Een vriend had mij verlaten.

Ik was in alle staten

van ontreddering. 

Uit mijn ogen was gevlogen

de glinstering.

De bodem van de teil vol tranen

waarin hij verzonk

duwde hem omhoog voor hij écht verdronk.

Blijdschap kijkt mij vanuit de spiegel aan.

De grimlach rond mij mond

tot een glimlach omgebogen.

Eén hand ligt geborgen in mijn schoot,

de ander steunt mijn kin.

Mijn vriend is terugekomen.

Tot mijn verwondering

heeft het leven weer zin!

De naam van mijn vriend is HOOP.