen kind er niet meer is.
je hebt een enorme leegte van binnen,
het is meer dan een gemis.

Je hebt een gevoel
of je niet kompleet meer bent,
een gevoel van binnen
die je nooit eerder hebt gekend.

Een open wond aan je hart
die nooit meer dicht zal gaan,
een plekje diep van binnen
waar jij in blijft bestaan.

  Ilse Pont

27-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De kerstkaarten
zijn verstuurd...
het boodschappenlijstje
is klaar...
Het huis is versierd
De pakjes
liggen onder de boom
Vrienden en geliefden
zijn uitgenodigd
Toch...een droef gevoel
want ...
niet iedereen is daar...
JIJ
bent er niet....

26-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Alles blinkt
in het feest van het licht
maar dof in mijn ogen
en voelt verplicht

Maar kerst is meer
dan de glimmende buitenkant
je beleeft het met gevoel
niet met verstand

Tussen al dat moois
zit een groot gemis
hoe zal kerst zijn
                                terwijl ik jou zo mis

Geen glimmende oogjes
die stralend kijken naar mij
kerst is zó anders
zonder jou erbij

Ellen, mama van Benthe*

25-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Wat wordt die grote wereld klein,
na ons allerlaatste beetje 'zijn'.
Wat we  zo belangrijk waanden,
verliest nu kracht en ook zijn waarde,
maar achter die gesloten ogen,
glanst een gigantisch nieuw begin!

24-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

                                                         Toe sluit de rits van 't zand
                                                  laten gaan moet ik je toch
                                                             voorgoed

23-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er is een schakel
die de dood niet kan verbreken.
Liefde en herinnering
duren altijd voort...

22-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Jij grote wereldreiziger
trek jij maar vredig voort...
zo weten maar zeer weinigen
als jij wat mensen stoort.

Als jij in 't licht getogen
gaat beginnen aan je tocht,
dan slaat de smart haar ogen op,
die glanzen van het vocht.

Duizenden tranen spreken
voor eeuwig en altijd,
en elk van hen is een teken
en spiegelt je tot je eind.

Ons hart gaat met u mee .....

21-12-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida