Mijn testament.

Dit leven verlaten, je doet het dag na dag.
Op elke zonsopgang volgt een zonsondergang.
We staan er niet bij stil, gelukkig maar!

Ieder uur, iedere minuut, ieder moment
komen we ik een stapje dichter bij het testament.
Stapje voor stapje, met elke traan en elke lach
met elke klaagzang of met vrolijk gezang
raap ik de inhoud van mijn testament bij elkaar.
Zo graag liet ik de wereld iets kostbaars na
iets wat de mensen gelukkig zou maken
en men positiever zou gaan denken.
Ik zou vrede willen schenken
waardoor het eeuwig ruziemaken
en het oorlog voeren eindelijk zou staken.
Helaas, ik krijg dat niet voor elkaar
mijn talenten zijn te pover...
ik kan amper overleven
al wat ik had is weggegeven…                                                                                                                                                            Er is niets meer over.

Mijn papieren testament is niets waard.
Wel hoop ik dat men aan mij

een goede herinnering bewaart.