Vorig jaar heb ik tijdens een cursus dit matje in koffietiet gemaakt, nu heb ik het opnieuw opgevuld met verse witte en rode roosjes, eucalyptus en gipskruid. Groetjes
Ja, het is gebeurd, mijn ventje heeft vanmorgen met de auto in de gracht gezeten. Maar heeft geen schade, niet aan hem en niet aan de auto, wat een opluchting, maar het was toch even schrikken toen hij mij belde om het te zeggen. Omdat hij al wat aan de late kant was, neemt hij een andere (kortere) veldweg, zijn ruit vooraan beslaat telkens, op een moment ziet hij echt niets meer en doet zijn zijraampje open om zo verder te rijden, zij en achterruit zijn schoon. Achter hem een auto die in zijn gat hangt, en teken doet met zijn lichten (van gaat eens uit de weg manneke) hij ziet rechts een oprit en denkt, ik zal daar even opzij gaan staan, maar misrekent hem en komt met zijn rechterwiel in een (droge) gracht die hij niet gezien had. Die ander wagen ziet dat gebeuren en rijd gewoon verder, tof hè van medeleven gesproken, hij steekt met het rechterachterwiel omhoog, maar kan via zijn kant de auto verlaten. Daar staat hij op een veldweg, zijn auto met zijn gat omhoog, ha daar komt nog een wagen, die rijdt ook gewoon voorbij, er passeren nog 2 wagens .voorbij . Hij wil mij bellen met zijn gsm maar zijn batterij valt plat, hij belt aan bij het huis met de oprit, niemand thuis, dan maar zijn driehoek gezet en op pad, hij komt bij een winkel aan en belt naar zijn werk om te verwittigen dat hij later zal zijn. Mij wil hij niet bellen omdat ik dan veel te ongerust zal zijn, trouwens, ik kan hem er ook niet uithelpen, mijn fiets staat bij de hersteldienst hahaha. Hij besluit terug naar de wagen te gaan, en te wachten, er zal wel een tractor voorbij komen die mij eruit trekt. Hij weer naar de auto, hij hangt al een touw aan de trekhaak en nu maar wachten tot er een boer komt, dat gebeurd natuurlijk niet. Maar plots staan er 7 vreemde mannen met een rugzakske op hun rug (in de buurt is een asielcentrum) naast hem en vragen in gebarentaal of ze hem kunnen helpen, hij is eerst wel wat verbaasd want hij heeft ze niet zien aankomen, maar is natuurlijk blij met de aangeboden hulp. Die mannen gaan rond de auto staan en 1,2,3 de auto staat terug op de baan. Van mankracht gesproken, hij wil de mannen extra bedanken, maar ze zijn alweer in hun taaltje aan het praten en stappen gewoon verder (alsof ze alle dagen wel 20 auto's uit de gracht trekken). De moraal van dit verhaal, eigen volk eerst zeggen ze steeds, maar nu hebben wij weer maar eens ondervonden dat dat gezegde niet altijd klopt. Zo dat was de story van vandaag ten huize Groetjes en als ge met de wagen weg moet, blijf op de baan, dat is het snelste.
Wij hebben 2 Wyandotte kippen, ik noem ze onze troetels, Tik en Tok heeft onze kleinzoon ze genoemd, al enkele dagen hoorden we dat tok precies loopt te snurken. Daarom besloot mijn man een echte vogel liefhebber ( in een eerder leven een voliére gehad met australische vinken) toen hij gisteren thuis kwam van zijn werk, dat we een oplossing moesten vinden om ze van die verkoudheid af te helpen. Ze wonen in een hok dat hij zelf volledig gemaakt en ingericht heeft als een hotelkamer, met een warm nestje om eitjes te leggen en een aparte bak met vanonder turf voor hun behoefte, en een stok om op te slapen. Daar heeft hij een grote kartonnendoos aan de zijwanden bekleed met mousse overgezet, zodat ze tijdens de gure nachten het echt knus en warm hebben. Hun hok is volledig tochtvrij met een koepeltje en een klein deurtje, dat hij iedere avond als ze gaan slapen gaat sluiten, s'morgens ga ik het dan weer openen zodat ze tijdens de wintermaanden vrij in de tuin rondlopen, kwestie van wat meer groen te hebben. Dus gisterenavond hebben we Tik en Tok in een kartonnen doos gezet, die doos dan in een hondenbench en dan bench, doos en kippen, in het fietsenhok, daar bovenop een blauwe lamp met warmtestralen die hij nog heeft van vroeger (vogeltjes) zo heeft hij vroeger zieke vogeltjes genezen en nu hopen we maar dat het ook helpt voor Tok, Tik heeft mogen meegenieten van de warmte want anders zaten ze elk apart en dat is ook niet plezant voor die beestjes. Ze zijn trouwens gewend van alles met z'n tweetjes te doen. Vanmorgen toen we opstonden de lamp nog een uurtje aangezet, nu wou hij natuurlijk weten of het al iets beter ging, en ja hoor ze kwamen allebei dartel uit de bench gesprongen en liepen dadelijk naar hun eigen hok. Tok snurkt precies al wat minder, eten doet ze ook weer dus als we ze nog een paar nachtjes laten genieten van die warmtelamp zal ze vlug weer de oude zijn. Hopelijk komen ze daarna niet elke avond aan de keukendeur staan om weer vertroeteld te worden. Voor je het weet zitten ze mee te eten aan tafel in de keuken, hahaha Zo dat was mijn verhaal, wat een mens kan meemaken, met een vogel liefhebber Nu ga ik echt proberen om te beginnen met mijn dagelijks werk Groetjes
