De laatste dagen zit ik met een probleem. Of liever gezegd: ik zit met een vraag.

Het is niet omdat ik absoluut gelijk wil hebben. Het is niet omdat ik reuze hoge complimenten verwacht over mijn inzendingen op dit forum.Ik doe gewoon mee omdat ik het prettig vind om te schrijven, om een doel/opdracht te krijgen. Ik ervaar het als een uitdaging.

Ik lees graag de commentaren en de inzendingen van mijn mede schrijvers en schrijfsters. Ik  vind het fijn om te leren hoe ik mijn schrijfstijl kan verbeteren.Kortom het biedt me fijne uren.

De laatste opdracht om een personage te beschrijven vond ik een zeer boeiende opdracht.

De foto van de president van Rusland tijdens een gesprek met één van zijn vazallen staat op mijn netvlies gebrand. Poetin hangt ineengedoken in zijn fluwelen zetel, hij klemt zich vast aan de tafelrand. De tafel is meters lang hetgeen op zichzelf voor mij al een beangstigend beeld was. Het is een bewust zich distantiëren met de gesprekspartner. Afstand scheppen.

Ik zag een oude, zieke, geknakte man.

Ik wil hier nu niet gaan klagen over mezelf. Ik ben een oudere dame en wordt door ouderdomskwaaltjes geplaagd. De ene dag iets meer of minder dan de andere. Ik weet heel goed hoe ‘je ziek voelen’ aanvoelt en je voor je omgeving groot wil houden. 

Aldus kwam Poetin bij me over.

Ik begrijp niet dat de beschrijving van het personage Poetin zo weinig is binnengedrongen bij de mede schrijvers en schrijfsters.

Leef ik op een andere planeet? Lezen zij geen kranten, kijken zij niet naar het nieuws? Het meest gefotografeerde en het meest beruchte personage van het heden wordt niet door mijn beschrijving herkend?

Ik kan er eerlijk gezegd met mijn pet niet bij!

Ik beschrijf hem als ‘een visser’ van mensen’ naar analogie met de visser van 2022 jaar geleden. Deze visser schonk Liefde. Of Jezus nu wel of niet heeft geleefd, een verzinsel,  of een mooie legende is, laat ik in het midden.

Poetin strikt mensen in zijn strak gespannen fuik die de wereld omspant en schenkt oorlog, dood, vernieling en angst.

Maar hij kan ook een slachtoffer zijn van zijn ego en zijn vazallen. Daar wilde ik mijn lezers over doen nadenken met mijn inzending. Hetgeen is mislukt.

Nee, ik begrijp niet dat jullie het niet begrijpen.

Sorry, maar dit moest echt van mijn lever.

En ook hier geen enkele reactie op het vorige artikel. Ik denk dat ik er maar mee ga stoppen