Op 't eind berusting toen je ons verliet,
glimlach door herinnering,
 tranen vol verdriet
Dood is 'n zekerheid in dit leven,
                                    zelfs de oudste boom zal 't eens begeven
                                      Maar jouw wortels gaan nooit verloren...

                                                             Doortje

05-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

een open deur
doorgaan en niet weten
hoe je toekomst
er uit zal zien,
vraagt moed
en vastberadenheid.

04-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De warmte van mijn tranen,
een troost voor mijn verdriet.
In mijn hoofd nog zoveel vragen,
het antwoord krijg ik niet.

03-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Stil verdriet, zo goed verborgen
Soms toch tastbaar, dan weer niet.
Stil verdriet lijkt soms verdwenen
Maar echt verdwijnen doet het niet.

02-02-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug,
dan klommen wij tot hoog in de hemel,
en haalden we je gelijk weer terug.

01-02-2007 om 23:33 geschreven door André & Ida

  


"Dank om de vreugde die je bracht,
om de warmte die je gaf,
om de uren die nooit verveelden
om de dagen die we deelden."

31-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

De leegte die jij achterliet
geeft ons allen veel verdriet.
Maar de liefde die jij bood
werd niet beëindigd met je dood.
Want wat je was en wat je zei
is voor ons nog niet voorbij.

30-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Soms neem je afscheid,
je zegt: tot morgen,
morgen zien we elkander weer.
Tot die ene dag gaat komen,
dan is er plots....
geen morgen meer....

29-01-2007 om 23:30 geschreven door André & Ida

Je wilde zo graag
bij ons blijven
maar het leven
stond je dat niet toe

Nu blijven ons
slechts wat woorden:
                     welterusten,
                                   je bent nu nooit meer moe.

28-01-2007 om 22:31 geschreven door André & Ida

Als we naar buiten kijken
zien we je tuin,
volgroeid met alles wat mooi is,
maar het mooiste ontbreekt

Jij !!!

27-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Hij had opeens iets wijs de laatste tijd,
alsof hij wist wat er met 'leven' wordt bedoeld,
alsof hij ergens in zijn maandenlange strijd
iets van de eeuwigheid al duidelijk had gevoeld;
    je kon zien, dat hij het niet meer haalde,
                en dat hij aan een grote reis begon.
                               Toen ik die laatste maal de trap afdaalde
                            was 't of ik achterbleef... op een perron.

Toon Hermans

26-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Er zijn van die momenten in je leven
Die je heel veel vreugde geven
Kostbare momenten
Waarvan je intens geniet,
Waarin je de waarde
van het leven ziet.
Maar er zijn ook momenten
Dan staat je hart stil
Pijnlijke momenten,
Akelig, kil,
Deze momenten doen je leren,
Je eigen
En andermans leven
Te waarderen.

25-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

We worden geboren in een land
van duizendmaal duizend dromen.
We hopen dat er daarvan op een dag
enkele uit zullen komen.

Onverwacht valt de tijd voor ons stil,
de blauwe wolken zijn verdwenen,
de rozen vallen van hun fiere steel,
de heerlijke zomerzon is uitgeschenen.

Dan wenkt ons een ander land
vaan duizendmaal duizend dromen.
Hier weten we met zekerheid,
dat ze allemaal uit zullen komen.

24-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ik heb je naam in het zand geschreven,
maar de golven spoelden hem weg.
Ik heb je naam in de schors gegrift
maar de schors viel er af.
 Ik heb je naam in marmer gekrast
maar de steen is gebroken.
                 Ik heb je naam in mijn hart gebrand,
   en  zal hem daar  bewaren...
voor altijd !

23-01-2007 om 11:59 geschreven door André & Ida

Doof nu 't licht en sluit je ogen
en vergeet de striijd
jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.

Laat nu die laatste droom
maar komen
en wees niet bang
jouw nacht van vrede is gekomen
na een leven lang.

Jouw taak op aarde is voldaan
zoals je was in al je liefde
zo ben je heen gegaan.

22-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

'Bidprentje van Antonius Hulsmans'  uitgedeeld  "tijdens de plechtige begrafenis met uitvaart te Beeringen, den 5 Januari 1904 om half tien uren "

Gelijk een vogel die zich in eenen strik verwart, zoo zweeft de mensch in een droevig oogenblik...


Lieve ouders, zusters en broeders;
Vrienden en kennissen altegaar,
Vraagt den hulp des Albehoeders
Eer gij komt mij allen na.
Roemt op jonge jaren niet,
want ziet  ! het is zoo gauw gedaan,
Wat aan mij is geschied.
Jonkheid, denkt daar dikwijls aan:
Als de wereld u ontsnapt,
Als uw laatste uur gaat slaan,
Als vermaak en vreugd verdwijnt,
Als de dood komt aangegaan.
Gaat gij soms het kerkhof voorbij
Vrienden staat stil en bid voor mij.
Denkt uw plaats is hier na mij
Heden ik en morgen gij.

21-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

Niet het afscheid zelf
is ondraaglijk,
maar wel het vergeten -
dat later komt
Het vergeten
van de zachtheid van je lippen
van de trilling in je stem
Het vervagen
van je beeld
dat ooit zo helder was
Het verdwijnen
in de eenzaamheid

20-01-2007 om 15:54 geschreven door André & Ida

Je hebt ons tijdens je hele leven
op handen gedragen,
daarom dragen wij je nu
voor altijd in ons hart...

19-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

 De avond is stil zonder jouw
Ik mis je stem , je zachte hand,
ik mis je zwijgen
en je spreken
al dagen en weken . . .

Waar ben je nu  . . .
Kun je me nog horen
of ben je elders....
voorgoed en opnieuw geboren ?

18-01-2007 om 00:00 geschreven door André & Ida

               We gaan je straks wegbrengen, eens en voorgoed
we vormen samen een droevige stoet.
        Nog eenmaal kunnen we rondom jou staan
               dan zal je voorgoed uit ons midden gaan,
                            niet uit ons hart, daar blijf je wel leven,
                           herinneringen zullen jou een ereplaats geven.
                       We vertellen over jou en onze verhalen
                        en zo zullen we je weer in ons midden halen.

17-01-2007 om 15:50 geschreven door André & Ida