Nu ben je zeker aangekomen
in de hemel van je dromen,
in het land vol zonneschijn
waar pijn en tranen niet meer zijn,
een land dat niet is uit te leggen
want onze taal kan het niet zeggen.
Misschien als vlinders konden spreken
of 't stromend water in de beken,
misschien de zachte zomerwind
of een pasgeboren kind,
als wij hun taal eens horen konden
werden wij nu met jou verbonden.

12-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Sedert onze eerste kinderkreten
weten we dat afscheid nemen
onvermijdelijk is: we leren spreken
met de woorden die struikelen over de dood.

Jouw leven wordt nu een kostbaar schrijn
waarin we wijze bladzijden bewaren.
Jouw nabijheid geurt als een gewijde stilte,
blijft ons bij als een veilig baken.

                                   JP Rycx

11-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik stuur je een brief aan een rode ballon
Je bent nu zo ver en
ik kijk naar de sterren
en ik wou dat ik je bereiken kon
Misschien ben je nu wel heel dicht bij de zon
Zal de wind voor je waaien ?
Mag je zwieren en zwaaien
en drijven en zweven net als mijn ballon ?
Zonder geluid komt hij nu naar je toe
al zit ik vanbinnen
je naam uit te schreeuwen
Ik wil met je praten al weet ik niet hoe
Mocht je hem vinden
laat het dan even, heel even maar sneeuwen ?

10-01-2007 om 11:25 geschreven door André & Ida

In stilte vertrek ik voor een lange reis,
maar ik ben niet alleen,
in mijn geest neem ik je mee,
gij allen die ik beminde.

09-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De enige pijn die je ons hebt aangedaan
is dat je ongevraagd bent heengegaan.
Maar voorzichtig klopt vreugde bij ons aan:
eens zullen wij allen samen staan.

                                   Mark Meekers

08-01-2007 om 23:19 geschreven door André & Ida

Een leven is als een zijdendraad.
En ieder weet
dat ooit het draadje...
breken gaat.

07-01-2007 om 10:01 geschreven door André & Ida

Eenvoud was jouw leven,
Vlijtig jouw hand,
Rust is je gegeven,
In een ander vaderland.

06-01-2007 om 11:08 geschreven door André & Ida

Nu ben je zeker aangekomen
in de hemel van je dromen,
in het land vol zonneschijn
waar pijn en tranen niet meer zijn,
een land dat niet is uit te leggen
want onze taal kan het niet zeggen.

Misschien als vlinders konden spreken
of 't stromend water in de beken,
misschien de zachte zomerwind
of een pasgeboren kind,

als wij hun taal eens horen konden
werden wij nu met jou verbonden.

05-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Voor duizend dingen zijn geen woorden
de horizon verdwenen in het niet.
De tijd gaat ongemerkt verloren,
ik ben gevangen in bevroren verdriet.

Verdriet is tijdloos, zonder maat.
De dagen van niets tot niets.
De klok die al zo lang stilstaat,
wil verder , maar kan het niet.

De mensen om mij heen gaan door.
De tijd heelt alle wonden!
Niemand begrijpt wat ik verloor,
toen we verslagen bij jou stonden.

03-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Mamma is het woord
waar het leven mee begint
mamma is het woord
dat hoort bij ieder kind.

Een woord om zacht te zeggen
niet om luid te schreeuwen
het hoeft niets uit te leggen
en gaat door alle eeuwen.

Mamma is het woord
waar de mensheid mee begint
mamma is een ander woord
voor liefste.

                                            Toon Hermans

01-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik straks dood ben,
leef jij dan alsjeblieft voor twee?
en neem mij in je leven mee

Geen wanhoop, geen wanhoop,
ik leef met je mee
Denk vaak aan mij, denk vaak aan mij..

Maar alsjeblieft geen bloemen en geen rouw
Denk vaak aan mij
Maar alsjeblieft onthoudt: ik leef door in jou !

                                                                                        Jan Rot

31-12-2006 om 00:00 geschreven door André & Ida

En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten -
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen - en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.

                                                                         M. Vasalis

28-12-2006 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik doodga
hoop ik dat je erbij bent
dat ik je aankijk
dat je mij aankijkt
dat ik je hand nog voelen kan.
Dan zal ik rustig doodgaan
Dan hoeft niemand verdrietig te zijn
Dan ben ik gelukkig 

                                                            Remco Campert

27-12-2006 om 00:00 geschreven door André & Ida

          Zalig kerstfeest en een voorspoedig 2007                                                                                        

25-12-2006 om 11:12 geschreven door André & Ida

In Memoriam Patris

Hij was vader:
goedheid en liefde,
spiegelbeeld van Vader.

Medeschepper van leven:
rijk door zijn kinderen,
alles voor zijn kinderen.

Eén met moeder
in vreugde en rouw,
onverbrekelijk trouw.

Hij was eenvoud:
een mens onder mensen,
met allen verbonden.

Geen grote woorden:
een kwinkslag, een lach,
tot de laatste dag.

In geloof, mild en blij,
bescheiden en werkzaam.
Vader, laat ons zijn zoals jij.

                                    19 september 1973

                                    Uit " Terugblik " ( 1994 )   Luc Verbeke

23-12-2006 om 00:00 geschreven door André & Ida

Het is waar,
de dood kunnen wij niet ontgaan.
Dat is ook niet erg,
want, dan begint de grote logeerpartij
bij een gastheer, die zo boeiend is,
dat de tijd volledig stil gaat staan
en eeuwig wordt.

Godfried Bomans

22-12-2006 om 13:58 geschreven door André & Ida

Dankbaar zijn we om de herinnering,
al doet het afscheid pijn,
als om een waardevol geschenk,
om wat je voor ons hebt mogen zijn.

Dankbaar zijn we om al het mooie
dat jij ons hebt geven,
zodat jij, zolang wij zijn,
in ons blijft verderleven.

20-12-2006 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als ik er niet meer ben,
volg dan de wolken,
zij aan zij,
uitgestrekt boven de aarde,
elke wolk is een stuk van mij.

Als ik er niet meer ben,
geef de hemel dan een blik,
zie de sterren,
kijk ze stralen
al die lichtjes, daar ben ik.

Als ik er niet meer ben,
kijk dan niet naar de zon,
want dan doen je ogen pijn,
maar voel haar warmte
en haar kracht die jou vertelt,
dat ik er altijd voor jou zal zijn.

Als ik er niet meer ben,
luister dan naar de bomen,
rij aan rij staand in de kou,
Als je heel goed luistert,
hoor je ze zeggen:
"IK HOU VAN JOU"

W. Follon

19-12-2006 om 22:37 geschreven door André & Ida

Afscheid nemen
is losscheuren
en toch met een mild heimwee
dank u fluisteren
omdat je er was

18-12-2006 om 00:00 geschreven door André & Ida

Plots weggerukt worden,
is iets anders
dan stilletjes weggaan
en zacht de deur sluiten
achter je prille bestaan,
om nooit meer weer te keren.

Je blijft voor ons een lentezonnetje
waarop gewacht wordt,
elke minuut, elke dag, een heel leven lang.

17-12-2006 om 16:25 geschreven door André & Ida