Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afscheid doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.

M. Vasalis

02-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Rust nu maar uit, je strijd is gestreden,
je hebt het ontzettend moedig gedaan.
Wie kan zeggen wat je hebt geleden,
wie kan vatten wat je hebt doorstaan
.

01-02-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als he lichaam niet maar wil
en het leven wordt een lijden,
kan men dankbaar zijn
als God het komt bevrijden...

31-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je levensboek is volgeschreven
Je hebt het zachtjes dichtgedaan
Wij zullen het lezen en herlezen
Zo blijf je bij ons voortbestaan.

30-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De momenten van stil geluk
ze duren maar heel even.
Je draait je om en ze zijn weg
dan vraag je je verdrietig af
waar zijn ze gebleven.

De momenten van stil geluk
duren veel te kort
maar het zijn gouden herinneringen
daar waar het liefste bezit
slechts herinnering wordt.


"Herinner mij,
maar niet in sombere dagen
Herinner mij, in stralende zon,
hoe ik was, toen ik alles nog kon."

29-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je me zoekt,
zoek mij in jouw hart
daar heb ik mijn plaats gevonden
daar ben ik voor altijd bij jou.

28-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Ons eenzaam achterlatend,
vertrok je stil naar 't onbekende land.
Voor jou hier nog slechts een strookje grond.
Een laatste groet.
Een enkele bloem,
al verdorrend aan 't einde van de dag.
Wat blijft, is stilte, diepe pijn
 alleen te dragen tot het eeuwig samen zijn.

                                      G.L. van Rens                      

27-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De navond komt zoo stil, zoo stil,
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet, wanneer de de dag
of waar hij is geleden.

't Is avond, stilte... en mij omtrent,
is iets, of iemand, onbekend,
die, zachtjes mij beroerend, zegt:
" 't Is avond en 't is rustens recht."

G. Gezelle

26-01-2008 om 17:35 geschreven door André & Ida

Heimwee naar een gelukkige tijd,
gewoon, naar zijn ''lieve blik''.
Heimwee naar een ''aai en een kus''
en een beetje naar mijn ''eigen ik''.

Heimwee naar je arm om mijn schouder. 
Geen aandacht meer van hem.
Heimwee naar dat ''onvergetelijke'',
omdat ik dat alleen van hem maar ken.
Heimwee, je voelt je verloren,
je hebt alleen herinnering.

26-01-2008 om 17:28 geschreven door André & Ida

Met open ogen staar ik
in de spiegel van het verleden
naar het troosteloze heden.
Glansloos zijn de dagen
nu jij er niet meer bent,
alles heeft zijn kleur verloren,
eenzaamheid trekt diepe sporen
in de kamers van mijn hart.

 Doris Dorné

25-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Doof nu 't licht en sluit je ogen
en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen
maar je liefde blijft.

Laat nu die laatste droom maar komen
en wees niet meer bang.
Jouw nacht van vrede is gekomen
na een leven lang.

24-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Zwijgzaam, stil en zonder vragen
wilde jij je ziekte dragen.
Je vocht met al je levenskracht
voor elke nieuwe dag en nacht.

Zo ben je langzaam moegestreden
uit ons midden weggegleden
en na een dappere maar ongelijke strijd
uit je lijden nu bevrijd

23-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

De warmte in je ogen
het geluk van je lieve lach
de wijsheid van je rimpels
tekenen van dag tot dag
alles wat je ons hebt gegeven
zorg, liefde, wijsheid en kracht
dragen we in ons verdere leven mee,
dag en nacht.

22-01-2008 om 22:59 geschreven door André & Ida

Als de tijd
van afscheid nemen komt
en verdriet ons overvalt,
zijn we blij
met de kleur en geur
van onze herinneringen
die ons hart verwarmt...

21-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

God geeft den tijd bij dag en jaar,
ach neen, bij ,kleine tikskens maar
en 't laatste tikske
komt aleer men 't peinst of weet,
helaas te zeer !

De wijzer wijst elk uur en tijd,
maar 't uur niet,
dat ge schuldig zijt te sterven.
Wees dus voorbereid,
de wijzer wijst naar d'eeuwigheid

G Gezelle

20-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Toch zal ik nog altijd grapjes
met je maken,
we zullen samen
door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen
niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijk aan...

Toon Hermans

19-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Je bent er nog,
In duizend kleine dingen,
Je bent er nog,
in mensen die over je praten,
ons niet met dit grote gemis
alleen achterlaten.
Je bent er nog
en blijft in ons bestaan de reden
om ook zonder jou verder te gaan.

18-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

...
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was, en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan,
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Toon Hermans

17-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

We huilden en lachten
en hadden samen één doel
en niemand zal ooit weten
 wat ik voor je voel.

Weggerukt uit ons midden
en alles draait voort
Je blijft in mijn hart
daar waar je hoort.

16-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida

Als je ouder wordt
en niet meer weet wie je bent
als je mensen ziet
maar ze niet echt meer herkent,
als je toch blijft strijden
om bij ons te leven
dan hopen wij
dat je nu de rust is gegeven.

15-01-2008 om 00:00 geschreven door André & Ida