De verhaaltjes over onze gevleugelde vrienden, zij plezant om te lezen, ik heb er ook eentje. Zondagmiddag hadden we besloten om er een lekker luie dag van te maken, na de voorbije drukke weken heeft mijne schat dat wel verdiend. Onze tuin is dit jaar maar aangelegd (door mijne schat) en we hebben dus nog niet veel schaduw van onze boom, en soms is het niet te doen in onze tuin (veel te warm) . Niet getreurd dan zoeken we schaduw op in de buurt. Omdat hij maandag terug vol goede moed aan de slag zou kunnen gaan, gingen we met onze opplooizeteltjes op pad langs de nete, vonden een prachtig plaatsje in de schaduw van een paar bomen, en genoten van de rust en de prachtige natuur. Schatje deed een dutje en ik las een boek. Na een tijd kregen we zin in een ijsje en we stapten op richting cremerie in Lier. Schat een lekkere coupe met aardbeien en slagroom en voor mij een lekker appetaart met koffie heerlijk!!! Plots paniek de tafel naast ons, een mama met haar twee kleine kindjes, er was juist naast hun tafel een klein vogeltje gevallen. De mama raapte het op en liet het zien aan de twee klein maannen. Natuurlijk die vier kleine kinderhandjes grabbelden om dat kleine pluisje te kunnen strelen, nadat ze het een tijdje bepoteld hadden kon mijne schat (een echte vogelliefhebber en kenner) het niet meer aanzien en stond recht. Zei heel rustig tegen de mama en haar kroost dat het kleine musje nu doodsangsten uitstond, en beter ergens op een rustige plaats kon bekomen, de dienster bracht een doos om het musje in te zetten. Mijn schat vond het beter dat wij het mee naar huis namen (trouwens die mama wist niet wat ze er mee zou moeten aanvangen) om te verzorgen en rustig enkele dagen te laten bekomen om daarna weer vrij te laten. Nadat we beloofd hadden dat ze gerust met de kleintjes mocht langskomen om te kijken naar het musje stapte zij op met haar twee kapoenen. Wij namen het musje mee, thuisgekomen zette mijn schat het pluisje in een vogelkooitje, we zagen wel dat er iets aan het pootje mankeerde, maar besloten om het eerst maar eens een nacht te laten rusten. Maandagmorgen hoorden we het al piepen vanaf het zonlicht binnen scheen in de keuken, schat vond dat een goed teken en we stonden op om te zien, hij gaf het pluisje wat te drinken met een druppelteller terwijl ik het bekje openhield, nog een beetje gemalen voer en het beestje kon weer rusten, dat deden we s'avonds nog eens en het leek eroip dat het beestje het zou halen, welliswaar met een lamme poot, want die hing daar maar gewoon. Maar vanmorgen bij het opstaan lag het beestje in een hoekje van de kooi, het is vannacht gestorven. Spijtig maar het had misschien toch niet zo goed overleefd in de vrije natuur met zijn gebroken pootje. We hebben ons best gedaan, maar het heeft niet mogen zijn Nog een prettige dag voor mijn bezoekers
Goeiemorgen Het is al een paar weken geleden dat ik nog op mijn blogje geweest ben, maar nu kom ik toch even goeiedag zeggen. In onze familie is er het een en ander gebeurd en daarom had ik weinig tijd om op de pc te komen. Schoonvader overleden, op 3 juli zou hij 91 jaar geworden zijn, dus een mooie leeftijd gehaald. Hij was een echte levensgenieter en heeft geen tegenslag of ziektes gekend, 3 maand geleden kregen we te horen dat hij longkanker had, heeft tot 3 dagen voor zijn overlijden thuis geweest. Na 3 dagen op de palliatieve afdeling is hij rustig ingeslapen, terwijl zijn geliefden naast zijn ziekenbed stonden. Zaterdag hebben we hem naar zijn laatste rustplaats begeleid, om het met zijn eigen woorden te zeggen < Ik heb een goed leven gehad > was het laatste wat hij zei . Bijgeloten zie je een foto van het rouwstuk dat ik gemaakt heb, mijn man wou dat het iets van ons was, schoonpapa was een echte tuinliefhebber. 2de foto een kleiner stuk in opdracht van een neef. Nu kunnen we stilaan de draad weer opnemen, van ons eigen leven, dat ligt nartuurlijk wel wat overhoop, maar het zal wel lukken.
Uit onze tuin, ik kon me even niet inhouden bij het zien van die prachtig groene blaadjes, onze tuin is nog in aanleg maar toch heb ik al iets kunnen samenstellen.Wat zit er in? Stuk hout van een vorig bloemstukje, skimmia, eucalyptus, hedera, witte mini chrysantjes Zo is de tuin een beetje in huis
Aanval in de tuin!! Het weer is vandaag niet veel soeps, druilerig en eigenlijk een dag om lekker binnen te blijven achter ons lievelingsapparaat, en vertellen aan onze vriendinnen, en ons Blogje een beetje bijwerken. Gisteren had ik een van mijn lompe dagen,. Omdat het containerpark tot 19 uur open is, zeg ik tegen mijne knuffel, ik zal alles zoveel mogelijk klaar zetten, tegen dat jij thuis komt van je werk, moet hij niets anders doen dan in de auto laden en wegbrengen, zo gezegd zo gedaan. Ik ga in het tuinhuisje om te zien wat er allemaal weg kan en zet mijn voet op de hark die ik natuurlijk niet zien staan had, en kreeg daar een lap tegen mijn oren, amaai,!!!!! µµ^çà!è觧( lelijk woord) ik neem de hark een beetje geirritteerd vast en zet hem aan de andere kant, terwijl ik in mijn binnenste mompel dat mijn ventje de hark wel stom weggezet heeft .
Ik draai mij om en patat !!! krijg ik een saflet tegen mijn oren waar ik even niet goed van ben, (nu kan ik mij voorstellen hoe een kleine die een mep tegen zijn oren krijgt zich moet voelen) een kwartier later ben ik er nog niet goed van,mijn oor tintelt en ik krijg er zowaar koppijn van.
Tegen dat mijne knuffel van het werk komt is alles wel voorbij en staat het klaar om weg te doen. Eind goed al goed, maar ik let in het vervolg wel op voor onverwachte aanvallen van tuingereedschap Vandaag blijf ik maar lekker uit de buurt van de tuin, hier aan mijn pcke is het veiliger Dada nog een prettige dag biekebolleke
Vorig jaar heb ik tijdens een cursus dit matje in koffietiet gemaakt, nu heb ik het opnieuw opgevuld met verse witte en rode roosjes, eucalyptus en gipskruid. Groetjes
Ja, het is gebeurd, mijn ventje heeft vanmorgen met de auto in de gracht gezeten. Maar heeft geen schade, niet aan hem en niet aan de auto, wat een opluchting, maar het was toch even schrikken toen hij mij belde om het te zeggen. Omdat hij al wat aan de late kant was, neemt hij een andere (kortere) veldweg, zijn ruit vooraan beslaat telkens, op een moment ziet hij echt niets meer en doet zijn zijraampje open om zo verder te rijden, zij en achterruit zijn schoon. Achter hem een auto die in zijn gat hangt, en teken doet met zijn lichten (van gaat eens uit de weg manneke) hij ziet rechts een oprit en denkt, ik zal daar even opzij gaan staan, maar misrekent hem en komt met zijn rechterwiel in een (droge) gracht die hij niet gezien had. Die ander wagen ziet dat gebeuren en rijd gewoon verder, tof hè van medeleven gesproken, hij steekt met het rechterachterwiel omhoog, maar kan via zijn kant de auto verlaten. Daar staat hij op een veldweg, zijn auto met zijn gat omhoog, ha daar komt nog een wagen, die rijdt ook gewoon voorbij, er passeren nog 2 wagens .voorbij . Hij wil mij bellen met zijn gsm maar zijn batterij valt plat, hij belt aan bij het huis met de oprit, niemand thuis, dan maar zijn driehoek gezet en op pad, hij komt bij een winkel aan en belt naar zijn werk om te verwittigen dat hij later zal zijn. Mij wil hij niet bellen omdat ik dan veel te ongerust zal zijn, trouwens, ik kan hem er ook niet uithelpen, mijn fiets staat bij de hersteldienst hahaha. Hij besluit terug naar de wagen te gaan, en te wachten, er zal wel een tractor voorbij komen die mij eruit trekt. Hij weer naar de auto, hij hangt al een touw aan de trekhaak en nu maar wachten tot er een boer komt, dat gebeurd natuurlijk niet. Maar plots staan er 7 vreemde mannen met een rugzakske op hun rug (in de buurt is een asielcentrum) naast hem en vragen in gebarentaal of ze hem kunnen helpen, hij is eerst wel wat verbaasd want hij heeft ze niet zien aankomen, maar is natuurlijk blij met de aangeboden hulp. Die mannen gaan rond de auto staan en 1,2,3 de auto staat terug op de baan. Van mankracht gesproken, hij wil de mannen extra bedanken, maar ze zijn alweer in hun taaltje aan het praten en stappen gewoon verder (alsof ze alle dagen wel 20 auto's uit de gracht trekken). De moraal van dit verhaal, eigen volk eerst zeggen ze steeds, maar nu hebben wij weer maar eens ondervonden dat dat gezegde niet altijd klopt. Zo dat was de story van vandaag ten huize Groetjes en als ge met de wagen weg moet, blijf op de baan, dat is het snelste.
